Ik ken mensen die de universiteit hebben gedaan, heel goed hoor maar hun kinderen zitten nu wel 5 dagen per week op school omdat papa en mama zo nodig 5 dagen per week willen werken ( en dus niet moeten ) DAT vind ik slechte ouders en ja dat durf ik te zeggen ja ... Voordat mensen weer gaan zeuren, ik heb het dan over gezinnen waarbij het eigenlijk helemaal niet noodzakelijk is dat papa en mama beide 5 dagen werken, heb het over gezinnen waarbij papa en mama 5 dagen per week werken en in het weekend hun kinderen nog ff bij opa en oma dumpen omdat ze zo moe zijn, ja kom op zeg ..
Ik ken dus mensen ( broer+ Schoonzus ) Die 5 dagen per week werken beide en ik heb daar niks op tegen hoor dat moeten ze zelf weten. Ze zijn van 7 tot 7 weg kindjes zijn van 7 tot 7 op de opvang gaan thuis direct naar bed en in het weekend worden ze van vrijdag tot zondag bij opa en oma gebracht omdat papa en mama willen bij tanken ( oh en dan heb ik het niet over 1 weekend hoor maar nee 3 weekenden in 1 maand ) En dat laatste vind ik wel erg om te horen Maar goed dat is hun keus.
Dat begrijp ik ook echt niet. Onze kleine gaat twee dagen in de week naar het kinderdagverblijf en op die dagen zie ik hem bij het ontbijt en het avondeten. Na het avondeten is het óf samen douchen óf een uurtje stoeien met papa en dan gaat hij naar bed. Ik moet er niet aan denken dat dat vijf dagen per week gebeurt en hem dan ook in het weekend niet zien omdat hij uit logeren gaat. Bah.
30 en woont thuis? wauw dat klinkt als een echt mama's kindje. Ik heb mijn man vanaf dag 1 meteen gezegt dat ik vroeg kids wilde en als hij daar niet voor open stond het dus geen goed idee zou zijn dat wij een relatie zouden beginnen. Vanaf dag 1 ben ik daar al heel open en eerlijk over geweest. dec 2007 kwamen we bij elkaar en juli 2009 is onze knul geboren en 2e is onderweg. Als hij toen had gezegt dat hij geen kids wilde en er ook niet voor open stond, dan waren wij nooit bij elkaar gekomen. Ik heb een toekomstbeeld waar ik aan wil voldoen, tuurlijk wijk je daar vanaf maar een kind(kinderen) was echt wat ik wilde en zonder dat is mijn toekomst niet compleet. Ga op je gevoel af, praat goed met hem dat jij een toekomst ziet met kinderen. en dat geen 10jarenplan is. mocht hij er écht niet voor open staan, tja dan moet jij bij jezelf afvragen of jij kindloos door het leven wil voor hem, of dat je kinderen toch belangrijker vind sterke meid!
ow wauw dat vind ik wel erg zeg en zielig voor die kindjes. ok ze komen waarschijnlijk niks tekort..behalve hun papa en mama dan.
Hahaha , hoezo kleinerend? Ze is toch ook nog gewoon een jonge meid van 21 , die nog een heel leven voor zich heeft. Ik mocht willen dat ik weer 21 was.
heyy!!! das lang geleden ja tijd vliegt he, nog 8weekjes en dan is deze 'hell' voorbij Vreselijke last van BI en kan bijna niks meer. Moet bedrust nemen van vk maar zie dat maar te doen met een bijna 3jarige Met de beeb is alles helemaal toppie en met D ook Kzie dat jouw kleine meid alweer 1 is geworden!! jeetje wat gaat dat snel zeg pfff. En hoe is t met de grote knul? sry voor mega offtopic zo kom je nog eens oude bekende tegen waar je gewoon ff mee moet kletsen
Het advies om het voorlopig zeker een half jaar te laten rusten vind ik (is dus míjn mening) een slecht advies. Waarom zou je nog een half jaar van je tijd, energie en liefde in iemand steken als de kans groot is dat jullie uiteindelijk andere dingen willen in het leven? Ik heb mijn man gevraagd of hij kinderen wilde nog voor de eerste zoen werd uitgewisseld. Is misschien niet zo romantisch, maar met zulke dingen mag je best zakelijk zijn. Natuurlijk heb ik niet gevraagd of hij nu al kinderen wilde, maar wel of hij in de toekomst, tegen de tijd dat hij samen met een vrouw een leven op had gebouwd, ooit eens kinderen wilde. Als hij toen had gezegd dat hij zeker wist van niet, dan was dat voor mij duidelijk geweest. Had ik jammer gevonden, want ik was hartstikke verliefd, maar dan had ik in ieder geval mijn biezen kunnen pakken voordat ik nog meer van mezelf in hem geïnvesteerd had. Mijn advies aan ts is dus om het er met hem over te hebben, en niet te veel erom heen draaien, door te vragen "hoe zie jij onze toekomst". Nee gewoon recht voor zijn raap. En als hij dan zegt dat hij nooit kinderen wil, zou ik zeggen: "als jij echt zeker weet dat je nooit kinderen wil, dan moet ik nadenken of ik bereid ben mijn kinderwens op te geven voor jou, of dat dit het eind van onze relatie zou zijn." Als hij dan bij zijn punt blijft, heb je in ieder geval duidelijkheid en zul je die overweging inderdaad moeten gaan maken.
amen ja helemaal mee eens! zo ging het hier ook. duidelijkheid voor je aan de relatie begint die misschien kan stranden.
