Hier zit er 2 jaar en 9 maanden tussen de kindjes, prima wat mij betreft. Een derde komt er hier niet, heb het druk zat,haha!
Misschien ook niet te veel over lopen denken en piekeren en gewon op je af laten komen? Zodra het goed genoeg voelt en je weer ruimte ervaart en dan ook nog eens denkt: Ja, ik wil nog steeds wel, is het vroeg zat toch?
Het ligt natuurlijk aan de kindjes en we wilden heel graag een tweede en zijn er zielsgelukkig mee. Maar 2 jaar leeftijdsverschil vind ik ook best weinig. Ik heb het erg druk gehad en zou anderen aanraden iets langer te wachten. Maar ook weer niet te lang, want nu ze 2 en bijna 4 zijn, kunnen ze wel heel leuk samen spelen.
Maar stiefdochter en stiefzoon van resp 11 en 9 spelen ook erg leuk met Thirza... Ik had eerder ook zoiets van: te groot verschil is niet leuk voor spelen samen, maar dat blijkt aardig mee te vallen.
Ik eigenlijk ook wel nu. Laten we het maar niet over de nachten hebben. Toevallig slaapt de jongste nu al 3 nachten door, maar das vaak ook wel heel anders. De oudste is trouwens erg makkelijk met slapen, in tegenstelling tot eerder.
Kijk daar zit het hem denk ik, jullie moeten misschien nog even wennen aan het idee dat er nog iemand bij gaat komen? Ik zou naar je eigen leeftijd kijken en naar je situatie over negen maanden. Want als je nu zwanger raakt duurt het nog even voor de kleine er daadwerkelijk is. Maar misschien vind jij het wel fijn om te wachten tot ze alletwee op school zitten? Zoiets denk ik tussen de regels door te lezen?
Ze schelen precies 3 jaar en 1 week Ik vind het nu wel erg druk, maar ik denk niet dat het makkelijk is als de oudste naar school gaat eind dit jaar. Dan moet ik 4 keer heen en weer, pfff. Hebben we dit bewust zo gedaan, nou nee, nr 2 wilde zo graag bij ons zijn dat ze dwars door het condoom heen kwam Een derde komt er niet, mij is afgeraden om nog een keer zwanger te worden, kans dat ik weer hellp krijg word na onderzoek op 67% geschat. Vorige keer was het al een drama en ik heb een blijvende nierbeschadiging opgelopen, we hebben vreselijk geluk gehad dat onze dochter er zo super goed vanaf gekomen is. Wie weet hoe erg het mis zou gaat met mij en/of de baby als ik nog eens zwanger zou worden, dus dat doen we maar niet..
t.a.v. leeftijdsverschil en wel/niet samen spelen: er is meer dan alleen de kindertijd. Ik heb 8 broers en zussen, en met de meesten heb ik een groot leeftijdsverschil (10+ jaar). Mijn zus die 13 jaar ouder is dan ik, is al behoorlijk wat jaren een van mijn beste vriendinnen. Natuurlijk heb ik met haar een andere band dan met de zus die 14 mnd ouder is dan ik, maar daarmee geen slechtere band. Een van de bijzondere dingen in onze relatie is dat zij nu een kleindochter heeft die nog geen jaar jonger is dan mijn dochter (en een stiefzoontje dat even oud is als mijn zoon, maar dat is weer een héél ander verhaal). Over zwaar/niet zwaar: ik heb het eerste jaar met 2 kindjes (peuter en baby) wel zwaar gevonden. Maar dat jaar ging ook voorbij, en ik ben blij dat ik nu in een iets rustiger vaarwater kom, ipv nu opnieuw aan een baby te beginnen die ongeveer 24/7 je aandacht nodig heeft. Mijn werk heeft de afgelopen 2 jaar wat op een lager pitje gestaan, en ik kan het voor mijn gevoel nu weer goed oppakken. Dat is voor mij belangrijk. Alles heeft z'n voors en z'n tegens, en meestal zul je achteraf best blij zijn met hoe het voor jou uitpakt (behalve als de gewenste gezinsuitbreiding uitblijft, denk ik) - je kent immers de andere situatie niet uit eerste hand.
