Kokhalsen is vaak iets waar veel ouders intrappen, vanaf kleins af aan kunnen kinderen dit al doen puur om aandacht te trekken en hun zin te krijgen. Ons dochtertje kan er ook wat van, maar bij een nee! en een boze blik kan ze wonder boven wonder toch ineens haar bordje leeg eten. ( bij opa & oma werk het kokhalsen namelijk wél ) En 7 vind ik toch echt al wel een behoorlijke leeftijd! Ik had het hem zeker weten op laten eten, helemaal omdat je zegt dat hij al niet de makkelijkste is. Hij neemt een loopje met je, want hij is oud genoeg om te weten dat hij dit de vorige keer ook niet lustte , nu zou hij bij mij pech hebben en het op moeten eten. Leert hij van hij houdt er echt geent trauma aan over. Succes!
Dat is wel heel verschillend! Mijn dochtertje raak ik er absoluut niet mee om te zeggen dat ze geen tv mag kijken, dat doet ze al bijna nooit.. En direct na het eten in bed? Dan gaat ze lekker slapen. Maar ooooowee als we haar op de gang zetten óf zeggen dat ze anders geen toetje krijgt, dan wil ze wel luisteren hoor!
nou van mij kreeg hij dit gewoon nooit meer.. ik zou het hem nu ook niet laten opeten... gewoon weggooien.. maar wel zeggen dat hij de rest van de dag (en morgen) geen snoep mag of geen toetje ofzo
ja, dit dus. Ik vind het echt niet meer normaal hoor. Heb je dan zelf ook nooit eens dat iets halverwege je opeens niet meer zo lekker smaakt? Ik vind dwingen om te eten echt heel naar. Ik kan mij nog wel voorstellen dat je zegt dat hij dan niets anders krijgt (al zou hij van mij iets anders mogen kiezen), maar dwingen tot opeten. Pff...
Als het al eerder is voorgekomen, hij is al niet makkelijk EN hij kiest het toch weer, tja, dan zal ik een slechte moeder worden maar dan is het dus toch opeten. Ik denk dat hier het leermoment vooral is dat ie de consequenties van zijn acties doorheeft en niet zozeer het eten. Als je nu zou toegeven dan doet ie het de volgende keer weer of hij doet het met iets anders.
goed zo loetje! suus en snowy, ik denk dat je die ervaring moet hebben om dat te kunnen zeggen. Ik had het mijn dochter ook op laten eten kokhalzend en wel. Avond eten gaat fantastisch hier, maar brood..... een ramp. Ze mag van mij zelf al kiezen wat ze wil, kan uit 15 dingen kiezen ofzo. 1 dag kiest ze kaas en eet het helemaal op en vraagt om kaas, kaas en nog meer kaas. Een week later bv heeft ze gewoon helemaal geen zin in dr brood en roept ze dat ze geen kaas lust en gaat ook zitten kokhalzen, ja daaaaag. Daar trap ik dus niet in. Ik heb gezien hoe ze het zelf zit op te wekken tot ze gaat kokhalzen. papa trapt er wel in, ik niet.
Ik begrijp je reactie heel goed, het klinkt ook heel hard. Het is ook niet voor niets dat ik mijn eigen reactie in twijfel trok en hier om raad vroeg. Maar bij mijn zoon hebben we heel vaak issues over de meest simpele dingen (eigenlijk nooit echt over eten, want het is verder geen moeilijke eter) en dan gaat het eigenlijk niet echt over dat eten, maar over het gedrag wat hij vertoont om eronderuit te komen.. Het is gewoon heel moeilijk uit te leggen zo op zp, er zijn gewoon zoveel factoren die hier aanwezig zijn, die meewegen in mijn besluit. Uit de verschillende meningen pik ik dan datgene die het dichtst bij mijn situatie in de buurt komen.. Dit topic ging even specifiek over een situatie van dat moment. Ik ben al niet iemand die hier snel om raad zal vragen ivm mijn kinderen, meestal kom ik er zelf wel uit. Maar door voorvallen van afgelopen dagen wist ik het echt even niet meer..... Daarna ook weer wat voorgevallen en nu gaan we hulp zoeken met hem (kom net bij de huisarts vandaan). Maar dat is weer iets heel anders en ga ik veel te veel offtopic.. Wie weet schrijf ik het hele verhaal nog eens op en deel ik het met jullie.. Alleen geen idee waar ik beginnen moet....
