soms bang voor de toekomst: band met je kinderen

Mijn moeder roept vaak, nou ik had net zo'n band met jou vroeger als jij nu met jouw dochter.

Dan denk ik ; oh men.............

 

Kan een beetje cru klinken, maar volgens mij oogst je wat je zaait.
Zo zijn er veel mensen in een bejaardentehuis waar ik wel eens kom, die zagen dat hun kinderen nooit meer komen. Tot je hoort wat ze met die kinderen uitgespookt hebben.
Dus als je een goede moeder bent die genoeg moederliefde geeft, denk ik niet dat je zoveel schrik moet hebben.

 

Hier sluit ik me bij aan!

Tenzij je natuurlijk invloeden hebt (zoals bij je oudere broer en zus) die dan hun verstand niet op de juiste manier willen gebruiken. Ze komen er achteraf nog wel een keer achter zeker?

Ben zelf bang voor de invloed van ex en zijn familie, de verkeerde wel te verstaan, op mijn zoon. Die zijn ouders hebben ook enorm veel geld, hebben hun eigen kinderen ook altijd omgekocht en merk nu dat ex dat ook doet dmv speelgoed, uitjes elke week als kleine gaat ed. Terwijl dat (m.i.) ook niet allemaal hoeft, doe je in een normale situatie ook niet.

 

Heb er zelf mee te maken gelukkig niet in mijn eigen familie dat zit gelukkig goed maar wel die van mijn vriend wij hebben nog wel contact met zijn ouders maar zijn broertje bijv niet meer

ook heeft mijn vriend nog 2 kids uit een andere relatie ben ook voor hen ook bang voor de toekomst aangezien zijn ex vaak onbewust haar frustraties naar de kinderen overbrengt en haar moeder is 10x zo erg maar goed je kunt er niks aan doen als de kinderen je niet meer willen zien tot die tijd geef ze de liefde die ze nodig hebben ook al vinden anderen dat je het verkeerd doet zolang je zelf weet dat je het goed doet is er niks aan de hand

 

Mijn moeder is een goede moeder, daar wil ik absoluut geen afbreuk aan doen. Echter botsen onze karakters enorm. Met mijn vader eigenlijk ook best wel. Dus echt een goede band hebben we niet.
Dat kan ook nog, zonder dat er echt ruzie voor hoeft te zijn.

 

Ik reageer zo omdat ik een heel slechte band heb met mijn vader. Moeder is overleden toen ik 8 jaar was en daarna heb ik zo'n beetje de k*ttigste jeugd gehad die je je maar kon indenken dankzij vader.
Soit, dat is nu over (alhoewel), en als ik zie hoe ik/zus/broer ed met onze kindjes omgaan dan bedenk ik dat vaderlief zijn handjes mag kussen dat we nog bij hem op bezoek gaan.
Vergeet ook niet kinderen (ook mishandelde/verwaarloosde) zijn enorm loyaal tov hun ouders, je moet volgens mij echt al het varken uithangen eer je kinderen niets meer van je moeten weten.
En wat vergeving betreft voor papalief, hij heeft steeds goed geweten wat hij verkeerd aan het doen was en toch blijft hij stug doordoen. Nou, klaar voor mij dan.

 

Ik heb een slechte band met mijn vader en heb hem een tijd ook helemaal niet meer gezien, maar dat kwam omdat mij mij zoveel onrust bezorgde dat het beter was geen contact te hebben. Nou heb ik zoiets van zolang ik er geen last meer van heb en niet telkens steken onder water krijg wil ik best het contact aanhouden maar dan gaat het wel op mijn manier. Ik vind dat je best je ouders nog een kans kan geven ondanks dat ze fouten hebben gemaakt, maar het moet niet je leven beheersen en je moet je er niet slechter door gaan voelen .

Er zijn trouwens wel mensen die om hele simpele redenen of om geen redenen het contact met hun ouders verbreken. Dat vind ik toch wel erg triest.

