Nou inderdaad zeg, mijn hemel! En eenzaam ben ik niet zo meer hoor, boos ben ik vaak geweest maar wat hebben de kinderen daaraan. Vind het soms wel moeilijk zo op de psz bijv, dat ze hoort wat de andere kinderen met hun opa of oma doen en dat dus nooit meemaakt allemaal.
Ik denk niet dat het probleem is dat je meiden niet leuk genoeg zijn, maar dat het je moeders kunnen te buiten gaat en dat dat ook geldt voor het oppassen. Probeer het bij haar te laten en niet de schuld bij jezelf te zoeken. Ik herken het gevoel wel. (Gelukkig niet bij mijn moeder. Al past zij ook niet op door de weeks of kan niet zomaar een door de-weekse-dag bijspringen als ik ziek ben. Gewoon omdat ze 5 dagen in de week werkt.) Maar bij mijn schoonmoeder. Ik snap niet dat zij onderscheidt kan maken tussen haar kinderen en kleinkinderen. Bij de een loopt ze de deur plat, kan alles, is ze royaal met cadeautjes geld en kleding geven, nodigt ze uit met feestdagen. En bij ons zie je ze 3x per jaar, op onze verjaardagen een uurtje en dat is het. Terwijl we allemaal in hetzelfde dorp wonen. Dus de afstand kan het niet zijn. In het begin kon ik me daar heel kwaad over maken, maar het is me gelukt het los te laten. Al vind ik het nog steeds niet leuk voor ons zoontje. Gewoon omdat hij ook haar kleinkind is, net als die anderen en ik niet snap dat je als oma zo kan doen. Ik ga er geen energie meer aan verspillen, want ik kan het toch niet veranderen en dat geeft wel rust.
TS, nogmaals, ergens begrijp ik je gevoel wel maar ik denk dat je toch teveel verwacht van je moeder. Is waarschijnlijk een reden waarom zij zo afstandelijk is en blijft. Jij blijft in je eigen recht denken. Ze is JOU moeder dus moet ze ook al ben je volwassen toch altijd voor je klaar staan wanneer je het nodig hebt. Ze is JOU moeder dus moet ze ook maar gelijk een leuke oma zijn voor JOU kids. Jij verwacht en eist van haar zonder dat ze iets mag geven uit eigen vrije wil. Ze mag volgens jou niet weigeren. Ze is toch jou mama..... hoe durft ze (een eigen leven te leiden. Nee te zeggen. Andere dingen belangrijker te vinden) Kijk, als jij wel zo zal willen zijn voor jou kids, Geweldig. Dan treffen jou kinderen het wel. Maar jij mag het niet eisen van jou mama. Het is haar keus wat ze nu wilt. Zij heeft idd haar plicht vervuld en jou opgevoed toen je dat nodig had. Maar nu ben je volwassen en hoor je het inmiddels zelf te kunnen. Als ze er voor je wilt zijn, moet dat zijn omdat zij dat wil. Niet omdat jij dat van haar verwacht of eist. En over je opmerking dat andere moeders ook zo zullen zijn........ ben ik het niet mee eens. Ik hoop zelf nooit zo te worden als jou mama. Ik hoop er altijd voor te kunnen zijn voor mijn kids. Enkel probeer ik je een ander manier van inzicht te geven. Je te helpen zien hoe een ander het kan zien. Misschien als jij jou verwachtingen en eisen, jou visie zou kunnen veranderen, dan kan kan misschien ten positieve uitpakken in de relatie met je moeder. Liefde is als een vlinder, hoe meer jij erop jaagt, hoe verder weg het zal vliegen. Maar blijf je bij jezelf en wacht je rustig af, dan, als je geluk hebt, komt het vanzelf naar je toe
jee je doet net alsof het een gigantische straf is om je kindjes op te voeden! als zij er zo over denken (die moeders die hier beschreven worden) dan hadden ze denk ik beter moeten nadenken voordat ze zwanger werden.... het is vrij logisch te denken als je zelf kids krijgt en ze groot zijn dat je ooit op een dag kleinkids krijgt... is toch geweldig dat het uit jou onstaan is je eigen gezin en dat zij nu weer hun eigen gezin gaan vormen! dat jij daar deel van uit maakt... die kleintjes die dolgraag naar oma willen, blijven eten, logeren... jeetje ik verheug me op die momenten! met of zonder baan, ik zal zeker uit LIEFDE tijd voor ze vrijhouden! omdat ik dat zelf leuk vind... lekker met ze ravotten, en knuffelen, spelen, leuke dingen doen, filpjes kijken, snoepjes eten, pannekoeken bakken, verkleden... noem t maar op! en ik vind de oma's die hier geen zin aan hebben en liever aan zichzelf denken WAARDELOOS!
