Ik vind dit toch meer een wil niet . Prima argumenten om het niet te willen, niet om het niet te kunnen [/QUOTE] Is maar hoe je het bekijkt. Jij denkt daar zo te lezen heel slecht over: over een papa die gepromoveerd is, een heel goede EN leuke baan heeft en ook nog eens een bak met geld verdient, zodat hij niet tot zijn 70e door hoeft te werken en ik thuis kan zijn. Een twintig jaar lange carriere, heel leuke collega's en een flexibele baan gooi je niet zomaar op straat. Zeker in deze tijd niet. Dus het antwoord blijft nee: mijn man KAN niet 1 dag minder werken.
Ik denk dat de man altijd minder kan werken, als de wil er is. Als ik heeeeel erg graag zou willen werken en me ook op een carriere zou willen richten zou mijn man minder moeten werken. Dat zou misschien betekenen dat hij een andere baan zou moeten zoeken als hij er met zijn huidige baas niet uit zou komen. Maar dan moet je dus beide willen werken. Als je dat niet persé wil, dan is het niet noodzakelijk dus doe je het niet. Dat is iets om samen op te lossen en ik vind het in deze tijd te makkelijk om te zeggen dat de man nou eenmaal niet minder kan werken.
ik vind ontslagen worden als je een dag minder wil echt wel een kwestie van niet KUNNEN hoor en niet van niet willen. Op het werk van mijn man kan een dag minder gewoon niet. En in deze tijd je vaste baan zo maar wegdoen lijkt mij wel heel erg dom.
Ik ben voor mijn carriere gegaan na mijn zwangerschapsverlof en ben 4 dagen gaan werken. Kleine man in de week: 1 dag bij mijn ouders, 1 dag schoonouders, 2 dagen kdv. (helemaal in het begin pasten mijn schoonouders niet op en ging mijn kleine manneke 3 dgn naar het kdv). Op zich niets mis mee Ik dacht dat ik het allemaal wel aankon!! Heb hulp in de huishouding en een druk sociaal leven, en ook nog eens een topbaan - leuk allemaal!! PRAKTIJK: na 1,5 jaar achter de feiten aanhollen, nooit tijd genoeg hebben om alles goed te doen en af te krijgen, een sociaal leven die eigenlijk niet meer bestond omdat ik nooit tijd had, altijd een haastig gevoel...... ging het niet meer. Lichamelijke klachten, duizelige aanvallen te pas en te onpas, huilbuien.... moe moe moe.... Ik trok het niet hoor. Sinds 5 a 6 maand ongeveer ben ik een dag minder gaan werken en heb een flinke stap terug gedaan qua funtie en salaris, maar ik heb me nog nooit zo happy gevoeld! En mijn kleine manneke zie ik nu zo lekker vaak!!!! Als het je lukt vind ik het knap! Ik kon het niet...
Natuurlijk is het dom om je baan op te zeggen of ontslagen te worden als je niet minder KAN werken. Maar je hoort zo vaak dat een man niet minder kan werken terwijl na wat moeite het toch wel kan. Mijn man kon ook echt niet minder werken. Na een aantal gesprekken en uitzoekwerk bleek het toch wel te kunnen en werkt hij nu 4X9 uur. Hij wil zelf ook graag een deel van de zorg van de kinderen op zich nemen, hij zou het vreselijk vinden als dat niet zou kunnen en heeft daar erg veel voor over. Hij wil niet de man zijn 'die op zondag het vlees komt snijden..' Uiteraard is het in een aantal banen zo dat minder werken echt niet kan maar ik vind toch dat je als partners samen goed moet onderzoeken wat de mogelijkheden zijn als de vrouw ook een carriere wil en de man zal dan ook misschien iets in moeten leveren. Als dat betekent dat je dan op zoek gaat naar een andere baan en een baan vindt waarbij het wel kan zodat de vrouw ook kan gaan werken.. Het is gewoon zonde en te makkelijk dat mannen (en veel werkgevers) roepen dat parttime werken in deze branche/functie niet mogelijk is wat als gevolg heeft dat vrouwen minder carriere kansen hebben.. vind ik belachelijk.
Ik wil als Lisa naar school gaat waarschijnlijk 4 dagen werken. Maar dat kan bij ons heel flexibel, maken ze meestal niet zo'n probleem van. Maandag is dan overblijven en bso (8 uur werken), dinsdag alleen overblijven (6 uur werken min atv), woensdag is papa thuis (ik 8 uur werken), donderdag alleen overblijven (6 uur werken min atv) en vrijdag ik thuis. Ik kan ze dan 3 dagen brengen en halen en mijn man 1 dag. En 1 dagje dus alleen brengen en niet halen van school, maar bso. Lijkt me echt ideaal, financieel en voor de kinderen.
Ik vind jouw tekst in bold behoorlijk stigmatiserend. Mijn man werkt ft en dus ziet hij zijn zoon alleen op zondag? Duh! Iedere dag minstens 4 uur en mijn man werkt niet als hij thuis is en zoon wakker. Bovendien wil mijn man niet van werkgever, functie en salaris veranderen, willen we niet verhuizen en bovenal: wil ik gewoon lekker moeder zijn en kan een 'carriere' me gestolen worden. Er wordt wel erg makkelijk over gedacht dat een man zomaar even ontslag neemt!
