ik vind tussen de 19 en 25 ergens een goede leeftijd. 18-20 vind ik vroeg vaak kan je dan amper een huis betalen.
Ik denk dat dit ook van de studies afhangt, nee? Voor de 18 is sowieso te vroeg, wettelijk ben je verplicht tot dan ze een dak boven hun hoofd te geven. Maar ik zou zeggen; als ze afgestudeerd zijn. Groot verschil tussen alle verschillende studies, en om nu een kind af te straffen omdat ze een langere studie hebben... Nu moeten ze natuurlijk niet elk jaar gaan dubbelen en drie verschillende richtingen proberen, dan is het spelletje voor mijn part toch ook snel gedaan
Ik vind het niet okee dat ouders beschikken over het geld van hun kinderen, zeker niet als dat kind er zelf voor gewerkt heeft. Maar 'zijn auto'? Dan was hij dus al 18, neem ik aan? Of was het in de US? (of ergens anders waar je op je 16e al mag autorijden..?) Kind laten betalen voor verjaardag: bij 16-17 vind ik dat niet zo tof als het zo'n klein feestje is, voornamelijk voor familie. Vanaf 18 vind ik dat een kind best zelf voor z'n feestjes kan zorgen, zeker als hij al werkt. Maar dan mag hij ook zelf weten hoe, waar, wanneer en met wie hij het viert. Al met al komt de moeder van je man nogal vreemd op mij over, en heeft ze dingen gedaan die ik 'niet netjes' vind naar een kind toe. Maar ook wel dingen die ik niet zo heel erg gek vind. - al blijft het moeilijk oordelen op afstand, dus misschien zit ik er wel helemaal naast. En op je laatste vraag: er zijn meer wegen die naar Rome leiden, en dus ook meer manieren om te leren dat leven geld kost. Dus nee, ik heb niet het idee dat mensen die geen kostgeld hebben betaald dat niet kunnen hebben geleerd.
Grappig... ik vind het moment dat je gaat studeren juist het beste moment om op kamers te gaan. Je maakt in elk geval het studentenleven op een totaal andere manier mee dan als thuiswonende student.
Hangt van de omstandigen maar in principe niet. Wij zullen onze kinderen stimuleren om op kamers te gaan wonen zodra men gaat studeren (even er vanuit gaande dat ze inderdaad zullen gaan studeren wat gezien de achtergrond wel waarschijnlijk is). Afhankelijk van hoe en waar en het type kind vind ik dat een kind vanaf 17-18 jaar prima op kamers kan gaan wonen. Kostgeld is mogelijk pas aan de orde wanneer er sprake is van een regulier (volwaardig) inkomen.
Als ze meerderjarig zijn, niet meer studeren en een leuk betaalde baan hebben en dan nog thuis wonen? Ja dan ga ik wel een bijdrage verwachten. Dat kan zijn in de vorm van kostgeld of een andersoortige bijdrage in het huishouden, afhankelijk van hoeveel ze werken/verdienen. Ik deed bijvoorbeeld toen ik bij m'n ouders woonde de was, strijk en een groot deel van de schoonmaak, bovendien was ik chauffeur voor mijn rijbewijsloze vader.Van mijn salaris spaarde ik een flink deel waarvan ik toen ik op mezelf ging wonen mooi mijn huisje heb kunnen inrichten. Mijn man en z'n broers betaalden kostgeld aan hun moeder toen ze niet meer naar school gingen maar een baan hadden. Dat ging dan om een bijdrage in de dagelijkse boodschappen waarvan die 3 heren driekwart (naja ik denk wel meer ) van het opeten voor hun rekening namen. Nirt meer dan redelijk aangezien ze qua huishouden niet echt wat hoefden te doen. Kostgeld uit bijbaantjes naast een opleiding hoeft niet van mij. Vind het verder ook wel erg afhankelijk van hoe ze met hun geld omgaan: spaart iemand netjes voor later om een eigen huisje in te kunnen richten,of evt. een autootje te kopen of een ander duidelijk doel, prima, dan is voor mij een kleine bijdrage genoeg. Ligt iemand elk weekend laveloos in de kroeg en gaat al het verdiende geld daar aan op en aan andere 'onnodige zooi' en luxe artikelen, dan zal ik een hoger bedrag vragen, al is het alleen maar om ze te leren dat als je op jezelf woont je ook niet al je geld vrij te besteden hebt maar een flink deel nodig hebt voor vaste lasten. (en het grootste gedeelde van dat kostgeld zal dan voor ze apart gezet worden)
onze kinderen kunnen blijven zolang ze willen, mits ze of studeren of een fatsoenlijke baan hebben. op je 27e thuis zitten werkeloos gaat hier niet op. ik zal echter nooit mn eigen kind zeggen dat t nu wel eens tijd is om uit huis te gaan. maar ik ga er ook vanuit dat ze door onze opvoeding leren voor zichzelf te zorgen, en dan zullen ze heus wel uitvliegen voor hun 30e....
