hier ook gehad. Vond het vreselijk... beval liever nog 3 keer dan nog zo een aanval. Na een paar keer bij de hap en op de eerste hulp beland te zijn is ie er uit gehaald. Wat een opluchting! Operatie zelf was een paar dagen pijnlijk maar daarna nooit meer zo een aanval... heerlijk!
ja ik las iets over 1-2 dagen blijven, iets met een drain en evt maagsonde en dat je even niet mag eten en drinken (??) IK hoop dat ik me eindelijk iets minder moe zal voelen alleen daarom is het een goede reden, pijn is ook vreselijk hoor daar niet van maar zou wel eens een beetje meer "normaal" willen zijn (al zou mijn man zeggen dat dat nooit meer gebeurd hahaha ) nee geintje maar een beetje meer energie, blijkbaar heb ik hier dus al veel langer last van (chronische ontsteking) en vreet dat ook enorm veel energie. Ben benieuwd of er nog iets uit het bloed komt... qua leverwaarden e.d. ik hoop dat daar alles goed mee is op zich..
Heb 2 weken na de bevalling van onze zoon. Pijnaanvallen gekregen (3 uur nadat ik had gegeten) Ik wist niet waar ik het zoeken moest. Na 10 minuten over. Paar dagen later weer. (3 uur na het een) HAP gebeld, gekomen: galstenen. Moest naar me eigen huisarts. Dus gedaan, echo aanvraag in ziekenhuis en inderdaad galstenen. Dus op de wachtlijst gezet. Het ging wta beter omdat ik ei ging vermijden maar ook andere producten. Kreeg weer aanval. Dus leefde alleen op brood, want ook bij aardappels kreeg ik het. Toen in een weekend van augustus : weer pijnaanvallen weer HAP geweest kreeg morfine spuit, want zetpillen,pcm hielpen niet meer. Kon goed slapen volgende dag knaagde nog wel wat in me buik maar het ging goed. s avonds weer mis, weer HAP gebeld, weer morfine. Toen was ik er klaar mee en heb een ander ziekenhuis geregeld, binnen 2 weken was ik geholpen terwijl eerste ziekenhuis ik een goed half jaar moest wachten. Galblaas is er uit. Door middel van kijkoperatie, dus volgende dag was ik weer thuis. En kan zeggen: liever bevallen dan galblaasaanvallen...pfff
wat helpt totdat je geopereerd wordt is scherpe en vette dingen vermijden. Dus geen snackbar/pizza/sinaasappelsap (daar kreeg ik het heel erg van) etc.
Er wordt nu in ieder geval wel actie ondernomen. Succes vrijdag en hopelijk kan het snel verholpen worden , zodat je je beter gaat voelen.
kunnen het geen nierstenen zijn? ik had ook last van mn zij op de plek waar de gal zit, en ben toen naar de EHBO gegaan omdat ik het niet meer trok en echt moest kotsen van de pijn. Heb toen ook een echo gehad en bleek geen galstenen te hebben. Toen naar de chirurg geweest en die stuurde me door voor een echo van de nieren. toen hebben ze een echo gemaakt van mijn nieren en bleek nierstenen te hebben. nierpijn straalt ook vaak uit naar je zij en je hebt dan dezelfde bewegingsdrang als bij een galaanval. Moet je ook naar het Elkerliek? Veel succes ermee!
oeeeee die had ik toen ik 30 weken zwanger was, heb dr 5 dagen mee in het ziekenhuis gelegen, mennnn wat deed dat zeer. Na de zwangerschap gelukkig nooit meer gehad...
Thanks voor de tips vet eten wist ik al maar bv sinaasappelsap wist.ik niet dus even voorzichtig ermee zijn. Daantje ze hebben heel mb buik ook onderzocht en heb geen nierstenen in elk geval , gelukkig ook geen leververvetting meet dat was wel goed nieuws want dat was in het verleden wel, toen vroegen ze aan me hoeveel ik dronk (alcohol) maarja ik dronk eigenlijk nooit. Elkerliek was trouwens niets daar kon ik pas.over 3 weken terecht voor echo dus via diagnostiek voor u kon ik snel terecht en ga nu naar st anna in geldrop, dus gaan we daarheen ik vind elkerliek op zich heel fijn maar duurt gewoon te lang...
