maar dan is er ook geen probleem als jouw hond in de mand ligt. Ik heb het hier over een mechelse herder die constant langs mijn dochter loopt en zn tanden laat zien. Na meerdere keren in dr broek plassen en s nachts liggen gillen ga ik er gewoon niet meer naar toe.
Mijn kinderen waren niet bang voor honden (we hadden er zelf ook eentje). Totdat de herder van mijn schoonzus besloot eens even een hapje te zetten in het beentje van mijn dochter (zoon heeft dit ook gezien) en we dus voor de zekerheid even naar de huisartsenpost moesten . Sindsdien heeft mijn zoon het helemaal niet meer op honden (welke soort of maat dan ook), mijn dochter is niet bang voor kleine honden maar zodra er een groter soort aankomt zet ze het op een gillen en moet ze op schoot.
Ben ik het niet mee eens.. Hieronder even een uitleg.. (Ten eerste, ik heb niet alles gelezen, was iets teveel! ) Mijn ouders hebben tot mijn 5e een Duitse Mechelaar gehad, maar die heeft mij en mijn zusje nooit iets gedaan. Maar hij begon iets té waaks te worden, en kinderen die bij ons in de buurt kwamen, daar begon ie tegen te grommen en happen. Vandaar dat mijn ouders met heeeel veel pijn in hun hart, de hond weggegeven hebben aan mensen die er heel goed voor zijn geweest. Daarna ben ik om 1 of andere reden heel erg bang geworden voor honden. Echt zó bang, dat ik zelfs voor het kleinste hondje heel erg bang was. Toen ik ouder werd, is die angst wel steeds minder geworden. En sinds 3 jr hebben we zelf een (klein) hondje, een Shi-Tsu X Malteser, en sindsdien ben ik niet meer bang voor honden. Bij sommige honden wel voorzichtig, maar bang niet nee. Wat ik met dit superlange verhaal eigenlijk wil zeggen, is dat ik het juist wel heel goed begrijp, als een kind bang is voor mijn hond. Ik zet onze hond dan ook buiten mocht hier een kind op visite komen die er heel bang voor is. Ik had er namelijk zelf een gruwelijke hekel aan als mensen zeiden: "Maar hij doet niks!" Dan dacht ik altijd van, ja dat kan wel zijn, maar ík zit hier echt doodsbang te zijn! En die hond kwam júist dan altijd op je af, verschrikkelijk gevoel! :x
Dan moet je dat ook eens vragen aan al die mensen die bang zijn voor spinnen. Zij hebben vaak ook 0,0 aan slechte ervaring met spinnen. Angsten zijn vaak niet logisch te verklaren, het is niet voor niets een ANGST.
Bij de meeste hondenbezitters waar ik op bezoek kom, wordt de hond ook meteen naar zijn mand verwezen als hij aan me begint te snuffelen. Ik ben er ook niet zo van gediend om dat maar toe te laten. Ik snap dat het de natuur van het beestje is (en daarom zal ik ook nooit een hond nemen) maar vind dat de baas wel mag ingrijpen. Na pakweg 5 seconden ben ik er wel klaar mee en verwacht ik dat hond door baas wordt weggestuurd. Tot nu toe is dat ook altijd zo. Dus nee, je hoeft echt niet 5-10 min uitbundig begroet, besnuffeld en gelikt te worden.
nee sorry, mijn fout: verkeerd verwoord. Het gaat wel om de fanatieke hondenliefhebbers die het dus onzin vinden dat kinderen bang zijn net als in dit topic en waardoor dus gezegd wordt: ze wennen er maar aan.
Ik moet helemaal niks. Ik vraag gewoon uit respect en om begrip te tonen of het kind misschien iets negatiefs heeft meegemaakt waardoor ik nog ff wat extra rekening kan houden buiten het aangelijnd en aan de voet houden van mijn hond. Ik zeg niet dat een angst onterecht is of ongegrond. Maar soms is er wel degelijk een reden voor, mag ik daar dan uit interesse niet naar vragen?
