Ik denk dat vooral de voorlichting vanuit vk/gyn/zh veel beter moet worden.. En niet alleen de voorlichting, maar ook de begeleiding.. En misschien wel vooral de begeleiding. Nu had ik bij de jongste natuurlijk de ervaring met/van de oudste, waarbij ik 5 weken meer dan fulltime heb moeten kolven om fatsoenlijke hoeveelheden melk eruit te kunnen krijgen en dan hopen dat hij niet al te vaak voor een extra voeding zou komen, omdat ik dan niet genoeg had (uiteindelijk mooie voorraad op kunnen bouwen, maar was meer geluk dan wijsheid) De jongste had sowieso bijvoeding moeten krijgen na een paar dagen, of ik nu zou kolven of niet. Ze groeide niet (ze viel niet meer af, maar kwam letterlijk niks aan). Zag er op zich tevreden uit, huilde niet o.i.d. Maar ze liet er rustig 4.5 uur tussen zitten. Kwam na 2 dagen duidelijk niet zelf meer voor een voeding. Bij de oudste borstontsteking gehad, maar stug door blijven kolven.. Bij de jongste wederom borstontsteking gehad, maar geprobeerd om te blijven voeden. Ik ben doordeweeks alleen met twee kinderen, geen back-up die de oudste op kan vangen, behalve de vaste dagen KDV. Elke 2 uur kolven plus tussendoor aanleggen is niet te doen in mijn geval. Dus besloten om te combineren. BV én FV. Ik heb gelukkig nog 3 weken met links (rechts zat de ontsteking en ingetrokken tepel waarbij tepelhoedje niet werkte plus letterlijk geen melk, ook niet na vaak/veel kolven) kunnen voeden in de ochtend en in de avond. Bij de oudste alles gedaan wat ik kon om zo lang mogelijk bv te kunnen geven (alleen dan gekolfde bv) en bij de jongste niet letterlijk alles aan gedaan omdat dat domweg geen optie was, maar wel gevoed zolang ik kon. Na 3 weken was de voeding niet meer genoeg en kreeg ze nog een klein flesje na een uurtje en toen was het ook snel klaar en kwam er niks meer uit. Maar wat een verschil van kind kreeg ik. 2 dagen op gecombineerde voeding en ze kwam netjes zelf voor een voeding, was wat vaker wakker, duidelijk meer tevreden.. De beslissing om af te bouwen/combineren is echt niet makkelijk geweest. net als bij de oudste had (en soms heb) ik het idee dat mijn lichaam heeft gefaald. Dat mijn lichaam niet dat kan doen waar het voor gemaakt is. of elk geval, dat mijn borsten hun functie niet snappen.. Daarom vind ik het een gevaarlijke uitspraak. Hoe snel een moeder die beslissing ook maakt, hoogstwaarschijnlijk is die keuze niet makkelijk geweest (dan heb ik het even over de mensen waarvan je zou denken dat ze het gewoon niet wil). Het ligt niet altijd heel eenvoudig. Je weet domweg niet wanneer het een kwestie is van niet willen als iemand zegt; ik had geen voeding. En ik moet zeggen; toen ik las dat het een kwestie is van niet willen, schoot dat in het verkeerde keelgat. Wie zegt dat? Dat maakt iemand anders er van..
Sorry, maar nu komt het op me over alsof iemand zijn kind mishandeld door geen of niet lang BV te geven. Je kent diegene niet behalve dan van wat je leest op een forum, je weet niet hoe diegene het ervaart, hoeveel pijn het doet (mijn pijngrens is vrij hoog, maar dat geldt niet voor iedereen) of wat er nog meer achter zit. Iedereen maakt de keus uit liefde voor haar kind.. En ja, ik sta achter de uitspraak dat het beter voor je kind is om een (uit)geruste moeder te hebben die fv geeft, dan een moeder die met volle tegenzin bv geeft of blijft geven. En als ik daarmee de FV industrie steun, so be it.
