He Denise, kop op! Knuf van mij. Er zijn genoeg meiden die je volledig begrijpen zoals je ziet, dus laat die anderen maar kletsen. Die zijn denk ik vergeten hoe teleurgesteld zij waren toen ze nog in het eerste jaar zaten.
Hey Denise, Zelfde hier. Zit nu in ronde 9 mijn ei is net geweest en moet mijn best doen om niet de komende twee weken nergens anders meer aan te denken. Een vriendin van me zit in ronde 13 en heeft donderdag haar nod. Eerst ben ik heel zenuwachtig voor haar en dan moet ik nog 1 1/2 week wachten. Elke maand dat je ongesteld wordt is weer een teleurstelling. Ik heb respect voor al die meiden die nog zoveel langer bezig zijn, want elke maand langer is er 1 teveel. Heel veel succes en ik hoop voor je dat het snel raak mag zijn!
Tja hier ook wachtende op goed nieuws. Ik snap je gevoel wel. Na m'n hsg-ronde had ik het ff gehad. Toen had ik wel dat ik me bewuster op andere dingen wilde gaan focussen (fotograveren, andere badkamer uitzoeken) en dat scheelt voor mij wel. Afgelopen keer wel beetje moedeloos, maar niet zo erg als daarvoor. Ik hoop dat het zo blijft, dat maakt het allemaal tja 'wat dragelijker' zeg maar. Toch kan ik me ook wel voorstellen dat als je in ronde -tigtig zit je wat cynischer wordt als iemand die dan relatief gezien kort bezig is begint over dat het lang wacht is.... Vraag me af hoe ik zal denken als we in die hoge aantallen rondes gaan belanden Blegh wachten is voor niemand leuk.:x
Vervelend die tussentijdse bloedingen. Maar er is niets gevonden wat daardoor kan komen? Wachten is nooit leuk, maar als het straks zover is dat je zwanger bent.. dan is het ineens weer de moeite waard geweest. Vergeet dat niet. Hoop voor je dat je niet lang meer hoeft te wachten
Je mag best zeggen dat het wachten lang duurt hoor. Dat zei ik bij de zwangerschapswens voor de tweede ook na 5 maanden. 70% van de mensen is binnen het half jaar zwanger en het lijkt altijd of mensen om je heen allemaal binnen 3 maanden zwanger zijn (dat vond ik tenminste). Uiteindelijk ben ik een van de mensen bij wie het langer duurt om blijvend zwanger te raken van de tweede, maar ik stoor me er niet aan als anderen het na een paar maanden al lang vinden duren. Als je zwanger wilt worden wil je het gewoon nu en niet over een half jaar of jaar.
denise23@ Zijn de cystes weg gehaald? of moest je wachten tot ie zelf weg ging? Meis elke maand is er 1 en als die verekte ongi dan wel komt mag je huilen hoor. En de zwangeren kun je idd niet altijd vermijden. Ik had vaak nog soms als ik ongi werd , en ging naar mijn werk of wat ook als eerste kwam ik een moeder met kind tegen of een zwangere ook erg#### Onze wens gaat helaas dan niet door en heeft een plek gekregen maar op moment even weer aanwezig ik word weer tante heeel erg leuk hoor ben ook erg blij . Maar mijn ongi deed erg raar deze keer dus stiekum hoop gehad . Maar nu vaart het weer ver weg de zee op . En bij de 1 duurt een eerste erg lang en bij de ander de tweede . Geduld is wat wij vrouwen erg moeten hebben , en wachten is het enige wat we kunnen doen. Knuffel meis
@Marnat, ik vroeg me af. Als uitkomst van de wens voor een kleintje er helemaal niet in zit bekijken jullie dan ook alternatieven zoals pleegouder worden of adopteren. Of is dat geen optie voor jullie? Ik heb geen idee wat ik zou doen als dat ooit de uitkomst is. In ieder eval veel toegewenst van je neefje of nichtje. Heb je in ieder geval de lusten van leuke dingen met hem/haar.
Adoptie is geen optie meer : ben nu 40 en dat duurt ook erg lang voor je een wondertje hebt zeg maar. En pleeg kind hebben we het nog niet weer serieus over gehad. We hebben vorig jaar veel ellende mee moeten maken en nu komt er weer wat rust. lees mijn topic in het vruchtbaarheids deel mocht je willen. Daar staat wel meer uitleg . Ik ga dat niet hier allemaal neer zetten denise haar topic niet de mijne . Ik geniet idd al erg van mijn nichtje en hopelijk straks ook van de tweede . We gaan zien hoe er dan voor staan mis dat we het meten op pakken of toch nog weg drukken. We gaan in elk geval proberen er nu voor mijn zusje te zijn . Heb erg mazel dat zij en ik elkaar erg steunen en ook begrijpen .
