Het zal voor de ouders wel werken ja, je kind laten huilen tot het opgeeft, omdat papa en mama toch niet komen kijken. En daarom dus maar gaat slapen. Voor het kind zal dit natuurlijk geen fijne aanpak zijn. Als je kind overprikkeld is, leg hem dan in de draagdoek tegen je aan. Praten hoeft niet, aaien ook niet. Gewoon door het horen van je hart en het voelen van je warmte zal je kindje snel rustig worden en gaan slapen. Dat is toch veel fijner? Ach, ik kan wel blijven schrijven (net als o.a. Me81), maar als je liever voor de makkelijke manier gaat heeft dat niet veel zin.
Ik heb mijn zoontje ( toen hjij 7,5 mnd oud was ) Weer in de draagdoek gedaan toen hij niet wilde slapen. Toen raakte hij zo gefrustreerd dat hij ging schreeuwen vuistjes ballen om zich heen ging slaan. Als ik hem in bed legde huilde hij maar minder als bij mij in de draagdoek waar ik hem uren in heb gehad in de hoop dat hij kalmeerde maar zonder resultaat! Zodra ik hem in bed lag ging hij met zijn hoofdje wiebelen huilend en viel in slaap na 20 minuten. Dus wat is dan erger? Bij je nemen en een gefrustreerd kind hebben wat niet ophoud met huilen of 20 minuutjes zo in bed leggen ( en ja de eerste week heb ik naast zijn bed gestaan om te kijken wat en hoe hij deed ) Maar wel lekker in slaap valt? Vertel maar hoor wat ik dan anders had moeten doen.
Im hoor jou nog wel over een makkelijke manier als jouw kind zichzelf dalijk alleen maar kan huilen om zich te uiten en de mijne niet alleen maar mama nodig heeft op getroost te worden. Sorry hoor, maar alsof laten huilen voor moeders makkelijk is. Belachelijk, dus als ouder zijnde moet je de weg van de meeste weerstand nemen, anders doe je het niet goed!?
Tuurlijk!! Dat werk ALTIJD of niet??? Nou ik kan je vertellen NIET DUS. Althans of je moet bedoelen dat je daarna in het ziekenhuis terecht komt met een compleet over vermoeid kind dat ze opgenomen word en dat ze in het ziekenhuis het kind in een donkere kamer neer leggen en laten huilen??? Ja dan werkt het prima
Fijn dat je het in ieder geval geprobeerd hebt . Ik vind (en dat is heel persoonlijk) het beter om hem toch bij me te houden, en een stukje te gaan wandelen. Dan voelt hij dat je er voor hem bent, dat hij niet alleen is met zijn verdriet. Een kindje moet in het begin wennen aan een draagdoek, het is niet raar dat hij huilde de eerste keer. Wellicht was het na een paar keer veel beter gegaan. 20 Minuten alleen in zijn kamertje laten huilen vind ik voor mij niet acceptabel, je kindje is nog veel te klein om te begrijpen dat je er wel bent, maar even niet bij hem. Maar zoals ik al zei vind ik het fijn om te lezen dat je het even geprobeerd hebt.
Oej....wat zijn jullie vel dames!! Dat jullie ME81 mening niet deelt is prima, dat er daarop gereageerd word is ook prima, maar zoveel tegen 1..... Ik behandel mijn kinderen zoals ik zelf behandelt wil worden......dus lig ik in bed te huilen omdat ik niet slapen kan, hoop ik toch wel dat iemand mij troost of uit bed haalt....dat was vroeger ook zo. Wat voelde ik me veilig en geliefd als mijn mama/papa even bij me kwam.
Nee en dan is laten huilen in een draagdoek heeeeewl anders. Mama weet dat ik dit niet leuk vind, ze is bij me, maar doet niks...
Ik geef het op, het is puur schoffelen geworden en oei als je iemand beledigd. Als ik iets emotionele verwaarlozing vind, dan vind ik dat, maar dat mag ik niet vinden want dan kwets ik mensen
Ze doet niks ? Ze is bij hem om hem met haar lichaam te kalmeren! Veel meer heeft een klein kindje niet nodig hoor! Heb je wel eens een draagdoek gebruikt eigenlijk? Ik heb het idee dat je niet weet waar je het nu over hebt.
Hij heeft vanaf zijn geboorte in een draagdoek gezeten. Wandelwagen was helemaal een drama daar slaapt hij niet in ( nu ook niet vind kijken veel leuker ) Ik heb de eerste 2 weken naast hem gezeten kijken wat ik deed heb het zelfs gefilmd! Maar hij viel in slaap! Terwijl ik naast hem zat hij was dus niet alleen. Maar sindsdien huilt hij bijna niet meer. Soms 5 minuten thats it. Is hij overstuur ben ik er en troost ik hem leg hem weg en hij gaat zonder moeite weer slapen. Dus die optie werkt helaas echt niet voor iedereen. Maar wel fijn dat het voor jou wel gewerkt heeft!
Dat mag je rustig vinden, maar het gaat wel op de manier waarop je de dingen hier neerzet. Ik vind emotionele verwaarlozing nou niet zo'n leuke bewoording.
Ow en ja dan kwetst het mij persoonlijk heel erg als iemand zegt dat ik mijn kind emotioneel verwaarloos. Ik heb het bestemet hem voor en zorg dat hij zich op wat voor manier dan ook op zijn gemak voelt troost hem als het nodig is. Dus ja mij kwetst dat heel erg eigenlijk!
Ik vind jou een ontzettend slechte moeder en hoop dat je niet tegen je kids praat op de manier als je hier praat want dan geef je ze echt een heel slecht voorbeeld. Zo en dit vind ik !!
Precies! Ik heb onze kleine ook wel eens laten huilen, maar heb alleen het beste met haar voor!! Ik ken ook ouders die hun kleine nooit laten huilen, altijd ALLE aandacht geven etc...en die kids (rond de leeftijd van mijn dochter) hangen nu CONSTANT aan mama's been te janken voor aandacht.(ik bedoel GEEN mensen hier specifiek op het forum!) Is dat dan beter? Dat je kind ZO enorm afhankelijk van je is dat je geen stap kunt verzetten? Daar valt ook wat over te zeggen... Mijn dochter is heerlijk zelfstandig, maar ze komt bij mij echt niet emotioneel verwaarloosd over. Ze is echt een happy girl, speelt heerlijk, en komt tussendoor af en toe voor een dikke knuffel of zoen.
Nou dan vind je dat maar lekker, maar hou dan je mening fijn voor je. Ik heb ooit al eens de hele meute over me heen gehad omdat ik geen voorstander ben van oorbellen schieten/zetten bij babies. Ik nam daar het woord mishandeling in mijn stuk. Is mijn mening, maar had ik beter niet zo neer kunnen zetten, want het is kwetsend voor degenen die het anders zien en hun kindjes wel oorbelletjes hebben gedaan op jonge leeftijd. Ik heb daarvan geleerd. Geef het beestje geen naam als het gebaseerd is op een persoonlijke mening ipv een feit. Ik hoop dat die boodschap ergens ook bij jou aankomt. Want zoals jij je mening verkondigt is ronduit kwetsend en beledigend tegenover moeders die anders denken en handelen.