Aha, okidoki, ik had je eerdere posts niet allemaal gelezen dus wist niet wat er de 11e was. Ik snap 'm nu en ja, dat begrijp ik helemaal gezien ik 't zelfde heb met m'n zus, dus.
ik snap jullie wel hoor. Mijn meiden hebben bv ook nog nooit ergens anders geslapen..... Puur omdat ik ze graag in hun eigen bedje zie liggen. Maar buiten dat kan ik ze makkelijk loslaten. Jongste niet, maar dat vind ik ook nog niet nodig. Ik heb een vriendin die erg veel moeite heeft om haar enige dochter van 4 jaar los te laten. Toen we bv met een aantal vriendinnen naar ballorig gingen, onze kindjes waren in de leeftijd van 2 t/m 4 jaar. Was zij de enige die continu achter haar kind aanliep. Wij zaten lekker een theetje te drinken en liepen af en toe even een rondje om te checken waar ze waren, maar zij heeft geen seconde bij ons aan tafel gezeten. Het lijkt me erg vermoeiend voor haar, maar je zag ook dat het verstikkend werkte voor haar dochter. Zij ging bv harder fietsen om haar moeder kwijt te raken.... Ik heb er met haar over gepraat later en zij gaf zelf ook aan dat ze er te veel bovenop zit, maar dat ze het moeilijk vind om wat afstand te nemen. Maar zij had volgens mij niet in de gaten dat ze met al haar tonnen aan liefde haar kind verstikte en het meisje daar echt last van heeft/krijgt.
Inderdaad is mijn kleine man wel op kdv geweest daar had ik dan ook een super goed gevoel bij. Waarom ik het zo moeilijk met kleine man bij oma te laten heeft waarschijnlijk ook wel met mijn gevoel te maken en ik probeer het echt ga vaak langs voor kleine man. Maar ik zal proberen het uit te leggen zijn oma is echt van het pronken staat!!!!! de hele dag naar buiten te kijken of er niks anders gebeurt. Vind mijn kind ook leuker als hij leuke kleren aan heeft. Als ik bijv op de camping kom en doe zijn schoentjes uit omdat ie het warm heeft moeten ze weer aan want dat ziet er leuk uit. Toen ze aangaf dat ze wel even een ochtend in de week op ging passen zei ze ook niet dat vinden wij gezellig nu dan kan ie mooi mee naar de camping. Ze komen ook heel weinig langs. Wij moeten zeker zomers altijd naar hun toe komen.Want dan kan die hem zien en die. Wil ik met d'r naar de markt (ik denk dat is leuk kan oma pronken) Mag ze achter de wagen lopen. Kom ik daar gaat kleine man even dwars doen zegt ze laat die maar thuis bij opa zo ga ik niet met hem over de markt. Dus mijn gevoel is echt niet zo lekker. Ik hou van mijn kind zoals ie is met al zijn drifjes en dingen er bij ik wil ook dat mijn kind er leuk uit ziet maar als hij op blote voetjes loopt vind ik hem net zo lief. Daarnaast heb ik zelf geen leuke jeugd gehad ben afgestaan als baby zijnde. Misschien dat ik daarom ook ben wie ik ben en doe wat ik doe. Laat het wel duidelijk zijn dat ik supergoed in mijn vel zit. Dus ik niet in een dip zit of zo. Maar ik wil zo graag dat er van mijn kindje oprecht!!!!!!! gehouden word en en ik heb nu het gevoel dat het sjoowen van mijn kind belangrijker is. Natuurlijk zullen ze ook van hem houden dat geloof ik echt wel. Misschien zijn er nu iets meer mensen die mij begrijpen? Misschien een beetje lang verhaal geworden maar probeer uit te leggen hoe het voelt. Groetjes kim
Ten eerste wil ik zeggen dat je je eigen gevoel moet volgen, jullie als ouders moeten beslissen wat jullie prettig vinden rondom de opvang van jullie kindje. Als jou gevoel zegt te stoppen met werken is er niemand die daar iets verkeerds van kan vinden. Daarnaast is het natuurlijk wel goed voor je kindje om ook gewend te zijn in andere omgevingen en een band op te kunnen bouwen met opa en oma zonder dat de ouders erbij zijn. MAar de keus is natuurlijk aan jullie, Heel veel succes. Denk in het belang van jullie maar voor al ook aan dat van jullie kindje
nu ik dit verhaal lees, kan ik me heel goed voorstellen dat je hem daar liever niet achter laat. Het is ook een lastig te bespreken onderwerp, want ik denk inderdaad dat ze heel veel van hem houden, maar dat ze dat op een rare manier laten zien. Ik denk dus dat ze er niks van begrijpen als jij aangeeft waar je tegen aanloopt. Klinkt nogal veel zoals mijn moeder en al die gesprekken lopen ook uit op niks dan ruzie...... maar om nu te stoppen met werken zou ik niet doen, heb je niet een fijne vriendin die op wilt passen of een gastouder zoeken? Een paar uurtjes in de week werken geeft vaak net een andere dimensie aan je leven. Beetje onder de collega`s, je krijgt wat uitdaging. Persoonlijk vind ik het wel een verijkking.
