Ik ben stiekem een beetje jaloers op jullie foto´s. Ik heb slechte herinneringen aan mijn (spoed) keizersnede en geen foto´s want het was algehele narcose. Alleen een foto van Lisa gemaakt door de hebamme. Het heeft bij mij zelfs 6 uur geduurd voordat ik haar gezien heb. Ik ben al blij dat ik nog leef (HELLP met complicaties) en dat ik een gezonde dochter heb. ~kijkt weer even in de box waar ze ligt te slapen...
Hoi allemaal, Ik heb nu 2 keer een keizersnee gehad. De eerste keer na 19 uur weeen en geen vorderende ontsluiting. Deze bevalling vond ik erg mee vallen. Alleen de eerste keer opstaan was niet prettig. Wel was ik snel weer op de been. De 2e keizersnee was semi- gepland. De bevalling is vanzelf begonnen. Ik mocht proberen 'gewoon' te bevallen. Helaas weer geen vorderende ontsluiting. Op weg naar de OK werd ik niet lekker. Ik zakte weg, was enorm misselijk en had enorme buikpijn. Deze voelde ik door de ruggenprik heen. Op de ok bleek dat mijn baarmoeder aan het scheuren was... Mijn dochter lag al met haar schouder erbuiten. Dit is dus waarom je na een keizersnee wederom in het ziekenhuis moet bevallen. Helaas moest ik de 2e keer onder algehele narcose. Ik heb nu dus helemaal niet meegemaakt dat mijn dochter is geboren. Dat vind ik erg jammer. Ook was het herstel langer. Ik mis nu nog steeds veel gevoel in mijn buik. Er zit nog steeds een blauwe plek... @Lieseleentje:waarom heb je geen foto's? Bij mij hebben ze beide keren foto's gemaakt. Vooral die van de 2e keer zijn me erg dierbaar, omdat ik er zelf niet bewust bij was.
Oh daar ben ik heel bang voor....daarom werd bij ons ook gehamerd om minimaal een jaar te wachten met opnieuw zwanger te raken... wat betreft het gevoel: ik heb nu nog een heel stuk buik zonder gevoel, de gyn zei dat het soms ook niet meer terug komt. Ik heb trouwens met vlagen soms ook echt steken in mijn buik onder de snee op mijn buik. Zijn dat zenuwpijnen die aangroeien??
Wij hebben dus ruim een jaar gewacht met opnieuw zwanger worden. Het schijnt dat dit 1 op de 200 vrouwen overkomt. Die dus voor een 2e of 3e keer een keizersnee hebben. O, en ben er niet bang voor. Het is gewoon pech hebben. Ik had hier van te voren helemaal niet over nagedacht dat mij dit zou kunnen overkomen... Ik heb geen last van steken. Ik heb ook helemaal geen pijn gehad na de 2e keizersnee. Al het gevoel was weg.. Nu komt het heel langzaam terug. Maar ik herken het wel van de 1e keer.Wat het precies is?
wat een moooie foto's.....hier een spoedkeizersnede gehad... de hartslag van ons mannetje viel weg. Maar ik was wel bij omat de ruggenprik in 1 keer goed lukte. voorbereiden tot....en de 1e foto van hem eruit halen...heb er in totaal 3 stuks, de rest van dat hij bij de kinderarts ligt en bij mij enz...
