Haha, die laatste was ik Ik heb nu zoiets van, ze snapt nu nog niet (3,5) dat ze maar tegen 1 iemand mama kan zeggen. Ik hoop dat ze tegen de tijd dat ze dat wel snapt, gewoon weer mama zegt. Mijn man noemt ze wel altijd papa, maar dat kan ook komen doordat ze nog steeds moeite heeft met het uitspreken van zijn naam. Ik luister trouwens wel naar haar, als ze me bij mijn naam noemt. Gewoon omdat ik vind dat als je direct aangesproken wordt, dat je dan moet reageren. Dat probeer ik haar ook bij te brengen.
Ik vind het raar en helemaal niet leuk! Ik zou heel verdrietig zijn als mijn kind me niet meer mama zou noemen. Als het goed is (specifieke gevallen met bijvoorbeeld een lesbisch stel) heeft een kind maar één moeder. Mama en papa vind ik dan ook een soort van eretitel... Kijk nou eens naar kinderen die mama en papa zeggen tegen bijvoorbeeld stiefouders of pleegouders? Hoe bijzonder voelt dat?
Onze kinderen zeggen ook papa en mama (behalve de jongste natuurlijk ). Is idd soort eretitel. Tegen alle volwassenen hebben wij ze geleerd "u" te zeggen; dus ook tegen ons. En dan toch vanwege respect; tegen een baas zeg je toch ook "u"? Niet dat ik hun baas ben of wil zijn, maar vanwege het voorbeeld dat je je man respecteerd, maar geen u tegen hem zegt. (Wat vroeger overigens wel gebeurde.) Ik zei toen ze klein waren ook weleens: "zal mama dat even doen?"
Ik zei ook altijd papa en mama zegen mijn ouders. Een meisje die ik kende noemde haar vader bij zijn naam en toen ik haar na ging doen en mijn vader bij zijn naam ging noemen 1 keer werd hij boos. Ik noem mijn opa en oma ook gewoon opa en oma, en tegen mijn overgrootoma van 94 zeg ik niet eens u. Vind dat zo afstandelijk klinken. Alleen tegen onbekenden gebruik ik dat.
Hier: - wij zijn papa en mama en 'jij / je' - grootouders zijn gewoon opa en oma (geen voornamen toegevoegd) en ook 'jij/je' - overgrootoma (93) wordt 'oude oma' genoemd en 'u' (voor mij is ze Omi en ik tutoyeer niet). - tantes (mijn zus en schoonzus) worden ook tante genoemd (tante N. en oom Marcal / tante M), 'jij / je' Ik zou het eigenlijk wel fijn vinden als mijn kinderen hun grootouders ook niet zouden totoyeren maar mijn schoonouders willen dat absoluut niet. Zij wilden het liefst 'opa Henk' en 'oma Elly' genoemd worden.. dat wilde ik weer niet. Mijn moeder is gewoon oma en daar voegt mijn zoontje de plaatsnaam aan toe. (normaal zouden wij achternamen gebruiken maar dat is weer verwarrend omdat zij een andere achternaam heeft dan ik of mijn man) ach, iedereen doet wat hij of zij gewend is en wat goed aanvoelt. Ik leer mijn kinderen om vreemden en ouderen niet te tutoyeren. Ik vind dat een prettige omgangsvorm.
Maar die zin klopt toch gewoon niet? Dat zullen ze dan echt niet zo blijven zeggen. Thijmen zegt overwegend papa en mama en soms onze voornaam, ik vind het allemaal prima. Kwetst me ook niet oid, hoe hij me ook noemt ik blijf toch zijn moeder. Dat weet hij en dat weet ik. Ik vind het ook wel logisch dat hij soms onze naam noemt, want dat hoort hij natuurlijk ook als mijn vriend en ik tegen elkaar praten. Opa en oma zijn opa "voornaam" en oma "voornaam", vooral uit praktische overwegingen, hij heeft al zijn grootouders nog plus een bonus grootmoeder... je moet ze wel uit elkaar kunnen houden... haha.... Zijn ooms noemt hij soms oom "voornaam" en soms alleen bij de voornaam, net als bij oudtantes van mij. U wordt verder ook niet gezegd bij ons, het komt op mij een beetje ouderwets en afstandelijk over.