@Lieve ZG.. er staat toch nergens dat het over jouw man gaat? Er zijn voldoende gezinnen waarbij de man zo vreselijk veel werkt dat hij wel - bij wijze van spreken - alleen de zondag thuis is. Maar dat is niet overal. Hier wordt ook fulltime gewerkt door man. Hij is alleen wel een hele dag thuis met de kinderen en zou dat voor geen goud willen missen. 36 uur (4 x 9) hier voor hem wel een optie maar denk maar niet dat z'n workload dan aangepast wordt.. dat is gewoon hetzelfde werk voor minder geld... tja, gekke Henkie! Niemand kan voor een ander bepalen wat een goede balans is. Dat bepaalt iedereen voor zichzelf en zolang kinderen blij, gelukkig zijn en een goede ontwikkeling mee maken kan er een heleboel. Ook twee ouders die beide forse dagen maken (met hulp van nanny, oma's, kdv of andere vorm van opvang) thuisblijfmama's of papa's, oudercreches etc etc... Kinderen zijn ongelofelijk flexibel en zolang de tijd die de ouder met het kind heeft maar werkelijk quality time is, kan er heel erg veel.
Ik heb het over mijn man, niet over die van jou. Dus kom maar weer van die kast af Mijn man wil graag 4 dagen werken omdat hij zich anders die vlees snijdende man voelt. Jouw man voelt dat niet zo en deelt zijn uren anders in. Helemaal prima. Verder sluit ik me aan bij Cygnet.
Je hebt het over jouw man, maar jouw mening komt op mij gewoon erg stigmatiserend over. Je zegt nu weer zoiets, nl. "Jouw man voelt dat niet zo" daar irriteer ik me een beetje aan ja (niks persoonlijks). Waarom? Omdat hij dat niet zo voelt, maar omdat hij niet zo is. Omdat hij vergeleken met andere mannen die 60 uur per week werken heel bewuste keuzes maakt en niet zijn werk voor alles laat gaan. (Als er al iemand bij inboet, dan ben ik dat). Het is dus niet persoonlijk Maja. Ik heb heel veel respect voor hoe mijn man met het vaderschap omgaat en ik wil graag duidelijk maken dat niet iedere man met drukke baan en hoge functie alleen op zondag het vlees komt snijden. Dat zit hem namelijk niet in tijd, maar in karakter van de mens. Mijn man is een toppapa, topman, topwerknemer, topcollega en wordt door al die partijen dan ook erg gewaardeerd.
Ik snap dit niet; je man werkt 1 dag thuis maar heeft dan tevens 'papadag'?. Dat zou mijn man met zijn baan echt niet kunnen.
Dat moet je zelf beslissen. Vind jij het acceptabel om je kinderen vier adgen naar de opvang te brengen? Of gaat dat knagen? Zelf ben ik minder gaan werken sinds de geboorte van onze jongen en dit jaar heb ik er ook één dag ouderschapsverlof bij. Volgend jaar laat ik mijn contract aanpassen zodat ik nog maar drie dagen hoef te werken. De kleine gaat dan twee dagen naar de opvang, één dag werkt papa thuis. Dat is voor hem enorm aanpoten maar hij kan zijn werk wel zo plannen dat hij onder slaaptijd zijn telefoontjes kan plegen en de rest van de dag maakt hij offertes en doet hij ander remote werk. Daar staat wel tegenover dat ik meer doe in het huishouden. Alleen nu even niet met mijn bekkenpijn en 31 weken zwangerschap .
Dit klinkt inderdaad goed! Helaas is dit hier geen optie... ik werk zelf in het onderwijs en moet dus vroeg weg. Mijn man is rond 6.00u de deur uit. Wie weet in de toekomst.... jouw plaatje lijkt me heel prettig!
Nou, fijn toch dat je zo trots bent op je man en hij zijn uren zo goed kan indelen? Dat werkt voor jullie als gezin, fijn dat iedereen daar gelukkig mee is. Mijn man zou dat alleen niet prettig vinden en zou zich daardoor wel de 'afwezige papa' voelen. Hij wil graag een dag alleen met zijn kids en dus een dag de volledige zorg op zich nemen. Ik zeg toch niet dat doordat jouw man zijn tijd anders indeelt hij de man is die op zondag het vlees komt snijden? Ik zeg alleen dat mijn man zich zo zou voelen. Ik zeg dus niks over jouw man. Sterker nog, het interesseert me geen bal hoe hij het doet (niet lullig bedoeld). Het gaat er om dat je als gezin gelukkig bent met hoe de balans verdeelt is tussen werk en gezin. En dat is heel persoonlijk.
Oh, maar dat wil mijn man ook! En dat doet hij dan ook. En ik wil ook heel graag een lekker (half) dagje voor mijzelf alleen. Zaterdag heet dat bij ons. Everybody happy.
Heerlijk, dagje voor jezelf Hier wisselen we de weekenden/dagen wat af. Proberen ook de tijd te verdelen tussen dingen als gezin doen en voor onszelf. Ik heb de luxe dat mijn man dus 1 dag thuis is en ik dan in principe voor mezelf heb. Ga ik nu gebruiken om een bedrijfje op te starten Everybody happy=geluk=gelukkige kindjes=fijn
Wat betreft niet een dag minder kunnen werken: er is toch wettelijk recht op ouderschapsverlof: 6 maanden per kind, op te nemen voordat het kind 8 wordt geloof ik. Kan ook met een dag per week bijvoorbeeld. Werkgever mag dit niet weigeren. Kan wel zijn dat je bijvoorbeeld het geld niet kan missen, want het is in de meeste bedrijven onbetaald (ambtenaren krijgen het nog wel deels betaald naar het schijnt). Mijn man nam ouderschapsverlof in een heel groot technisch bedrijf waar parttimen zeker voor een man bijzonder ongebruikelijk is. Waarschijnlijk was hij de eerste die het ooit heeft gedaan. Hij kreeg niet bijzonder veel begrip maar deed het toch. Vond ik heel stoer!
Wettelijk of niet; bij sommige bedrijven/in sommige functies kan het gewoon niet. Wil je dan je zin doordrijven, mis je wel en stuk goodwill de rest van je werkend leven.