Ik weet niet hoe mijn man erover denkt, maar zelf vind ik: als het kind 18+ is en een fulltime baan heeft, ja. Anders niet. Maar zoals hierboven al staat vind ik eigenlijk dat ze in die situatie op zichzelf moeten zouden gaan wonen, als dat een mogelijkheid is. 18-20 vind ik ook de ideale leeftijd om uit huis te gaan, maar dat hangt natuurlijk erg van het kind af. Sowieso vind ik het een goede zaak als ze op kamers gaan als ze gaan studeren.
ik was 17 en mn man net 18, samen hadden we 1 volledig inkomen en t is ons prima gelukt overigens kregen wij een huis aangeboden particulier, vriend van mn schoonvader en die kans hebben we gegrepen (Samen vanaf 13de) we werkte en leerde beide ik vind dat je t van te voor niet kan zeggen elk kind staat anders in de schoenen en situatie is anders
Als mijn kinderen fulltime werken en nog thuis wonen gaan ze kostgeld betalen ja, naast dat ze zelf hun verzekeringen gaan betalen. Anders zou ik het een beetje scheef vinden. Lekker gratis wonen en eten en al je maandgeld opbrassen aan luxeartikelen en uitjes. Ik hoop ze op deze manier voor te bereiden op de tijd waarin ze op zichzelf gaan wonen. En natuurlijk gaat dat geld op een voor hen geheime spaarrekening en krijgen ze het terug op een moment waarop ze het kunnen gebruiken, tenzij wij het zelf zo slecht hebben dat we hun onderhoud echt niet kunnen betalen, dan gebruiken we het. Maar dat is niet onze opzet.
Eventjes snel reageren zonder te lezen. Ikzelf heb alles moeten (school, boeken, ziekenkostenverzekering vanaf 18 jaar)betalen vanaf ik 16 was, vonden mijn ouders hun recht. Ik had bij mijn eerste baantje na mijn opleiding al een schuld van 4500 euro. Nu ik ouder ben, vind ik dit belachelijk, omdat ik nog op school zat. Kostgeld betaalde ik ook. Ik ben heel snel het huis uitgegaan. Mijn man heeft dit nooit hoeven doen overigens. Dus als het aan mij ligt, gaan de kinderen na hun opleiding, als ze vast werk hebben wel een percentage betalen. Wat zij niet weten, is dat ik dat op de bank voor ze wil zetten. En dat krijgen ze als verrassing als ze op henzelf gaan wonen. Toch een verantwoording dat niet al het geld op moet aan leuke dingen. En een mooie verrassing voor henzelf.
wat anderen al zeiden, ligt een beetje aan de situatie. Mijn zwager moest het wel maar die was ook al 26 werkte fulltime en deed alsof hij in een hotel zat.
