Zelf geef ik les op een basisschool. Nu ben ik op zoek naar een goede school voor mijn zoontjes. Ik ben erg kritisch en het liefst zou ik ze meenemen naar mijn 'eigen' school. Dit leek mij geen optie, omdat het ong 13 km van onze woonplaats is. Vooral uit sociaal oogpunt. Nu begin ik toch meer te twijfelen en wil ik ze meenemen. Organisatorisch is het makkelijker, maar ook dan kan ik bij de speciale momenten op school aanwezig zijn. Anders is de kans groot dat ik bijv. met een sinterklaas- en/of kerstviering moet werken. Zelf wil ik (willen wij) wel investeren in de sociale contacten door ze heen en weer te rijden enz. Is er iemand die hier ervaring mee heeft? Of een reactie hierop wil geven. Graag! Dan kunnen we het meenemen in onze overwegingen.
Ik snap dat het vooral organisatorisch voordelen heeft voor jullie, naast dat je weet dat het een goede school is in jullie ogen . Ik zou er zelf niet voor kiezen, omdat ik het belangrijk vind dat mijn kinderen op een gegeven moment zelf naar school kunnen fietsen en hun schoolvriendjes in de buurt hebben wonen. Ik neem aan dat er dichterbij ook hele goede scholen zijn?!
Ik zou ook even bekijken hoe het zal gaan als en of je kinderen bij jou in de klas komen. Kunnen ze het aan om jou in je dubbelrol (moeder en lerares) te zien en je als lerares te accepteren? Wat betreft het sociale, als jullie bereid zijn om hiervoor te rijden als ze bij schoolvriendjes willen spelen is dat toch geen probleem. En vriendjes in de buurt krijgen ze ook wel door gewoon buiten te spelen. Wat betreft de afstand, ook dat lost zich wel op als ze groter zijn. Hier zijn er hele horden jongeren die vanuit het dorp naar het volgende dorp of stad fietsen om er naar school te gaan.
Hier is de afstand iets kleiner, de basisschool waar wij voor gekozen hebben is ongeveer 7 kilometer van onze woonplaats vandaan. De school in onze woonplaats horen we geen goede dingen over, of in ieder geval dingen die wij niet willen (lees de kinderen van groep 3 moeten een hoofdtelefoon op, omdat de juf ze anders niet stil kan houden en ze zich niet goed kunnen concentreren, van de zotte als je het mij vraagt hoor! Zo nog meer dingen. Hier gaan ze nu sinds begin oktober naar school, erg lange ervaring heb ik dus nog niet, maar mijn ervaring is dat het prima gaat. Spelen met kindjes van school gaat ook prima, wij zijn niet te beroerd te rijden maar ook de ouders van de kindjes vinden het geen probleem ze thuis te brengen. Er zijn meer kindjes die van wat verder komen vanuit andere dorpen, ook daarmee afspreken is geen probleem. Oke, naar school fietsen dat gaat het hem niet worden, ja misschien als het een keer in de zomer erg mooi weer is dat we dat zouden kunnen doen, maar niet dagelijks en ook niet alleen, dat nemen wij maar op de koop toe. Beter onderwijs vinden we toch iets belangrijker om het zo maar te noemen. Ook helemaal geen last (iets waar jij sowieso weinig last van zou hebben waarschijnlijk) dat er een vaste 'dorpsmoederkloek' is en je daar als 'buitenhetdorpmoeder' niet in opgenomen word, iets waar ik best 'bang' voor was, maar zowel wij als de kinderen worden helemaal geaccepteerd en wij zijn echt heel blij deze keus gemaakt te hebben. Liefs Hanneke.
