Ik vraag me af he, las net dat de eigen bijdrage voor de zorg volgend jaar naar 400 gaat...en ineens schiet in mijn gedachten: Als mijn kinderen bijv. 18 en 20 zijn, studeren, wat ik hoop, maar niet moet, maar stel, ze studeren, ze hebben een bijbaantje maar dat is niet toereikend voor zorgverzekering etc. maar misschien wel voor eten etc. als ze op kamers wonen, en wij zullen dus voor onze dames voor deze kosten opdraaien, met de waarschijnlijkheid dat de kosten dan nog hoger liggen? Ik heb dan 'maar' 2 kinderen waar het ook bij blijft, maar het zal toch een flink bedrag zijn... Ik ben geen doemdenker, ik ben niet negatief maar dit gevoel maakt me wel een beetje somber nu merk ik. Kijk, de kinderen zijn er nu eenmaal, dat is logisch, en we komen er nu ook, en ik zal wel meer gaan werken in de toekomst, we hebben nu een fijn jaarsalaris, maar alles wordt maar duurder, alles! we proberen wel te sparen, voor de kinderen iig. voor onszelf gaat moeizamer, ik koop geen dure dingen, heb geen hoge leefstandaard, we gaan iets van 2 a 3 weekendjes weg bij elkaar per jaar, 1 ervan is een paar dagen bij mijn ouders die dan op Texel zitten, dat kost niets. Volgend jaar willen ze ook de kilometervergoeding gaan belasten van 19 naar 21% ofzo, en de BTW buiten eten etc. gaat ws. ook onhoog (nog even afwachten denk ik). We boeken weleens iets voor 2 euro via vakantieveiling, slaan dit jaar voor de 2e keer de grote vakantie over, volgend jaar ook, omdat we er komen met ons salaris maar het houdt niet bepaald (meer) over. Ik vroeg me af of meer mensen zich zorgen maken om dit gegeven. Gewoon, hoe zal het later gaan, komen we er nog of gaan we de shit in? wordt het weer beter ooit of gaan we alleen maar meer betalen? nogmaals, ik ben geen doemdenker maar vind het wel steeds heftiger worden, gevoelsmatig, wordt het over 2 jaar 600 euro die eigen bijdragen zorg, hoe snel zullen de kosten voor zorg maandelijks stijgen? de huizen, want ook daarvoor gaan wij de volle prijsstijging betalen dit jaar, over 5 jaar als ze het ieder jaar zouden doorvoeren, kunnen wij dit niet meer betalen, het houdt toch ene keer ergens op. En natuurlijk zla ik dan meer gaan werken indien mogelijk het liefste op mijn plek waar ik nu zit. Maar we hebben juist een mooi salaris dus dit zou toch zo niet moeten hoeven??? Mijn vraag dus: maken jullie je weleens zorgen over de toekomst, voor jullie en je dan volwassen kinderen? of leven jullie met de dag? en ben ik, met momenten, niet dagelijks hoor, zo'n doemdenker? het stemt mij weer fijn dat wij iig. kunnen stijgen nog qua inkomen, en anderen misschien wel helemaal niet...Geen bedoeling om een politiek topic te maken, gewoon de vraag: maken jullie je zorgen om de verre toekomst? kosten zorg, eigen bijdragen, pensioen, AOW als het zover is? begraveniskosten, noem maar een dwarsstraat.
Ik ben af en toe ook een doemdenker hoor. Ik probeer dan ook te denken dat ik nu weinig kan doen aan wat later zou kunnen gebeuren en probeer het van me af te zetten. Komt tijd, komt raad. Het zal wel weer heel anders zijn over 16 jaar, we zien wel.
Ja ik denk wel na over de toekomst, het is met name waar wij nu hard voor werken en sparen, onze dochters en hun toekomst en ons pensioen. Zeker in deze tijd is het soms inderdaad erg deprimerend om te beseffen dat niks meer vanzelfsprekend zal zijn straks, ons zorgstelsel, onze sociale voorzieningen, alles, zelfs vaste banen zullen tot het verleden horen straks. Kortom, ja ook ik denk doem.
Nee, daar maak ik me echt totaal niet druk om. Heb wel andere dingen om me druk om te maken dan geld. Mijn vriend is zelfstandig ondernemer en momenteel gaat het best wel goed. Maar het is natuurlijk sowieso een onzeker bestaan zo. Toch kan ik me daar niet druk om maken, zeker niet om de verre toekomst. Mijn vriend is extreem rooskleurig (zegt altijd dattie miljonair wordt ) en tov hem ben ik wel een doemdenker
Ik denk dat ook wel vaak hoor: we zien wel, totdat ik weer even een soort reality check krijg, dat ik me afvraag hoe het 'echt' later zal zijn. We kunnen niet meer doen dan afwachten, natuurlijk, maar als ik sommige mensen om me heen spreek, die zijn totaal niet bang voor de toekomst, financieel zelfs mensen die ik ken in de schuldhulp niet, en ik wil alles altijd zo perfect laten verlopen en ben er wel degelijk vaak mee bezig en een realist volgens mij gaat het egwoon geen paradijs worden later Volgens mij ben ik dus ook en perfectionist en dat is naar, soms heel naar...vooral voor mezelf
Ja, ik ben er ook wel bang voor. We hebben nog een redelijke spaarrekening, maar er zijn wel eens maanden dat we die.moeten aanspreken. En ik ben helaas een mega doemdenker en kan er echt bang van worden.