Ik heb ook foto's van mijn keizersnede (alweer 2 jaar geleden ) maar de meeste zijn met scharen etc op de voorgrond dus die zal ik denk ik maar niet plaatsen ? Maar goed hier heb ik er 1 en ik vond het wel grappig hoe die vrouw op de foto kijkt
Ik was trouwens bijna van de tafel afgevallen .... Ik moest over gaan zitten van mijn bed naar de OK tafel. Daar moest ik rechtop gaan zitten voor de ruggeprik. Nu zat ik al grapjes te maken over mijn overgewicht en of de tafel niet in zou storten , het verpleegkundige team moest er erg om lachen dat ik nog zo helder was na 15 uur weeen. Eenmaal de ruggeprik mocht ik achterover gaan liggen. Ineens voelde ik mijn been, die al 3/4 verdoofd was, van de tafel af glijden. Dus ik roep: "huh, mijn been!"....nou ik weet niet hoe snel ze naar die tafel rende om mijn been snel terug te leggen, anders was ik van de tafel af gekukeld! Ik was nl al verlamd en kon mijn been niet meer optillen Overigens zijn die OK-tafels wel rete-smal zeg! (of ben ik gewoon breed )
Eenmaal de ruggeprik mocht ik achterover gaan liggen. Ineens voelde ik mijn been, die al 3/4 verdoofd was, van de tafel af glijden. Dus ik roep: "huh, mijn been!"....nou ik weet niet hoe snel ze naar die tafel rende om mijn been snel terug te leggen, anders was ik van de tafel af gekukeld! Ik was nl al verlamd en kon mijn been niet meer optillen Overigens zijn die OK-tafels wel rete-smal zeg! (of ben ik gewoon breed )[/QUOTE] Haha, heel herkenbaar. Is mij de eerste keer ook overkomen. Stom gevoel he.
Juffie, ik denk dat er te weinig tijd voor was. Tussen mij onder volledig narcose brengen en de geboorte van Lisa zit een kleine 8 minuten. En naar ik van de anesthesist begreep steeg mijn bloeddruk explosief naar 220-180. De eerste foto die we hebben is een polaroid terwijl ze nog smerig in handdoeken gewikkeld ligt. Ach ik kom er wel overheen. Ik leef nog en mijn mooie wonder doet het uitstekend ondanks haar vroeggeboorte. Tuurlijk zijn er wat kleine probleempjes maar niks waar ik over klaag en zowel manlief als ik zijn dolgelukkig. De rest komt uiteindelijk met heel veel geduld ook wel goed.
Ben eergisteren bevallen dmv keizersnede na 42,2 weken. Was ingeleide bevalling die niet wilde vorderen qua cm. Uiteindelijk besloten keizersnede aangezien de baby er op begon te reageren qua hartslag. 45 min later onze meid geboren. Vond het heerlijk na een dag vol rug weeën die ik nauwelijks weg kreeg. Ik wist niet dat je vaker dan 1 x een ks mag laten doen.. Of is dat juist de bedoeling?
Jammer dat je idd geen foto's hebt. Maar het is inderdaad nog veeeeeeeel mooier om nu lekker van je dochter te genieten. En je zal ondertussen wel heel veel foto's hebben gemaakt
Ik ben op 31 januari 2011 bevallen van Dennis met de keizersnede. Het was een geplande, Dennis lag in stuit en een natuurlijke stuitbevalling zag ik niet zitten en werd ook afgeraden door mijn gyn. Mijn gynaecoloog was geweldig trouwens, een rustige nuchtere man met humor (had eerder al een draaipoging gedaan die mislukt was) die precies vertelde wat er ging gebeuren, voor, tijdens en ook na de ks, precies wat ik nodig had die laatste weken!! Ik vond het meemaken van de keizersnede geweldig, ben geen seconde nerveus geweest, alleen voor de ruggeprik eventjes maar die viel ook 100% mee. Het herstel viel al met al ook wel mee, heb wel de 6 weken nodig gehad waar ze het allemaal over hebben. Maar goed ik was op het moment van bevallen ook 'al' 39, misschien scheelt dat ook nog wat in hoe snel je herstelt. Hier de mooiste foto's van de ks;
De foto's zijn ook fantastisch vind ik, gemaakt door een verpleegster die ons al vanaf het begin bijstond. Dat licht op die eerste foto's, lijkt zo bijzonder! En iedereen lacht op de foto's, dat vind ik ook zo mooi, de gyn. de anesthesist en assistentes, super. Mijn gyn. haalt bij een keizersnede de baarmoeder uit de buik en maakt hem daar open. Hij snijdt de lagen ook niet door maar 'scheurt' ze meer waardoor ze beter schijnen te herstellen. Heel bijzonder allemaal hoor! Hier nog 2, hoezo stuitekind? ;
Ik kreeg Dennis direct heel even te zien over het 'gordijn', toen ging hij mee naar de kinderarts met mijn vriend en daarna werd hij even bij ons gelegd waarna hij weer meeging om aangekleed te worden. De tijd dat ie weg was lag ik daar maar te huilen en naar het plafond te staren, ik was zo opgelucht en blij dat alles goed was! Gelukkig was iedereen erg aardig en lief voor me, dat voelde wel heel goed. Hier zie ik 'm voor het eerst echt, en doet Dennis z'n oogjes open en kijkt recht in die van mij;
dat mag geloof ik 3 keer...maar ligt eraan hoe je litteken is....ik ken iemand die dus geen kinderen meer mocht krijgen na 1 keer ks....want haar litteken in de baarmoeder was veel te dun....