Tja voordeel is dat je zelf ook in de buurt bent... Je kunt zelf even op school blijven als er bij iemand gespeeld wordt bijvoorbeeld. En dat van die speciale gelegenheden lijkt me ook wel een punt. Kerst/Sint/Pasen etc viert toch elke klas op dezelfde dag... Dus jouw klas ook. Daarentegen is het voor meeste ouders vrij normaal niet altijd bij dergelijke gelegenheden aanwezig te zijn (al zou ik het wel weten als ik de kans had) Ik vind het eigenlijk helemaal niet zo'n raar idee.
ik werk zelf ook in het onderwijs en hebben toen mijn dochter geboren werd overwogen haar op het KDV te doen vlak naast mijn school en haar daarna eventueel bij mij op school te laten komen als ze 4 werd.... We hebben het beide niet gedaan, en nu, op dit moment ben ik daar zeker heel blij om. Ik zit nu door een onnozele val al bijna 6 maanden in de ziektewet en kan nu geen auto rijden.... ik had haar dus nooit zelf weg kunnen brengen of op kunnen halen het afgelopen half jaar... ik had een heleboel moeten regelen als ze op het kdv bij mijn werk of nu met inlopen op mijn basisschool had gezeten.... daarbij komt dat ik niet alle dagen werk in ik haar op de dagen dat ik niet werk ook met de aoto naar school zou moeten brengen... dat vonden wij gewoon niet handig... nu komt ze in de klas waar ook 5 vriendjes van kaar kdv aan het eind van de straat zitten, heel fijn dat ze die al kent.
Misschien niet erg positief gedacht, maar ik zie het genoeg om me heen gebeuren, tegenwoordig heb je niet meer gegarandeerd over 10 jaar nog hetzelfde werk, er kan vanalles gebeuren in deze tijd. Daarnaast, als je met de Kerstviering of Sinterklaas zelf moet werken, kan je man bijv. toch gewoon gaan of een opa of oma. Op onze school breng je je kindje erheen, maar ze vieren het verder zonder ouders in de klas. Over speelafspraakjes, dat zal wel gaan hoor, hier zit ook een meisje in de klas wat in een ander dorp woont. De moeder biedt meestal aan haar weer zelf thuis te brengen, maaar anders ben ik 40 minuten kwijt met halen en brengen (20 minuten heen, 20 terug) en dat vind ik een stuk minder, want daarna kan ik nog beginnen met koken etc., de jongste moet weer mee in de auto. Praktisch is anders. Het lukt allemaal wel hoor, maar ik ben toch blij dat ze in de buurt naar school gaat. Als ik alleen slechte of ongeschikte scholen in de buurt had, had ik misschien wel wat verder uitgeweken inderdaad.
Hier ook een juf en geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om mijn kinderen op mijn eigen school te doen. Ik ben op de school van mijn zoon gewoon een moeder en op mijn werk de juf, een scheiding van werk en privé die ik erg belangrijk vind. Verder vind ik het belangrijk dat mijn kind zich ontwikkelt op school zonder dat moeder op de loer ligt. Ik wil gewoon niet alles weten wat er gebeurt rondom mijn zoontje, een stukje onwetenheid is best fijn. Hij kan nu stout zijn, ruzie maken, een keertje straf krijgen, net als andere kinderen, zonder dat hij 'het kind van de juf' is en ik alles meteen zie of weet. Het is fijn om informatie over je kind van zijn juf te krijgen. Als ik op mijn zoontjes school zou werken is het toch erg verleidelijk om telkens even de administratiesystemen in te duiken om te kijken hoe hij er voor staat. En tot slot vind ik het sociale gedeelte erg belangrijk. Ik vind het belangrijk dat hij opgroeit met de kinderen uit de buurt en uit het dorp, dat is zijn omgeving.
Ik heb ooit gekozen voor een school in een dorp verderop voor onze oudste, maar in groep vier hebben we haar toch naar de school hier vlakbij gedaan. Ze miste namelijk toch een stuk sociale interactie met kinderen in de buurt, wat je automatisch hebt als ze naar dezelfde school gaan. De vorige school was voor mijn gevoel beter én het was allemaal makkelijker voor mij, maar voor mijn dochter bleek het na vier jaar dus gewoon niet te werken.. Het was ook elke keer een hele hoop geregel voor bijvoorbeeld speelafspraken en dergelijke. Waar haar klasgenootjes elkaar al lopend opzochten, was het bij ons áltijd een heel georganiseer en 'n hoop gezucht en gesteun (van ouders), omdat wij 'zo ver weg woonden'. Nu pakt ze 't fietsje, zegt 'ik ga bij die en die spelen' en hop, klaar.. Ik had op voorhand niet ingeschat dat dit voor haar allemaal zó enorm belangrijk zou zijn.
