Ik ben in zo'n zelfde situatie beland. Ik ben nu 32 maar toen ik 20 was was ik ook ongepland zwanger. Toen ik 17 ween was is hij weg gegan met de boodschap ' je had abortus moeten doen, dit kind is niet gewenst en zal mijn leven ongelukkig maken' .We hebben geen contact met hem (het woord vader dat verdiend hij niet eens). Je kan dit in je eentje meid. Mijn zoontje is nu bijna 11. Ik doe het al die tijd alleen. Ik heb mijn opleiding tot verpleegkundige afgerond toen hij bany was en vorig jaar nog een HBO opleiding afgerond (gipsverbandmeester). Laat je niet uit het veld slaan, het zal af en toe zwaar zijn maar je krijgt er zoveel voor terug.
Jep.. Precies dezelfde situatie als bij jou, ik was alleen 16 ipv 21. Tot op de dag van vandaag heb ik niks van hem gehoort.. Heb zelf nooit lelijk of moeilijk gedaan(bewust) omdat D. mij dan ook niks kwalijk kan nemen. Mocht hij zijn zaadjesmeneer(zo hebben we hem gedoopt) ooit willen zien ga ik met hem mee, hij mag de deur dichtgooien ik wil het niet op mijn geweten hebben. Wat misschien handig is voor jou straks, ik heb D alleen op "mijn naam" staan(klinkt een beetje auto achtig maar hopelijk snap je wat ik bedoel), hij is niet erkend oid ik ben officieel zijn enige ouder. Dit is erg gunstig omdat hij dus ook nergens recht op heeft nu. Zou ik als ik jou was ook echt voor kiezen. Daarnaast, als hij 5 jaar lang geen contact met jou zoekt over jullie kindje als het geboren is dan vervallen al zijn mogelijke rechten. Ook goed om te weten. Wat mij emotioneel gezien heel erg heeft geholpen en wat jou ook zou kunnen helpen is om zo te denken: Als je ex dit kindje niet wil opvoeden of zien dan heeft je kindje er helemaal niks aan om wel omgang met hem te hebben. De titel papa moet je verdienen en als hij zo doet verdient hij helemaal niks. Dan is je kindje beter af met alleen jou. Als hij nog bijdraait en voor jullie kiest kan je altijd weer zien hoe en wat maar ik zou er vanuit gaan dat je het alleen doet. Dan valt alles wat er nog komt van zijn kant alleen maar mee! En als ik het kan op mijn 16e kan jij het nu helemaal!
Meis, Ten eerste van harte gefeliciteerd. Ik herken mijzelf helemaal in jouw verhaal. In augustus dit jaar kwam ik er achter dat ik onverwachts zwanger was (toen al 13 werken). Ik was toen 21 jaar, woonde al 1,5jaar samen met mijn ex, we waren beide full time student en zouden nu over 1 maand trouwen. Toen wij erachter kwamen wou hij er niet moet over praten deed erg raar, wou het niet aan zijn ouders vertellen maar heeft het wel erkend..:s Toen we het met veel moeite en pijn eindelijk aan zijn ouders verteld hebben kon dit echt niet. We besloten mijn hbo studie 1 jaar te pauzeren, ik ging werken en hij verder met zijn studie. Nadat zijn moeder het wist die er echt niet mee eens was is hij 1 week later vertrokken terwijl ik op mijn werk was.. Ik heb toen besloten door te gaan met mijn zwangerschap en heb nu in de kamer naast mij een pracht kerel liggen van 9 weken, soms is het nog wel moeilijk want hij lijkt zo op mijn paps maar ik kan het alleen en heb zoveel steun aan mijn ouders. En elke keer als mijn knul na mij lacht wordt ik weer ineens gelukkig. Door de erkenning heeft hij alleen helaas de achternaam van zijn paps maar ja dat is niet anders. Maar ja, andere kant heb ik nu wel recht op alimentatie. Meis als jouw ouders ervoor je zijn en je wilt ervoor gaan kan je het alleen echt waar!! Je moet wel heel veel regelen (voogdij bijvoorbeeld), ik heb dit ook allemaal moeten doen dus als je vragen hebt of gewoon wilt kletsen mag je altijd mailen: xDafne@live..nl Sorry voor het lange verhaal. Heb trouwens sinds 19 sept. geen contact meer gehad met mijn ex, en als er al contact was liep dit via onze advocaten want mij ex is echt met modder gaan gooien compleet onterecht.. Sterke liefs, Dafne
Een vriendin van mij zit ook in zo'n situatie; zij en haar vriend waren al bijna 8 jaar bij elkaar toen zij door de pil heen zwanger werd. Zij is 26 en hij 29, geen gekke leeftijd dus om kinderen te krijgen, maar hij wil het absoluut niet. Hij is bang zijn vrijheid kwijt te raken dus na veel ruzie is zij vertrokken en naar haar ouders gegaan want je hebt niet zo een andere woning. Na weken van twijfel van zijn kant is er nu duidelijkheid gekomen want hij heeft een nieuwe vriendin (hoewel dit natuurlijk altijd nog uit kan gaan). Het is zo'n lastige situatie: je kan een man niet dwingen om het leuk te vinden om een kind te krijgen en er voor te zorgen als elke cel in zijn lichaam zich er tegen verzet, lijkt me ook niet goed. Aan de andere kant is het ook zijn verantwoordelijkheid, had hij maar een condoom moeten gebruiken als hij echt geen kinderen wil. Dan doe je toch extra voorzichtig? Maar ook al wil je het niet, dan is dat geen reden om je als een eikel op te stellen naar je ex of kind. Het kind kan er al helemaal niets aan doen.
