Hier heeft ze 4 maanden op onze kamer gelegen. Dit was o.a. ook omdat haar eigen kamertje nog niet klaar was. Nu ze haar eigen kamer heeft slaapt ze beter en we merken ook dat ze er veel 'waarde' aan hecht om haar eigen plekje te hebben!
Gelijk op eigen kamertje, bij de jongens ook gedaan. Voeden heb ik altijd gedaan op de schommelstoel in de babykamer en ben ik nu ook weer van plan.
Bij ons gaat baby eigenlijk zo snel mogelijk in de kinderkamer. Recht tegenover onze slaapkamer, dus we horen het meteen als er iets is. We zetten een comfortabele stoel voor de voeding, en het zetelbed staat er voor als baby echt onrustig of ziek is. Wij zijn niet zo voor baby bij in de slaapkamer. Natuurlijk is dat iets dat je samen met je partner zelf beslist Mijn man werkt lange dagen, dus 6 maand een baby in de kamer ga ik hem echt niet aandoen. En mee in bed zou ik veel te bang zijn om erover te rollen
Dochter heeft hier 12/13 weken bij ons op de kamer geslapen in een wiegje. Daarna over gegaan naar d'r ledikant op d'r eigen kamertje. Maar is altijd al een drama slaper geweest, dus sliep regelmatig de halve nacht bij ons in bed. Sinds december slaapt ze vrijwel iedere nacht tussen ons in, waren bezig om d'r weer in d'r eigen bed in slaap te laten vallen, tot ze met d'r hoofdje tegen een hoek van een muur viel, in het ziekenhuis moest blijven ter observatie, en we haar daarna toch ook even goed in de gaten wilden houden (paar weken terug). Tja, ze is nu 19 maand, als we met haar naar boven gaan om te gaan slapen rent ze naar onze kamer, kruipt op bed en gaat tussen onze kussens in liggen. We hebben er beide niet zoveel moeite mee, en het is gezellig wakker worden. Ze slaapt vaak erg onrustig, veel dromen enzo, en wil dan een beetje drinken. Dus dan kunnen we d'r half slapend d'r fles geven. Tja, hier was het vooral de keus óf 's nachts uren bezig zijn om d'r weer in slaap te krijgen (met bed verschonen ivm spugen enzo) óf tussen ons in en alle 3 gewoon doorslapen. Voor ons niet zo moeilijk. De baby zal trouwens ook eerst weer in de wieg naast ons bed komen te liggen. Dus gezellig met z'n 4tjes op 1 kamer (en ja, we hebben gewoon 4 slaapkamers, maargoed).
Tot nu toe; 17 maanden. En 1 week. Ik ben benieuwd of ze op haar eigen kamer slaapt als baby 2 over 3 maanden geboren wordt, en anders slapen we gezellig met allebei de kindjes op onze kamer
Toen ze 4 maanden was en te groot voor het wiegje werd. Ik ben toen ze 3 maanden was begonnen met haar overdag alvast in haar bedje te leggen zodat ze eraan kon wennen en met 4 maanden ook s´avonds en s´nachts in haar bedje gelegd ging gelijk goed.....ze sliep zoiezo altijd de nacht al door maar dit deed ze dus ook in haar eigen kamertje en bedje. Mijn zusje legde de kleine veel in hun eigen bed of op haar buik en haar dochtertje slaapt nu heel onrustig in haar kamertje omdat ze gewend is om bij mijn zusje in bed en/of op haar buik te slapen. Dus mijn zusje heeft nu veel gebroken nachten en is oververmoeid geraakt. Wij hebben onze meid nooit in ons bed gelegd of op mijn buik om te slapen s´nachts vindt het ten eerste doodeng en ten tweede leer het ze maar weer af.
Toen ons eerste meisje 6 weken was, sliep ze al op haar eigen kamer. Ze sliep namelijk toen s'nachts al door. Ons tweede meisje is nu 8 maanden en sliep tot 4 maanden bij ons op de kamer. Niet omdat ze niet doorsliep, maar zodra ze haar eigen kamer al "rook" begon ze te gillen. Bij 4 maanden werd dit al beter, en hebben we het gewoon geprobeerd. Nu slaapt ze zonder problemen in. Ik denk ook dat je dit gewoon op gevoel moet doen.
Dit vroeg ik mij ook al af Ik ben op dit moment van plan om haar zoveel mogelijk op haar eigen kamertje te laten slapen vanaf het begin, maar in de eerste weken wanneer wij zelf slapen wel bij ons op de kamer in het reiswiegje. Ik wil haar eigenlijk laten wennen aan haar eigen kamertje zodra dat gaat, maar uiteindelijk weet je natuurlijk pas echt hoe iets gaat als je er eenmaal midden in zit
Ons zoontje heeft 10 weken bij ons op de kamer gelegen. Na 6 weken ongeveer liet ik hem overdag ik zijn eigen bedje op zijn eigen kamer slapen, en dan 's nachts nog bij ons. En toen hij 10 weken was sliep hij 's nachts ook op zijn eigen kamer.
