Zooooo dames..... Ik heb gisteren niet gelezen en keek even of er nog reacties waren. En hoe! Het openen van 'mijn' topic was bedoeld om overwegingen van anderen te krijgen. Die heb ik gekregen en mijn ogen werden geopend door 1 van de dames; drie dagen wat langer werken en de vierde dag van 9.00u tot 15.00u. Dit is nu ook de insteek. Ik ben gevraagd voor de nieuwe functie en dit biedt onderhandelingsruimte. En als het niet kan, even goede vrienden. Dan blijf ik gewoon werken waar ik nu werk en heb net zoveel plezier als nu. Mijn man kan niet minder werken. En in het begrip 'kan' zit wel rek hoor. Natuurlijk, als we echt zouden willen zou hij minder kunnen werken. Maar het levert meer werk op dan rust (voorbereiden voor die ene vrije dag, klaarleggen van werk, op zondag toch nog even naar de zaak om te kijken waar hij mee verder moet etc) en minder salaris. En bovendien, hij hoeft van mij niet minder te werken. Ik werk voor de leuk en hij voor de rest. En ik ben ambitieus en wil best meer werken maar zoals eerder gezegd niet ten koste van mijn kind en ons gezin. Traditioneel? Ja misschien, maar voor ons prima. Ik houd jullie op de hoogte van de gang van zaken.
Succes mol, fijn dat je iets hebt kunnen bedenken dat hopelijk voor jou goed gaat werken. Nu hopen dat je werkgever het licht ook gezien heeft Ik blijf het alleen heel bijzonder vinden dat er in NL zó veel vrouwen minder kunnen werken dan (bijna) fulltime, en zó veel mannen die dat niet zouden kunnen. Het is een kwestie van keuzes maken, en welke keuze je ook maakt is toch prima zolang het voor jouw hele gezin werkt?
Inderdaad. Plus dat het in de praktijk gewoon minder wordt geaccepteerd bij mannen. Mijn man heeft die optie gewoon niet binnen zijn functie. In mijn branche wordt het juist wel geaccepteerd (zou je niet denken), maar dat komt omdat mijn salaris niet hangt aan het aantal uren. Ik moet gewoon mijn werk af hebben, vaak kan ik de tijden zelf indelen. Als ik een drukke week heb gehad met de kinderen, plan ik soms een nachtje doorwerken, kruip achter mijn comp en werk zo een dag bij.
graag gedaan Maar bij mijn man op het werk moet hij er gewoon 5 dagen per week zijn. Hij heeft vorig jaar wel eens gevraagd of hij de uren in 4 dagen kon proppen, maar dat was gewoon geen optie. Ook de vrouwen daar werken 4,5 of 5 dagen. Zijn veelal belgen en daar is dat normaal. Het is een functie met veel klantcontact en ze willen gewoon vaste mensen voor vaste klanten. Ook met vakantie opnemen gaat het allemaal in overleg. Het kan wettelijk wel anders geregeld zijn, maar je wil ook gewoon dat het gunsten verlenen van 2 kanten komt. In deze tijd zo op je strepen staan om dingen af te dwingen is gewoon niet handig. Al komt mijn man om in het werk, want in deze tijd is geld binnen halen gewoon het belangrijkst Ze hebben al het personeel hard nodig. Wij hebben daarom ook besloten om flexibel op een andere manier te zijn en dat is dus dat ik stopte met werken.
Hangt dus erg van de combinatie baan en man af denk ik. In het geval van de baan van mijn man lukt het hem dus wel. Ik zou het ook niet kunnen maar het lukt hem in 95% gevallen wel en de overige 5%^vullen ik of mijn schoonouders in. (het gaat in het bedrijf van mijn man erg om 'outcome' en niet om input of output)
Ik ben in ons bedrijf de enige die parttime werkt, omdat ik een heel andere functie heb dan de rest. De anderen kunnen ook niet minder werken, of het nou mannen of vrouwen zijn. Sterker nog, 40u redden ze eigenlijk nooit, het is altijd minstens 50. Blij dat ik in andere functie zit
Is maar hoe je het bekijkt. Jij denkt daar zo te lezen heel slecht over: over een papa die gepromoveerd is, een heel goede EN leuke baan heeft en ook nog eens een bak met geld verdient, zodat hij niet tot zijn 70e door hoeft te werken en ik thuis kan zijn. Een twintig jaar lange carriere, heel leuke collega's en een flexibele baan gooi je niet zomaar op straat. Zeker in deze tijd niet. Dus het antwoord blijft nee: mijn man KAN niet 1 dag minder werken.[/QUOTE] Ik denk daar helemaal niet slecht over. Sterker nog ... geweldig voor je man dat hij zo blij is met zn baan . Maar dan nog is het wel degelijk een keuze om die baan te willen met alle consequenties van dien. Mijn keuze zou het niet zijn, gewoon omdat geen baan op kan tegen heel veel bij mijn kinderen zijn. En ik heb gelukkig de luxe om die keuze zo te maken. Volgens mij heeft Wouter Bos ergens geschreven (en misschien ook gezegd) dat het te laat is om je op je sterfbed af te vragen: 'Heb ik wel genoeg tijd met mijn kinderen besteed?'. Beter nu dus bedenken. En als je daarop JA kunt antwoorden én de baan van je leven hebt dan is dat toch fantastisch? Dus nogmaals ... ik denk daar niet slecht over (maar ik ben zelf wel heel erg blij dat mijn man wel 4 dagen werkt en 3 dagen bij zn kinderen is en iedere dag op tijd thuis is)
Als je dat bijzonder vindt, dan vindt ik het bijzonder dat zo weinig vrouwen aan de top staan in NL, dat is het hele eiereneten. Op het niveau van mijn man bevindt zich geen enkele vrouw, geen een. Mannen zorgen voor het voedsel, vrouwen voor het kind. Daar zit nog wel wat evolutieruimte.
