ik heb alleen de eerste pagina gelezen, mijn kinderen noemen mij wel mama, en zo zie ik het ook het liefst, mijn kinderen hoeven geen u tegen mij te zeggen, dat wil ik ook echt niet, tegen vreemden wil ik het weer wel hebben, is net als dat ik niet wil dat mijn kinderen mij vragen "mama mag ik alsjeblieft....." mama mag ik ... vind ik meer dan genoeg. ik vind het zo afstandelijk over komen.
Wat heerlijk om al die verschillende reacties en belevingen te lezen. Blijf me nog steeds echt verbazen en heb er vandaag een hele poos aan moeten denken. Rune MOET ons niet bij de voornaam noemen maar zal het zeker niet corrigeren als hij het wel doet. Hij maakt de keuze maar en het zal wel loslopen.... ik werk al jaren in het onderwijs en elk jaar weer vragen alle 150 leerlingen die ik zo gemiddeld op een jaar heb hoe ze me aan mogen spreken. Ik zeg altijd dat ik Tina Tuttebel (fake naam ofcourse) heet en dat ze zelf mogen kiezen of ze me Tina of mevrouw Tuttebel noemen. Er is er GEENEEN die mij ooit bij de voornaam noemt!! En nee ik heb ze nog nooit hoeven verbeteren. Verwacht dat thuis niet anders. Ik vind beide prima. Zal Rune niet stimuleren of corrigeren. Loopt wel los denk ik.
Mijn stelling is dat een kind maar 1 vader en 1 moeder heeft, en daarom noemt Thirza ons papa en mama, (sinds een paar weken is het trouwens pap en mam... ). Die unieke relatie deel je maar met 2 personen, en dat mag dus ook tot uitdrukking komen in hoe je ze noemt. Om die redenen noemen mijn stiefkids mij ook bij mijn voornaam, en ben ik niet ook 'mama' voor hen. Hun stiefvader moeten ze wel papa noemen, en dat hebben wij altijd erg stuitend gevonden. We hebben het om die reden ook nooit over hun moeder en stiefvader als mama en papa, maar als mama en 'naam'.
Oh vreselijk dat! Mijn zusje hebben ze jaren geleden ook opgedrongen dat ze de vriendin van m'n vader 'Moeders' noemt.. Ik vind het gruwelijk! Net als schoonouders die verwachten dat je ze met 'pap en mam' aanspreekt. Als je een betere band met je schoonouders hebt dan met je eigen ouders, fine, maar anders..
Voornaam gaat mij te ver.. Bij mijn stiefvader en moeder is het soms wel oma truus en opa piet (bijvoorbeeld he haha).. maar die noem ik zelf ook bij de voornaam. Verder vind ik u zeggen ook weer erg overdreven! Dat zeg ik ook vast niet tegen mijn ouders. Al zal ik hem wel leren dat tegen andere ouderen natuurlijk wel u gezegd moet worden.
och dat virus is ook al naar jullie overgewaaid Vind het echt vreselijk en dat hoor ik dus de hele dag: mam. Moet altijd denken aan die c1000 reclame met tineke schouten. Leuk dat mama en naam voor stiefouders. Van mijn man hebben zijn broer en zus een samengesteld gezin. Daar hoor je dus om de haverklap papa die en mama zus... maar mijn peuterdochter is net een spons, dus die roept dan tegen ons op straat ook mama m. Maar ja ze heeft maar 1 papa en mama.
Ik vind het wel schattig 't komt er erg wijs uit, bij zo'n krummel van 3,5 Mijn stiefkids moesten dus ook papa 'stiefpapa' zeggen en mijn man en dus hun vader, werd papa 'naam'. Vreselijk, want stiefpapa werd al gauw enkel papa genoemd door hun moeder, terwijl ze over hun echte vader wel consequent bleef spreken als papa 'naam'... Belachelijk gewoon. Hebben we toen ook eens aangekaart, en hier noemen we hem dus gewoon geen papa 'naam'. Maken er geen strijd van, maar wel de boodschap naar de kids dat hun vader hun vader is en hun stiefvader toch echt enkel hun stiefvader....