 

Ik denk ook dat je oogst wat je zaait. Mijn ouders klinken als jouw moeder. Staan altijd klaar. Steunen waar kan. Er zijn heus wel dingen waarin de relatie wat moeilijker ligt (omdat ik bv. een andere levensovertuiging heb dan waar zij mij mee opgevoed hebben), maar er is wederzijds respect.

Mijn schoonvader ken ik niet. Mijn man heeft met hem gebroken, en er dreigt ook regelmatig een breuk met zijn moeder. Die zijn gescheiden, en hij heeft het hele gezin van de ene op de andere dag laten zitten. Nooit meer contact gezocht met zijn kinderen, ook niet bijgedragen aan hun studies (waardoor mijn man een enorme schuld bij DUO heeft). Later zocht hij wel contact, maar mijn man heeft resoluut met hem gebroken. Onze kinderen kennen dus een van hun opa's niet, en ik heb geen idee wat voor mijn mijn man's vader is. Maar hij heeft het er zelf naar gemaakt. De relatie met zijn moeder wordt belemmerd in sommige opzichten, doordat zij zich vaak niet echt als moeder gedraagt (maar als slachtoffer van alles wat haar is aangedaan, de rollen zijn een beetje omgekeerd in heelveel opzichten). Het is niet iemand die je belt om je hart bij uit te storten of om hulp te vragen, zoals ik dat wel met mijn ouders heb. Mijn ouders zorgen nu ook een beetje voor mijn man, zien hem als de zoon die ze nooit gehad hebben Maar leuk is het niet.

Ik ben ook wel eens bang voor dingen, maar het is zo abstract ergens he? Mijn dochter is pas 2. Wil nu natuurlijk ook wel eens andere dingen dan ik haha, dat is ook echt de leeftijd. Ik zie soms wel eens op tegen de echte puberteit Ik hoop dat ik met haar kan hebben wat ik nu uiteindelijk met mijn ouders ook heb (is niet altijd over rozen gegaan, maar wel echt goed gekomen).

 

Dat is absoluut niet altijd waar.
Bij mijn man thuis zijn ze met zoveel liefde opgevoed, echt een warm nest.
Zijn oudste broer is een vrouw tegengekomen die ervoor heeft gezorgd dmv leugens en bedrog dat ze al het contact met mijn schoonouders en ons heeft verbroken en hij ziet het niet.
Ik kan met volle overtuiging spreken dat mijn schoonouders en wij hier geen schuld aan hebben.
Het loopt gewoon niet altijd zoals je hoopt. Ze wonen nu in Terneuzen en hebben ze bijna 3 jaar geleden voor het laatst gezien.

 

^^ dat zijn inderdaad situaties waar dat niet van toepassing is. Maar ook situaties die totaal buiten je macht liggen, helaas. Verdrietig zeg Wij hebben zoiets ook in de familie meegemaakt, ligt een beetje te gecompliceerd om helemaal uit te leggen. Het contact is inmiddels gelukkig wel hersteld, maar wel laat, pas na het overlijden van mijn oma. Heel triest.

 

Ik heb een hele goede band met mijn moeder, dat is echt iets waar niets of niemand tussen komt. Over mijn vader ga ik het niet hebben, die man is gelukkig al jaren niet meer in beeld .

Ik doe elke dag weer mijn best om mijn dochter alles te geven wat ik heb en kan. Zij staat voor mij nummer 1 en verder kan ik dan alleen maar hopen dat onze band ook heel sterk blijft. Het lijkt me verschrikkelijk als dat niet zo zou zijn, daar wil ik eigenlijk helemaal niet over nadenken..

