Wie graag wil dat z'n kind (mits het oud genoeg is, dus vanaf 6 maanden ongeveer) goed slaapt, zou ook nog voor een gulden middenweg kunnen kiezen: niet aan z'n lot overlaten, maar ook niet met je neus er bovenop ('slapen is een gewoonte', m.a.w. in slaap vallen moet een kind leren). De kinderneuroloog Eduard Estivill heeft hier een mooie methode voor.
Probeer even te lezen aub, dat komt deze discussie ten goede. Want als JIJ je kindje niet alleen hebt laten huilen, dan heb ik het dus niet over jou.
Hier heeft het goed geholpen, het laten huilen. Niet toen ze een paar weken oud waren, maar wel vanaf 2,5 maand. En dan niet tot overstuur toe, maar wel even laten huilen, tot max 15 minuten Ik denk dat je ze toch snel laten wennen aan het feit dat je er naar toe gaat en ze er eventueel uit haalt.
Ik kende de methode niet, dus heb even gegoogled. Maar ik lees dat hij je leert om je kind 'gecontroleerd te laten huilen'. Wat moet ik mij daarbij voorstellen?
Ja, misschien wennen ze daar wel aan, maar dat is ook precies wat ik voor mijn kinderen wil. Ik wil dat ze eraan wennen dat wanneer ze huilen mama eraan komt, ik wil dat ze dat vertrouwen krijgen dat ik er voor ze ben, hoe dan ook. Niet dat ze na weet ik hoe lang huilen in slaap vallen en mama toch niet komt.
Oo en wat het ook is, het is niet zo dat ik na dat halfuur der gewoon nog langer liet huilen.. Maar vaak sliep ze dan ook binnen dat halfuur. Wat betreft dat bang zijn etc. dat snap ik wel, alleen het is wel zo dat je niet iedere minuut hoef uit te leggen, oo dat was een nachtmerrie want zelf dat weet je niet zeker als ze niet kunnen praten. Wat je inderdaad wel kan doen, is de emotie benoemen.. naam, is aan het huilen je bent verdrietig etc. Maar dat wat Fieniemini zegt klopt ook, slapen moet ze ook leren. Wij verwerken ook onze dag voor dat wij gaan slapen, niets mis mee.. en dat hebben die kleintjes ook. Maar als wij onze kop elke seconde laten zien, als ze een kik geven dan worden hun niet blij van en inderdaad ouders die dit elke dag 24/7 hebben ook niet.
Wie heeft het goed geholpen, jou of je kind? Heb je de gevolgen op latere leeftijd al ondervonden? Gaf je ook geen nachtvoedingen meer op die jonge leeftijd? of mochten ze alleen drinken wanneer jou dat uitkwam? Hier word ik echt verdrietig van hoor, 2,5 maand. Onvoorstelbaar... En wennen als je er naar toe gaat? Dat is geen gewenning, het is noodzakelijk.
Euhm, jawel. Ze heeft ook heus weleens alleen gehuild. Maar ik heb het over tot krijsen aan toe. Ik ga echt wel kijken als ze huilt. Maar niet na de 1e seconde al. Vaak is het in dr slaap. of zoekt ze dr speentje. Begint ze uit het niks echt krijsend te huilen, ja dan spring ik wel meteen op, want in haar geval is er dan echt iets aan de hand, boer dwars, vieze luier.
Vlinder84; Ik vind niet dat je tegen een moeder kan zeggen, heb je de gevolgen op latere leeftijd al ondervonden. Dan wil je dus zeggen dat haar kind 1 of andere hechtingsstoornis krijgt en nooit om liefde vraagt en zij die nooit geeft. Dat slaat natuurlijk helemaal nergens op. Regelmaat heet ook zo iets, en daar zijn kinderen ook heel blij mee. Dat ze weten wat er gaat komen, daar worden ze alleen maar rustiger van. Dit doe jij misschien niet , maar dit betekent niet dat alle andere moeders slecht zijn. Heb jij nooit iets gedaan , waarvan je later dacht had ik het maar anders gedaan?
Leren slapen kan ook op een liefdevolle manier. Mijn ouders hebben mij en mijn zusjes ook nooit laten huilen. We slapen prima. Mijn zoontje valt ook prima in slaap. Hij wordt af en toe wakker, net als ik. He, we zijn net mensen allebei! Want ik word ook wel eens wakker voor een slokje water, om te plassen, omdat ik geschrokken ben van een droom of een geluid. Daar is niks mis mee. Maar als een kindje het doet, is het opeens een probleem. Terwijl het feit er ligt dat een kindje niet zelf wat te drinken kan pakken en zichzelf niet voldoende kan troosten. daar ligt het probleem. We hebben idiote verwachtingen van kleine kinderen als we verwachten dat ze op jonge leeftijd door gaan slapen. Biologisch gezien kan namelijk niemand doorslapen. Iedereen wordt wakker, maar vaak herinner je je dat niet eens. Waarom verwachten we het dan wel van een kind? Omdat het ons stoort. Maar je krijgt het er gratis bij wanneer je zo'n schattig baby'tje krijgt.