Ik begrijp 't nu wel een beetje beter ja. Het is dus niet zozeer het 'wegbrengen' als wel waar naar toe. Ik kan me voorstellen, hoe je je schoonmoeder omschrijft dat je je daar ongemakkelijk bij voelt, dat zou ik ook hebben! Sommige mensen zijn nu eenmaal zo... de buitenkant telt meer dan de binnenkant, of zoiets. En wat je vertelt over je jeugd verklaart denk ik ook wel iets. Dat lijkt me een verschrikkelijke wetenschap en ik kan me heel goed voorstellen dat je jouw zoontje alles wilt geven wat jij misschien wel hebt gemist en daar is helemaal niks mis mee, sterker nog, het is geweldig. Afijn, ik denk dat alle reacties hier je wel een beetje aan het denken hebben gezet. En ik denk dat je echt zelf wel weet waarom je het moeilijk vindt om je kindje bij oma achter te laten, dat heeft dus wel zeer zeker een reden. Voel je daarom dus al helemaal geen 'muts' zou ik zeggen, en wellicht zijn er in de toekomst toch ook andere mensen bij wie je je zoontje maar wat graag eventjes wilt brengen. En ik hoop dat de relatie met je schoonouders nog verbetert en dat ze (misschien ook door ze nog eens een kansje te geven) ook zien dat je zoontje altijd leuk en lief en schattig is! Succes ermee.
Dat snap ik heel goed hoor. Mijn zoon gaat fijn uit logeren en ik weet 100% zeker dat mijn zoontje op die momenten het allerbelangrijkste is voor mijn (schoon)ouders. Natuurlijk vinden ze het leuk om hem af en toe te showen aan anderen, maar dat doen ze alleen omdat ze zo trots op hem zijn, niet omdat hij een leuke accessoire is. Als ik zou twijfelen zou ik hem niet laten logeren. Sommige kleine dingen kan ik wel laten gaan nu mijn zoontje wat ouder is, zoals dat hij wat meer wordt verwend met eten en wat later naar bed wordt gebracht. Maar in de basis moet ik kunnen vertrouwen op deze mensen. Als jij er geen goed gevoel bij hebt, dan wordt het ook geen leuke ervaring voor jou. Daar heeft niemand iets aan.
Maar dat heb ik juist helemaal niet mijn kleine man leert met vallen en opstaan. Als hij mij nodig heeft ben ik in de buurt. Maar hij mag zeker ook gewoon spelen en ontdekken. groetjes kim
Je overdrijft de boel wel heel erg. Het is voor jullie een oplossing, oma vindt het blijkbaar super om haar kleinkind bij dr te hebben, en je kind zal er vast met heel veel plezier naar toe gaan. En het woord "droppen" daar schiet ik echt van uit me slof!!!! .... wij droppen ons kind niet, brengen het weg naar iemand die het met heel veel liefde en alle tijd van de wereld de hele dag bij zich heeft!
