Dat artikel gaat over moeders die hun kinderen vanaf de geboorte in slaap wiegen en dan in bed leggen. dus het kind nooit wakker in bed leggen. Onze dochter die gaat altijd wakker het bed in en gaat gewoon slapen. soms heeft zij dagen 1 keer in de 2 maanden misschien dat ze ook niet gaat slapen en blijft ze huilen maar dan is er gewoon iets want normaal doet zij dat niet. dus ga ik er ook gewoon heen en mag ze ook gewoon naar beneden. zij heeft dan gedroomd denk ik en is dan een paar dagen achter elkaar bang om weer naar bed te gaan. Ik vindt het een goed artikel. als moeder zeinde maak je het jezelf alleen maar moeilijk. Ik ken ook mensen die hun kind in slaapwiegen voor ze het in bed leggen. nou dat kind kan dus nergens anders slapen. en niet zonder moeder gaan slapen.
Als je mijn eerste reactie had gelezen dan je hier antwoord op geweten. Ik vind een baby laten huilen niet erg, als moeder zijnde hoor je op een gegeven moment heel duidelijk of het een ''echt'' huiltje is of niet. En de ene keer duurt dat tien minuten maar de andere ook wat langer .. Bij de oudste ook altijd gedaan en die heeft tot op de dag van vandaag nog steeds nergens last van dus het zal echt wel niet zo erg zijn als dat sommige het hier doen over laten komen. Kindje in bed nemen omdat het huilt en jij het makkelijker vind vind ik ook niet echt je van het, dan gaat het dus gewend raken aan het feit dat als het huilt het bij papa en mama mag slapen.. Dan ben je verder van huis en heb je een ander probleem. Nogmaals wij zeuren tegenwoordig veel ste veel en wijzen veel ste veel met ons vingertje naar elkaar ... Te triest eigenlijk...
Tjah, dan heb ik toch een ander artikel gelezen. Er staat inderdaad een optie tot 'slaaptraining' ook kan zijn dat je je kindje wakker in bed legt, 5 minuutjes laat huilen en dan gaat kijken hoe het gaat, aai over de bol enz.. Ik interpreteer het artikel dus echt compleet anders. Er was eens een moeder die een kind van 4,5 (ik dacht maand), wilde leren in het eigen bedje in slaap te vallen (ipv aan de borst). En toen heeft zij voor deze methode gekozen die in hun geval werkte.. Niks 'je kindje moet huilen tot hij/zij in slaap valt'.. Iedereen doet het op hun eigen manier en dit is ook een manier.
MAar nog zeg je: zodat ik er minder last van heb. Dat is de reden dat hij bij jou moet slapen... Kies dan voor andere woorden, want je kunt wel mensen aanspreken op hun kinderen dingen opdringen, maar jij handelt hierin ook uit eigenbelang. Simpel gevalletje pot verwijt de ketel.
Tuurlijk zal er toen ook wel gezeikt zijn over dit soort dingetjes maar ik weet zeker dat het echt niet zo erg was als dat wij tegenwoordig doen, daar durf ik mijn handen voor in het vuur te steken . . We zijn gewoon te verwend tegenwoordig.
Pardon? Wil jij je even inhouden zeg... Nee, ik ben het niet met je eens.. Ik vind dat je veel te ongenuanceerd reageert en wens daarmee niet geassocieerd te worden. Gemakkelijk hoor om alleen te lezen wat je wilt lezen.. wel bij de les blijven .. en vooral een beetje fatsoenlijk blijven.
Nou ja, ik vind de term "een echt huiltje" een beetje een vaag begrip. Wat is voor jou dan een echt huiltje? Is huilen omdat je kindje je warmte en veiligheid nodig heeft ook een "echt huiltje"? Bij mij wel namelijk...
Er worden idd meerdere opties genoemd. Ik zeg alleen dat ik vind dat als je ook als optie noemt om je kind maar te laten huilen tot het in slaap valt je wel volledig moet zijn met de informatie die je verstrekt.
Ik had ongelijk, het ís nog niet gebeurd, maar ze zijn er wel mee bezig. Onrustigebaby.nl | Standpunten
Toch knap, zeiken over zeiken is ook een kunst Ik denk dat je 'vroeger' echt overschat, maar goed. Ik denk ook niet dat het nu beter of slechter is overigens, volgens mij zijn alle tijden juist zeer vergelijkbaar. Sommige dingen hebben voordelen, maar andere dingen net zo goed weer nadelen; uiteindelijk is er altijd een soort balans.
Een echt huiltje is een huiltje dat jou als moeder alarmeerd dat er iets is. En ja dat is ook wel eens warmte/veiligheid/genegenheid..Dat is net zo echt. Maar sommige huiltjes zijn gewoon simpel gejengel. Hoe dat klinkt...niet te omschrijven.Net zo min als een echte huil te omschrijven is. Je hoort dat als moeder gewoon.
Ik hoor precies aan het huiltje wat mijn zoontje wilt. Net "huilde" hij ook wel geteld 1 minuut nou als ik naar hem toe had gegaan had hij nog erger van slag geraakt nu slaapt ie weer lekker. En als hij huilt omdat hij een knuffel of een aai wilt prima dan krijgt hij die. Als hij honger heeft ( daar huilt hij niet eens meer om ) Dan krijgt hij eten. Huilt hij omdat hij pijn heeft dan doe ik mn best om te zorgen dat de pijn weggaat. Maar huilt hij om niks dan laat ik hem even liggen. Gut oh gut wat erg zeg! Nu verwaarloos ik mn kind! Bel t AMK maak een melding
Als mijn kind huilt omdat hij midden in de nacht bijvoorbeeld wakker schrikt van dromen ofzo en het echt uitschreeuwt dan noem ik het een '' echt huiltje '' als hij even huilt en ik merk dat een het aandachts huiltje is wat na een paar minuten weer klaar is dan ga ik niet naar hem toe, als ik naar hem toe gaat gaat hij nog harder huilen en wilt hij uit bed, nu blijft hij gewoon slapen. Maar heel fijn voor jou dat je er anders over denkt, dat kan.
Wilde al zeggen mn zoontje is namelijk 3 weken terug opgenomen geweest ivm veel huilen met slapen. En daar hebben ze hem idd net zolang laten huilen tot hij sliep. ( moet er wel bij vertellen hij had net een fles op en hij was van onder tot boven uitgezocht op pijntjes griep virussen bacteries etc )
Er is hier toch niemand die zegt dat als je kindje 1 minuutje huilt dat je hem verwaarloost?? We hebben het hier vooral over (langdurig) laten huilen.
Het lijkt mij goed om gewoon goed naar je eigen kindje te kijken. Toen ik 2 1/2 jaar geleden moeder werd, hield ik mijn dochtertje ook bij me omdat ze in haar bedje begon te huilen. Maar tegen mij aan viel ze niet in slaap, heel alert kind. Hele stukken door het huis gelopen om haar maar bezig te houden omdat ze anders ging huilen. Ieder uur voeden. In de draagzak sliep ze 20 minuten. Het meisje ging steeds meer huilen... Ik snapte er niets van. Totdat iemand me erop wees dat ze misschien wel moe was en te veel prikkels kreeg. Toen heb ik haar in bed gelegd en heb haar laten huilen. Ze heeft toen al haar slaap ingehaald en bleek uiteindelijk een hele vrolijke en blije baby. Zoontje heb ik niet laten huilen, want die raakte helemaal overstuur. Bij hem werkte het goed om naast hem te zitten en zachtjes tussen zijn ogen te wrijven. Ieder kind is anders.