werd hij weg gehaald bij jullie? BIj ons werd ryan over het gordijn heen idd om te laten zien ff. Dan bij de kinderarts, en daarna in doeken bij mij...hij heeft de rest van de tijd naast ons in doeken gewikkeld gelegen...en tijdens de rit naar de verkoever had manlief hem vast....en daarna mocht hij bloot op mijn borst liggen... mooie foto;s!
Hij heeft na de kinderarts (waar m'n vriend meeging) een tijdje bij ons gelegen maar ging toen met de verpleegster en mijn vriend mee, die is overal bijgeweest. Dat gaf me een prima gevoel eigenlijk, papa was constant bij 'm terwijl ik werd gehecht. Het was van te voren heel duidelijk gezegd dat ze 'm liever niet te lang in de operatiekamer zouden houden omdat het daar zo koud is. Ik zag 'm weer toen ik weer uit de verkoeverkwamer kwam, dat vond ik eigenlijk nog 't ergste dat ik zolang daar moest liggen met pijn en toestanden aan mijn lijf, maar ik werd nog een paar keer gecheckt en beetje onderzocht en na een half uurtje denk ik mocht ik daar weg en toen zijn we met z'n drietjes en een verpleegster naar mijn kamer gereden waar hij gelijk aangelegd is en ook gelijk beethad. Ik heb 't niet als een gemis ervaren, de tijd dat ie niet bij mij was, was hij bij z'n vader, bovendien heb ik gewoon alles meegekregen en was dat allereerste moment dat hij bij me lag heel erg speciaal en ontroerend.
De eerste foto is van onze zoon, geboren via een spoedkeizersnee. Na 178 minuten persen (dat is iets meer dan 2.5 uur) was hij letterlijk geen mm opgeschoten. Van de keizersnee heb ik weinig meegemaakt ik was compleet uitgeput en herhaalde in mijn hoofd alleen Wakker blijven want je wilt dat eerste huiltje horen. Ik ben bevallen op een zondag dan is er geen verkoeverkamer en mocht ik meteen door naar de afdeling. Wat ik heel erg jammer vond is dat ze Kylian al gewassen en aangekleed hadden (was papa wel bij hoor) en ik dat gedeelte dus helemaal gemist heb. De tweede is van onze dochter, geboren via een geplande keizersnee omdat ze in stuit lag. Het mooie is dat ik die morgen in het ziekenhuis kwam met weeën (dus gepland of niet die dag zou ze geboren worden). Heb de keizersnee heel bewust meegemaakt, duidelijke afspraken gemaakt dat ze nog niet gewassen en aangekleed zou worden, dat als ik te lang op de verkoeverkamer zou moeten blijven ze bij me mocht komen etc. Beide ks zijn me enorm meegevallen. De eerste keer ben ik zondags bevallen en ging ik woensdags naar huis gegaan. De tweede keer dinsdags bevallen en donderdags al weer lekker naar huis