Mijn zoontje heeft van het weekend voor het eerst bij m'n schoonouders gelogeerd. Wij hadden een verjaardag verder weg en het zou m'n eerste uitje zonder hem worden, was tot dusver nooit langer dan twee uurtjes gescheiden geweest van 'm. Kan het op zich goed met ze vinden maar schoonmoeder heeft ook wel haar dingen zeg maar. Ik had een dag daarvoor een gebruiksaanwijzing gemaild, een dagschema van hoe ik het doe. Het zou helemaal goed komen en daar twijfelde ik ook niet aan. Al ligt ie bij wijze van spreken de hele dag in z'n pyjama zei ik nog toen we 'm afleverde, als ie maar z'n eten krijgt en aandacht en daar vertrouw ik volledig op....is dat vertrouwen er niet is het een ander verhaal. Kwamen ook nog twee kleindochters van 9 en 11 logeren dus met die aandacht is het zeker goed gekomen, hij heeft z'n eten gehad, is gewassen, had schone kleren aan en heeft gelukkig ook goed geslapen. Ze zullen het niet op jou manier doen maar ik neem aan dat ze 'm niet zomaar zullen laten huilen en/of verhongeren of iets
tsjah als jij je er niet goed bij voelt moet je het niet doen maar wat is er nou zo erg aan als hij eventjes naar opa en oma moet? ik krijg er juist altijd de kriebels van als kindjes nooit bij iemand anders mochten blijven, dan heb ik het niet over elke dag hoor maar bijvoorbeeld een ex collega van mij haar dochter is al 4 jaar en ze is nooit maar dan ook nooit niet 1 dag alleen bij haar tante ofzo op "bezoek" geweest. die ex collega, wilt haar nu ook bijna niet naar school sturen. hoe bizar! maar goed ik zie het probleem er eingelijk niet van in om hem even bij oma achter te laten.
Ons meisje geniet met volle teugen en is al best vaak uit logeren geweest. Ook noodgedwongen bruiloft broer (veel te klein) ik nachtdienst en mijn vriend doodziek van de buikgriep. Kon me niet meer afmelden. Ik vind het geen dumpen. Ze gaat ook 1 tot 2 keer naar het kdv en ook daar vindt ze het geweldig. Ik vind haar met haar bijna 9 maanden al erg 'sociaal' en ze wordt helemaal vrolijk als ze andere kindjes ziet. Mijb ouders en schoonouders gun ik het trouwens ook en ze pronken zeker ze zijn apetrots!
Kijk en hier haal je dus iets door elkaar. Ik vind niet dat kindjes snel zelfstandig een groot moeten worden. Ook vanuit de visie van het natuurlijk ouderschap (en die visie laat zien dat we in de huidige maatschappij vrij veel willen van een kind wat nog zoveel aan het ontwikkelen is), laten ze zien dat een kind naast jezelf en de vader nog prima 2/3 andere hechtingsfiguren erbij kan hebben. Wat dus in houd dat een kindje dat al kan. Ik heb hier vrij veel over gelezen voordat ik onze dochter kreeg omdat ik zelf dus helemaal niets heb met kdv en wisselende leidsters. Heeft met visie te maken dus. Ik vind gewoon dat je niet als ouder tussen de mogelijkheid waarin opa, oma en kind een band op bouwen moet gaan zitten. Dat doe je wel als je er steeds bij gaat zitten. Dat vind ik gewoon egoïstisch en uit het oogpunt dat je er bent als veilig baken voor je kind hoef je het dus niet te doen.
Kim, ik snap je verhaal nu ook veel beter. Over 'te snel zelfstandig'. Ik sluit me aan met hier boven. Daarnaast is het een ontwikkeling in de huidige maatschappij dat mensen zover uit elkaar gaan groeien, opkomst van individualisme, en steeds minder echte hechte banden met anderen. Dat krijgen onze kinderen onbewust ook mee.