Ik vind niet dat je te ver gaat als je zelf al aangeeft dat hij zeer regelmatig deze situaties creert. Nee hoor, dan zou het bij mij echt zijn opeten die handel. En wat iemand eerder al zei 'als ie het vies vond dan had ie de eerste helft echt niet opgegeten'. Ik had vroeger een kennis die een kindje had die dus echt ging kokhalzen om de aandacht. Haar zin te krijgen. Ging bij hetzelfde eten rustig de eerste dag volop aan het kokhalzen en de dag erna was er ineens niets aan de hand. En dat deed ze echt heel vaak.
Nee, dat heb ik dus nooit. Dat middenin het eten het me ineens niet meer smaakt. Of ik moet vol zitten, maar dat zat hij niet, als ik het goed begrijp. Bovendien: je hebt dwingen en dwingen. Deze jongen heeft expliciet gekozen voor iets dat hij eerder niet lekker vond. Hij is gewaarschuwd, maar wilde het toch. Nu lijkt het net alsof moeder het eten naar binnen duwt. Dat vind ik ook (veel) te ver gaan. Maar in dit geval is er duidelijk een machtsstrijd en om dan hem zijn zin te geven is geen goed idee. Goed, meningen verschillen. Ook over eten. Dat merk ik vaak genoeg. Wij eten helemaal niet megasupergezond, maar als ik zie wat anderen eten, dan zakt me de broek af. Ouders die klagen dat hun kind niets lust, en dan maar appels aanprijzen met slagroom en suiker, of aardappelen met ketchup alvast voorschotelen 'want zonder lust hij ze niet'. Tja. Wat is dan oorzaak en gevolg? Ik ben er best trots op dat mijn kind gisteren een bruine boterham verkiest boven een wit kadetje, en zegt: "weet je wat lekker is mama? sperziebonen. dat is lekker." Spruitjes vindt hij ook heerlijk. Ik geloof niet dat je dat bereikt met maar zelf laten kiezen en aan de kant laten schuiven als kinderen er zin in hebben.
Ik denk dat de ervaring zeker meespeelt. Als je mij 4 jaar terug had gevraagd hoe ik deze situatie op zou lossen, had ik misschien ook wel een heel ander antwoord gegeven... Verder herken ik jou verhaal met dat brood/beleg heel erg goed. Dat soort dingen gebeurt hier ook
en hier dan met toevoeging om vervolgens s avonds bij de stamppot om kaas te vragen (dochter eet niet veel vlees)....zo dan plof ik bijna hoor en dan de opmerking van mijn man: ach, wat maak je je druk joh:x
Ervaring meespeelt ? Mijn zoontje word in oktober 7 . Dus vertel mij niet hoe die kunnen zijn. En heb een dochter van 5 dus ervaring genoeg zou ik zo zeggen! Mag mijn mening geven toch ? Vind het zielig.
Met alle respect voor jouw mening hoor. Begrijp me daarin niet verkeerd. Maar, het gaat hier om een 7 jarig jongetje, continue grenzen opzoeken. Wat voor voorbeeld geef je als je niet doorzet? Dat ie altijd zijn zin krijgt? Hoe denk je dat zo'n jongetje zich straks op school gaat gedragen en later als ie gaat werken? Ik vind het persoonlijk veel zieliger om niet door te zetten en er een verwend jochie van te maken. Dikke pluim nogmaals voor mams. Goed gedaan.
ik heb niet allles gelezen wil alleen zeggen dat ik vroeger ook de helft lekker vond en daarna niet meer wat was het nou als ik bijvoorbeeld cornflakes ofzo in melk had was het in het begin knapperig, daarna werd het zacht en soppig, en dat laatste vond en vind ik zooooooooo ranzig!!! dus was ik altijd deed en nog doe, is melk daar beetje cornflakes in en is dat op nieuwe erin en dan krijg ik het op zonder kokhalzen!!!!!!
Goed gezegd!!! Zo kreeg een kennis van mij eens te horen van de peuterspeelzaal dat haar zoontje nogal 'dwingend' was. Die kreeg inderdaad ook heel vaak zijn zin (vooral met eten, maar goed). Niet leuk om te horen als ouder, en volgens mij ook geen goed teken voor de toekomst. Beter voorkomen dus!
Waarom reageer je meteen zo gepikeerd, ik zeg het toch op een heel normale manier? Mijn zoon is een "anders dan anders kind", daar heeft niet iedereen ervaring mee.. Maargoed, dat kun je ook niet weten na alleen mijn OP te lezen, want die informatie gaf ik niet mee... Met mijn dochter heb ik het veel makkelijker.....