Mieks, ik heb zelf ook wel die gedachten van heeft ze het wel goed gezien of zat het hartje niet nét aan de andere kant ofzo, maar ze zal zeker toch wel weten wat ze doet en ziet en zegt.. als ze zelf had getwijfeld had ze niet zo stellig gezegd dat het over is denk ik toch. Ze heeft 7+4 gemeten trouwens en ik zou nu 8+2 zijn dus denk dat ik mezelf helemaal gek maak als ik nog hoop hou..
Lijkt me zo onwerkelijk nu allemaal. Kon je maar wakker worden uit die nachtmerrie. Ik snap dat je het niet wilde vertellen. Als je het vertelt is het echt. En dat mag niet, dat wil je niet. De plannen die gemaakt waren vallen weer in duigen. Zo oneerlijk! Ik zou willen dat ik meer voor je kon doen. *knuf*
Je mag verwachten dat ze echt wel weet wat ze zegt inderdaad. Als ze zou twijfelen zou ze dat ook zeggen. Zeker als daarom nog hoop zou kunnen houden. Zoiets vertellen is nooit leuk, laat staan om het te horen.
Ja inderdaad.. ze meende het ook wat ze zei, ik zie haar gezicht nog voor me, en dat ze zei dat het echt over was. Het is gewoon over
Ik herken er veel in van mijn zwangerschap. Toen we de keuze moesten maken om de zwangerschap af te breken of niet. Die woorden uit moeten spreken maakte het zo definitief, zo echt. Terwijl je dat juist niet wilt. Je wilt geloven in iets anders. En dat doet pijn.
Oh lieve Scarabee, moet continue aan je denken. Hoe vreselijk het ook is, maar je moet de waarheid inderdaad onder ogen zien. Knap van je, zo kort na het nieuws. Snap dat iedereen graag wil horen dat het een fout is, maar je blijft dan hopen op iets dat er niet meer is. Bij mijn eerste echo bleef iedereen mij ervan overtuigen dat ze verkeerd had gemeten, maar bij de tweede echo klopte mijn eigen gevoel precies. En de gyn heeft het nogmaals bevestigd voordat ik tabletten nam. De wereld stort even helemaal in elkaar en je weet van gekkigheid niet wat je moet je doen. Hopelijk krijg je veel steun en goede adviezen bij het maken van een eventuele beslissing wat nu te doen. Knuffel
@Scarabee: ik schrik van je nieuws, weet gewoon niet wat ik moet zeggen! Hoop dat je de kracht vindt om dit een plekje te geven. Hele dikke knuffel en we zijn er voor je!
Ja inderdaad Marden.. had jij voorgevoel al voordat je het wist toen ? Pfff waarom nou allemaal Ik kan bijna geen woord uit me krijgen op het moment. Pff. Net even geprobeerd door het bos te lopen, gelukkig was vriend nog langsgekomen. Familie inmiddels gesproken en ze geloven het ook niet. Nou ja ik weet het ook even niet meer. Dankje voor je woorden meis.
ow scar.. wat vreselijk.. krijg het er helemaal koud van. Ik was er een beetje bang voor omdat je steeds aangaf dat er iets niet goed voelde (symptonen ed) maar toch.. Ik had het niet verwacht (klinkt tegenstrijdig weet ik) JE klinkt heel sterk, maar vergeet niet toe te geven aan het verdriet he meiske... Wat vind ik dit erg voor jullie....
