Nu het dichterbij komt krijg ik pijn in mijn buik. Zondag ga ik voor 4 dagen met een vriendin naar Spanje. Super leuk er ff samen tussenuit. We kennen elkaar al 15 jaar, deels om dat te vieren maar vooral omdat zij een vreselijke rotperiode heeft gehad wilde ik haar een weekend weg kado doen voor haar verjaardag. Haar ouders wonen in Spanje dus besloten we tickets te kopen en daar heen te gaan ook omdat ze zelf financieel met haar kids niet de mogelijkheid heeft daar naartoe te gaan. Ook ik heb privé een drukke tijd achter de rug, op sommige punten is het nog steeds niet helemaal rustig en op mijn werk is er een hoop gaande om het moment. Voor beide dus het juiste moment om er even uit te gaan en bij te komen. Maar nu komt het....we gaan samen, zonder kids..... Aan de ene kant heerlijk! De andere kant moet ik straks een vliegtuig in zonder kids en dat vind ik zooooooo lastig. Gelukkig is het daar mooi weer en als ik denk aan 4 dagen niet op de klok kijken, in alle rust in de zon zitten, doen wat je zelf leuk vindt en eten wanneer je zin hebt krijg ik best zin. Dan kijk ik in de ogen van de kids die zeggen dat ze me gaan missen en dan denk ik...... Doe ik er nu wel goed aan....
Geniet ervan! Ik zou het echt niet kunnen en er doodongelukkig van worden, maar als jij dit plan zelf bedacht hebt ben je er denk ik emotioneel ook wel klaar voor .
Ah, wat kan ik me goed voorstellen dat je zo'n dubbel gevoel hebt...! Maar meid, het is maar voor 4 dagen! Lekker genieten en bijtanken. Des te leuker ben je weer voor je kindjes als je weer thuis bent. (maar ik zou 't ook moeilijk vinden, hoor, haha)
Nou ik had zoiets van of ik nu in Maastricht zit of Spanje..... Maar ga nu de afstand wel voelen hahaha. Nu staan er allemaal leuke dingen in de planning en is het daar 29 (ik ben echt een zon mens en met het weer her...) dus ik hou me maar voor dat ik geen tijd heb om ze te missen. Gelukkig zijn ze in goede handen.
Wat lekker zeg, het lijkt mij ook heerlijk, een paar dagen helemaal niets moeten. Ik begrijp je punt wel. Ik vind het ook moeilijk om mijn kinderen achter te laten. Ze moeten af en toe logeren (ivm werk) en dan mis ik ze ook. Ik bel ze dan iedere dag hoe het gaat, maar het blijkt dat ze het altijd prima naar hun zin hebben. Ze missen me wel, maar ze vinden het ook leuk met opa en oma. Vaak hebben ze niet eens zin om weer thuis te komen. Gewoon gaan dus, lekker een paar dagen genieten. Het is voor jezelf heerlijk en je kindjes kunnen er vaak beter mee om gaan dan je zelf kan. Geniet er maar van. Groetjes,
Ga lekker genieten! Je kinderen hebben er niks aan dat je je schuldig gaat lopen voelen. Ik persoonlijk moet er nog niet aan denken, 2 nachtjes is bij mij max.
Geniet ervan meis! Zelf ben ik in 2008, voor ik mijn derde kreeg, er even lekker tussenuit gegaan met een vriendin van me. 8 Dagen naar Tunesië. Ik heb wel elke dag gebeld (de rekening was niet echt fijn maargoed haha), maar was toch even genieten! Mijn kids waren toen 5 en 3 jaar.
Ik ging vorig jaar zonder kids op vakantie en heb in het vliegtuig echt lopen brullen Maar toen ik eenmaal daar was, en niets hoefde te doen vond ik het héérlijk! Mijn accu was weer helemaal opgeladen toen ik thuis kwam, en de kids hadden mij niet eens zo héél erg gemist.... want van opa en oma mag alles!
Het is ook vaak meer dat wij moeders ons schuldig voelen de kindjes merken er toch vrij weinig tot niets van.. ligt ook aan leeftijd natuurli jk.. wij gaan in juni naar rhodos zonder ons kindje.. deze keuze heb ik met pijn en moeite gemaakt.. maar gedaan omdat vriendlief door n ontzettende moeilijke tijd gaat van ellende nu in de ziekte wet zit en de zorg af en toe niet kan dragen waardoor vrijwel alles op mijn schouders komt.. we hebben er wel voor gekozen dat degene die komt oppassen in ons huis komt.. zodat ze in eige omgeving is.. vriendin neemt haar zoontje ook mee dus ik weet zeker dat dochter het naar haar zin zal hebben.. maar zou t na deze vakantie niet meer doen tenzij t met vriend weer te slecht gaat zoals nu.. we gaan van te voren nog wel samen met dochter midweek weg!!!