Als eerst van harte gefeliciteerd! ik heb in het zelfde schuitje gezeten, en tot op de dag van vandaag nog niks van hem gehoord. Ik heb (helaas) ook aan abortus gedacht. Maar ben zo blij dat ik alles heb doorgezet, en ik nu mijn kleine prinses om me heen heb. Dat is het belangrijkste wat er is. Ik heb liever geen vader dan een slechte vader, want zo zie ik mannen die het hazenpad nemen. Veel sterkte de komende tijd, maar geloof mij, het is het mooiste wat je kan overkomen, hoe cliche dat ook klinkt, het is echt waar! liefs
ik zal als ik jou was echt niet druk maken of di er niks van wil weten je kinderen zijn je alles!!! toen ik 18 was ben ik ongepland zwanger geraakt maar door slechte spraak van mensen om je heen heb ik een abortus gepleegd waar ik nu (21jaar) nog steeds iedere dag verdriet van heb!!!!! als ik de tijd terug kon draaien had ik liever me kind gehoude dan die jongen! maarja de tijd ken je helaas niet meer terug draaien, dus een tip voor alle dames die zich druk maken om die mannen het is verspeelde tijd dus maak je meer zorgen om je kind dan die achterlijke mannen
Ik denk dat je vooral moet doen waar jij je goed bij voelt, en zoals ik het lees krijgt het kindje bij jou en je familie alle liefde die het nodig heeft, EN MEER! Je moet een beslissing nemen omdat jij het wil, als hij er niks mee te maken wil hebben heeft hij ook niet het recht om zijn mening en zijn wil uit te spreken. Ik denk dat je lekker mag genieten, ook al zit je niet in de ideale situatie, het kindje komt wel groot en je hebt hulp genoeg. Kies lekker voor jezelf, jij maakt de beslissing en jij moet ermee leven. Liefs
]Hallo Hier ook zelfde eergisteren erachter gekomen dat ik zwanger ben en gisterochtend bevestigd door de huisarts. Ik ben pas 4 maanden met mijn vriend samen (hij is 19jaar ouder dan mij) en hij wil dus absoluut nooit kinderen en vraagt dus van mij om het weg te laten halen. mede doordat hij zijn vader, tante en oma jaren manisch depressief zijn geweest. (met alle gevolgen vandien) Onderzoek heeft uitgewezen dat het erfelijk is en hij wil het gevoel waar hij jaren mee heeft gelopen het kind niet aan doen en mij wil hij het bijkomende leeD besparen. Ik moet nu dus kiezen hoewel ik altijd tegen abortus ben geweest. Als ik het niet laat weghalen dan gaat hij bij me weg. Als ik daaraan denk word ik bang en heel onzeker. Heb nog geen baan (ben student) en dan alleen staand. Heb het pas 1 vriendin verteld maar voel vanalles. Verdriet, onzekerheid, bang, blij enz weet niet wat ik moet doen. Als hij niet van me hield was hij al weggeweest. (zijn zijn woorden) hij geeft om me en dit raakt hem en doet hem veel verdriet. Ook het gesprek dat hij deze week met zijn ouders heeft gehad maakt het er niet makkelijker op. Ze vonden me leuk enz maar ze willen absoluut geen kleinkinderen daar zijn ze heel duidelijk in geweest. Ook zei hij vanmorgen dat hij de verantwoording voor een kind niet kan en wil nemen. Hij is nu pas 5 jaar functionerend in de maatschappij. En hoe zat het met mij ik studeer nog nu aan laatste stage bezig. Kind kost veel geld. Wel zei hij dat hij me niet in de steek liet en als hij zou gaan hem dat veel verdriet zou doen maar me dan toch financieel zou ondersteunen. Ook heeft hij zijn levensverhaal verteld en ben er erg van geschrokken. Hij is nu werken en vanavond komt zijn beste vriend om het erover te hebben eens kijken wat hij zegt hij kent hem beter dan mij. a.s dinsdag een gesprek bij de huisarts met hem samen.
Hoi dani86, Jee lastig parket hoor, maar wat als je nu over een paar jaar wel kinderen wilt en nog steeds met je vriend bent...je zult dus geen kindjes kunnen krijgen als je bij hem blijft. Ik ben ook onverwachts in verwachting geraakt maar het 1e wat vriend zei dat hij me steunt in alles en er voor ons is. Hij neemt zijn verantwoording en gelukkig ook omdat hij van mij houdt. Sterkte met je beslissing meis,
Mijn verhaal begint bij een zwangerschap van een kortstondige scharrel. Hij wil het nog steeds niet geloven en dus ook niks mee te maken hebben. Inmiddels heeft hij al het contact verbroken. Ik ben nu bijna 36 weken en heb een hele lieve vriend. Die dit kindje helemaal beschouwd als de zijne. Ook heb ik de naam, adresgegevens en foto's van de biologische vader bewaard, zodat mijn dochter later wel de informatie heeft.
heej meid, ik ben nu 20 en verwacht elk moment mijn kindje. ik ga het alleen doen. als je wilt praten stuur me maar een bericht