Het is denk ik ook heel afhankelijk van de situatie (ga je wel of niet studeren). Ik heb bijvoorbeeld nooit echt gestudeerd. Ik heb na de HAVO een verkorte HBO-studie gedaan (van 1 jaar) en ben daarna gaan werken. Toen ik 23 was ben ik gaan samenwonen met mijn vriend (nu mijn man). Mijn broertje is na het VMBO een werkend leren traject (hoe heet dat nou ook alweer -> 4 dagen werken, 1 dag school) ingegaan, toen was hij 16. Hij is met zijn vriendin gaan samenwonen toen hij 22 was ongeveer. Mijn zusje heeft een universitaire studie in A'dam gedaan (wij komen zelf uit de buurt van Utrecht) en is vrij snel in A'dam op "kamers" gegaan, ze heeft gewoond in die containerwoningen bij het IJ, maar moest door omstandigheden uiteindelijk weer thuis komen wonen. Nu woont ze samen met haar vriend. Verder vind ik wel dat als je >25 jaar bent je echt op jezelf moet wonen. Een vriend van mijn man is pas op zijn 28e ofzo uit huis gegaan. Toen leerde hij zijn huidige vriendin kennen. Voor die tijd woonde hij nog bij zijn ouders, terwijl hij gewoon een hartstikke goede baan had. Nou, dat vond ik toch altijd wel een beetje kansloos .
Ik omdat ik er niet direct vanuit ga dat ze gaan studeren en /of op kamers gaan. heb ik nl. ook niet gedaan en degene die dtuderen hier wonen allemaal gewoon thuis
Nee onze zonen hoeven geen kostgeld te betalen. MITS ze op een 'normale' leeftijd op zichzelf gaan wonen. Als ze richting de 30 gaan, afgestuurd zijn en een mooi inkomen hebben dan verwachten wij wel een bijdrage.
Ik heb ook kostgeld betaald, v.a. mijn 18e geloof ik, toen ik ging werken. Vind ik ook niet meer dan normaal. Op mijn 20e woonde ik op mezelf ... Ik kreeg trouwens wel vanaf mijn 16 kleedgeld (totdat ik zelf een inkomen had natuurlijk), en moest daar wel alles van kopen qua kleding, schoenen en andere zaken. Dat was wel ff een harde leerschool, ik was gewend dat als ik wat nodig had, ik bij Ma aanklopte voor spullen. En toen opeens moest ik zelf nadenken over hoe duur iets was en wat ik nog nodig dacht te hebben en dat het kopen van duren schoenen consequenties had voor andere zaken die ik nodig had (lees: geen geld, geen spullen). En mijn moeder was keihard daarin. Ik kreeg dus ook echt niets anders als ik al mijn kleedgeld voor die maand aan iets had gespendeerd wat eigenlijk niet perse nodig was. Mocht ik ooit nog een kind krijgen, dan ga ik dat ook doen. Je leert snel genoeg dat geld een bepaalde waarde heeft en dat je dus niet alles wat je hartje begeert kan kopen ...
tuurlijk ik woonde zelf ook op mijn 17 e samen, maar met de stijgende kosten denk ik niet dat het onze kinderen gaat lukken om met 18 /19 een betaalbaar huis te kunnen bewonen. Misschien wel misschien niet. daarom heb ik ook tussen 18 a 25 neergezet. in die jaren vind ik het "normaal"om uit huis te gaan
Ligt aan de situatie, als kind werkt en een inkomen binnen haal en wij krom moeten liggen om de huur etc. te betalen dan betaald kind gewoon mee. En anders staat het je vrij om uit huis te gaan en alles zelf te betalen. Hebben wij het niet nodig dan niet. Verkapt sparen vind ik onzin, ik moest ook van mn ouders sparen (geld maakte ik naar hun over) gelukkig want daar heb ik daarna mn huisje voor kunnen opknappen en alles voor kunnen kopen. Heb ook paar jaar eigen paard gehad. En ik zie niet in wat daar fout aan is. Mijn ouders hebben ook gezegd zolang we het niet nodig hebben hoef je geen kostgeld te betalen maar je moet wel sparen. betaalde trouwens wel vanaf mn 16e (toen had ik mn diploma) al mn rekeningen zelf, kleding telefoon ziekenfonds etc. autorijbewijs ook zelf betaald auto ook verzekeringen. Brommertje de hele mikmak. En als ik een zak chips wilde kocht ik die ook zelf, de basis dingen waren er gewoon thuis maar de extra's kocht ik zelf. Niet meer dan logisch aangezien ik best een flink inkomen had