wij zijn al 14 maanden aan het proberen om zwanger te worden... mijn tweelingzus heeft vorige week vertelt dat ze zwanger is...onmiddelijk.. heb het er moeilijk mee...dringt nog niet echt tot me door.. voel me ook slecht dat ik het er moeilijk mee heb..maar kan er niet aan doen.. ben blij voor haar maar toch pijnlijk voor mij.. en nu mijn ouders blij dat ze grootouders worden, terwijl ik altijd dacht dat ik de eerste ging zijn...
Kan me voorstellen dat het moeilijk voor je is...ondanks dat je natuurlijk blij voor haar bent. Weet je zus dat je al een tijd bezig bent om zwanger te worden? Ben je zelf wel al bij de HA geweest, omdat het al wat langer duurt bij jullie? Sterkte ermee!
Kan me voorstellen dat je t er moeilijk mee hebt!! Het is ook niet niks natuurlijk..en elke x weer die teleurstelling!! Natuurlijk is t super voor je zusje...maar toch hè!! Heb je een goed contact met haar?? Misschien kun je het haar vertellen?? Hele dikke knuffel!!
ik kan me heel goed voorstellen dat je het er moeilijk mee heb. Ik denk dat het verstandig is als je het je zus verteld, dan weet ze hoe jij je voelt en dat je misschien niet altijd even 'gelukkig' kan reageren. Heel veel sterkte!
Ik kan me heel goed voorstellen hoe je je voelt hoor. Probeer je er ook niet schuldig om te voelen. Mijn zus werd per ongeluk zwanger terwijl ze eigenlijk helemaal geen kinderen wilde hebben. Op 1e kerstdag kreeg ik een echofoto in mijn handen gedrukt. Duurde echt wel even voordat ik daar aan kon wennen hoor.
Oh wat sneu voor je.. Je gunt t haar natuurlijk maar snap best dat het oneerlijk voel.. En het gaat om je zus dus je wordt er ook nog vaak mee geconfronteerd. Misschien is dit wel n goed moment om te vertellen..of weten ze al dat jullie voor n kindje willen gaan? Of willen jullie het liever stil houden? Het enige wat ik kan zeggen is: geloof erin dat jullie tijd nog komt, en dan kun je er des te meer van genieten. Sterkte!!
mijn zus en ouders weten dat we al zo lang aan het proberen zijn, en heb al 3x clomid gehad en eerste keer pregnyl.. heb haar na ook gezegd dak et er toch lastig mee had.. ben gelukkig nie beginnen bleiten toen ze het me zei.. tot ik in auto stapte.. gewoon zo pijnlijk dat het bij hun echt onmiddelijk raak was... en dat mijn mama zo blij is dat ze oma wordt.. en dan morgen gaat ze naar gynecoloog dus zal de eerste echo komen... en ik blijf de schrik hebben dat het bij mij niet gaat lukken... is echt niet makkelijk...maar kan niet blijven "triestig" doen e das ook nie leuk voor haar, maar heb me de laatste keer toch sterk gehouden als ik bij haar was... is pijnlijk en ben jaloers hoe erg ik dat zelf ook vind dat ik jaloers ben op haar zwangerschap.. maar kan er niet aan doen... en kan er natuurlijk nog met niemand over praten want is nog niet echt geweten, juis mijn zus zegt dat ze hoopt dak ook vlug zwanger ben en mn ma zegt dak er mij nie mag in opjagen... makkelijk gezegd!! bedankt voor de steun
Herkenbaar.... alleen sta aan de andere kant! Mijn tweelingzus is alweer bijna 4 jaar bezig met zwanger worden!, afgelopen maand was ik zwanger( mk gehad) en voelde mij ook schuldig! want was in de 4e ronde zwanger.... dus begrijp je gevoel erg goed! Als iemand het gun is mijn andere helft We zijn mensen van vlees en bloed en gevoelens horen daar bij! Dus het is begrijpelijk dat je vloed van emoties ervaart! Succes met zwanger worden en hoop alle tweelingen snel zwanger mogen zijn!
hey nieckje jou verhaal lijkt op de mijne. Wij zijn in dec 2007 gestopt met de pil. iedereen 'verwachtte' dat we snel zwanger zouden zijn, maar dat bleek voor ons niet weggelegd. in 2010 toch zwanger, maar dat werd een miskraam. daarna het ziekenhuis ingegaan. 6x iui gehad, (3 zonder hormonen en 3 met) de nodige frustraties en pijnlijke momenten. mijn man bleek slecht zaad te hebben, van bijna niets qua concentratie. in augustus 2011 gestopt met het ziekenhuis omdat we zelf nog 2 jaar zouden proberen zwanger te worden, zou dit niet lukken dan gingen we met elkaar verder, was de afspraak. begin december had ik de moed voor onszelf echt opgegeven, nog gekeken of adoptie haalbaar was voor ons, maar dat zat er ook niet echt in. op 5 december kwam mijn zusje vertellen dat hun zwanger zijn!! ze was in maart gestopt met de pil en binnen 8 mnd zwanger. Ik was tuurlijk blij voor hun, maar heb letterlijk mijn kop eraf gejankt een aantal dagen. Ik dacht hetzelfde als jou, tuurlijk ga ik een super tante zijn....maar waarom hun wel en wij niet!!!. tot 1e kerstdag, toen deed ik een test en bleek zwanger te zijn. er zit nu dus maar 7 weken verschil tussen mij en me zus. hoe bizar kan het lopen. voel je niet schuldig over hoe je je voelt. praat erover met je familie, want hun voelen zich waarschijnlijk ook schuldig omdat het bij hen wel 'ineens' lukte.
Jeetje zeg, wat moeilijk... Ik wil je heel erg veel sterkte wensen en hoop dat je snel zwanger mag zijn en je deze vreugde met je zus kunt delen.
gisteren belde ze dan dat alles goed was en hartje gehoord en echo's enzo... kreeg het echt moeilijk aan de telefoon maar heb me sterk kunnen houden. vandaag heb ik dan gezegd dat ik echt wel blij ben voor hun maar toch ook wat moeilijk mee heb... en ze zei da ze da verstond.. iedereen zegt dat ik er teveel mee bezig ben... maar hoe moet ik dat nu van me afzetten als mijn zus zwanger is???? @ de andere tweeling : kan je naam nu nie meer zien: ze zeggen tegen mij nu dat tweelingen ook vaak samen zwanger zijn... ja laat het ons hopen he
Ik zou hetzelfde hebben als mijn tweelingzus nu direct zwanger zou raken, wij zijn ook al ruim een jaar bezig met 2 pauzes tussendoor. Zij willen gaan beginnen als ze getrouwd zijn in September. Je wil toch ergens de eerste zijn.. Maar mocht het gebeuren zou ik toch blij voor haar zijn en idd.. thuis gaan janken. En dat mag