Ik heb nooit gezegd dat het onzin is dat kinderen bang zijn... Mijn insteek is erachter te komen waarom kinderen bang zijn, en op wat voor manier je daar mee om kunt gaan (als moeder of als hondeneigenaresse). Ik ben alleen van mening dat ik in mijn eigen huis mijn hond niet hoef weg te stoppen voor visite. Dan ga ik wel wat vaker hun kant op. Iets word pas een probleem als je het er zelf van maakt
Ik heb alleen de beginpost gelezen, 15 pagina's doorlezen vind ik iets te veel. Maar om dus antwoord op de vraag van TS te geven: Mijn dochter vind katten erg spannend, terwijl we er zelf 3 hebben en ze nog nooit gekrabd is ofzo. Ze is gewend aan honden, want mijn moeder heeft er 2 en die ziet ze elke week als mijn moeder op haar past, tóch is ze altijd wat bangig voor sommige honden (zoals die van mijn zusje en die van mijn broertje). Hoe komt het dat ze dus bang is ondanks dat ze bekend is met katten en honden? Geen idee, maar het ligt dus echt niet aan ons, de ouders. Overigens ben ik zelf op het hysterische af bang voor spinnen. Waarom? Ik zou het niet weten, geen slechte ervaringen mee gehad (hahaha, wat voor slechte ervaringen kan je ook met een spin hebben ) en mijn moeder vindt ze helemaal niet eng, maar ik vind ze dus echt dood- en doodeng. Angsten zijn gewoon niet altijd te verklaren...
Ik taai ook af. Heb best wat opgestoken over hondengedrag en bange-kinderen-gedrag. En hoop dat er bij de welwillenden wat meer begrip over en weer is ontstaan. De rest zoekt het maar uit
Ik las een paar stukjes over de hond in een roedel. Als je uitgaat van het roedelverhaal, dan staat de hond in het gezin, onder aan in de roedel. Dat betekent dat als ik met visite de hond in zijn mand leg, niet gelijk dat hij buiten de roedel is geplaatst. Maar hij is niet de baas. Ik leg de hond met visite in de mand, niet als een straf. Desnoods met een botje. Onze hond gaat lekker liggen slapen. Hou zelf ook niet van dat gesnuffel en gespring bij andere mensen thuis door hun hond. Kortom onze hond is zeker belangrijk, maar mijn visite zeer zeker ook. En als er visite komt die het wel leuk vindt om even aandacht aan de hond te geven, is dat hartstikke leuk. Maar kan dit niet verwachten van iedereen.
Ik houd persoonlijk niet van honden bij schoolplein bij ons staan et ook wel eens buiten aan hey hek vast , soms ligt er dan poep, wij moeten met een boog eromheen over de straat van de stoep af want mm kids mogen niet te dicht erlangs lopen ook omdat er een al eens heeft gehapt... Dus ja ik leet ze het wel aan en ze volgen meestal die regel ondanks dat we zelf een hond hebben en dus niet bang zijn, ik houd zelf geeneens van vreemde honden, vooral jack Russells die was toevallig ook van het bijtincident heb zelf hiervan ook een hond moeten wegdoen na 2 keer mm zoon te hebben gebeten, ik vind dat echt een "rotras" en zeer bijtgevoelig als je het mij vraagt...
Joh! Wel eens van spreekwoordelijk taalgebruik gehoord? Nee? Nou, bij deze dus wel. Het kwam trouwens niet over alsof je het uit interesse zou vragen aan al die ouders (wat maakt het jou trouwens ook uit wat de reden erachter is). Aangezien je de alinea later redenen opnoemde waarom dit tegen de natuur van kinderen ingaat, etc. En ik denk trouwens dat als het je écht interesseert waarom kinderen bang zijn voor honden, je je er niet aan zou ergeren.
Dan zijn wij samen blijkbaar bij sommige mensen niet welkom thuis Overigens verbaas ik me soms gewoon hoe sommige mensen kunnen doorslaan met het huisdieren-zijn-lid-van-familie gedoe. Ik lees hier zelf dat mens 'hoofd van de roedel' moet zijn? het zijn en blijven dieren die meteen na de geboorte gedwongen worden om de mens te dienen, en op een voor hun onnatuurlijke manier te leven. Niet meer en niet minder.
Ik vind ook trouwens dat een hond ook aangelijnd volledig betrouwbaar hoort te zijn ondanks gillen, gedoe of whatever anders dien je een muilkorf om te doen als je de openbare weg op gaat. En hier gaat de hond in de keuken afgesloten gedeelte want ook bezoek wil ik niet lastig vallen met mijn hond, wij hebben zoiezo een ren in de tuin omdat ik de poep ed dan makkelijk kan opruimen en ik de buurt niet vervuil of lastig ermee val..
Hahaha, ja, I know. Van die zwarte weduwes ofzo, brrrr, wat dat betreft ben ik maar blij dat ik niet in Australië ofzo woon.
eens. Ik begrijp dat voor sommige mensen (zonder kinderen) hun huisdier ontzettend veel waard is, of dat nu een hamster of hond of kat is, maar kinderen en andere mensen horen toch echt op de eerste plaats te staan.