Was ik vanochtend bij de tandarts wat ik altijd enorm spannend vind. Belachelijk eigenlijk, ben je 33, ga je nog met knikkende knieën. Maar goed, ik ben nu dus zwanger, dus zat me al helemaal nerveus te maken dat, als ik een gaatje had, ik niet verdoofd mocht worden omdat ik zwanger ben. Ben ik aan de beurt, blijkt de tandarts ook zwanger te zijn . Eigenlijk wel grappig. We zijn ongeveer dezelfde leeftijd, zijn allebei in 2009 getrouwd en dus nu allebei zwanger. Zij alleen iets langer want ze is 10 oktober uitgerekend. En toevallig zitten we ook allebei bij dezelfde VK-praktijk. We hadden dus wel wat te kletsen, zoveel gemeen, mijn afspraak liep geloof ik wel een beetje uit...hahaha. Maar op zich had gelijk nog wel een paar 'tips'. Dat vond ik dan wel weer fijn. Ik wist bijvoorbeeld nog niet dat je meer last van gevoelig tandvlees kan hebben en dat het sneller kan bloeden als je zwanger bent. En als je misselijk bent en moet overgeven, moet je daarna niet meteen je tanden gaan poetsen vanwege de vieze smaak. De zuren van het overgeven tasten je tanden aan en je kan beter dan je mond spoelen met fris mondwater... Verder was het bij mij allemaal goed, er is alleen een klein stukje van een oude vulling afgebroken. Dus ik moest een nieuwe afspraak maken om die te laten vullen. Gelukkig was ze vanmiddag vrij, dus ga ik straks weer terug...
ik haat de tandarts ook vreselijk, vorige keer toen ik zwanger was hebben ze kies moeten trekken (maarja bloeden als een rund en het lukte niet 1,2,3 schiet ie vent ook nog uit in mijn gehemelte) dus ik kom daar naarbuiten met dikke mond en bloed overal op mijn gezicht en shirtje. Je had de mensen hun gezicht moeten zien want was echt hoogzwanger en dan zo mishandeld worden, ik heb eerst een half uur moeten janken voordat ik weer kon rijden... vreselijk! Wat ook gewoon een botte boer hoor heb meteen een andere tandarts gezocht en heb nu een hele fijne dat maakt het gaan wel wat makkelijker vind ik! ik vind nog niet fijn maar wel makkelijker.. Ja tandvlees bloeden dat deed het bij mij ook enorm echt vreselijk soms, maar goed blijven poetsen en idd na spugen mag je niet meteen poetsen maar dat geld ook voor meteen na eten (vooral als je fruit hebt gegeten) net na eten poetsen is zoiezo niet goed... Vaak zie je na een zwangerschap dat je gebit toch wat heeft geleden eronder (ik ben nu 3 kiezen kwijt ) dus extra controle na je zwangerschap is wel aan te raden.. (ik ga zoiezo elke 6 maanden)
haha nou dat klopt hier wel aardig, alhoewel ik maar 2 kids heb maarja eentje was een tweeling dus zou misschien toch nog kloppen, ach ja lang leve implantaten
Ik ben niet bang voor de tandarts. Waarschijnlijk komt dat omdat ik in 30 jaar nog geen 1x een gaatje heb gehad en of een behandeling nodig gehad. Ik ben zelfs met rechtte tanden geboren hahahaha! Ik heb echt nooit iets! Maar voor jou gezellig om zo weer even bij te kletsen
ziet meteen een baby voor zich met een mond vol grote tanden (haha ik ben altijd zo visueel ingesteld) ja misschien dat dat scheelt ik heb echt altijd iets, vroeger veel AB gehad en gewoon hele broze tanden gaatjes komen hier ook niet van buitenaf maar van binnenaf (daarom maakt mijn tandarts foto's om te kijken of ik gaatjes krijg /heb)
Haha ja idd Ik heb net een zenuwkanaalbehandeling gehad waarschijnlijk ook vanwege mijn zwangerschap en niet goed poetsen
Ik ben gewoon bang voor een enorme pijn (dat zal straks wat worden met bevallen ), maar dat komt echt door de eerste tandarts die wij vroeger hadden. Waar we met het hele gezin naar toe gingen. Was een man, al wat ouder en toen ik mijn eerste gaatje had (was ergens op de middelbare school), is hij gewoon gaan boren. ja, ik wist wel dat hij dat ging doen, maar hij vertelde niet wat er ging gebeuren. En PIJN dat het deed hij zat voor mijn gevoel constant in mijn zenuw te boren. Toen ik de keer daarna een gaatje had, heb ik verdoving geeist, maar dat wilde hij niet, vond hij onzin "het is toch zo voorbij?". Ik heb gelukkig toch doorgezet, maar ik voelde me