Ben het ook met je eens! Ik vind het op zich prima als Thijmen me mama blijft noemen, maar als hij me Rosa zou gaan noemen is dat ook goed. Ik vind dat verder ook niet aso of raar oid, ik heet toch gewoon zo?
Hier wordt er gewoon mama/papa gezegd. Een hele enkele keer als grapje zegt mijn zoontje de voornaam. Ik zou het echt niet kunnen waarderen als dit structureel zou gebeuren en ik zou dat ook zeker niet toelaten. Wel mogen de kinderen gewoon jij/je tegen ons zeggen. Ik wil echt niet dat ze U tegen mij gaan zeggen. Super afstandelijk en hopeloos ouderwets vind ik het. "u" vind ik bedoeld voor vreemden en/of ouderen.
Ik vind het gewoon niet klinken, je voornaam uit de mond van je kind. Voor m'n neefjes en nichtjes ben ik wel altijd gewoon Marianne geweest, geen tante...maar de nichtjes/neefjes van m'n man zeggen wel ome ... en tante ... en ook "U". Ik ben wel opgegroeid met "U" maar mijn ouders zijn al in de 70, zeg nu ook wel je en jij tegen ze maar soms nog "U". Als ik nu kinderen "U" tegen hun ouders hoor zeggen vind ik dat ook niet klinken. Wij heten dus papa en mama en je en jij
Mijn middelste noemt vaak iedereen bij voornaam dus geen papa mama opa en oma. Ik noem mijn moeder mama en mijn vader noem ik vader
Mijn ouders noem ik gewoon bij hun voornaam, hebben ze onszelf zo aangeleerd...Mijn kinderen zeggen wel papa/mama tegen ons, lijkt me niet prettig als ze ons bij onze voornaam noemen, terwijl wij het wel zelf doen tegen mijn ouders, raar eigenlijk Maar goed, wij hebben vroeger heel veel commentaar gehad over het feit dat wij onze ouders bij de voornaam noemen, respectloos, belachelijk, niet netjes opgevoed..... Terwijl mijn ouders er zelfs voor gekozen hebben. Mensen moeten niet zo snel oordelen.
Goh, nooit over na gedacht eigenlijk. Evy noemt ons wel eens bij de voornaam. Dat vind ik eigenlijk erg grappig. Trouwens ook handig in praktische zin dat ze weten hoe wij heten. Maar verder zou het me allemaal helemaal niet uitmaken hoe ze ons noemen. Zolang ze maar geen u gebruiken . Vreselijk!
Ik noem mijn moeder gewoon mama, ik heb t eigenlijk nooit over haar voornaam. Dan zeg ik mijn moeder. Ik zeg geen u tegen haar. Ik wil mijn uk aanleren dat iedere oudere u is. Alleen opa en oma's zullen denk ik met je worden aangesproken. Doen de andere kleinkinderen ook al... Dus dat is dan vrij moeilijk aan te leren denk ik...
Mijn kinderen noemen mij mama en mijn man papa. Dat zijn voor ons eretitels die we verdienen en voor de kinderen zijn het woorden waarmee ze aangeven dat ze hun ouders bedoelen. Ik ben toch geen willekeurig vriendje van ze wat ze bij de voornaam noemen? 'U' zeggen hoeft niet tegen ons maar wel tegen de rest van de volwassenen, dus opa's, oma's, ooms, tantes, vrienden van ons en vreemden. Niet om afstand te creeëren want je kunt heel liefdevol met iemand omgaan en toch 'u' zeggen maar wel omdat we dat beleefd vinden staan.
Onze dochter noemt onsmgewoon papa of mama. Maar u hoeft ze absoluut niet tegen ons te zeggen, dat zalmik verschrikkelijk. Tegen de opa's en oma's hoeft ze ook geen u te zeggen, maar ook gewoon opa en oma.
Mijn kinderen zeggen papa en mama en geen u, ook niet tegen opa's oma's of superoma's. Wel tegen onbekenden. De oma's en opa's noemen ze opa naam, oma naam. Geen achternamen want dat vinden ze verschrikkelijk. Vrienden noemen ze gewoon bij de naam net als bepaalde buren. Andere buren zijn wel gewoon buurman of buurvrouw. Maar ze noemen hun tante en oom ook geen tante en oom maar gewoon bij hun naam.