Jeetje, heftig zeg! Lijkt me erg moeilijk om mee om te gaan. Ook al heb je het nu min of meer achter je gelaten door geen contact meer met haar te hebben (net als dat je zoon geen contact meer met haar heeft). Zoals je al zei ben je een gevoelsmens, pff heftig lijkt me het. Maar goed dat je voor jezelf en je kind bent opgekomen. Fijn ook dat je man achter je staat (dat voorkomt iig het gevoel van er tussenin staan, en moeten kiezen). Heel veel sterkte iig!
Wat vind ik het knap van je dat je het 7(!) jaar hebt volgehouden..pffff Van mij had ze meteen de ' T ' mogen krijgen..maar goed dat ben ik. Fijn dat je man achter je staat!
Ik vind wel dat er heftig negatief op je schoonmoeder word gereageerd. Als kind van een md-moeder kan ik me voorstellen dat dit toch een beetje dubbel voelt. Hoe vreselijk ook, zij is ook maar een mens en heeft zichzelf ook niet gemaakt. Waarschijnlijk wil ze het zelf ook niet op deze manier. Ik zou, als ik jou was, voor het moment zeker klaar zijn met haar en jezelf en je kind in bescherming nemen. Mocht ze in de toekomst overgaan op andere/ de juiste medicatie, dan kun je altijd nog verder kijken. Maar neem het jezelf zeker niet kwalijk als je het contact verbreekt, want wat zij allemaal zegt brengt jou en je kind in gevaar (psychisch, ook jij bent maar een mens en hoeveel kun je nog slikken?) en dat kan niet de bedoeling zijn. Vreselijk maar waar, om dit soort situaties niet te willen, was er ook een stukje opluchting toen mijn moeder overleed en mijn oudste pas een jaar was. Mijn mama was totaal uit de maatschappij en hoewel ik echt van haar hield heeft deze ziekte vooral veel schade aangebracht... Sterkte Overigens was mijn moeder nooit zo vals en gemeen, dus ik geloof niet dat dit persé aan haar ziekte te wijten valt...
Ik zou zulke smsjes ook echt niet pikken, zou er helemaal klaar mee zijn. Denk dat je de beste keuze voor jou en Mick maakt
nou daar had ik dus al lang afscheid van genomen! denk aan je gezin meid, dat is belangrijker dat zo iemand
Wow, wat een valse smsjes Geef je gelijk dat je (op het moment) geen contact meer wil. Na het lezen van het bericht van missmamsie denk ik dat het iets ziekte is en een groot gedeelte karakter. Ik snap niet dat dat soort mensen niet inziet dat ze zichzelf in de vingers snijden? Zo raak je toch het contact met je kleinkind kwijt! Dacht ze soms dat je man alleen met je kleine man die kant zou opgaan? En dat ze jou dan er niet bij hoeft te hebben? (Dat hoopt die van mij geloof ik. Pfff, mijn schoonloeder kan krom uit de hoek komen, maar zo erg nog net niet. En ze zou het niet smssen, want dan heb ik bewijs haha )
Ik persoonlijk zou het ook niet accepteren als mijn man werd uitgescholden oid door mijn moeder/vader. Maar ik sta niet in zijn schoenen.. Aan de ene kant zou ik heel graag willen dat hij zegt; Basta! Ik ben d'r klaar mee, niemand komt aan mijn vrouw en kind. Want het voelt nu wel een beetje alsof hij haar 'toezegt' zich zo te gedragen naar ons.. Maar aan de andere kant snap ik hem ook.. Hij weet al 29 jaar niet beter, het is altijd zo geweest. Hij probeert graag de lieve vrede te bewaren.. Maar ik heb het idee, zoals ik hem hoor praten, dat er bij hem ook iets begint te veranderen naar haar toe.. Maar nogmaals; Zijn keus..
Jouw schoonmoeder is ziek. Dat is heel vervelend en erg aar ik denk ecbt dat ze daar niks aan kan doen, behalve hulp zoeken dan.... Ik zou ook geen contact meer met haar hoeven maar dit wel eerst met mijn man bespreken. Mijn man zou van mij wel mogen gaan. Ik vind het alleen niet eerlijk dat je je zoon ook niet meer naar oma laat gaan. Ze heeft jouw kindje niks aangedaan en het komt op mij over dat je hem gebruikt als machtsmiddel. Wij hebben in dezelfde situatie gezeten. Ik weet dus een beetje hoe het is en ik hierin zou staan. Helaas heeft mijn man de keuze gemaakt met zijn ouders te breken, eerder dan ik er mee wilde stoppen. Zorg wel dat je met je man op 1 lijn zit, want zoiets kan je relatie echt kapot maken. Wij hebben er beide voor gekozen het contact te stoppen maar het blijft erg lastig!
