Ik vind dat Me81 zich niet hoeft te blijven verdedigen en dat jij hier teveel op doorgaat. Ik ben het met haar eens dat je kindje alleen laten huilen, emotionele verwaarlozing is. En een rondje google levert mij het volgende op: 'het kind wordt niet getroost bij verdriet' 'niet tegemoet komen aan de behoeften van het kind' 'het schenden van het vertrouwen van het kind' De consequenties? Depressieve klachten, angsstoornissen, hechtingsproblematiek and so on and so on. Wat mij betreft, past het laten huilen van je kind, in dit plaatje. En nu word jij heel boos op mij. Prima, gooi het er maar uit. Mijn mening veranderd er niet door.
Nope, dat gun ik idd mijn ergste vijand niet eens. En zijn moeder ook niet. Het ouderschap kan zo leuk zijn!
Als mijn zoon op mijn rug geknoopt zit, kan hij over mijn schouder de wijde wereld zien. Hij ziet meer dan benen, en dat bevalt hem heerlijk!
En ik vindt dat ik me niet mijn mond dicht hoef te houden. Zolang jullie doorzeuren blijf ik het ook doen haha. Ene als je een ander rondje google doet dan zie je weer andere onderzoeken die het tegendeel beweren. En nu ga ik voor vanavond. Tot morgen,kom ik lekker met meer commentaar
Geen lef voor nodig. Ik dimmen? Ik geef oprecht mijn insintrieke motivatie waarom dit onderwerp mij zo aan het hart ligt. Als jij in een dwangbuis op bed wordt gelegd in het donker en je snapt niet waarom, je schreeuwt het uit maar niemand komt je helpen. Zou jij dat fijn vinden? Dan ben je toch monddood? Je kan schreeuwen en praten als brugman, er komt toch niemand. Bij maaiende armpjes zou je ook slapen op de buik kunnen proberen. Werkte hier prima. Is ook veel vriendelijker.
Nou he? Geen grotere lol dan bij mama op haar rug! Niet tegen konten aankijken, maar tegen gezichten. Niet passief zijn, maar actief mee doen. En geen bewegingsvrijheid? Hij zwaait, hij hopst, hij beweegt me tmij mee. Nee, dan inbakeren. Dan kun je niets. Je ligt daar maar, op je rug, vastgebonden. Het verschilt in niets van een dwangbuis. Er zijn betere manieren om je kindje te begrenzen (als je dat al zou willen). In je armen nemen, of in de draagdoek. Is nog leuk ook.
Als je nu met iets nieuws komt, graag! Blijft de discussie tenminste gaande. Maar jij blijft vastzitten in wat zij gezegd heeft. Wat wil je horen, een excuus? Die ga je niet krijgen, dus laat het gaan. Kom morgen terug, met nieuw commentaar, ik lees het graag
Nu heb ik nooit ingebakerd, maar in de baarmoeder zitten ze vooral de laatste weken toch ook aardig in een dwangbuis. Misschien geeft het ze juist wel een veilig gevoel. Zo heb ik een jaar gebackpacked en in een slaapzak geslapen, ik heb toen ik terug in NL was nog maanden in mijn slaapzak geslapen, ik vond het heerlijk zo in mijn coconnetje. Verder heb ik niet gelezen dat haar baby in het donker en moederziel alleen lag te huilen, maar goed, ik weet ook niet meer op welke pagina het stond en ik heb geen zin om 50 pagina's ofzo terug te snuffelen . Nou ja, morgen zal er vast ook niet veel 'nieuw' commentaar staan, geloof dat de meeste antwoorden van beide kanten al minimaal 50 keer herhaald zijn.
Ik heb ook het idee dat veel dingen hier enorm worden opgeblazen en overdreven. Moeders die hun kind laten huilen, laten dat kind ineens úren en úren krijsen in het donker. Moeders die kinderen niet laten huilen, zijn ineens moeders die altijd aan hun kind vastgeplakt zitten en alles maar goedvinden wat het kind doet/wil, oh en natuurlijk bij iedere kik ook naast ze staan. Zo zwart/wit is het echt niet. Ik vind het zelf iig wel nuttig om verschillende aanpakken te leren kennen, zo kun je bepaalde aspecten combineren tot iets waar je je goed bij voelt. Prima toch? Iedereen blij.
ohhh ik krijg bij jouw zo de neiging om er dwars tegen in te gaan Heb een hele tiranade over dat je juist het tegenovergestelde bereikt met in je armen nemen en dat een draagdoek ook niet altijd helpt. Maaaar ik hou me in
En misschien is het ingebakerde gevoel in de baarmoeder wel een van de redenen dat ze denken 'lamederuit!'
Konden baby's maar meteen praten, dan konden ze het ons allemaal vertellen (En wedden dat we dan van iedere baby een ander verhaal zouden horen? Het zijn eigenlijk net mensen )
Wat ik zo jammer vind, is dat de 'andere partij' niets kan onderbouwen. "Het huilen helpt want de kinderen zijn stil." Kinderen kun je ook stil krijgen dmv slaan. Zou slaan helpen? Wie oh wie komt met goed onderbouwde argumentatie over waarom huilen de juiste weg is naar een slapende baby? Onderzoeken zat die het tegenovergestelde aantonen dus kom maar op, ENLIGHTEN US!
Idd. Ik wacht daar al de hele dag op. Tevergeefs. Want ik weet dat die onderzoeken wel bestaan hoor, maar als je dan ziet hoe die uitgevoerd zijn of door wie het gesponsord is...
Nou, mijn 9,5 ponder zat anders heerlijk opgepropt in mijn buik, die kwam pas 10 dagen na de uitgerekende datum, nadat ze de bevalling hadden opgewekt. Had hij maar eerder gedacht 'laat me eruit !