Hey ik denk die naam herken ik!! Gefeli met je zwangerschap. Wat leuk zeg om nu weer zwanger te zijn.
Ik zou het erg triest vinden als respect voor ouderen alleen blijkt uit het u zeggen... Onze dochter zegt geen u maar heeft echt wel geleerd wat respect is..
Help me even, waar ken je me van? Ik onthoud alleen Tullip, weet niet of het dr tulpen zijn of dr topics, maar in ieder geval is mijn hoofd verder een zeef
De oudste noemt ons nu papa en mama maar mocht hij straks op een leeftijd zijn dat hij ons bij de voornaam wilt noemen so be it, ik ga daar echt niet moeilijk over doen. U tegen ons hoeft hij ook niet te zeggen, vind wel dat hij dit naar vreemde toe moet zeggen en dat doet hij dan ook netjes.. Opa en Oma willen niet met u worden aangesproken want dan voelen ze zich zo oud (eigen woorden) Heeft niets te maken met dat mijn kids straks respectloos zijn, ik laat ze gewoon vrij in de keuze die ze willen maken.
Je ouders bij de voornaam aanspreken vind ik maar niks. ik deed dit vroeger weleens als we bijvoorbeeld op een verjaardag zaten. als ik tig keer pa riep werd er namelijk niet geluisterd maar als ik dan Stef riep, keek mn pa direct. verder gewoon altijd pa of ma. ik wil dan ook dat ons meisje ons papa en mama noemt. U zeggen vind ik echt niet nodig. het creeert een afstand en mijn dochter is niet meer maar ook zeker niet minder dan mij. zelf heb ik geleerd om verder tegen alle ouderen u te zeggen en dit zal ik mijn meisje ook bijbrengen maar absoluut niet tegen ons. vind dat ook zo raar klinken!
Dat wordt nergens gezegd en ik vind het te zwart-wit. Mijn kinderen gaan wél 'u' zeggen tegen volwassenen buiten hun gezin maar dat wil niet zeggen dat ze verder alles maar kunnen zeggen. Ik vind het iets toevoegen. Jij niet, en dat is je goed recht. Maar daardoor bedenk ik me wel iets: Wat zouden jij, en anderen die niet willen dat hun kinderen 'u' gaan zeggen tegen volwassenen, dan doen als zo'n persoon aangeeft wel met 'u' aangesproken te willen worden? Hou je dan vast aan je principe of moet je kind dan tegen die persoon wél 'u' zeggen? Ik zit me namelijk af te vragen wat ik zou doen als iemand zelf zegt dat het niet hoeft. Ik neig ernaar om mijn kind aan te leren dat het dan (bij diegene) niet hoeft.
Ik ben eigenlijk niet zo bezig met het u/jij gebeuren, maar ik kan mee eerlijk gezegd niet voorstellen dat er mensen zijn die er op staan met u aangesproken te worden. Ik ken ze niet in elk geval. Ik zou dat best wel raar vinden als mensen zelf zeggen dat ze willen dat mensen u tegen ze zeggen. Maar goed, mocht het voorkomen, dan zal Thijmen tegen die persoon u zeggen (en ik ook ). Andersom zeg ik altijd tegen kinderen en mensen dat ze geen mevrouw of u hoeven te zeggen. Ik vind het niet bij me passen.
Hmz ja oke je kunt het zo interpreteren. Dan nog vind ik het te zwart-wit, net zoals dat het respectloos zou zijn als je geen 'u' zegt. Kijk wij willen dat wel. Maar zelf heb ik nooit u gezegd tegen mijn opa en oma. Mijn ouders wilden ons dat op mijn veertiende ineens aan gaan leren, mijn jongere zusje heeft het nog opgepikt maar ik dacht echt ja daaag, drie bier en een dikke vinger. Net in de puberteit enzo, dat was echt te laat . Maar goed dat wil niet zeggen dat ik mijn opa en oma niet respecteer.
Ben het met je eens hoor.....mijn vriend zegt dus wel u tegen zijn moeder ik heb dit ook nooit gedaan thuis...haha zag mijn moeder al aankomen en ik had dus geen respect voor haar maar daar had ik goede redenen voor.. Maar idd respect hebben hangt niet alleen van u zeggen af...zou te makkelijk zijn!
Rosao: die mensen zijn er wel hoor. Mijn oma (toen 80) gaf mijn moeder (toen 55) een uitbrander dat ze geen u tegen haar zei... Ahum ik heb geleerd om tegen ouderen en onbekenden u te zeggen, familie enz gewoon je/jij. En mama te zeggen. Dat zullen wij onze dochter ook meegeven. Mijn man daarentegen noemt zijn ouders en opa en oma altijd u. Voor mij klonk het heel vreemd, mama wilt u even? Maar ja als je het gewend bent...
Ow oeps ik bedoelde natuurlijk dat ze ons probeerden te leren om u te zeggen tegen opa en oma, niet tegen mijn ouders!
mijn zoontje zegt vaak mijn naam,maar ik zeg nee ik ben mama. maar dat moet ik heel heel heel vaak herhalen .
Ik leer mijn kinderen dat je U zegt tot die persoon zegt 'zeg maar jij'. Tegen mij is het meestal 'jij', tenzij ze echt iets gedaan willen krijgen en de ene keer is het mama, de andere keer mijn voornaam. Ik vind het prettiger als vreemden me met U aanspreken, zeker als ze jonger of lager in rangorde zijn. Tegen het meisje bij de C1000 zal ik echt niet gaan zeggen dat ze me niet mag bejijen, maar ze daalt wel in mijn achting als ze dat doet, als iemand die toch niet goed weet hoe het hoort. Ik vind dat jij-zeggen iets is dat je moet verdienen...
Rangorde??? We zijn geen dieren of wel?? Vind je 2e stuk tekst erg dom over komen je bent de koningin niet...
Daarom juist! Als je respect voor iemand hebt, dan tutoyeer je die persoon toch niet? En ik neem aan dat je voor oudere mensen respect bij wilt brengen. Het schept echt geen afstand; ze weten echt wel dat het familie en eigen is, maar het schept wel weer genoeg afstand om te zorgen dat ze niet op dezelfde manier praten als tegen hun vriendjes van school. Ben trouwens eerlijk gezged ook verbaasd dat ik "ouderwets" blijk te zijn met mijn mening dat je je leidinggevende niet tutouyeerd.