Man heeft heel slecht contact met zijn ouders en ik kan wel zeggen dat zijn ouders het er zelf naar hebben gemaakt. Kan alleen maar respect opbrengen dat hij nog met beiden in één kamer kan zitten. Met zijn vader komt het langzaam aan weer op gang, wij zullen daar de deur nooit plat lopen en hij hier niet, maar het contact gaat goed en het is ook prima zo. Zijn moeder is een heel ander verhaal, maar dat word nooit meer beter. Ze heeft zoveel kapot gemaakt, dat kan ze nooit meer goedmaken. Man heeft al die jaren voor zijn moeder klaar gestaan, kwam bij elk zuchtje opdraven en zo van de een op de andere dag heeft zij ons als een baksteen laten vallen (ik was toen zwanger van dochter) en ons het zwarte schaap bij de familie gemaakt. Na ruim 2 jaar was er weer contact, dat leek even goed te gaan maar is een paar weken geleden ook weer helemaal fout gegaan..

 

Hier ook geen contact met vader. Ik ben doodsbang voor hem. Met mijn moeder een slechte band.
Ik heb met haar proberen te praten, een streep onder het verleden willen zetten. Ik vraag haar mee om dingen te ondernemen met mij.

Soms ligt het niet altijd aan de kinderen. En het doet me vaak verdriet.

Ik heb wel een super lieve stiefvader. Dat is fijn!

 

Moet er niet aan denken. Hier 2 ooms die dankzij vrouwlief niet meer thuis kwamen en kan niet zo heel snel bedenken dat mijn opa en oma slecht voor ze waren uit verhalen, tuurlijk niet de makkelijkste. Maar hoop het niet mee te maken!

 

Hier geen contact met beide ouders. Ouders zijn ook gescheiden.
Ben blij toe en ik roep vaak zat dat ik het zo jammer vind dat je je ouders niet voor het uitzoeken hebt!
Want dan had ik de mijne nooit gekozen! Dat zulke door en door slechte , en dan met name mijn vader, mensen überhaupt kinderen hebben kunnen/mogen krijgen!! :x

In mijn jonge gezinnetje gaat het er nu al heel anders en veel liefdevoller aan toe dan wat bij mij vroeger het geval was ! Ja, ik heb eindelijk het gezin dat ik nooit gekend heb als kind!!
Ik hoop echt met heel mijn hart dat ik later gewoon nog door één deur kan met mijn kinderen (en mijn schoondochters ) ...
Als ik denk aan hoe de band met mijn ouders is dan zou ik kapot gaan van ellende omdat mijn kind niks meer met mij te maken wil hebben! Mijn hart breekt al van de gedachte...

 

Tja, slechte onderlinge relaties hebben toch vaak een oorzaak en buitenstaanders hebben daar vaak een mening over omdat ze de echte toedracht niet tot nauwelijks kennen. Ik neem aan dat jij ook geen contact hebt met je oudere broer en zus? Want dat ze alle contact hebben verbroken alleen voor het geld.........dat gaat er bij mij moeilijk in. Het gebeurt meestal niet zomaar, er zit altijd wel een diepere reden achter.
Mijn man heeft ook gebroken met zijn ouders en als je zijn moeder hoort dan is dat voor een heel onzinnige reden. Wij (en ook zij!) weten wel beter, maar zij verkiest dat te negeren omdat dat voor de buitenwereld 'niet leuk' is. Zij speelt liever een slachtofferrol. In ons geval heeft zijn zus (haar dochter) ook direct de kant van mijn schoonmoeder gekozen, zonder haar broer te vragen wat er is. Mijn schoonmoeder heeft haar één grote leugen vertelt en zij gelooft dat.........dus zo kan het ook. Zij meent dus, net als jij, te weten waarom haar broer alle contact heeft verbroken terwijl niets minder waar is. De echte reden is pijnlijk, ook voor haar als zij de moeite had genomen met haar broer te praten. Daarmee wil ik alleen aangeven dat het niet zo makkelijk is te oordelen over keuzes die mensen maken.

 

Gevoelig onderwerp hoor.

Ik zeg altijd: ik weet in elk geval hoe ik het NIET wil doen.

Edit: toch maar niet...