Nogmaals: ik doelde niet op jou of iemand anders (persoonlijk) hier op het forum, maar op de vele topics die wel gaan over "niet verwennen" en al dat gebeuren. En verder heeft het volgens mij bijzonder weinig nut om hier nog verder op in te gaan, maar ja, ik kan het niet laten. Ook mijn keuzes qua opvoeding zijn weloverwogen EN ik denk niet dat er veel meer over opvoeden en ontwikkeling te lezen valt dan ik heb gedaan. Er is dan ook nergens ook maar enig bewijs te vinden van jou woorden. Of beter gezegd wel over wat voor effect het kan hebben als een kindje maar aan 1-2 personen is gehecht, maar het is gewoon echt gelul dat het enkel en alleen zou kunnen als je als ouder ondertussen ergens kilometers verder zou zijn. Maar zoals je zelf al aanhaalde: het heeft met visie te maken. Niet met de waarheid. Niet met verstand. En nee, dan bedoel ik niet dat jij dom bent en ik slim, maar wel dat jij een andere visie hebt dan ik over opvoeden. Geen van beide gebaseerd op de waarheid, want er is GEEN waarheid als het op opvoeden aankomt, het hangt af van persoon tot persoon en van omgeving tot omgeving wat de beste manier van opvoeden is en dan nog is het discutabel, want er is geen fatsoenlijk ijkpunt. En als je begrijpend zou kunnen lezen, dan zou je snappen dat ik er niet bovenop zit, dat opa, oma, tante en noem maar op al wel tijd alleen hebben doorgebracht met onze puk. Hij is trouwens aan wel meer mensen erg gehecht dan aan 2-3 anderen buiten ons, er zijn minstens 5-6 mensen die hij vertrouwd in enge momenten en die hem prima kunnen troosten bij pijntjes of verdriet. Wie stelt overigens dat ik het doe uit het standpunt van veilig baken??? Want dat heb ik nergens gezegd, ik doe het omdat er geen enkele reden is geweest tot hiertoe om ons ventje naar iemand toe te brengen en zelf ergens anders naartoe te gaan. Behalve dus wel eens een blokje omwandelen, oh en een keer zijn we zelfs naar de winkel geweest voor een kleine boodschap. Ik zou dat aanhalen als zijn redding, maar was slechts een klein half uur, zijn wel eens langer met zijn twee buiten geweest. Plus dat de winkel nog erg dichtbij is ook, vast niet voldoende om zijn geestelijke gezondheid te redden. Of was het mijn geestelijke gezondheid en zijn ontwikkeling die op het spel stond? Misschien moeten jullie zelf allemaal een hechtere band krijgen met jullie familie, dan is er niet zo'n kans dat je het slechte voorbeeld geeft als je erbij zit. En ja, dat is bijzonder sarcastisch bedoeld, maar ik vind het wel degelijk het grootste gelul dat mijn zoon niet gehecht zou zijn aan anderen dan mijn man en mij.
TS: wat is je mans standpunt eigenlijk hierin? Vind hij ook dat oma niet echt helemaal oprecht om jullie kindje geeft? Ik bedoel dit absoluut niet vervelend hoor, maar mensen hebben sowieso nogal eens de neiging om schoonouders in een negatiever daglicht te zien dan ze verdienen. En ja, daar heb ik me ook heel lang schuldig aan gemaakt. Als ik dan ook nog lees over jou verleden, dan kan ik me voorstellen dat je angst misschien niet zo gegrond zou kunnen zijn. Nogmaals, ik bedoel dit absoluut niet beschuldigend of vervelend, ik kan dit niet eens beoordelen van op afstand, vandaar dat ik ook naar het standpunt van je man vraag.
Hmm... ik begon je enigszins te begrijpen en ja, hierin heb je gelijk; niet iedereen denkt hetzelfde over opvoeden. Maar die laatste alinea... da hoef dan weer nie hey??
Mmm, dit is zo een beetje de toon waarop al heel de tijd tegen mij gesproken wordt, maar als ik dan hetzelfde doe, dan is het niet netjes? (ik ben al beschuldigd van wantrouwig te zijn, niet helemaal in orde in de bovenkamer (akkoord niet met zoveel woorden, maar wel met zoveel bedoeling ), en ik zou een egoïst zijn) Niet helemaal fair, toch? En ik zet er dan nog bij dat ik het sarcastisch bedoel, IK snap dat je via de computer geen beoordeling kan maken.
Ik heb je helemaal niets genoemd, en je absoluut ook nergens van beschuldigd, ik heb uitsluitend je posts gelezen (niet eens alles trouwens). En de toon waarop ik je aanspreek is niet beledigend of iets dergelijks volgens mij, ik zei alleen dat ik die laatste opmerking niet helemaal begrijp. Ik wilde duidelijk maken dat je in je verhaal een punt maakt, maar dat dat weer teniet wordt gedaan door je laatste alinea. Afijn, let's agree to disagree, ik ga de hond uitlaten!