Alle consequenties? Je bedoelt topsalaris, uren vrij indeelbaar, leuk werk, fijne collega's, opgebouwde credits, etc.? Mijn keuze ook niet; ik wil helemaal niet werken omdat ik de hele dag bij mijn kind wil zijn. Kan jij dat zeggen? WIE?? Zogelukkig zegt: "Spijt is voor losers". Je leeft nu en in de toekomst. Bovendien is de baan van mijn man niet te vergelijken met die van een minister. Wij zijn heel gelukkig met elkaar en met onze levenswijze. Dat wordt niet beter als mijn man een "papadag" neemt. Hij is 3 jaar geleden papa geworden en is een bovenstebeste. Mijn man is de liefdevolste, attentste persoon die ik ken en daar kan een "papadag" helemaal niks aan veranderen. Mijn man vliegt terug uit Londen als hij daar de volgende ochtend vroeg weer moet zijn, zodat hij zijn kind welterusten kan kussen. Ik ken ook papa's die op die dag het toch niet kunnen laten in te loggen en in de speeltuin met hun BB aan hun oor gekleefd staan. Of die in het weekend gaan stappen met vrienden, de zaterdag tot laat in hun bed liggen stinken en de hele dag strontchagrijnig zijn of naar de voetbal moeten. Mijn man is de hele zaterdag op pad met zijn zoon. Neuh, je doet er alleen maar een partijtje cynisch over ... De mensen die trouwens het hardst afgeven op een ander, zijn vaak strontjaloers. Nu zeg en denk ik niet dat jij dat bent, ik denk dat jij heel gelukkig bent met je gezinnetje, maar op anderen zou het zo over kunnen komen. Zoals ik al eerder schreef is mijn man (meestal) ook op tijd thuis en als hij nog moet werken, zal zijn zoon daar geen hinder van ondervinden, want die ligt dan in zijn bedje. Dus maak je nu zo'n poeha om het verschil tussen 3 dagen thuis en op tijd thuis en 2 dagen thuis en op tijd thuis EN iedere ochtend een paar uur qualitytime met het kind? Er zijn maar weinig mannen werkzaam op het niveau van mijn man die 's ochtends vroeg met hun kinderen in de plassen stampen tijdens het honden uitlaten of een duplotoren tot in de hemel bouwen alvorens hun driedeel aan te trekken.
Volgens mij is inderdaad het hele eiereneten dat de gemiddelde NL vrouw zo'n baan helemaal niet ambieert. Oftewel: ze WIL niet, ipv ze KAN niet. En andersom net zo. De mannen aan de top van het NL bedrijfsleven willen niet minder werken (minder verdienen, minder pensioen opbouwen, minder status hebben, of wat hun motief ook mag zijn), ipv dat ze het niet kunnen. Dus 'ik kan niet minder werken', ik geloof het gewoon niet. Het zou best kunnen, maar men vindt de consequenties daarvan niet aantrekkelijk. Bijvoorbeeld omdat het betekent dat je dan op zoek moet naar een andere baan.