Vorig jaar gingen we met het werk 4 dagen naar Barcelona. Super gaaf natuurlijk aangezien het "gratis" was en had er ook echt veel zin in. De avond ervoor had ik wel enorme buikpijn, stel je voor het vliegtuig stort neer..allemaal dat soort scenarios Maar toen we eenmaal in Barcelona aankwamen (vliegreis vond ik toch echt wel spannend..) viel alles van me af en heb ik er enorm van genoten! Anders is het ook zo zonde he..Af en toe bellen en verder proberen te genieten van je moment. Als je weer thuis ben en de kids zijn druk en lastig verlang je misschien juist weer naar zo'n reisje..
Mijn schoonouders kwamen ook hier in huis omdat ik in sept ging en de oudste gewoon naar school moest. Ik ga dit jaar weer, even bijkomen. Ik ben trouwens wel meer aan gewend dat mijn kindjes weg gaan aangezien ik niet meer met hun vader ben. Dus in de vakantie mis ik ze al langer etc.
Lekker gaan hoor! Kids redden zich wel met papa! Die genieten vast an 4 dagen andere regels En vertel je me straks ajb dat het je meeviel? Volgend jaar worden mijn vriendin en ik 30 en gaan we ook samen weg.. Bibber nu al..
Ik ga in Juli 7 dgn alleen zonder de kids en vriend naar Turkije, zit er nu al mee, maar als ik aan de zon denk dan denk ik dat ik weinig tijd heb om er sip bij te zitten, Ik vraag nu ook tig keer per dag naar ze als ze 1 of 2 nachtjes zijn logeren dus zal dan nu ook wel t geval zijn via de tel of msn etc geniet ervan, je komt vast opgeladen terug en ik merk altijd dat de kids er minder van merken als wij ouders ermee zitten
Bedankt voor jullie opbeurende woorden. Mijn man en ik gaan 1 keer in het jaar een weekend samen weg en opzich gaat me dat ook al beter af dan in het begin. Ik ben blij dat ze gewoon thuis zijn met papa dus dat komt vast goed. Manlief wilde graag samen naar Barcelona vorig jaar maar dat vond ik niks, samen zo "ver" weg met een vliegtuig. Hij is laatst met vrienden naar new York geweest en toen was ik een week alleen, ging prima maar toen was het andersom hahaha. Mijn koffer is gepakt, kriebels zitten in mijn buik maar nu ook een beetje van plezier. Krijg alleen wel tranen in mijn ogen als mijn dochter komt knuffelen omdat ze me zo gaat missen, zij heeft hier wel last van. Ook toen haar papa weg ging. Ik weer alleen wel dat mijn batterij zga leeg is en het eind van alles nog niet in zicht dus het is ook voor een goed doel. Misschien zeg ik volgend jaar wel, we gaan weer Hahagahahaha
Ik ben vorig jaar ook een weekend naar Barcelona geweest .. helemaal alleen! Ik vond het doodeng en toen het vliegtuig net de lucht in ging heb ik ook alleen maar lopen janken. Achteraf gezien ben ik super blij dat ik het gedaan heb .. ik had het zo nodig en mijn kindjes hebben het goed gehad met papa!! Ik zou zeggen, gewoon DOEN! Het zal je echt goed doen!
Je kinderen redden zich prima een paar daagjes zonder jou En probeer te accepteren dat je er nou eenmaal een beetje tegenop ziet, is toch logisch? Dan zie je er maar tegenop, nou en? Als je daar bent ga je heerlijk genieten en de dagen vliegen voorbij, zelfs als je je kinderen af en toe mist. Komt echt wel goed Ik ben een half jaar geleden een week naar Canada geweest met mijn ouders en broer, om familie te bezoeken. De kinderen bleven gewoon thuis, bij papa. Heb er vreselijk tegenop gezien maar man, wat was het heerlijk om even een week geen (uitvoerend) mama te zijn. Ik kwam ook helemaal opgeladen weer thuis, ondanks de jetlag Lekker genieten, veel plezier!