Hier worden we ook papa en mama (of pap en mam of pappieieieie en mammieieieieie) genoemd. Ik vind het een erenaam en heb dat ook aan de oudste twee uitgelegd. Ze zijn namelijk nu in de fase aanbelandt dat ze weten hoe we heten. Dus horen we regelmatig; "maar mama, jij heet toch .... en papa heet toch ...." U zeggen hoeft alleen tegen oudere mensen. Opa en oma worden gewoon opa en oma genoemd en als we onderscheid moeten maken dan zeggen we opa en oma dichtbij of opa en oma ver weg.
Wij zijn Heit & Mem voor de dames en ze mogen je-en en jij-en. Mn stiefdochter noemt me wel bij de voornaam, maar die heeft uiteraard maar 1 Mem/Mama en 1 Heit, heb het ook nooit anders gewild! Mn schoonzoon zegt Heit & M. en zegt tegen ons beiden U... ondanks dat we al dertigduizend maal hebben gezegd dat hij gerust mag je-en en jij-en. Grootouders zijn Pake "voornaam", Beppe "voornaam" Voor de oudste is het wel vaak Beppe "Pake" (mijn ouders, in de zin van Beppe die bij Pake hoort) en Beppe B... aangezien mn schoonvader al 15 jaar niet meer onder ons is. De buren zijn meestal buurman/buurvrouw plus voornaam, en bij voorkeur ook "u" zeggen, maar met drie jaar is dat nog lastig. Verder willen we graag dat ze later tegen ouderen/vreemden U zullen zeggen.... tot tegenbericht Zo ben ik zelf ook grootgebracht. Voor mezelf: mijn grootouders waren eerst Pake & Beppe "Hokje" en Pake & Beppe "poesjes", later kwamen de voornamen erachter geplakt. Wel altijd u gezegd. Ook tegen de ooms en tantes, nu zeggen we wel vaak je en jij en voornaam tegen de ooms en tantes.
Uhm "u" zeggen op t werk.... geloof dat mn leidinggevende een hartverzakking zou krijgen hij is nl een jaar of 5 jonger dan ik. Maar het ligt ook heel erg aan de bedrijfscultuur denk ik. Hier in Duitsland worden leidinggevenden echt met U aangesproken, en als chef/chefin evt icm de achternaam. Geeft soms wel eens gekke situaties. Dan kom je de kledingzaak van de buurvrouw binnen en vraagt of Helga binnen is? Oh ja hoor Chefin is achter, loop maar door
ja daarom juist! daarom zeggen wij u! en ja ik vind het respectloos om jij en je te zeggen. ik vind dat niet overdreven! dat jij dat wel vind is jou mening!
Wij noemen allebei onze ouders 'pap(a)' en 'mam(a)'. Onze schoonouders noemen we bij hun voornamen. Ik zou nooit mijn moeder bij haar voornaam noemen. Onze kinderen noemen ons papa en mama, gelukkig Van mij hoéven ze dat niet, maar ik vind het wel zo leuk. Sarah vindt het zelf ook al speciaal: niemand anders dan zij en Julia mogen ons papa en mama noemen, terwijl iedereen onze voornaam mag gebruiken. De laatste tijd vindt ze het wel leuk om te vertellen hoe we heten, maar als ze ons roept is het nooit bij onze voornaam. Soms roept ze wel 'lief?' Wij roepen elkaar bijna altijd zo, vandaar
voor mijn eigen gevoel vind ik dat u zeggen een te grote afstand creeert. wel papa en mama en zeker geen voornamen
Grappig! En weet je, volgens mij krijg je door deze houding 1000 keer meer gedaan dan een houding van 'ik ben hier de baas en ik wens ook zo aangesproken te worden'.