Die 'hoofdtelefoons' waar hier ergens over gerept werd zijn overigens speciaal voor kinderen met concentratiestoornissen. Het is niet zo dat elk kind zomaar zo'n ding op de kop krijgt natuurlijk.. Tenminste, dat is niet de bedoeling.
Geen idee wat de bedoeling er van is, maar ik was diegene en de hele klas heeft een hoofdtelefoon op wanneer er 'werkjes' gedaan moeten worden. Niet enkel een aantal leerlingen die het nodig hebben, gewoon de hele klas omdat de lerares de klas anders niet stil kan krijgen en de kinderen zich niet kunnen concentreren op hun werk dat ze maken moeten . Hoor overigens dus ook steeds meer geluiden van mensen die niet tevreden zijn over de school en een andere school zoeken. Wij hebben dus een school gekozen zonder hoofdtelefoons haha, hoewel volgens mij waren bij de computers van groep 5/6/7/8 wel hoofdtelefoons, maar dat heeft een andere rede natuurlijk .
Ja, ik heb mijn kinderen meegenomen naar school. Collega's vonden het een beetje raar (dat noemde ik dan maar een gebrek aan zelfvertrouwen van hun kant), ons beviel het prima. Oudste kon het ook goed onderscheiden, op school was ik 'juf mijn voornaam', thuis was ik mama. We hebben het ongeveer vijf jaar zo gedaan (daarna geef ik i.v.m. verhuizing naar buitenland bij tijd en wijle thuisonderwijs). Als jij je school en je collega's vertrouwt kan ik het echt aanraden...je 'mist' veel minder van hun schooldingen terwijl je toch gewoon werkt. Het kan wel handig zijn om, bijvoorbeeld bij ouder vlak bij school, kortdurende opvang voor en na schooltijd te regelen, zodat je dat half uur voor school begint evenje handen vrij hebt en je na schooltijd je klas kuntopruimen, even met ouders praten, me collega's beppen, vergaderen, etc..
Je weet toch ook helemaal nog niet of je over tien jaar nog in dezelfde Plaats woont? Waarom naar tien jaar verder kijken? Ik zou NU kiezen wat NU goed is voor mijn kind en voor mij. En ov vijf of tien jaar zien we dan wel weer.
Je klinkt net als mijn directie en collega's Ik sta er echt heel anders in. Ik heb geen fysieke scheiding nodig om werk en prive te scheiden, ik snap eerlijk gezegd ook niet waarom ik lastig zou moeten doen met andere school voor kind moeten zoeken en zo (in mijn geval had ik ontslag moeten nemen denk ik, in mijn woonplaats bestond geen voorschoolse opvang). En ik snap niet waarom je niet op school juf kunt zijn en thuis moeder kunt zijn. Ik vind dat alles apart houden zo kunstmatig, komt misschien wel omdat ik in een dorp ben opgegroeid, en de juf en de meester woonden een paar straten verderop. Afstand en vriendjes maken...geen probleem, in je buurt zit ook niet elk kind op dezelfde school. School heb je toch niet nodig om vriendjes te maken? Dat doe je ook als je gewoon in je buurt buitenspeelt.
Goh, Dirksmama.. je redeneert wel erg vanuit je zelf... misschien dat je kinderen daar heel anders over dachten maar ik denk dat dit heel erg past in jouw beleving van AP e.d.... vooral dicht bij elkaar blijven. Ook grappig hoe je refereert aan het oude dorp waar iedereen bij elkaar bleef.. de vraag gaat hier over 13 km afstand!!! Wel een beetje bij de les blijven hoor. Mijn standpunt: kinderen hebben een eigen leven en één van de belangrijkste plekken daarvoor is school.. Als één van je ouders daar rond loopt is dat toch niet helemaal eigen. Is dat erg? Nee vast niet maar in mijn beleving wel een gemiste kans.