Ik maak geen onderscheid tussen krijsen en dat wat jij een 'kik' noemt. Dus dan had ik het blijkbaar wel goed om het verhaal tegen jou op te hangen.
Ze zegt dat het heeft gewerkt voor haar en haar kind. Ik vraag me af waarop ze dat heeft gebaseerd. Ik insinueer niet dat haar kind een hechtingsstoornis heeft of krijgt. Ik vraag haar oprecht waaraan ze haar succes gemeten heeft. En waarom denk jij dat wij niet van de regelmaat zijn? Waarom kan regelmaat niet samengaan met tegemoet komen aan de behoeften van je kind? Dat vind ik een aparte gedachtengang. En ja hoor, ik heb vaak genoeg iets gedaan waarvan ik achteraf dacht: ai dat had ik anders moeten doen. Ik leer daarvan en doe het een volgende keer beter.
Maar wie zegt dat die moeders het niet op een liefdevolle manier doen? Ze zijn net als jij en ik ook voor het eerst moeder geworden en proberen gewoon alles wat voor hun gevoel het beste is. Dit betekent niet dat de 1 beter hierin is dan de ander. Ik denk dat iedere moeder die hier is, ook wel is onzeker is geweest met hoe te handelen. En ik kan me niet voorstellen dat ze gehandeld hebben omdat het kind lastig is. Ik niet in ieder geval, ik deed wat mijn gevoel me opgaf. En ik heb hierdoor niet een kind die nooit meer huilt omdat ik er wel is een halfuur liet huilen.
In mijn optiek is een "kik" 1x whee doen en weer verder slapen. Mijn zoontje wheee't vaak in zijn slaap. En dan is het 1x en weer stil. In het begin ging ik kijken maar sliep hij nu kijk ik niet meer omdat ik weet dat hij dat in zijn slaap doet.
Tja en dat vind ik dan persoonlijk heel moeilijk te geloven, dat je vanuit je moedergevoel je kind een half uur laat huilen. Juist vanuit dat moedergevoel moet je toch juist geneigd zijn je kindje direct op te pakken? Ik vind het tenenkrommend als mijn kind huilt, voel het door mijn hele lichaam, dat ga ik toch niet een half uur laten duren uit moedergevoel?
Je kind laten alleen huilen is op geen enkele liefdevolle manier te doen. En als je dat op gevoel doet, dan vraag ik mij oprecht af hoe het kan dat jij je instinct kwijt bent geraakt (en dat bedoel ik niet cynisch oid, ik vraag het me echt af). Want onze hersenen zijn erop geprogrammeerd om te reageren op gehuil.
Oh en echt ik ben ervan overtuigd hoor dat iedere moeder het beste wil voor zijn/haar kindje, laat ik dat voorop stellen en dat iedereen wel eens iets doet waarvan hij/zij later spijt heeft, maar laten huilen, dat snap ik gewoon niet.
Je omgeving(boeken,CB,ouders,familie etc.) geven je advies en als daar iets bij zit wat jou als moeder het beste gevoel geeft, dan geloof ik dat je dit kiest vanuit je moedergevoel. Want als het aller eerste gevoel niet klopt met wat er gebeurt dan ga je als moeder opzoek naar oplossingen en daar waar je dan het beste gevoel bij krijgt is ook een moedergevoel.
Juist door dit soort berichten in de media denken veel moeders dat hun kindje niet normaal gedrag vertoont wanneer het nog niet doorslaapt met 6 weken of lekker bij mama wil zijn de hele dag. Of 20 keer de borst wil ipv de " standaard" 5/6 voedingen per 24 uur. Dat is zo jammer, want dat is niet normaal. Het is normaal als een kidnje niet doorslaapt, de hele dag toegang heeft tot de borst en lekker drinkend in slaap mag vallen, alleen dat wordt vergeten. Tuurlijk zijn er kindjes die lekker in slaap vallen in hun eigen bedje (zo eentje heb ik er ook) en kindjes die wel maar weinig voeding drinken per 24 uur, maar dat is niet de standaard zoals dat hier in de westerse wereld zo vaak wel wordt gezien.
Precies dat dus... Ik vind dat je dat echt niet onder 1 kam kan scheren hoor. een "whee" of krijsend huilen vind ik echt 2 hele andere soort huilen hoor.