Hoi hoi, Ik heb ook 9 maanden gewacht voordat het raak was, ik was er (het klinkt misschien raar) al helemaal niet meer mee bezig en het was ook nog op de verjaardag van mijn man dat ik positief teste. onze dochter is alweer bijna 10 maanden en ik ben deze maand gestopt met de pil en stiekem vanmorgen een vroege test gedaan maar die was negatief. Maar ik hoop dat ik niet zo lang hoef te wachten als de vorige keer maar dat hebben we niet voor het zeggen. Ik hoop voor jou dat je snel weer zwanger mag zijn!
Hier nog een mama die 8 maanden heeft moeten wachten om zwanger te mogen raken van een prachtig mooi wondertje. Nu zeg ik vaak tegen mijn vriend 'we mogen echt niet klagen. Acht maanden is heel normaal en we hebben een prachtig gezond kindje'. Maar tijdens die 8 maanden vond ik het ook killing af en toe. Vooral de onzekerheid, je weet niet of het überhaupt gaat lukken. Ik begrijp dat sommige mensen in een ander schuitje zitten, maar voor iedere aanstaande mama is haar eigen situatie belangrijk en je kunt het af en toe moeilijk hebben, ongeacht hoe lang je op een zwangerschap moet wachten. Ik wens alle wachtende dames heel veel succes en hoop dat jullie snel een mooie positieve test in handen zullen hebben!
Als je een kindje wil is elke maand een maand teveel.....ikzelf ben de afgelopen winter 5 kilo aangekomen, ben een emo- eter, en nu wil afvallen ook niet omdat ik denk ik ga toch voor een kindje..word er een beetje depri van, maar zoals sommigen zeggen, ik heb nog niks te klagen..ben nog niet lang bezig maar dan nog wat duurt het laaannggg
Ik heb ook toen ik net gestopt was met de pil gedacht dat het lang ging duren voor het raak ging zijn en nu gaan we weeral ronde 8 in. Ik weet dat het niet op 1-2-3 raak kan zijn, maar gewoon de moed begint een beetje meer te zakken. en ik weet 100% dat ik vruchtbaar ben omdat ik op mijn 17 en 18 zwanger ben geweest maar toen nog te jong was en het toen heb laten weghalen. Als je dan al zo een 8 rondes bezig bent nadat je zeker weet dat je zwanger kan raken, stel je je toch vragen bij wat er nu telkens misloopt. Ofwel mag het gewoon niet zijn nu...
Hoi, Ik snap je gevoel helemaal zit inmiddels in ronde 9 en vind het ook heel moeilijk dat wachten. Ik heb een raar gevoel dat we er wel meer dan een jaar mee bezig zullen zijn en bang dat er toch iets niet goed is waardoor het nu niet lukt. Vooral de eerste 2 a 3 rondes vond ik het erg spannend. Vanaf de andere kant als ik weer een menstruatie kreeg dacht ik me lichaam doet het wel in dat opzicht. Ik heb namelijk overgewicht ( inmiddels wel totaal al 30 kilo kwijt) en mijn internist zij mogelijk dat ik daardoor minder vruchtbaar kan zijn. Gezien mijn cyclus tot nu toe heeft hij dit terug genomen. Daarnaast heb ik diabetes en dan mag je niet zomaar zwanger worden, moest over op andere medicatie en moest zien dat mijn suikers naar beneden gingen. Hierdoor ben ik er al veel langer mee bezig. Ik denk nu ook wel eens ik mag eigenlijk niet zeuren er zijn mensen die er veel langer mee bezig zijn en heel wat hebben moeten doorstaan om het te bereiken en sta op dat moment wel stil bij die mensen. Ik heb ook echt respect voor die mensen die dat hebben moeten doorstaan. Feit neemt niet weg iedereen wil maar 1 ding en dan is elke maand die je moet wachten teveel. Je kunt niet ALTIJD met ALLES en IEDEREEN rekening houden want dan kun je niks meer. @TS fijn dat je al onderzoeken hebt gehad hopelijk ben je snel zwanger en zijn verdere onderzoeken niet nodig.