Ik kan me geen 'niveau' bedenken waar zich 'geen enkele vrouw' bevindt? Er zijn toch ook genoeg vrouwen zonder kinderen, pure carrieretijgers, met topinkomen, gepromoveerd, etc. Misschien dat vrouwen eerder in andere sectoren op hoge plaatsen zitten (ik denk aan juridisch, gezondheidszorg, maar ook als hoogleraar bv) en mannen meer in het bedrijfsleven oid, maar dat dat dan een hoger 'niveau' is?? Ben het natuurlijk wel eens dat vrouwen veel vaker kiezen voor parttime en bereid zijn hun carriere op een (iets) lager pitje te zetten dan mannen, als er kinderen komen. In mijn ogen is het ook willen als het gaat om minder/anders werken en evt een lager inkomen daardoor, 'opgeven' van bepaalde ambities/voldoening. Niets mis mee, maar ben daar dan gewoon ook eerlijk in. De hele ontwikkeling die je toch méér meekrijgt en de band die je opbouwt als je er het grootste deel van je tijd insteekt, kun je m.i. gewoon nooit evenaren icm een fulltime baan. Of je die tijd nu invult door samen in de plassen te gaan stampen, erop uit te gaan of door thuis te kneuteren. Mijn vriend werkte eerst fulltime als freelancer, gewoon 9-17u, zeg maar. Toen dochter ongeveer een jaar was, heeft hij bewust een periode vrij genomen. Toen merkte hij pas hoeveel hij miste van haar. Momenteel werkt hij zo'n 2 dagen freelance en daarnaast is hij druk bezig een bedrijf op te zetten. Daar gaat véél tijd in zitten, maar wel veel vanuit huis en (deels) zelf in te vullen. Hierdoor krijgt hij ook meer mee van thuis. Ook heeft hij altijd al de zaterdagmiddag als 'papadag' gehad. Maar nog is dat lang niet hetzelfde als wat je meekrijgt als je echt een paar dagen per week met je kind meedraait.
Wat een bijzondere discussie hier zeg... iedereen vindt toch zijn of haar eigen balans met het gezin? Papadagen zijn maar raredagen vind ik ... mamadagen hoor je nooit. Je besteedt kwalitatief goeie tijd met je kinderen.. de hoeveelheid tijd maakt een kind echt niets uit hoor. Ik had een werkende moeder maar zij was er echt voor me wanneer ze thuis was en dat was meer dan genoeg. We hebben een topband, altijd gehad en daarvoor hoef je niet uit school thuis te zitten met de thee... Je moet er wel zijn voor je kinderen maar dat zit niet in vaste momenten... En van fulltime werken zijn kinderen niet slechter geworden hoor.. het is gewoon een andere tijd nu. Mijn vader werkte meer dan fulltime maar was er op momenten echt voor mij.. DAT is wat telt en dat is wat ik onthouden heb. Op zaterdag mee naar hockey, meestal (!) bij schooluitvoeringen er kunnen zijn maar vooral quality time! Niets dure uitjes maar SAMEN... het bos ontdekken, naar de vliegtuigen kijken, vissen etc etc... Er zijn trouwens voldoende jobs waar je nauwelijks vrouwen ziet... dat heeft alles te maken met het grote aantal uren wat gevraagd wordt en het reizen bijvoorbeeld. Veel vrouwen hebben hier gewoon geen trek in (kinderen of geen kinderen) en wanneer het dan echt een mannenwereld is, dan is het al helemaal weinig aantrekkelijk. Sommige banen stellen gewoon forse eisen aan je beschikbaarheid... of je dat wilt is een eigen keuze maar nee, niet elke baan is maakbaar en draaibaar om een gezin. Wanneer iemand dat dan toch voor elkaar krijgt (bijvoorbeeld door op en neer te reizen) dan is dat alleen maar te waarderen!
Sjemig ZG, wat reageer jij vreemd?! Ik vind het echt echt echt prima als mensen keuzes maken die ik zelf niet zou maken. Ben daar niet cynisch over, wel over de stelling dat het geen keuze is. Wat dat is in veel gevallen gewoon kullenkoek Persoonlijk moet ik er niet aan denken om alleen de zaterdag alleen te zijn met mijn kind, juist omdat ik daar wél spijt van zou hebben. Maar als je daar anders over denkt = prima! Hiermee wil ik niet zeggen dat je geen qualitytijd hebt met je kinderen, dat je kinderen voor altijd verpest zijn, geen goede band kunnen opbouwen met die ouder of dat je een slechte ouder bent. Persoonlijk moet ik er ook niet aan denken om iedere dag thuis te zijn en ben dus gigantisch blij met mijn halve baan. Ik zou kunnen stoppen met werken als mijn man voltijd gaat werken. Maar dat willen we allebei niet. Dat betekent inderdaad dat we ervoor kiezen niet een bepaald salaris te hebben en niet bepaalde functies te kunnen vervullen. Ook dat is een keuze Persoonlijk zou ik het niet leuk vinden als mijn man volle mep werkt en ik niet of andersom. Liefst 50:50. Maar nogmaals ook dat is onze keuze. Inderdaad ... wij hebben geen supertopsalaris, dat is onze keuze. Jullie blijkbaar wel, das jullie keuze. Ik veroordeel andermans keuzes niet, ik ben alleen verbaasd als mensen zeggen: het KAN niet. Het kan namelijk wel, maar dan moet je dus een andere keuze maken. En misschien is het niet willen dan zo sterk (omdat je perse niet wil werken of juist perse die baan met dat salaris etc) dat het voelt als niet kunnen. Dus ... het is een keuze ... en als je die keuze met je hoofd en je hart en als gezin maakt dan is dat een goede keuze. Maar het blijft een keuze. En inderdaad als je een topfunctie hebt dan is het lastig om minder dan 40+ uur te werken en zul je dus minder tijd bij je kinderen zijn: you can't have your cake and eat it too. Maar of je je taartje bewaard of opeet is een persoonlijke keuze.
