Voor mij is de uitspraak 'hebben wij soms samen geknikkerd?' wel van toepassing. Ik zeg tegen bekenden, vrienden en familie natuurlijk je of jij. Ook de kindjes tegen ons. Maar tegen vreemden die volwassen zijn, en dan vanaf een jaar of 25/30 zeg ik U. Vind het niets meer dan normaal. Ook nog een vraag aan degene die Personeel hebben. Ik neem aan dat je als ze volwassen zijn dan hen ook aanspreekt met U? Of is iedereen nog 'tiener'?
Hangt van de context af. Stel je voor dat er een ZP-festival zou zijn, dan zeg je allemaal 'jij', want je bent collegamoeders. Stel je voor, jij bent mijn cheffin, dan zeg ik u, totdat jij zegt dat ik jij kan zeggen. Stel je voor we botsen tegen elkaar op tijdens het winkelen, dan lijkt het mij normaal dat je zegt 'neemt u mij niet kwalijk'. Ik zeg rangorde, dat willen mensen dan weer graag belachelijk maken, maar ik schreef dat omdat ik het woord hiërarchie wilde vermijden. Jij-zeggen impliceert voor mij een zekere intimiteit. En die heb ik niet met de cassiere (tenzij het mijn buurmeisje of oudleerling of zo is). Ik vind het onbeleefd als iemand die duidelijk jonger dan ik is en die duidelijk op een andere plaats staat, ongevraagd 'jij' zegt. Ik zie dat als een gebrek aan etiquette, weten hoe het hoort, opvoeding. Iemand die ik niet ken en die ouder lijkt dan pak 'm beet 25 is wat mij betreft u.
Met alle respect hoor, 'lager in rangorde'.... Weet je, zoals dit nu op mij over komt, krijg ik het gevoel dat je het behoorlijk hoog in je bol hebt. Als ik dát merk bij mensen, dalen ze bij mij in de rangorde. Het meisje bij de c1000 staat voor mij gelijk aan jou, totdat er iets is, waardoor ze zichzelf naar beneden haalt. Maar dat geld voor jou ook. Jij bent niet hoger in je rang, misschien op je werk, met je personeel, maar niet in de supermarkt.
Nee, maar je bedoeld dat wel en dat is precies hetzelfde. Noem de beestjes maar gewoon bij de naam als je er toch op doelt... Verder vraag ik me wel af onder welke steen jij leeft of kan ik beter zeggen, vanaf welke trede? Zoals je hierin staat, vind ik gewoon erg ver gaan. Iemand die 'jijt', ligt echt nog niet bij je in bed hoor. Relax....
Dan nog iets, dit is wel jouw beleving. Ik moet er niet aan denken. Ik vind er niets aan als ik met u aangesproken wordt omdat ik ouder lijk. Het irriteert me zelfs. Er hangt voor mij niets af van dat geU. Als je een behoorlijke afstand en aanzien lekker vind, dat is het misschien wat. Ik hou er niet van op die basis, ik heb liever dat iemand mij om andere redenen respecteert en dat op andere manieren laat merken. Het meisje bij de c1000 vind ik gewoon heel erg aardig, die hoeft van mij echt niet te Uen, als ze ziet dat ik met een kind op de arm sta en voor mij regelt dat de boodschappen worden ingepakt, heeft ze mij ook ingepakt. Zoiets heb ik veel en veel liever. De enige reden wanneer ik u verwacht van iemand, is als ze bij de rabobank werken, zakelijk bellen/gesprek voeren. Dan verwacht ik dat. Laatst belde er hier iemand van de rabobank en ging plat Limburgs aan mij uitleggen over iets met de pasjes. Kijk, die kunnen ze krijgen. Ik heb het gesprek gestopt, gezegd dat ik mijn man wel gaf omdat die haar kon verstaan. Dan ben je met elkaar zakelijk in gesprek en verwacht ik etiquette's. Het is dus maar net hoe je beleving daarin is. De jouwe is duidelijk heel erg anders dan de mijne. Gelukkig leven we in een vrij land!