Tot op zekere hoogte ben ik het met je eens. Het is zeker leuk om oma te zijn - lijkt mij- Maar daar gaat t niet om. Het gaat erom dat je als kind en bepaalde gevoel, zorg noem maar op EIST en steeds maar verwacht van een ouder. Niet vind ik niet goed. Een ouder heeft uiteindelijk ook een eigen leven. Je kan nog zo'n goede ouder zijn, maar een kind moet niet steeds maar eisen dat een ouder altijd moet doen/zorgen enz naar hun wil. Op een duur moet een kind op eigen benen kunnen staan. Krijgen ze zelf kinderen, een eigen leven..... en dan hoort de ouder/oma ook weer voor zichzelf kunnen kiezen (daar gaat deze topic voornaamelijk over) Dat het geweldig is ouder te zijn en later oma, ben ik het helemaal mee eens. Maar de ouder van TS moet dit zelf mogen beslissen en niet steeds moeten dansen naar de pijpen van haar dochter omdat haar dochter het op haar manier wilt.
@ loes1980 Ergens begrijp ik je stukje nu beter en kan me in sommige stukken ook beter vinden, maar met sommige stukken ben ik het niet mee eens en begrijp ik ook niet helemaal. Dat van die vlinder vind ik mooi, maar wil je daar mee zeggen dat ik dus wel afstand moet gaan nemen en niet meer aan haar moet vragen of ze even een boodschap wil doen of dat de meiden een keer mogen blijven eten, in de hoop dat ze ons gaat missen en dus haar hulp zelf gaat aanbieden? Als ik momenteel om hulp vraagt en ze zegt nee of laat ze merken dat ze er niet op zit te wachten dan laat ik mijn teleurstelling eigenlijk nooit merken. De boze gesprekken die we hebben gehad zijn toch al wel van een paar jaar geleden. Het hulp inschakelen is bijv. vanaf de geboorte van Yarah echt minimaal, toevallig nu weer voor het eerst omdat ik ziek ben en dan vraag ik nog niet eens of ze de hele dag op de meiden wil passen. Vind je dan serieus dat ik je veel van haar verwacht. Vind je ook echt dat haar plicht vervuld is toen ik uit huis ging? Ik begrijp dat niet, ik vind namelijk dat ze tekortschiet, ook al laat ik dat al tijden niet meer merken. Er veranderd niks. Nu ik niet meer bij hun op visite kom, komt mijn vader 1 keer in de maand even langs wippen en mijn moederis nog net zo weinig betrokken als eerst. Cadeautjes brengen kan ze heel goed, om vervolgens na 5 minuten weer weg tegaan. Het lijkt wel alsof ze daarmee haar liefde probeert af te kopen.
Ik verwacht voor mijn gevoel zo weinig van haar dat zelfs dat te veel is. Of vind je als je mijn stukje leest dat ik te veel van haar tijd opeist?
Lieve TS, nee, met die vlinder bedoel ik niet dat je afstand moet houden in de hoop dat ze jullie mist. Want dan zit daar weer een verwachting aan. Ik bedoel......... verwacht niets. Echt helemaal niets. Als er dan wel wat komt, dan weet je zeker dat het helemaal uit haarzelf komt omdat ze het zelf wilt. Kijk, ik zeg niet dat het goed is dat zodra je uit huis gaat, dat je dan het helemaal zelf moet kunnen redden. Ik zeg niet dat het goed is dat ze helemaal geen verantwoordelijkheid wil nemen. (het lijkt me juist heerlijk voor je als het was zoals bij mijn mama. Die blijft waarschijnlijk tot aan haar door zorgen voor mij en mijn broer. Ondanks al haar eigen problemen en ziekte, zij blijft wel altijd zorgen. Dit zou ik jou ook zo gunnen) ik zeg gewoon, sommige mensen (ouders) zijn anders. Die hebben voor hun gevoel hun plicht gedaan. Als jij dan maar blijft verwachten, zullen ze juist steeds minder geven. Al zouden ze meer willen, uit "angst" voor meer verwachtingen of uit opstand of uit egoisme........ het kan allemaal. Laat je verwachtingen helemaal los. Als er dan wat komt dan is dat oprecht. En komt er toch niets, dan hoef je dat ook niet te missen want je verwachte immers toch ook niets. Meid, ik wens je wel het beste toe, maar probeer het toch van een anders perspectief te zien, dat zal voor jezelf veel meer rust geven