Dat willen scheiden van werk en prive bij leerkrachten is typisch Nederlands geloof ik. In de andere buitenlanden waar ik geweest ben werd het juist vreemd gevonden als je als leerkracht je kind naar een andere school deed. Zoals collega zei: it is like not trusting your own collegues. Terwijl in die landen juist ouders nuwelijks de klas in kwamen. Ik deel mijn eigen ervaring, dus ja, natuurlijk praat ik vanuit mezelf. En mij ervaring ermee was prima. Je moet alleen wel je plaats weten, dus jezelf niet meer voorrechten gaan toekennen dan andere ouders. Als ik er over mijn kind gepraat moest worden, dan maakten we gewoon een afspraak. Dat deed ik niet onder de koffie in het speelkwartier. En dat dorp dat ik erbij sleep...dat is om aan te geven dat ik die behoefte van mensen om vooral maar ver van hun werk te willen wonen niet zo kan plaatsen ('t is in elk geval slecht voor het milieu, tenzij je fietst), dichtbij je werk wonen is gewoon handig (ik vind 13 km niet ver hoor, 45 min fietsen maar). Voor een puber vind ik het anders liggen dan voor een kleuter trouwens.
Dat willen scheiden van werk en prive bij leerkrachten is typisch Nederlands geloof ik. In de andere buitenlanden waar ik geweest ben werd het juist vreemd gevonden als je als leerkracht je kind naar een andere school deed. Zoals collega zei: it is like not trusting your own collegues. Terwijl in die landen juist ouders nuwelijks de klas in kwamen. Ik deel mijn eigen ervaring, dus ja, natuurlijk praat ik vanuit mezelf. En mij ervaring ermee was prima. Je moet alleen wel je plaats weten, dus jezelf niet meer voorrechten gaan toekennen dan andere ouders. Als ik er over mijn kind gepraat moest worden, dan maakten we gewoon een afspraak. Dat deed ik niet onder de koffie in het speelkwartier. En dat dorp dat ik erbij sleep...dat is om aan te geven dat ik die behoefte van mensen om vooral maar ver van hun werk te willen wonen niet zo kan plaatsen ('t is in elk geval slecht voor het milieu, tenzij je fietst), dichtbij je werk wonen is gewoon handig (ik vind 13 km niet ver hoor, 45 min fietsen maar).
@dirksmama: het is nl allang niet meer zo dat je makkelijk nieuw werk vind. En al helemaal niet meer zo dat je nie regelmatig wat anders hoeft te zoeken. Ik weet vrij zeker dat meeste mensen liever dichtbij huis werken. Helaas kan dat nou eenmaal niet altijd.
? Geen idee wat ik met deze info moet... Ik zeg niet dat ik het niet kan, ik zeg dat ik het niet wil. Kunstmatig....dit gevoel herken ik gelukkig niet, ik ben blij dat mijn zoon geen juf ..... tegen me zegt, dat vind ik nogal onnatuurlijk. Ieder zijn ding, ik ben blij met de manier waarop het bij mij in het gezin en op mijn werk gaat en zou het niet anders willen. En ook ik kom uit een dorp wat aan jouw beschrijving voldoet. Een prachtige plek voor mijn kind om op te groeien en naar school te gaan, dus het is absoluut geen optie om hem uit die omgeving weg te halen omdat ik hem zo nodig op mijn eigen school wil hebben. En voor mij is het absoluut geen optie om 'de juf die een paar straten verderop woont' te worden, ik moet er niet aan denken om in de supermarkt, langs de zwembadrand, in de kroeg of waar dan ook met kinderen en ouders van mijn school geconfronteerd te worden. Maar ik ben nieuwsgierig: is de ts er al uit? Wat ga je doen?
Puur belangstelling hoor, maar wat is er zo erg om op straat, in de winkel, in het zwembad of in de kerk je leerlingen en hun ouders tegen te komen? Ik vind dat nl. juist leuk, maar hoor dit vaker van leerkrachten in Nederland.