whaha ja dat buiten spelen heb ik die ene keer ook gedaan, maar das geen vaste optie denk die eerste vind ik toch wel geniaal, maar dat gaat het hem niet worden denk.
Mijn man zei ook: je zegt gewoon dat je geen kindjes van familie en vrienden opvangt i.v.m. wrijving. Dat heeft hij dus ook gezegd tegen de papa van het kindje en die zei: ah dat probleem hebben wij toch niet, daar zullen we nooit problemen mee krijgen... En het gaat nu ook nog niet om vast opvangen, maar juist om de noodsituaties wanneer hun eigen oppas/opa en oma niet kunnen.
Maar als jij op die dag niet kan. Dan is het toch geen probleem?Of willen ze ook nog een andere dag in de week? Je kan zeggen dat je snapt dat het moeilijk is een go te vinden, maar jij kan die dag niet. Misschien kun je aanbieden ze helpen zoeken naar een go die wel die dag kan.
Ik zou haar zeggen dat zo lang jij gebroken bent na een middagje en je halve huis afgebroken, je liever niet oppast, maar dat als het kindje rustig is, je best een keer wilt oppassen. Of wellicht met voorbeelden van wat hij/zij kapot gemaakt heeft, dat het duidelijker wordt. Ik denk dat als je met smoesjes aankomt, het duidelijk gaat worden dat het smoesjes zijn en dat dan je band daardoor minder wordt (dan gaat de ander zelf bedenken waarom jij niet op zou willen passen), dat zou jammer zijn toch
hahahaahah nou je krijgt ze zo misschien wel aan het opvoeden hahahhaha. Ik ben ook altijd van mening geweest: Opvoeden, ga mn spul niet weghalen voor de kleine, maar toen ik videorecorder en dvd speler weg kon gooien omdat er pennen en kleistukken in zaten hebben we toch voor een tvkastje met deur EN SLOT gekozen hahahahaha. Ik ben heel makkelijk hoor, gooi een zeil over mn tafels en er kan lekker gespeeld worden. Maar als er structureel spul kapot gaat dan ga ik dat wel aankaarten want daar ben ik niet van gediend. Zeker niet als het komt omdat het kind gewoon niet gewend is gecorrigeerd te worden en dus weigert naar mij te luisteren. Andermans kind of niet, ik zet ze rustig in de hoek/op de trap. Dan zorg ik wel dat het indruk gaat maken. We werken hard voor onze spullen en die mogen we ook beschermen.
voorlopig is dit probleem getackeld, maar ze vragen buiten werktijd om ook wel eens sporadisch om oppas. Zoals we allemaal wel eens een afspraak hebben zeg maar.
sophy, daar heb je ook gelijk in. Dat was ook de reden van dit topic, de afgelopen 2 keer had ik echt iets, ook met iemand die zij kennen, dus ze wisten ook dat ik echt niet kon. Maar ja, das nu 2 keer toeval. Ik vind dit wel moeilijk hoor.
Ik denk dat ik juist in deze situatie wel eerlijk zou zijn, maar op een "nette" manier en zonder verwijten dat zij het verkeerd doen oid. Vertel hen dat je hem een schat van een kind vindt, maar dat het ontzettend veel van jou vraagt om op hem te passen. Dat zij een andere manier van opvoeden hebben en dat dat helemaal niet erg is, maar dat het gewoon niet eenvoudig is om hem dan bij jou thuis te hebben en dat hij zich dan ineens aan hele andere regels moet houden. Dat is voor jou niet fijn omdat het enorm veel energie vraagt en voor hem ook niet omdat het hartstikke onduidelijk is en dat is helemaal niet goed voor kindjes van die leeftijd. ( Oke en natuurlijk ben ik van mening dat het juist goed is voor dit kindje om eens wat regels en grenzen te krijgen, maar dat hoeven zij natuurlijk niet te weten.. Kleed het gewoon aan alsof het voor jullie beiden beter is, dan komt het ook minder 'hard' over)
whaha, ja het punt is dat wij dat allemaal open bloot hebben staan, omdat het met onze dochter gewoon kan, die heeft nooit de behoefte gehad om daaraan te zitten. Kan moeilijk mn hele huis verbouwen
Ik zou het daar een keer proberen, misschien geeft dat je toch meer rust zodat je niet als politieagent hoeft op te treden. En zou daarna zeggen van "sorry ik trek het niet, het is mij toch iets te druk", maarja ik weet ook niet of ik dat zou durven, ligt aan hoe die mensen zelf zijn. Is het 2 keer in het jaar dan zou ik het gewoon doen, dat is zo weinig, even tanden bijten maar het is niet anders.