Gelukkig dan geen nierstenen en dat je lever er ook goed uitzag! zo lang wachten ja ik kon (gelukkig) vaak dezelfde dag nog terecht voor een echo en hooguit 1 of 2 dagen later naar de chirurg..hopelijk valt alles mee vrijdag!
ik heb het gekregen in de zwangerschap van sem toen ik 17 weken zwanger was kreeg ik de eerste aanval. eerst dacht ik ojee de baby maar toen zakte de pijn. Ik kreeg het steeds vaker en naar de ha geweest en kreeg een echo daaruit konden ze niets zien. Dus gooide ze het op maagzuur enz. Ik kreeg steeds vaker aanvallen en zat vaak op de HAP maar kreeg niets enz want ik was zwanger. Toen sem 3 weken oud was kreeg ik zn pijn en ben ik naar de HAP gegaan eerst werd ik naar huis gestuurd met neem maar een paracetamol want je hebt buikgriep. Savonds kreeg ik het weer en ik kon niets meer. Dus weer de HAP gebeld en gezegt dat ik een andere arts wou gelukkig maar want deze stuurde me door naar de SEH want ze vermoede galstenen. Bloed geprik en ze kwamen een paar uur later vertellen dat ik opgenomen werd. Ik mocht gelukkig op de kraamafdeling liggen zodat ik sem bij me had. Ik heb er 10 dagen gelegen en div onderzoeken gehad zoals een echo,mri van de galwegen en een ercp om de galwegen vrij te maken. Mijn leverwaardes waren zo slecht dat ze vroegen of ik veel alcohol dronk deze leverwaardes zagen ze ook vaak bij alcoholisme.. ik drink nooit.. na 10 dagen mocht ik weer naar huis er werd 1 week later een operatie gepland. De nacht voor de operatie kreeg ik weer z,n hele heftige aanval me vriend is morfine weze halen in het zh.. Ik werd geopereerd maar bij mij ging het niet zo lekker pas na 5 dagen kon ik naar huis operatie was wel goed gegaan maar ik voelde me echt nog heel slecht. 1,5 week later werd ik weer zo ziek dat ik dacht dood te gaan. Ik mocht gelijk naar de seh weer bloegeprikt enz even later kwamen ze vertellen dat ik weer opgenomen werd. ik had nog galstenen in me galwegen. Ik kreeg weer een ercp(traumas van pfff) Ik bleef echter wel vaak veel pijn houden maar ze zieden dat het tussen me oren zat en ik last had van een PDS. Ik werd weer zwanger.. Toen begon deze ellende weer opnieuw. Om een heel verhaal kort te maken werd ik in de zwangerschap al met een ambu afgevoerd, even later 2 dagen opgenomen,weeen gehad omdat de aanvallen me baarmoeder hadden geprikkeld dus ook aan de weeenremmers met 33 weken. Ik ben met 39 weken bevallen en hoopte van de pijn af te zijn. Op de terug weg naar huis kreeg ik al een lichte aanval maar ik dacht dat zijn vast de darmen die op zijn plek moesten komen. Het kraambed ging wel goed. Maar toen de kraam net naar huis was kreeg ik weer z,n pijn naar de ha geweest maar die zei het zijn je darmen maar mocht niets want ik gaf bv. Teleurgesteld ging ik weer naar huis. Ik had dagelijks aanvallen ik gaf alleen maar over (ben in 2 jaar 50 kg afgevallen door die galstenen kon niks eten alleen maar kotsten) Op een dag ging ik naar een verjaardag met mijn zoon en dochter in de auto werd ik niet lekker en voelde dat ik moest spugen. Wat effe ergens eraf gegaan om over te geven. Maar toen werd het zo erg ik kon niet meer lopen en ademen werd helemaal gek. Ik belde me vriend maar die zat op zijn werk en kon niet snel bij me zijn. Ik heb dus 112 moeten bellen het was die dag -10 ofzo en de kindjes zaten in de auto. Politie erbij om de kindjes naar het zh te brengen met mij auto en ik met de ambu mijn vriend kwam naar het zh. Na 8 uur!!! op de seh kwamen ze vertellen dat ik opgenomen werd ik had erg slechte leverwaardes en onstekingswaardes. Ik baalde er goed van.. weer in mijn verlof in het zh weer op de kraam afdeling. Weer weggerukt van mijn gezin!! Na 6 dagen in het zh mocht ik naar huis. Ze hebben galstenen verwijderd uit de galwegen. Tot op heden voel ik me goed. Maar mijn lichaam maakt erg snel galstenen aan daarvoor slik ik nu medicatie.. Maar de zwangerschap heeft het verergert omdat de galwegen niet zo goed werken dan. Ik heb ook in het elkerliek gelegen! Ik heb nooit lang hoeven wachten maar bij mij was het vaak spoed!
Jemig ik wist niet dat je stenen kon aanmaken zonder galblaas.... Wat vreselijk zeg ik heb.er dus blijkbaar ook al langer last van maar dacht altijd aan mm lever en die waarden als eens laten testen en die waren toen goed..
tussendoor waren de waardes ook goed daarom dachten ze ook niet aan galstenen. het komt ook bijna niet voor dat iemand zonder galblaas stenen krijgt...ik heb gewoon pe h heb vrindinnen zonder galblaas die nergens last van hadden. ik ben toch wel blij dat ik heb volgehouden ben echt 100x naar de ha en hap geweest..