Ik ben het hier helemaal mee eens, heel mooi gezegd, vooral het stuk over luisteren naar gevoel en jezelf serieus durven nemen. Veel mensen durven dat niet en daar gaat het fout. Er zijn altijd mensen die commentaar hebben over wanneer het 'de tijd' is om aan kinderen te beginnen. Ik vind het persoonlijk erg cliche om er maar vanuit te moeten gaan dat je afgestudeerd moet zijn, een vaste baan moet hebben en een koophuis en 12 jaar bij elkaar moet zijn om uberhaupt over kinderen te mogen praten. Mensen verschillen en situaties verschillen. Ik ben zwanger van ons eerste kindje en ken mijn man nu anderhalf jaar. Eigenlijk zijn we vanaf onze eerste 'date' niet meer bij elkaar weggeweest. Een paar maanden later ben ik voor hem verhuisd naar België. Geen moment spijt van gehad en echt een beslissing die ik heb durven nemen omdat ik naar mijn gevoel en verstand heb geluisterd. In de tussentijd heb ik mijn masterdiploma gehaald en nu ben ik lekker aan het wachten op ons meisje. TS zegt ook niet dat ze NU kinderen wil, maar ze wil het onderwerp wel bespreekbaar maken/houden. Ik vind dat helemaal niet raar, zeker gezien de omstandigheden van haar vriend. Je kan binnen een jaar zelfstandig wonen, afstuderen en zwanger raken. Daar hoeft niet altijd een termijn op worden geplakt.
Het is natuurlijk handig als je naast liefde , je kindje ook een stabiele basis kunt geven en financieel in staat bent om voor jou en je kindje te zorgen.
Ik was 19 toen ik mijn vriend leerde kennen en had ook een kinderwens. Eigenlijk hebben we het er ook vrijwel direct (1ste of 2de date) over gehad. En gelukkig wilde hij ook graag kinderen. Als hij dat niet had gewild dan was het wel een dealbreaker geweest zeg maar Groetjes hugbear
Juist wel omdat je 10 jaar jonger bent. Veel mannen zijn laatbloeiers, dat is nu eenmaal zo, maar zelfs geen rijbewijs... Klinkt als mijn ex. Hij wilde geen kinderen, ik wel, maar omdat ik zo van hem hield accepteerde ik dat totdat ik me ineens realiseerde dat ik wel mijn eigen dromen opgaf voor iemand die nooit hetzelfde voor mij zou willen doen. Uit die relatie stappen was heel moeilijk (er waren ook andere redenen hoor), maar ik heb nu alles wat ik wilde hebben inclusief een man die wél een toekomst met kinderen met mij zag en daar meteen heel open over was. Soms komt er gewoon een moment waarop je voor jezelf moet kiezen.
Maar iemand kan de eerste date (of paar weken later) toch zeggen dat hij dat niet wil en vervolgens na een tijd erachter komen dat jij de ware bent en dat hij dolgraag kinderen met je wil.. Dat is toch zonde, sommigen schrikken als er meteen naar wordt gevraagd. Wij hebben het er wel over gehad, en toevallig wilde mij man dat graag, maar anders had ik hem eerst de tijd gegeven om er rustig over na te denken. Het is nogal een beslissing. Je kan ook wel zeggen dat je graag kinderen wilt, maar misschien kom je er een half jaar later achter dat je ze alleen niet met die persoon wilt. Ben je dan meteen misleid?
Ik vind dus, werk eerst aan jezelf, dat je alles doet wat jij eerst nog wil doen, zorg dat je jezelf kan redden, geestelijk, financieel en een basis hebt in de relatie. Dan pas grondig kijken naar je partner, wil hij niet, jammer maar helaas en vertrekken.
hier ook vrij snel gevraagd of mijn vriend (nu man) wel kinderen wou.. en dat wou hij.. woonde na 3 maanden samen en na 5 maanden ging de pil de deur uit.. welliswaar nog zonder resultaat maar goed.. als hij toen tegen mij had gezegd ik wil geen kinderen, dan had ik ook geen relatie met hem gehad.. en gister vroeg ik toevallig aan hem, en als t andersom was geweest, en ik geen kinderen zou willen, dan had mijn man geen relatie met mij willen hebben.. wij hebben allebei een grote kinderwens.
Ja ok, dan heb je op zich ook wel weer geluk gehad. Een diploma opent wel deuren en maakt het vaak wel gemakkelijker om aan een baan te komen. Niet in alle situatie's, het is niet zwart wit, maar vaak wel. Ik merk door mijn diploma bv dat ik altijd zou kunnen werken en dat ik er leuk mee verdien. Zonder dat diploma is dat allemaal een stuk lastiger en krijg je toch echt een hele andere functie.
jemig, wat blaas jij hoog van de toren zeg. Je beschuldigd iedereen van slecht lezen, misschien lees je zelf wel slecht