ik zeg eigenlijk altijd sorry neem me niet kwalijk, ik vind dat beleeft genoeg eigenlijk, en als mijn kinderen alleen al sorry neem me niet kwalijk zeggen straks vind ik het goed. want er zijn er genoeg die zonder pardon zo doorlopen * voor cindy even mijn tekst uit de quote gehaald en gewoon hier neer gezet *
niets haha, als je quote kun je niet verzenden, er moeten minimaal 3 tekens staan wil je kunnen verzenden. ik heb dus IN de quote mijn reactie staan
Wat vind jij dan het verschil tussen een zakelijke transactie met de supermarkt en een zakelijke transactie met de bank?
Ik moet steeds aan de oude reclame van de MacDonalds denken 'Ze zei meneer tegen me'! hahahahah.. @Dirksmama.. belachelijk maken.. nee hoor, het is gewoon een heel grappige uitspraak. Je hebt overduidelijk toch humor. Maar inderdaad in het geval van survival of the fittest is het heel belangrijk om vooral niet te tutoyere! hihi De caissière heeft trouwens geen hierarchische of zoals jij het zo poëtisch uitdrukt rangordelijke verhouding met jou.. wel met haar leidinggevende. Je spreekt niet over hierarchie wanneer je te maken hebt met een klant - leveranciersverhouding. Klant is koningin zolang zij zich keizerlijk gedraagt (mooie les van Meneer Heijn)
Tja, het ligt denk ik wel aan wat voor organisatie je werkt. Persoonlijk vind ik organisaties waar dat soort duidelijke hierarchieen heersen vreselijk om in te werken. Er zijn genoeg bedrijven waar je gelukkig gewoon jij tegen de leidinggevende kunt zeggen. Rangorde vind ik nog erger klinken dan hierarchie eigenlijk Verder ga ik persoonlijk tegen iemand van 25 niet zo snel u zeggen. Ze moeten er wel minstens een stuk ouder uitzien dan ik Het ligt aan de setting en de leeftijd. Het is ook een beetje een gevoel, vind ik.
De centen hahahaha. Nee, maar ik denk serieus dat het daar een beetje in zit, al de gebakken lucht hoeft van mij niet als ik gewoon door supermarkt ga en mijn boodschapjes afreken.
Mijn vriend spreekt zijn ouders altijd aan bij de voornaam, dat zijn ze zo gewend. Maar gelukkig zijn hij en ik het er over eens dat wij papa en mama genoemd willen worden door onze kinderen. Ze weten wat onze namen zijn, en heel soms gebruiken ze die ook wel voor de grap, maar 99 van de 100 keer is het gewoon papa en mama. Maar ik ken heel veel mensen die hun ouders bij de voornaam aanspreken, en weet dat het geen kwestie is van 'niet netjes' of 'geen respect'. Het is gewoon een keuze die zij als gezin gemaakt hebben. Zelf vind ik het veel fijner om mama genoemd te worden, er zijn maar 2 mensen op de hele wereld die dat tegen me kunnen zeggen! Mijn eigen moeder spreek ik ook nog altijd aan met 'mam' of 'mama'. Voor mij is dat een bevestiging van de band die ik met mijn moeder voel. Ik spreek trouwens bijna niemand met 'u' aan, ook niet op m'n werk. Sommige mensen hebben een echte heren- of damesuitstraling, die zal ik niet zomaar tutoyeren. Maar dat zijn er niet veel, in mijn beleving.
Voor mij: Ouders, jij Ooms tantes, jij Oma opa, u (tot oma zegt ik wil liever u, ik heb dus 1 u-oma, en 1 jij-oma ) Leidinggevende/klanten, u tot ze jij willen horen. Onbekenden in de stad, tot 55jaar jij, ouder dan u. Voor mijn kind: Wij de ouders, jij Mijn ouders en s-ouders, jij Alle onbekende "grote mensen" u.
Ik zie jou al staan in de stad: "Mevrouw hoe oud bent u?" "54!" "Oh sorry dan spijt het me dat ik JOU aanstootte".