Ja ik kon nog niet helemaal genieten, en bleef continue die angst van binnen. Als ik het relativeerde was ik weer rustig, ik had geen abnormale dingen, geen bloedverlies of erge buikpijn, en natuurlijk een prachtige echo.. Toch 6 dagen geleden begon wel die rugpijn, wat best een extreme pijn was. Vandaag is dat gezakt nadat ik het te horen kreeg. Ik ben erg verdrietig, elk moment dat ik besef dat het levende wezentje in mij geen kloppend hartje meer heeft breken de tranen los met alle gevoelens van dien. Ik probeer mezelf sterk te houden door ook te blijven nadenken.. anders is dit toch ook niet te trekken Het voelt trouwens nog steeds alsof ik nog wakker moet worden, erg onwerkelijk voelt dit.
ik snap wel dat sterk blijven voor nu de overlevingsstrategie is.. Je bent er ook nog niet.. Ik heb in die termijn eens hetzelfde gezien.. Dacht 8-9 weken zwanger te zijn.. nou mooi niet.. Heb er nog weken mee doorgelopen, gewoon omdat ik het niet los kon laten, kwam later vanzelf nog los.. De dag dat ik een vervolgafsppraak had staan.. Een miskraam is echt verlies.. Je verliest je kindje.. Het kindje dat je in gedachten bij de eerst streep op je test al in je wiegje zag liggen. Die je in je hoofd al een kusje welterusten had gegeven Die je al in je armen zag..
de nette update geplakt uit een ander forumgedeelte ja er is duidelijkheid! het zijn vergrote klieren in zijn has door een bacteriele infectie (die abcessen zijn geen abcessen) Maw.. het ziet er nu even niet uit, maar een abje verder is hij weer de oude!!!! We zijn zo bij.. In mijn gedachten had hij a vergevorde kanker en was ik hem bijna kwijt. Stom doemdenken.. maar dat was mijn angst denk ik. Verder ben ik ongesteld geworden en heb ik dus gisteren gebeld met de gyn. Krijg nu een oproep voor de operatie. Gisteren mijn man verteld dat ik na de operatie wi overleggen met de gyn. Ik wil verdere behandelingen over de vakantie heen tillen. Ik ben namelijk echt op van alles, ik zie het gewoon niet zitten om daar nog meer boven op te gooien. Ik heb echt het gevoel dat ik na al die jaren nu aan het eind van mijn latijn ben en ik wi voor alles voorkomen dat ik over het burn-out randje duvel.. Mijn man snapt dat wel Die maakt zich ook zorgen om mij (schatje is het)
Ja ik wist het al die tijd. Weet niet meer in hoeverre ik daar hier wel iets / niets over heb door laten schemeren hier op het forum... Maar daarom kreeg ik ook een vervroegde echo. Omdat ik continue dacht dat er iets niet goed was. Werd soms huilend wakker van onzekerheid. Na de eerste echo wist ik al genoeg. Het was héél moeilijk dat iedereen dit uit mijn hoofd probeerde te praten (héél logisch, maar wel lastig) Uiteindelijk ging ik zelf ook hopen op een verkeerde meting, wat uiteraard niet het geval was. Weet hoe machteloos je je voelt en wou dat ik iets voor je kon doen. Gelukkig krijg je veel steun van je familie en vriend!! De woorden van Nanette raakten me ontzettend. Daar slaat ze de spijker op zijn kop. Op het moment dat je zwanger bent zie je je hele leven al veranderen en ga je plannetjes maken voor de toekomst. En toch kwam daar voor ons weer het moment dat we het konden afsluiten en weer opnieuw aan onze droom konden werken. Had het gisteren heel moeilijk omdat het testmoment zo dichtbij kwam. Was op van de zenuwen. Helaas was vanmorgen het resultaat negatief. Ben uiteraard heel erg teleurgesteld en ook wel een beetje verdrietig, maar vond de onzekerheid erger. Nu komt mijn menstruatie hopelijk snel en kunnen we weer opnieuw beginnen. Ik hoop dat jij het ooit ook zo'n plekje kunt geven en met opgeheven hoofd verder kunt gaan. Maar neem eerst lekker de tijd voor jezelf en je verdriet! En mocht je het meerdere mensen vertellen, trek je aub niets aan van sommige reacties! Want er zijn mensen die absoluut niet weten hoe ze op zulk nieuws moeten reageren. Knuffel
"goeie" morgen meiden, Scarabee, ik had gisteravond visite dus kon helaas niet nog even komen terug reageren maar heb veel aan je gedacht! Woon je niet samen met je vriend, of begrijp ik dat verkeerd? Fijn dat hij er in elk geval voor je is. Het is ook logisch dat je angstig was, je hebt er al zo lang op moeten wachten, dan ben je blij dat het eindelijk raak is! Ik vind je heel sterk over komen, respect ervoor! Hoop dat jullie dit uiteindelijk een plekje kunnen gaan geven @ Nanette, mooie woorden! En wat fijn dat het geen ernstige dingen zijn! Kan me voorstellen dat je dan in gedachten al een hele stap verder bent als je aan kanker gaat denken. Goed dat je zelf al aangeeft dat je het momenteel even rustig aan moet doen. Die rust is soms ook echt even nodig om alles te relativeren he? Wanneer ga je op vakantie? En waarheen? @ Marden, wat jammer dat de test negatief was. Vervelend dat ons lichaam zo met ons aan de loop kan gaan he?! @ All, pff een hoop heftige verhalen en verliezen lees ik hier.. dan wordt je toch weer met je neus op de feiten gedrukt dat zwanger worden en zwanger zijn iets is wat niet vanzelfsprekend is!