Wij nu ook weer(nieuw huis, nieuwe meubels he) en nu staat de apparatuur ook weer open en bloot. Ik hoop maar dat de volgende daar niet naar omkijkt hahahaha...
hier ook zo'n soort gevalletje gehad, maar dan wanneer ze op visite komen, ouders zijn er gewoon bij en lachen vaak om zijn gedrag. bv. -op de eettafel klimmen om iets aan de andere kant te pakken ; -niet omlopen langs de salontafel maar gewoon er dwars overheen ; -beker leeggedronken en met een bonk op tafel slaan waardoor het natuurlijk valt ; -niet willen eten & tegenstribbelen tegen zijn ouders, waardoor bord met eten volledig tegen de grond gaat en in stukken valt. Dit zijn wel extreme voorbeelden die ik opnoem, maar waargebeurd in mijn huis, en heb daar natuurlijk iets van gezegd. Ten eerste tegen het kind zelf, op dat moment, zovan: bij tante thuis mag je niet op de tafel lopen/ wil je volgende keer voorzichtig je bekertje op de tafel zetten, zo hard is niet nodig. etc Het is mijn huis, met mijn regels, en mijn spullen. Later kom k er wel bij de ouders op terug, en zij zeggen dan dat hij dat thuis ook doet en wanneer ze er wat van zeggen hij toch niet naar ze luistert. tja wat moet je dan.... kind aangepakt & er wat van tegen de ouders van gezegd. Weet ook geen raad meer. Mijn dochtertje en hun zoontje schelen 5 mnd. Mijn dochter begint nu te kijken en te vergelijken, en zegt vaak tegen me: mama, maar ..... mag dat wel. En nu moet ik het gaan uitleggen aan haar, vaak lukt het wel en snap ze het ook, gelukkig! Op het eind van mijn uitleg, zegt ze dan zelf, hij heeft een andere papa en mama, tog, en van hun mag het wel. Tegenwoordig houden we de boot een beetje af met hun visite, maar wanneer wij bij hun gaan op visite wil ik niet dat mijn dochter alleen met hem is in 1 ruimte, want zelfs voor onze ogen terroriseert hij de boel (rijd met zijn 3 wieler , in huis, gewoon mijn dochter aan die aan het drinken was(gelukkig net klaar), en ouders zeggen niks)
Ik zou het eerlijk (wel respectvol) bespreken. Aangeven dat jij op een andere manier opvoedt en dat je het daardoor niet prettig vindt om het kindje in jullie huis op te vangen (omdat je al je spullen moet verplaatsen enz). En dat je niet met twee maten wilt meten in je huis. Je eigen dochter wel corrigeren en een ander kind niet (dat kan natuurlijk niet). Ik heb zoiets ook meegemaakt met de kleine van mijn nicht. 1 dag opgepast. In principe vond ik het verschil tussen 3 en 4 peuters niet zo enorm, maar ik kreeg het gewoon niet gedraaid om haar zoontje 2x per dag in slaap te wiegen (dat doen zij, en het duurt een half uur). Ik kan mijn kinderen dan niet alleen laten. Kindje was ook totaal niet gewend om aandacht te delen, moest met alles gevoerd worden en constant worden getild. Ik heb haar na die dag eerlijk gezegd dat dat niet kan met 4 peuters in huis, en dat ik alle kinderen altijd gelijk behandel, en anders niet.
Heb nu de rest gelezen. Maar stel dat ze jou voorstellen om vaker op te passen. Dan zou ik toch de regels die in jouw huis gelden ter sprake brengen. Gewoon heel duidelijk uitleggen hoe jij opvoedt (want zo te lezen hebben zij dat niet door ). Dus zeggen: - hij mag hier niet aan >>>>spullen komen; - ik laat alles op tafel staan en leer kinderen om daar niet aan te komen; - bij niet luisteren doe ik dit en dit (waarschuwen/ trap enz) Duidelijker kun je niet zijn, en dan zullen ze denk ik 2 dingen kunnen doen: - zeggen dat ze dat niet willen voor hun kind (jouw probleem opgelost); - aangeven dat ze zelf ook met handen in hun haar zitten en misschien zo'n aanpak juist goed is. En dan kan het kindje ook wat opvoeding bij krijgen.
Je kan ook een grondbox aanschaffen Nee serieus, ik ben bang dat er niets anders op zit dan ze heel rustig, vriendelijk, maar duidelijk te vertellen dat dit niet jou ding is zo. Dus ik zou zeggen, vijl je nagels, trek je stoute schoenen aan en ga onder het genot van een kop koffie of thee het gesprek aan. Als je het heel eng vind, dan beeld je je maar in dat ze naakt tegenover je zitten of zo, geef ze een paar olifantenoren, is ook leuk
Dat zou ik gewoon open aangeven: ik wil niet oppassen, want hij luistert niet naar me en dan ben ik na 2 uur totaal gesloopt. En dat ze dus beter iemand kunnen zoeken naar wie hij wel luistert. Wat ik me wel afvraag: hoe gaat dat dan als zij met hem bij jullie op visite zijn? Dan moet je neem ik aan hetzelfde probleem hebben toch?
Dat is nog niet zo vaak voorgekomen, we kennen het kindje pas 1,5 jaar en zij werken allebei fulltime. De keren dat ze op verjaardag of visite gaan is het kindje vaak bij de andere biologische ouder, hebben co ouderschap. Dus in totaal is dat echt amper voorgekomen. Zo maar op visite of een bakkie doen komt amper voor omdat zij beiden veel werken.