Ik heb meerdere malen afstand genomen. Telkens wanneer het goed ging ook gezegd; Joh, luister eens.. Je hebt me erg gekwetst en dit is echt de laatste kans. Maar telkens komt het toch bij mij terecht. Dat het aan haar ziekte ligt, nee. Daar twijfel ik na vandaag niet meer aan. Ik denk dat ze donders goed weet wat ze doet en wat ze zegt. Maar waarom..? Dat blijft de vraag.. Sowieso ging Mick nooit naar zijn 'oma' zonder ons, we vertrouwen haar daar in niet helemaal. Haar 'humeur' switcht zo snel, dat we altijd bang waren dat ze hem iets aan zou doen als hij niet luisterde. Medicatie heeft ze, maar neemt ze niet in. 'Waarom? Er is toch niks mis met mij!'.. Pfoe.. Pittig geweest voor jou/jullie.. En ik kan begrijpen dat er een soort van 'opluchting' ontstond..
Ik gebruik mijn kind niet als machtsmiddel! Zij praat onrespectvol over onze zoon. Zo is haar gedrag naar mij toe ook begonnen. Ik hoef ons kind niet bloot te stellen aan haar agressief gedrag! :x Zoals ook in mijn begin tekst staat vermeld, staat mijn man achter mijn keuze en de keuze dat ze ons zoontje niet meer ziet is gezamenlijk gemaakt. Erg jammer dat je denkt dat ik mijn zoontje als machtsmiddel gebruik.
Helemaal mee eens met wat hier staat. Is ze nou helemaal besodemieterd zeg? Wel ´handig´ dat dat ziek zijn zich alleen richt op jou en niet je man.... nee, je hebt er goed aan gedaan. Ik had ook het contact verbroken. Wat je man doet moet hij weten, maar ik zou er ook niets meer mee te maken willen hebben. Pas echter op voor 1 ding, dat dit niet tussen jullie in komt te staan. Anders krijgt ze toch nog wat ze wil, een wig tussen jullie. Blijf praten met je man. Hij staat tussen 2 vuren en dat is een kutplek. Zorg ervoor dat jij de emmer water blijft en niet zijn moeder, snap je wat ik bedoel? Sterkte...
ik zou mn kind ook niet achter laten bij iemand die ontoerekeningsvatbaar is. Zo`n heks gaat dan ook lelijke dingen over jou tegen je kind zeggen. Zo`n gluiperd is het volgens mij wel. Zou alle contacten verbeken,dat ze ziek is is misschien hartstikke zielig,maar er zijn grenzen!!
Mick als machtsmiddel? Neeeeeee joh. Dat zie ik ook niet. Ik zou dat ook niet doen, net wat poster hierboven mij ook al zei, ze is ontoerekeningsvatbaar. Omslaande buien. Daar wil je een kind van nog geen anderhalf niet aan blootstellen. Ik zou het net zo doen hoor. Niet schuldig over voelen.
Je schrijft in je beginpost dat je een beslissing hebt genomenen dat het je niet interesseerd of jouw man het er mee eens is of niet vandaar mijn reaktie. Ik zeg ook niet dat je je kindje alleen bij oma moet achterlaten maar ik zou als mijn man zijn moeder bezoekt mijn zoontje wel mee geven, maar dat had ik in ons geval gedaan. Je schrijft het zo vol woede (enerzijds logisch) dat het als machtsmiddel overkomt. Mijn excuses als dit niet geval is. Wij hebben vreselijke dingen meegemaakt met mijn schoonouders, niemand van de familie heeft nog met hen contact, wat ook een hoop zegt natuurlijk. Toch, nu ze ouder worden komen de vragen. Wie zijn ze, waar wonen ze, waarom gaan we daar nooit op visite. Zelf had ik liever gehad dat mijn man daar nog af en toe zou komen met de kinderen zodat ze zouden weten wie ze zijn en zelf een beslissing konden nemen als ze ouder zouden zijn, vandaar mijn reaktie. Het komt misschien doordat wij inmiddels 6 jaar verder zijn, de vragen van de kids komen en mijn woede wel gezakt is. Sterkte in ieder geval is lastig en dat zal altijd zo blijven helaas.