@Nanette: je slaapt idd de spijker op zijn kop, je hebt al een toekomstbeeld en dat wordt ineens weggevaagd, dat vond ik ook het moeilijkste.... Fijn dat er met je man duidelijkheid is! en respect ervoor dat je het over de vakantie wil tillen, je houdt jezelf goed in de gaten, knap! Toen ik zwanger was vond ik het ook allemaal zo onwerkelijk, ik had zelf geen klachten, ik was wat moe. Of ik het wist...ik heb altijd gezegd wil eerst een echo zien. Toen ik op een ochtend bloedverlies had wist ik genoeg, de dag erna moest ik een echo laten maken maar ik had was er al helemaal op ingesteld. @Marden: jammer dat de test negatief was, snap dat je verdrietig bent, ik vind ook de onzekerheid erger, nadat je het eenmaal weet ga je toch weer door. @Mieks: niets in deze wereld gaat zomaar vanzelf..
Nanette, ja dat is het ook. Pfff Wat fijn beter nieuws van jouw kant. Het gaat dus langzaam maar zeker de betere kant op.. Wat een opluchting dat het niks ernstigs is bij je man Goed dat je nu zelf even op de rem trapt! Dat is soms echt nodig.. hoeveel kan een mens aan ? En zeker jij je heb zoveel achter de rug, je hebt je krachten hard nodig! Ik wilde nog reageren op alle andere berichten maar ik ben helemaal op op het moment, kan me ook niet goed concentreren merk ik, dus ik probeer het morgen, ga proberen te slapen.. Wilde wel kwijt dat ik het zo'n naar vind het gegeven dat m'n kleintje nog in mij zit maar niet meer leeft. Is dat een normale reactie of .. ? Ik weet niet, ik ben nog ergens in een tussenfase, ik kan het nog niet accepteren dat het mis is op één of andere manier, en op een of andere manier heb ik het gevoel dat ik dat beter kan als het niet meer in mij is en als het op gang komt. Ik voel nu soms ook steekjes en dan krijg ik ineens weer een rare soort hoop dat het toch nog wél er is, en dat doet zo'n pijn! Ik heb verder ook geen krampen of buikpijn, maar ik word zo beroerd van het idee, pff kan het niet uitleggen maar ik vind dit echt heel naar voelen, buiten al het verdriet om.. Ik lees jullie morgen en reageer dan verder. Liefs
ja dat iss normaal scar.. Persoonlijkvond ik het niet vervelend, gewoon om afscheid te nemen (klinkt dat stom) Maar ik heb me de ogen uit mijn kop gejankt als ik pijn in mijn borsten had of misselijk wasd oid. gewoon omdat ik het zo oneerlijk vond nog zo geconfronteerd te worden met mijn zwangerschap terwijl ik wist dat het allemaal voor niks was. werd er een soort van apatisch van.. Als je het niet trekt moet je gewoon eerder aan de bel trekken bij de gyn.