Vorige week ben ik 3 dagen opgenomen in het ziekenhuis ivm galstenen Het begon vrijdag nacht, een pijn die niet uit te houden was, zweten, overgeven, huilen van de pijn op mn borst, mn borsten zelf, in het 'maagputje', tussen me schouderbladen.. Niet normaal Na 5 uur was het over en ben ik in slaap gevallen. Zaterdag ochtend gebeurde het weer, toen maar hap. Blijkt galstenen.... Met medicijnen naar huis gestuurd. Zondag ochtend weer een aanval! Gelijk terug naar hap, door hun direct doorgestuurd naar seh. Na 6 uur kwamen ze vertellen dat ik gelijk moest blijven omdat mn leverwaardes niet meer overeen kwamen. Ik huilen want ik wilde naar huis, naar mn zoontje! Ik mocht op 1 voorwaarde. Zodra ik ook maar 'iets' voel moest ik terug. Maandag ochtend, ik voelde me niet lekker, me huid was geel en ook het wit van me oogleden was geel, me urine was donker oranje Seh gebeld, ik moest gelijk komen. Weer bloed geprikt,bleek dus dat er ook iets met me alvleesklier aan de hand te zijn en ze zagen uitdroging. Ik kreeg gelijk een infuus in me hand, en werd meegenomen om de galsteen die alles blokkeert te verwijderen. Kreeg een klein roesje, helaas werd ik wakker toen de slang nog in me keel zat, poe dat is ook niet fijn, gelukkig roesje er bovenop en ik werd wakker in me kamer. Vanaf zaterdag ochtend had ik niet meer gegeten en gedronken, dit mocht ook niet. Kan je je voorstellen dat je nog met3 andere ligt op een kamer en dieconstant koffie en thee krijgen en brood en savonds warme maaltijd? Was niet leuk, man, wat had ik een honger. Uiteindelijk mocht ik na 3 dagen naar huis. Me alvleesklier en leverwaardes warenweer normaal, net zoals urine. Ik moet heel erg oppassen met wat ik eet, geensnoep, chocola, koffie en dat soort dingen. 7 mei word ik geopereerd en word me galblaas verwijderd. Dokters begrijpen niet echt hoe het kan dat ik er al last van heb. Ik ben pas 27 en heb absoluut geen overgewicht. Ikben iig zenuwachtig voor 7 mei!!
ja normaal zou ik niet echt zenuwwappig gaan zijn het overlijden van mijn moeder (3 weken geleden) ligt nog te vers in het geheugen (ziekenhuis, slangen e.d.) ik ben normaal heel nuchter en denk met mn verstand maar vind nu dat nu wat moeilijker maar officieel ben ik nog aan het rouwen dus wel logisch. Mijn moeder is 4 weken na haar operatie overleden aan een complicatie die zelfs de chirurg niet zag aankomen dus ook een beetje weinig vertrouwen in alles mijn moeder was wel wat heftiger ziek hoor, die had slokdarmkanker, chemo's en bestralingen en daarna slokdarm en deel maag weggehaald (operatie van dik 8 uur) dus hele andere koek maarja dat gevoel he... heeft te maken met vertrouwen, rouwen, ik ben zoiezo nog een stressgeval van dat alleen al, nog helemaal niet goed verwerkt..
Mijn internist had me verteld dat er 3 soorten galstenen zijn: 1) cholesterolstenen, die je ziet bij te dikke en oudere mensen 2) weet ik niet meer-stenen 3) hormonale stenen, waar veel vrouwen na hun bevalling last van krijgen en wat ik hier zoal lees klopt dat ook wel! Ik was 9 maanden na mijn bevalling aan de beurt.
Niet zenuwachtig zijn, het stelt niet zo veel voor, als het goed is doen ze de galblaas verwijderen met een kijkoperatie, dan heb je 3 kleine sneetjes, alleen moet je 2 weken wel rustig aan doen, en niet tillen... Ik ben 1 dec geopereerd , en het duurde minder dan 2 uur vanaf de narcose tot het uitslapen... Mijn zus was 19, bij haar kwam het door de medicatie voor hoge bloeddruk.
Dat heb ik al een beetje gelezen in de folders ja. Maar niet tillen, hoe doe je dat met een kleintje dan? Mocht je de volgende dag gewoon naar huis? Gister avond heb ik een film zitten kijken, Awake, ik zei gelijk, ik ga niet hoor 7 mei! Hahaha
Ik heb 1 nachtje in het ziekenhuis moeten blijven. en dat vond ik ook erg fijn, ik ben op donderdag geopereerd, en mijn man heeft vrijdags vrijgenomen en het weekend dan er achteraan, dus ik heb 4 dagen heerlijk kunnen opknappen, tja hoe het met een kleintje moet weet ik niet, onze jongste is 4 en die hoefde ik niet meer te tillen. maar wasmanden enzo heb ik laten staan, en boodschappen deed ik na 2 weken wel, maar per stuk in een tas die in de auto stond en manlief mocht ze uit de auto tillen. De hond uitlaten(duitse herder) heb ik een maand niet gedaan, en ook fietsen raden ze de eerste 2 weken af, maar dat hoor je allemaal als je opgenomen wordt. heel veel succes met je operatie