bij hem wel belachelijk gemaakt. Jeugdtrauma dus. Stom genoeg ben ik uit gewoonte nog bij deze tandarts gebleven ook toen ik al aan het studeren was en in een hele andere woonplaats woonde. In die tijd besloot hij ook dat al mijn verstandskiezen getrokken moesten worden en stuurde me door naar de kaakchirurg. Maar dat was ook een boer zeg. Ik moest twee keer komen (eerste de ene kant, dan de andere kant). Hij ramde de verdovingen erin alsof hij een spijker in het hout sloeg. Vervolgens moest ik op een operatiestoel gaan liggen en kreeg ik zo'n groen doek met uitsparing over me heen gelegd van de zuster. Ik raakte ZO in paniek, ik hield het helemaal niet meer. Gelukkig waren de zusters wel begripvol en legde toen uit waarom het was en wat ze gingen doen. Maar als het aan die boer had gelegen had ik het nooit geweten. Toen ik ging samenwonen ben ik wel van tandarts veranderd en heb ik bewust gezocht naar een vrouw. Die was al wat ouder en was wel ok. Maar wel van de oude stempel, voelde me echt bekritiseerd daar altijd. Twee jaar later gingen we alweer verhuizen en toen ik kwam ik bij deze terecht, weer een vrouw. Maar wat een verademing was dat! Ik heb gelijk aan het begin verteld dat ik een angst had voor de tandarts vanwege de pijn. En toen ik bij haar mijn eerste gaatje had, nam ze ruim de tijd. Vertelde me stap voor stap duidelijk wat ze ging doen en met wat. Vertelde dat ze eerst drie tellen ging boren en dan stopte ze om te vragen of het goed ging. En zo ging ze steeds een stapje langer door. Zo fijn! Het is Zo belangrijk dat iemand de tijd neemt voor je als je angstig bent. Ik ga hier niet meer weg als het aan mij ligt. Heel verhaal weer, maar het is ook wel fijn om het even op te schrijven.
Toen ik er overigens vanmiddag weer was en de verdoving aan het inwerken was, hebben we alvast weer bijgepraat. Onder andere over de kinderopvang. Ik woon in een vinexlocatie en van buren die al een paar jaar eerder kinderen hadden gekregen hoor je zo vaak van die hororverhalen over enorme wachtlijsten en je kindje pas op het laatste moment geplaatst krijgen. (eigenlijk moet je je kind al opgeven als je DENKT zwanger te gaan worden). Maar de tandarts ontkrachte mijn zorgen gelijk. Zij had pas bij 16 weken eens voorzichtig geinformeerd bij verschillende dagverblijven in onze wijk en overal was nog ruim plek! Ze hebben zelfs last van een 'terugloop'. Haar conclusie was dat dit waarschijnlijk te maken had met het feit dat het allemaal duurder wordt en dat mensen hun kinderen er van af halen en het meer zelf oplossen. Nou, dat scheelt ook weer wat stress, maakte ik me best wel druk om
Hahaha wordt de tandarts toch nog gezellig!! Ik heb een heel fijne tandarts, ken ik al sinds mn geboorte (toen ging ik met mn ouders mee in de maxicosi ). HEb pas mn eerste gaatje gehad, verdoving leek me juist erg eng dat je mond daarna zo raar aanvoelt, dus heb het zonder geprobeert. Ging erg goed, deed alleen op het eind erg pijn en daarna gelijk klaar! Toch hoop ik geen gaatjes meer te krijgen XP maar dat zal wel onzin zijn Laatst ook een verstandskies laten trekken, was doodsbang, moest dus wel met verdoving, maar ook totaal geen last gehad, at diezelfde avond gewoon wat de pot schafte
Toen mijn verstandskiezen getrokken waren, heb ik drie dagen op babyvoeding (fruithapjes gaan nog, maar de maaltijden, jak, daar zit geen smaak aan ) en appelmoes geleefd. Ik kreeg mijn kaken gewoon niet verder open dan anderhalve a twee centimer. Kwam denk ik omdat een van de kiezen zo vast zat dat ze het er uit moesten snijden (sorry voor dit horrorgedeelte). Ik voelde daar verder niets van hoor, dankzij de ijzersterke verdoving. Je voelt alleen dat ze aan je kaak staan te rukken . Maar mijn mond had dus in een flinke spagaat gelegen en ik had last van een verkrampte kaak denk daardoor. Ik hoor wel vaker van anderen dat ze banger zijn voor de verdoving. Het klopt inderdaad dat het gek aanvoelt. Je lip voelt alsof die enorm is opgezwollen is. Maar je voelt geen pijn en dat vind ik heeeeel fijn