Ik kan nog eerder begrijpen dat het 'kan niet' wordt bij iemand met een minimumloon en een partner die niet kan werken of geen partner, gewoon omdat je anders de rekeningen echt niet meer kunt betalen. Maar als het gaat om 2 keer modaal of 4 keer modaal (of nog meer), heb je in mijn ogen altijd een keuze. En dan vind ik de ene keuze niet slechter dan de andere, zolang je er maar achter kunt staan en het totaalplaatje voor jou klopt.
Ik snap de discussie inmiddels ook niet meer zo.. Het gaat er toch om wat voor jou en je gezin het beste past? Waar iedereen tevreden mee is?
En een ander huis. Miz wordt hier veel te makkelijk over gedacht! Zeker in deze tijd! Mijn man ziet zijn baan wel als meer dan alleen geld verdienen. Als je al 20 jaar bij 1 bedrijf zit, heb je al heel wat credits opgebouwd. Waarom werk jij; alleen voor de centen of ook omdat je je baan leuk vindt, je fijne collega's hebt, etc.? Mijn man is een trouwe hond, geen jobhopper.
Nee, jij reageert vreemd met je idiote quotes van ene Bos. Die nu trouwens partner is van KPMG en nog steeds veel meer werkt dan mijn man. Ik denk dat jij het niet helemaal begrijpt: mijn man heeft juist wél qualitytijd met zijn kind. Ik zal het even voor je vertalen: quality betekent: kwaliteit. Ik zal nogmaals mijn man een veer in zijn achterste steken: ik denk dat er weinig mannen zijn die zo hard werken en hun hele vrije zaterdag spenderen met kind. Ik weg weleens: moet je niet eens wat voor jezelf doen, maar dan zegt hij: "Jij doet al 3 jaar bijna niks voor jezelf". Jou 1 dag in de week ontlasten is het minste dat ik kan doen. Hier thuis is altijd 1 ouder, is dat bij jullie ook zo? Mijn kind wordt niet verzorgd en opgevoed door opa's/oma's, gastouders of kinderleidsters. Waarmee ik natuurlijk niet insinueer dat je kinderen daarmee voor altijd verpest, kinderen geen goede band kunnen opbouwen met de ouders of dat je slechte ouders bent. Ik heb er niks op tegen, maar persoonlijk moet ik er niet aan denken! Dat is zeker een keuze, een zeer bewuste. Mijn slechte gezondheid speelt daar tevens een rol in. Kan jij supertopsalaris definiëren? Wij hebben geen supertopsalaris. Dat heeft de baas van zijn baas van zijn baas van zijn baas. Jullie werken allebei, dus verdienen samen ook aardig neem ik aan. Ik werk niet, dus heb ook geen inkomen. Ik sta op repeat geloof ik: maar je hebt kunnen en kunnen. Ik kan niet hardlopen, dan verga ik van de pijn. Maar hee, ik heb wel benen, dus in principe zou ik kunnen hardlopen. Mijn man kan alleen minder werken als hij weg gaat bij dit bedrijf en dus alles weggooit wat hij in 20 jaar heeft opgebouwd: en nee, Salapio, ik heb het niet over salaris. Ik denk dat jij je daar geen voorstelling van maken. Mijn man zou bij een ander bedrijf wel redelijk hoog kunnen starten maar zou ook opnieuw moeten beginnen. Bovendien is mijn man mid 40, die jobswitch had hij dan eerder moeten maken. Er wordt wel erg makkelijk over gedaan: "Hee, verander je toch van baan?" Er zijn ook nog mensen die niet alleen werken voor het geld, maar die hun werk gewoon echt heel erg leuk vinden. Ik vind huisvrouw zijn gewoon heel erg leuk. Nou fijn, zijn we daar uit! Maar doe nou niet net alsof mijn man zijn kind nooit ziet, want dat is dus echt niet zo. Dat zou ik niet willen hebben!
Mooi gesproken; vooral de woorden over je vader. Dat is waar het om draait: hoe je je vader herinnert en niet hoeveel uur hij thuis was.