Ja we hebben het er pas een paar dagen over en vinden het allebei nog maar een gek idee. Maar als ik eenmaal iets in mijn kop heb.... De derde hoeft niet pas als de tweede naar school gaat. Mag wel iets eerder... Maar als ik nu naar hem kijk is hij nog zo jong. De oudste van bijna 4 is al zo zelfstandig en redt zichzelf ook echt. De jongste nog niet. Ik kan me dan ook bijna niet meer voorstellen dat de oudste nog maar net 1 was toen ik al weer gepland zwanger raakte.
Hahaha dat kan ik me zo goed voorstellen . Ik bedenk mezelf nu regelmatig "Waar ben je aan begónnen Rata!". Vind het evengoed nog steeds superleuk hoor maar ik begrijp je wel.
Dat gevoel heb ik ook! Ik ben dolblij dat we het hele kleine met de tweede nu achter de rug hebben. Hij is net 2 jaar en kan al veel meer dingen alleen, je hoeft er niet meer constant bij te zijn. Dat vond ik erg vermoeiend. En ook het idee om straks meer tijd en rust te hebben voor andere dingen vind ik fijn. Daarom snap ik mijn gevoel voor een derde niet zo goed.
Dat blijft ook iets ongrijpbaars he, die kinderwens. Na de eerste voelde ik ´m enorm sterk, al toen hij nog maar 6 maanden oud was. Gelukkig wilde mijn vriend toen nog helemaal niet weer, want dat had ik achteraf gezien toch wel te snel gevonden. Maar met onze tweede erbij voelt ons gezin voor mij echt compleet en af. Wat in onze situaties vermoedelijk wel héél verschillend is, is leeftijd. Ik ben nu 40, en dat voelt voor mijzelf echt als een grens. Ik heb me al tijdens m'n tweede zwangerschap helemaal verenigd met het besluit dat het voor ons bij 2 kinderen blijft. En dat gevoel heb ik nog steeds, voor 100%. (al krijg ik ook nog steeds broedse kriebels als ik een vrouw met haar pasgeboren kindje zie.... dat zal altijd wel blijven, gok ik. nou ja, ik wacht gewoon een jaar of 25, 30 en dan hoop ik dat ik heel misschien een kleinkindje tegemoet zal mogen zien ).
Ik had het na de eerste ook heel snel, zo rond haar eerste verjaardag en toen gingen we er ook gelijk voor. Wist zeker dat we het wilden. Maar misschien twijfel ik nu toch teveel of dit wel echt is wat we moeten doen.
Tussen mijn oudste en nu mijn jongste zit goed 3,5 jaar.. en tussen de jongste en straks de baby zit 15 maanden.
Voor onze 1e heb ik trouwens ook al 3 vmk,s gehad, dat was met 6 weken, 5 en net 4 weekjes, had dus al 4 kindjes kunnen hebben, gek eigelijk het was dan wel heel vroeg in de zwangerschap maar toch vergeet ik die niet, je vraag je dan af wat het geslacht geweest zou zijn Heb zelf 1 oudere zus we schelen iets van bijna 4 jaar en onze band is nooit leuk geweest, ze was geen lieverdje kan mij nog goed herrineren dat ze mij heel vaak in mijn wangen kneep :x ze wilde nooit iets delen en we speelde nooit samen altijd in onze eigen kamer, weet niet maar ik denk dat er een hoop te maken had doordat onze vader al overleed toen ik net 4 en zei 8 was
tussen de oudste en de middelste zit 1 jaar en 9 maanden tussen de tweede en derde zit straks 2 jaar en 10 maanden alle drie bewust zwanger, na de eerste miste ik mijn buik ontzettend mijn man wou wel graag direct voor de tweede ik zelf had dat wat minder toen hij 10 maanden was had ik zoiets prima we gaan er weer voor. na de tweede bleef bij mij de kriebels voor de derde, man had dit beslist niet en vond het wel mooi zo dus afgelopen zomer veel baby spullen weg gedaan en toen op een avond begon hij er zelf over en zou toch nog wel een keer samen met mij een kindje willen dus tsja zie mijn banner!