Ook voor mij is elke maand er een teveel... na 35 rondes is het ook behoorlijk frustrerend. Soms denk ik dat ik er beter mee om zal kunnen gaan naarmate wij langer bezig zijn, maar niets is minder waar... (sorry, niet echt hoopgevend...) Wij hebben besloten na onze vakantie te starten met IVF, ik kan bijna niet wachten! Hopelijk hebben we daar meer geluk mee. Uit alle onderzoeken/kijkoperatie is gebleken dat er bij ons niets aan de hand is, maar feit is dat op 1 vmk na geen zwangerschap is ontstaan. Dat kan ik dan ook niet verklaren.. 3 jaar bezig zijn met onze wens vind ik behoorlijk lang al zeg ik het zelf . Succes en ik hoop dat bij iedereen haar wens mag uitkomen!!
@ Panda: Ik heb ook ontzettend veel respect voor koppels die nog zoveel moed hebben nadat ze al bijna 2-3 jaar proberen, maar gewoon de moed zakt beetje bij beetje weg. Niet iedereen is even sterk en niet iedereen kan even lang de moed erin houden. Vriendin van me is zwanger geraakt na 3 maanden zonder pil, andere vriendin na 5 maanden. dan vraag je je af: waarom zij wel en ik niet? Maar dan weer een andere vriendin van me zij is nu net 8 weken zwanger nadat ze 2jaar geprobeerd hebben. Nu zwanger dankzij progestan en ivf. Dus ja dan zakt de moed nog verder als ik bedenk wat zij heeft meegemaakt om zwanger te raken.
Ik heb hetzelfde gevoel als jij hoor. Ik ken ook een aantal mensen waarbij het niet was gepland en huppa zijn zwanger of mensen die heel snel zwanger zijn. Waarom bij hun wel en bij mij niet? En dan zakt de moed idd een beetje weg. Komt ook omdat ik een bepaalde gevoel heb erover wat ik niet kan loslaten. Hopelijk kunnen we hier straks allemaal positieve berichten plaatsen dat we zwanger zijn. Laten we voor dat doel gaan @mieps zo 35 rondes. Ik heb respect voor je meis. Helemaal frustrerend dat er geen oorzaak gevonden is. Ik wens je heel veel succes met de ivf behandeling en ik hoop dat die mag slagen.
Ben er zelfs over aan het nadenken om enkele maanden terug met de pil te starten zodat ik even niet hoef te denken aan al die vruchtbare periodes en welke rare dingen ik allemaal voel en of het geen teken zou kunnen zijn van... Soms is het vermoeiend. Welk gevoel heb je er dan over? Of zeg je dat liever niet? Natuurlijk gaan we voor dat doel... nog effe in spanning eh
Ik heb een raar gevoel dat het bij ons een jaar of langer zal duren. En dat er misschien iets is waardoor het niet 1 2 3 zal lukken maar dat gevoel is iets minder. Komt misschien ook wel omdat aan de kant van mijn moeders familie cystes voor komen, me moeder is ook bang dat ik dat ook heb/zal krijgen. Het hoeft natuurlijk helemaal niet zo te zijn. Daarnaast heeft me internist ook een uitspraak gedaan wat me onzeker heeft gemaakt. Hij zei dat ik misschien wel minder vruchtbaar ben door mijn overgewicht. Maar heb tot nu toe een aardig regelmatige cyclus dus opzich zou dat wel goed moeten zijn. Daarnaast zijn mijn schildklierwaardes niet helemaal goed, hangen tegen een traagwerkende aan. Als ik zwanger zal zijn krijg ik hier waarschijnlijk wel medicatie voor. Nu word het eerst in de gaten gehouden. Hopelijk heeft dit geen invloed om zwager te kunnen worden. Het zijn dus meerdere dingen waardoor ik dat gevoel heb, het hoeft allemaal niet zo te zijn maar toch. Ik snap opzich wel je gevoel om weer met de pil te starten. Maar als je dan weer gaat stoppen zul je dan niet weer hetzelfde hebben? Gebruik je op dit moment ook ovulatietesten of tempratuur je? Ik denk dat ik volgende cyclus of die daarop eens ovulatie testen ga proberen. Misschien een rare vraag maar als je in je vruchtbare periode zit zeg je dit dan tegen je man/vriend zodat jullie dan ook veel klussen?