Hier na 3 dagen in zijn eigen kamer gedaan. Ik werd wakker van elk miniscuul geluidje, dus ik sliep niet meer. Als ik wakker werd werd hij ook wakker. het was 1 groot drama. Vanaf dat hij lekker in zijn eigen kamertje lag sliepen we beide heerlijk.
Zolang mijn partner, mijn dochter (vijf maanden) en ik het fijn vinden, slaapt ze op onze kamer. Zelf vind ik het erg gezellig. En het voelt voor mij ook onnatuurlijk om zo'n klein sociaal wezentje helemaal alleen de nacht door te laten brengen.
onze zoon heeft nooit bij ons op de kamer geslapen. hebben hem vanaf het begin op zijn eigen kamer gedaan. is altijd goed gegaan en nog steeds. ik kon echt niet slapen als hij bij ons lag.
Hier de eerste 8 weken in wieg bij ons op de kamer. Op aanraden van het cb 's nachts toen ook in eigen kamer gelegd (lag hij overdag al) en vanaf die tijd slaapt hij door 's nachts.. je kan het toeval noemen, maar ik vond de verklaring van het cb dat hij tijdens een lichtere fase van zijn slaap van onze geluiden en geuren echt wakker zou worden best plausibel!
Onze oudste heeft in het begin niet bij ons op de kamer geslapen, dat is eigenlijk pas iets van het laatste half jaar. Als hij nu wakker wordt en echt gaat huilen pakken we hem zonder pardon op en leggen hem bij ons. En dan slapen we met zijn allen weer verder . De jongste komt in een wiegje bij ons op de kamer, zeker zo lang ik nachtvoedingen moet geven en zo lang het voor iedereen fijn is natuurlijk. Ik heb voor de oudste regelmatig vloekend en tierend langs mijn bed gestaan. Ik kan er ECHT niet tegen om, als ik heel moe ben (en dat ben ik de maanden na een bevalling), mijn bed uit te moeten. Natuurlijk was mijn kwade bui meteen over zodra ik de deur van zijn kamertje opendeed en hem zag liggen maar ik vond het zelf niet fijn.
mijn kleine man ligt sinds dag 1 in zijn eigen bed, en om te wennen aan zijn ouders ligt hij overdag vaak in de woonkamer.
Wij hadden geen tijd afgesproken. Gewoon zo van, we zien wel wanneer we er allemaal klaar voor zijn. Uiteindelijk heeft onze dochter ruim één jaar bij ons op de kamer gelegen. Te lang eigenlijk, want dan heb je zelf als stel ook geen privacy meer en word seks hebben ook best moeilijk (laten we eerlijk zijn, je zin verdwijnt wel als er opeens een lief gezichtje naar je begint ze lachen). Maargoed, ik vond het gewoon erg moeilijk om haar naar haar eigen kamertje te laten gaan. Heb er echt nachten van wakker gelegen toen het eenmaal zo was. Dit keer komt de baby ook bij ons op de kamer. We weten nog niet hoelang, maar dit zal zeker geen jaar meer duren.
Haha, hier juist helemaal niet die ervaring... Ik bedoel; ik ben 29 weken zwanger en dochter van bijna anderhalf slaapt in cosleeper naast mn bed. Als ze 's avonds slaapt, dan slaapt ze ook, dan kunnen we gerust met 't lampje aan lezen, laptoppen, kletsen, maar ook... Kroelen! ( En dan kijk ik gewoon even niet naar dat lieve kopje... )
Hier hebben we daar nog geen termijn voor. Hebben 1 slaapkamer te kort. Mijn andere 2 kids 4 en 6 jaar liggen nu samen op 1 kamer. willen graag allebei apart.Gaan we binnenkort aan beginnen. En als de Baby van onze kamer af gaat zal hij bij 1 van de andere kids gaan slapen denk ik. Dus dan moet hij of zij doorslapen en in het ritme van de andere kids meedraaien ! Zal dus wel een tijdje zijn dat hij bij ons ligt. Alleen niet in mijn bed. Hebben de andere 2 wel gedaan en de oudste lag bij ons tot ze 4e en de jongste tot haar 2e! Dus heb 2 jaar met 1 kind in bed geslapen en 2 jaar met 2 kids. nee beginnen we nu niet aan
Ze slaapt nog steeds bij ons op de kamer.. En tot wanneer heb ik eigenlijk geen idee van. Zolang het "goed" voelt? Denk ik.