Ik ben ook wel eens bang. We hebben beide een goed inkomen maar soms komen we gewoon toch tekort. Dan krijg ik het wel even benauwd ja. Ik weet dat we nog in de gelegenheid zijn om meer geld binnen te halen (ik kan bijv extra gaan werken) maar ja liever niet natuurlijk. We proberen nu echt hard om te sparen om toch een buffer te krijgen voor als het nog moeilijker wordt. We sparen 500 euro per maand, best veel zou je zeggen maar als het erop aan komt is het maar 6000 per jaar. En er gaat ook altijd weer geld af als we echt wat nodig hebben (tuin laten doen, autoreparaties etc). Nu hebben we weer een hele krappe maand en dat vind ik echt rot. Maar goed, we redden ons wel.
Ach weet je, over 15 jaar kan het tij 100% gekeerd zijn. Dat we weer met 65 kunnen stoppen met werken, de ziektekosten weer goedkoper worden, minder mensen met schulden, nouja gewoon, dat de financiele sores weer over is. Het kan ook dat alles niet meer te betalen is en we als land failliet zijn gegaan. Dat zien we dan wel weer..
nou hier grijpt het me af en toe wel bij de keel hoor!! ben benieuwd hoe we erover een paar jaar voorstaan. Ik ben me baan al kwijt door de crisis ik hoop maar dat me vriend kan blijven waar die nu zit pfff je bent gewoon van niets meer zeker behalve dat je overal voor MOET betalen
Ik maak me ook zorgen, het begint echt een heel nare kant op te gaan. Natuurlijk kan de crisis overgaan, maar vraag me dan echt af of ze alle prijsverhogingen weer ongedaan gaan maken, en 'afgepakte' dingen weer terug gaan geven.. Ik lees nu ook dat mensen met mindere inkomens gecompenseerd gaan worden. Begrijpelijk, ze kunnen natuurlijk niet onder het minumum gaan leven. Maar ik begin daar ook een beetje een naar gevoel bij te krijgen eerlijk gezegd. Op gegeven moment zullen wij door alle stijgingen misschien net zoveel of nog minder overhouden, beetje krom vind ik. Vooral omdat ik mensen ken die niet willen werken. Ze willen niets: geen studie, geen baan van minder uur, want ow wee ze zullen maar een deel van hun uitkering kwijt raken (dit gaat uiteraard niet voor iedereen op!), en zelf verdienen. Maarre zwart werken? Ja, dat willen ze al te graag. Moet ik meer gaan werken? Ja dat kan.. Maar door inkomen van vriend, plus mijn inkomen, moeten wij zoveel kinderopvangkosten betalen dat het niet eens meer loont voor mij om te gaan werken. En voor een paar 100 per maand wil ik niet mijn kind full-time naar een KDV brengen. Maar als dit zo doorgaat.. Moet ik echt fulltime gaan werken om nog geen 500 euro per maand aan mijn loon over te houden??
Ow ja.. Wil niemand hiermee raken of veroordelen ofzo.. Zie nu gewoon enkele situaties om mij heen, daar kan ik met mijn hoofd niet bij!
Ik ben een pessimist in hart en nieren, maar hier probeer ik minder mee bezig te zijn. En als ik dan weer denk van oh, hoe gaan we dit doen (financieel) dan denk ik altijd even aan een overleden collega, ze is 33 geworden, 2 kindjes van toen 6 en bijna 2. En dan speelt geld ineens geen rol meer en leef ik in het nu...
Ow ja dat bedoel ik ja.. Ik zal alweer te denken om het bericht te verwijderen, want wil geen discussie op gang brengen. En lees in een ander topic dat er echt veel mensen zijn die het wel echt nodig hebben, spijtig genoeg.. Was even wat frustratie door mijn ervaringen. Wij moeten allemaal een hoop inleveren om deze crisis door te kunnen komen, en vind het dan zo jammer dat anderen een uitkering krijgen en daarnaast lekker gaan werken. Die zouden dus ook prima hun bijdrage kunnen doen!
Ik begreep later wel wat je bedoelde, maar ik las het dus eerst verkeerd: want ik wil ook niet werken, maar krijg ook niks. Over het aantal uitkeringen in dit land, houd ik maar wijselijk mijn mond.
Ik vind t ook best eng allemaal! Als t zo nog jaren door gaat, gaat half nederland over de kop! Als alles weer duurder word houden wij geen cent over Maak me hier soms best wel zorgen om!!