het is teveel gevraagd als je een beroep doet op oma? het zou normaal zijn als en oma ZELF investeerd in haar kleinkinderen, uit zichzelf zegt oh wat leuk mogen ze vanmiddag hier komen spelen? of vind je het goed als ik ze meeneem naar de speeltuin, of voor etenstijd vraagt of de kids komen mee eten.... niet alles moet alleen maar moeilijk en zwaar gaan! vind dat je dat als kind van je moeder best mag verwachten van een opa en oma! ze hoeven echt niet hun hele eigen leven op te zeggen, maar een beetje betrokken zijn UITZICHZELF dus zonder dat je het moet vragen geeft toch een gevoel van waardering en liefde naar je eigen kindjes toch! misschien is het moeilijk te snappen dit verhaal maar weet het even niet anders te verwoorden... heb nog wel een voorbeeld... mijn dochters van bijna 3 jr en een dochter van net 4 vroegen steeds of ze weer eens naar opa en oma mochten logeren. (schoonouders in dit geval) mijn man zegt bel oma maar op vraag het maar.... dus onze oudste belt enthousiast op... oma zegt dat ze net dat weekend naar frankrijk gaan op vakantie.. oke prima.. niks aan de hand... ze zegt als we weer terug zijn mogen jullie een nachtje logeren! dus zo gezegd belt dochterlief oma weer op een week nadat ze terug zijn zodat ze ffe rustig konden bijkomen en alle spullen op hun gemakje kunnen uitpakken en ordenen. ze vraagt dus wanneer het gaat gebeuren... zegt oma doodleuk oh nee kind opa en oma gaan over 3 dagen weer op vakantie naar italie.... en als klapper op de vuurpijl zegt ze ook nog dat ze dus niet op haar verjaardag kan komen of we dan die en die dag thuis zijn... nou toen brak mn klomp en heb ik haar heel duidelijk gemaakt dat ze niet moet denken zo om te kunnen gaan met onze dochters! zij denkt dat hun nog weinig begrijpen en ze dit zomaar even kan doen op deze manier.... nou ze mocht haar zelf gaan uitleggen waarom! dat noem je toch geen oma meer!
Het zou zeker geweldig zijn als opa en oma inversteerde in de kleinkinderen. Maar zoals je zegt: uit zichzelf. Verwacht het toch niet zo. Als het er is, is dat GEWELDIG en mag je dankbaar zijn. Maar als het er niet is, verwacht het dan niet en wees niet boos. Je kan een mens niet dwingen lief te hebben. Dat doet alleen bij jezelf zoveel pijn, en als het dan toch nog later weer wel komt, dan blijf je altijd twijfelen, doen ze dit omdat zij het willen of omdat jij het wilt en is het dan wel oprecht. Liefde kan je niet afdwingen, het moet er zijn en anders niet (is een beetje het verhaal met die vlinder)
ik begrijp hem en zit gewoon te huilen achter de comp. Ik weet niet zo goed wat ik moet schrijven, maar ik begrijp hem helemaal van het geven en de angst voor meer verwachtingen van hun uit. Geloof dat het bij hun precies zo werkt. Geloof dat het tijd wordt om me emotioneel van hun los te gaan koppelen en mijn verwachtingen bij te gaan stellen. Bedankt meid, voor dit inzicht! Klinkt heftig, maar het voelt ook heftig. Alsof ik het nu echt helemaal zelf moet gaan doen (terwijl ik dat voorheen ook altijd al deed), alleen was ik elke keer zo teleurgesteld dat ze er weer eens niet voor ons waren. Het zijn mijn ouders en ik had het zo graag anders willen zien. Alleen kunnen ze daar om welke reden dan ook niet aan voldoen en ipv van hun dat constant kwalijk te nemen, moet ik het los gaan laten. Dank je!!!
Lieve joyce, Sorry dat ik je aan het huilen hebt gemaakt, maar ik ben zo blij dat je het inziet en er wat mee kan. Ik wens je echt alle liefde en steun toe en ik weet zeker, als je dit les echt goed door hebt en echt geleerd hebt, zal werkelijk weer liefde en steun op je pad komen. Zeker weten. Misschien niet gelijk door je ouders maar misschien door iemand anders (of wie weet toch je ouders) Maar zo werkt karma en levenslessen. Als je ze echt geleerd hebt, komt het echt wel weer goed. Een dikke knuffel en het alle beste he. Geloof me, het komt echt wel goed
Meid, Nu kwets je alleen jezelf, je moeder zal niet veranderen omdat jij dat wilt. Nu ben JIJ het die met al de negatieve gevoelens zit, laat het een beetje los. Zoek een vaste babysitdienst, regel iets met buren/vrienden en verwacht NIETS van je moeder. Klaarblijkelijk staat ze nooit voor je klaar, dus ze zal niet veranderen. Accepteer dat en neem een beslissing: vb enkel nog voor feestjes langsgaan, commentaat 1 oor in ander uit, ed. Bedenk: jij en je kinderen zijn nu veel belangrijker, JIJ moet je goed voelen zodat je voor je kinderen kan zorgen.
