Ik ben van mening dat een oma en kleinkind recht hebben om elkaar te zien hiervoor hoef je elkaar niet te mogen maar dit soort berichten gaan wel erg ver en spreekt eigenlijk van weinig liefde dus misschien is hey dan beter om elkaar (voorlopig??!!) Niet te zien...
Ik zou er klaar mee zijn. Ik zou wel in overleg blijven met je man om ruzie tussen jullie onderling te voorkomen. Ook zou ik mijn kind niet alleen laten gaan naar oma. Oma is geen fan van jou dus wie weet wat ze het kind aan praat. Je man, heel naar voor hem idd. Depressief zijn is geen excuus voor dit gedrag. Ook dan heb je je aan bepaalde grenzen te houden.
Precies. Zo denk ik ook. Stel kind voorop altijd. Heb er voldoende ervaring mee na het uitelkaar gaan met haar vader. Hij heeft ook erg lelijke dingen gezegd en gedaan maar tegenover onze dochter is hij altijd netjes gebleven en hebben wij nooit lelijk gepraat over elkaar. Dat is voor mij een voorwaarde. Ik twijfel in deze of oma net zo netjes kan blijven. Zo ja dan zou ik Mick laten gaan, zo nee dan niet.
Nee, 'oma' zou niet zo netjes kunnen blijven.. Als dat nog zo zou zijn, had ik het overwogen. Maar nu durven mijn man en ik het niet aan, om Mick in zo'n sfeer te brengen. Mijn man en ik blijven in goed overleg, maar ook hij is het er mee eens dat Mick er nu absoluut niet heen gaat. Als hij straks wat ouder is en het zelf aan geeft, ga ik hem niet tegen houden. Dan mag hij gerust met papa mee..
Het is niet zo zeer wat ze hem aan zou praten, maar ook aan zou doen. We vertrouwen er absoluut niet op, dat zij in een 'aanval' (om het zo maar te noemen) zijn handen van hem af kan houden. Ze wordt/is namelijk dan erg agressief.
Ik ben er ook geen voorstander van om deze keuze te maken, maar voor de veiligheid (lichamelijk en emotioneel) van mijn zoontje ben ik er wel voorstander van. Hij moet hier geen dupe van worden. Hij moet omringd worden met ontzettend veel liefde!
Gelijk in dat vind ik ook, normaal vind ik dat je er alles aan moet doen om contact te houden maar in dit geval ook zeker niet hoor. Raar mens is het!
en dan kan je dat smsje gewoon gelijk deleten! niet weer lezen, je niet meer er druk over (proberen) te maken. je schoonmoeder heeft klaarblijkelijk veel problemen als je je zo uit naar je zoon toe over je schoondochter en kleinkind. maar probeer dit bij haar te laten! verstandige maar hele moeilijke keuze om eerst geen contact meer te willen. ik zou de deur niet definitief dicht gooien, zeker voor je zoon niet. je kan haar smsjes niet stoppen......maar je kan ze wel volledig gaan negeren en proberen het naast je neer te leggen. iemand vertelde mij ooit eens, dat mensen kunnen proberen dingen(problemen, ruzies ectect) op je schouders te werpen maar jij kiest er zelf voor of je ze opneemt en meedraagt of dat je het gelijk naast je neerlegt! en dat laatste zou ik proberen te doen, als ik jou verhaal lees! SUCCES!
Ik gooi ze niet weg, ik bewaar ze. Ik lees ze en doe er verder niets mee, reageer er niet op. Ik heb ook alle mails van haar bewaard van de afgelopen 7 jaar. Het klinkt stom, maar ik heb het gevoel ze te moeten bewaren. Alsof ik ze ooit nog nodig heb, misschien om het haar in te laten zien, of voor als het ooit de spuigaten uit loopt.. Ik weet het niet, het is een gevoel. Vanuit mij is de deur definitief dicht. Ik laat me niet langer voor uitschot behandelen. Wat betreft mijn zoontje en man, dat heb ik al meerdere keren in dit topic gezegd; Mijn man moet doen wat hij wil, daar ga ik me niet in mengen. Ons zoontje gaat niet naar zijn 'oma', waarom heb ik ook al meerdere keren verteld. Als hij daar naar toe gaat, kunnen wij niet garanderen dat hij er ongeschonden (lichamelijk/emotioneel) uitkomt. Dit wil iedere ouder voorkomen, lijkt mij. Mocht het later met zijn 'oma' beter gaan, langere tijd, kan hij gerust een keer met zijn vader mee. Maar dan zal het langer dan een paar weken goed moeten gaan. Ik snap alleen echt niet waarom er mensen zijn die zeggen; rot dat ze zo doet, respect dat je het zo lang volhoudt MAAR.... Gooi de deur niet dicht, probeer er iets aan te doen, je man moet haar helpen etc. Hier kunnen wij (mijn man en ik) niets aan doen, wij kunnen haar niet helpen. Meerdere keren heeft mijn man hulp aangeboden en hij werd direct de grond in gestampt. Op een gegeven moment moet je accepteren dat je iemand niet kunt helpen. En ik hoef niet te accepteren dat iemand mij uit maakt voor hoer, slechte moeder, dat mijn moeder mij geen liefde heeft gegeven etc, en onrespectvol is naar mijn zoontje. Nee, dat heb ik te lang geaccepteerd/geslikt.
Poei.....wat een nare opmerkingen krijg je voor de voeten geworpen. Ziek of niet, de kans acht ik heel groot dat ze zich ook zo tegenover je zoontje gedraagd. En ik vind dat dat risico te groot is. Ze zal je zoontje maar eens vertellen dat zijn mama een hoer is die geen fluit om hem geeft, alleen maar om luxe..... Meis, mijn hart breekt alleen al bij het idee.... En wat is het ook verdrietig voor je man trouwens... T is en blijft inderdaad zijn moeder. Ze klinkt trouwens wel ziek. Anders zeg je dit soort dingen toch ook niet? Xxx Kweenie
Lijkt mij ook, dat ze ziek is. Maar of het de ziekte is die 'praat', die zij beweerd dat weet ik niet.. Alles wat ik wil.. Is mijn zoontje beschermen..