Nou dit vind ik dus echt flauwekul. TS heeft het er helemaal niet over gehad dayt ze haar verantwoordelijkheid over de kids naar haar moeder wil afschuiven. Tjezus als je hondsberoerd op de bank ligt met 3 kleine kids om je heen en oma loopt doodleuk weg dan is dat wel keihard hoor! Ik vind het gewoon belachelijk,om hulp vragen heeft niks te maken met je verantwoordelijkheid afschuiven. Maar goed,ik heb ook zo'n moeder. Ook als mijn kids volwassen zijn,probeer ik er alsnog altijd voor hun te zijn hoor. In mijn ogen ben je moeder voor het leven. En straks,als ze echt oud zijn en er beginnen kwaaltjes,ziektes enz. te komen. Dan wordt er toch ook verwacht dat je met je ouders naar het ziekenhuis,dokter enz. gaat? En wat meehelpen in huis evt,naar de haakclub brengen enz. enz. En zoals ts zelf al heel duidelijk aangaf,vraagt ze helemaal niet vaak om hulp alleen in noodgevallen. Dat doe je toch gewoon voor mekaar??? Dat doe ik nog wel voor de buurvrouw. En DANKBAAR zijn voor hetgeen wat dr moeder wel wil/doet? Kom op zeg,het moet niet gekker worden.... Ts ik snap je gevoel helemaal en zeker naar zo'n voorval dat je ziek op de bank ligt. Echt ik zou op slag beter zijn van woede. Wat egoistisch zeg.....ze heeft haar abbonnement op het moederschap vast al tijden geleden opgezegd. En jij hoeft je helemaal niet schuldig te voelen,je hebt gewoon gelijk,je mag meer van je moeder verwachten!
Het lastige aan dit lijkt me hoe ik het straks aan mijn meiden moet gaan uitleggen. Mijn oudste begint nu steeds vaker te vragen of oma haar een keer van school haalt of of ze daar een broodje mag eten. Nu zeg ik maar dat oma aan het werk is en dat het daarom niet kan. Voor nu neemt ze daar genoegen mee, maar hoe ouder ze worden hoe meer ze in de gaten krijgt dat het bijv. weekend is en oma helemaal niet werkt. Wat dan? Moet ik haar dan zelf naar oma laten bellen en het haar zelf laten vragen, met de kans dat ze continu nee te horen krijgt. Of dat mijn moeder ja gaat zeggen terwijl ze er geen biet zin in heeft en dit ook laat doorschemeren aan mijn meiden. Zo wilde ze een tijdje geleden wel af en toe een boodschapje doen met mijn oudste en dan mocht de middelste niet mee, want ja Amal die luistert al goed en loopt niet meer weg. Samia dus hardstikke verdrietig. Paar weken later komen we ze tegen bij de winkels, vraagt Amal of ze nog even mee mocht naar de markt. Ja dat mocht, maar Samia niet want dat werd haar te druk. Nou heb ik gezegd dat ik dat niet meer wil. Zo sneu voor Samia...Dus of allebei of geen een. Nou zij gepikeerd dus. Zo moeilijk hoe ik dit aan mijn meiden moet uitleggen.
Ach meid,ik denk dat je dat helemaal niet aan je kinderen uit hoeft te leggen straks. Kinderen voelen zulke dingen haarfijn aan en houden straks vanzelf op met vragen. Tja ikzelf ben daar keihard in geweest en heb gewoon gezegd hoe dat het is. Bij mijn moeder zijn ze wel altijd welkom maar mijn moeder is heeeeel bazig en alles moet op haar manier en zij zal mijn kids wel eens ff opvoeden want dat kan ik niet (vind zij dan hè,ik heb zelf totaal geen problemen met mijn kids). Nou met als gevolg dat de kinderen er nog maar eens heel af en toe naar toe gaan (als het moet).
ik vraag nooit wat aan mijn moeder als ik haar bezoek in Nederland en mijn schoonmoeder in london. Vooral s-moeder is 58 ofzo en erg oud en vindt het maar zielig om haar iets te vragen. Mijn eigen moeder zelf weet ik dat ze het zat is met kinderen en heeft een kind dat bijna 7 is! Maar toch zeggen ze beiden dat ik best wel weg mag en al te graaag mijn kind voorzichzelf hebben voor een dag. Ze jagen juist ons weg( ik en mijn man) Ik weet wel dat als ze dichtbij wonen dat ze klaar zouden staan en ik mis het heeel erg als ik ziek ben of echt een keertje graag stiekem van binnen een weekend alleen zou willen! dat ze welkom zijn! TS ik kan je moeder wel begrijpen alleen als jij of kinderen ziek zijn of emergency situatie ben ik wel verbaasd dat ze moeilijk over doet. Ik zou sowiezo niets verwachten en mischien juist je kinderen bij je schoonouders brengen en laten oppassen! Waarom alles moeilijk doen? Als er ook andere oma en opa graag de taak willen overnemen soms!?