Exact. Daar heb ik ook respect voor. Als je gewoon echt niet wilt. Ik heb een vriendin die wil gewoon echt geen bv geven. Prima. Ook goed. Maar een paar anderen hebben snel opgegeven, en dat vind ik jammer. Want die kijken dan naar mij en dan zeggen ze "oh, dat is wel mooi he, dat het bij jou zo lekker loopt. Ik wilde ook wel, maar bij mij ging het niet." Ok, ik geef toe. Die kinderen van mij kunnen gewoon goed drinken. De jongste hing na vijf minuten al perfect aan de borst. Daar heb ik dan mazzel mee. Maar ook bij mij kwam er dus de eerste dagen niets uit, en moest er bijgevoed worden, en wij hebben ook wekenlang spruw gehad. Met andere woorden: het gaat nooit helemaal vanzelf. Alleen ik maak nu de keuze om dan door te zetten, en een ander maakt die keuze niet. En inderdaad, fv is echt geen makkelijke keuze. Of tenminste, wel in hoeveelheden voedingen en gedoe wat dat betreft (zo drinkt de baby van 8 weken van mijn vriendin evenveel voedingen als mijn zoontje van 9 maanden - 5 per dag ). Maar als ik zie wat een ge-eikel de goede keuze voor fv teweegbrengt. Dan weer hebben ze krampjes, dan weer opstopping, dan weer opgeven, HA, Omneo, weet-ik-veel. De hele tijd maar van alles uitproberen. (Ik vind dat ook gewoon sneu voor die kleine babietjes, maar dat ben ik . Vooral pasgeboren babietjes horen daar - wat mij betreft - niet aan blootgesteld te worden.) En over dat stoppen een eigen keuze is. Bij de oudste ben ik redelijk snel begonnen met afbouwen. Na een week of 5 al, en met 10 weken was de voeding op. Hij dronk best goed, maar we hadden steeds spruw en daar kreeg ik verkeerde voorlichting over (achteraf weet ik dat). Maar de beslissing om te stoppen heb ik toch wel echt zelf genomen. Ik trok het niet. Voor de eerste keer moeder, erg onzeker, onrustig kind, ik miste mijn eigen moeder (die is overleden), het was me allemaal te veel. Maar ik heb eigenlijk wel altijd gezegd dat het mijn eigen keuze was. IK wilde niet meer. IK trok het niet meer. Ik heb nooit gezegd van "het ging niet". Je moet ook gewoon eerlijk zijn naar jezelf toe.
Uitgerust? Ik vind het flauwekul dat een moeder uitgeruster is met kv. Bv geven is niet vermoeind, moeder worden wel! Je hebt 9 maanden om bij te komen. Ik had minimaal 2x zo lang nodig. Bevallen is gewoon vermoeiend, men wil te snel teveel. Ik stond pas na 5 weken buiten (BI, PE, KS) en achteraf denk ik: "Wáaaaat"! Dat gewinkel, uit met vriendinnen, dat kost meer energie dan rustig op bed liggen en je baby aanleggen. Ik blijf zeggen dat dat geen energie kost maar energie geeft! Ik kwam er enorm van bij, ook emotioneel, omdat het zo'n heerlijk fijn gevoel is! Ik snap ook nooit dat moeders "er niks mee hebben". Huh? Toen mijn zoon aanhapte 1 uur na de ks, vond ik dat zo machtig mooi! Helaas was de volgende keer pas een week later. Maar die fantastische ervaring smaakte naar meer. Ook nog toen ik hyperlactatie bleek te hebben en Raynaud kreeg en toen ik geopereerd werd bij 9 maanden en ook nog toen mijn zoon bij 22 maanden nog steeds om nachtvoedingen kwam. Oke, het "Uitgeruste Moeder-excuus" daar kan ik niks mee, maar als je echt met volle tegenzin voedt en je het KOTSbeu bent, dan zit je dus gespannen en ik als langvoedster ben ervan overtuigd dat je kind de state of mind van zijn moeder voelt. Voeden is meer dan het geven van melk, het is ook een heel intiem samenzijn met je kind. Als je daar niks mee hebt, stop er dan maar mee.
Oh maar ik ben ook heel eerlijk naar mezelf toe hoor.. Ik had bij de jongste kunnen proberen om heeeel veel te gaan kolven om te kijken of de productie nu wel omhoog zou gaan, al was die kans wel heel klein, alleen was dat geen optie door de thuissituatie. Bij de oudste heb ik die keus ook zelf gemaakt. Het ging niet meer, het kolven brak op. Ik was kapot en ik trok het niet meer.. Maar hoewel ik beide keren zelf de keuze heb gemaakt, durf ik wel te zeggen dat ik, vooral bij de oudste, er alles aan gedaan heb zover ik op dat moment kon.
Met (uit)gerust bedoelde ik het niet letterlijk.. Meer in de zin van; geen stress, geen tegenzin, achter je keuze van BV staan..
En dan daarbij.. Ik heb de jongste gewoon met een bloot bovenlijf de fles gegeven hoor.. Lekker samen, knus, elkaar leren kennen, wennen aan elkaar.. alleen kwam de voeding bij mij uit de fles en niet uit de borst..
@zogelukkig: wat jij zegt, daar kan ik me ook wel in vinden hoor. Nu ben ik verder niet zo extreem in her natuurlijk ouderschap oid. Maar ik begrijp jonge moeders niet die na een paar weken alweer een paar avonden per week op stap zijn voor van alles en nog wat (clubjes, sport etc) ZONDER kind. Ik wil dat gewoon echt niet. Ik had na 4 weken een bruiloft en ik heb het hele gezin meegenomen. En we zijn op tijd weer naar huis gegaan. Maar goed. Ik zal wel beschermend zijn ofzo. Of die jongens naar me toetrekken. Ook ik genoot trouwens enorm van de nachtvoedingen. Het is toch bijzonder en speciaal.
En nu ga ik toch reageren, wilde het eigenlijk niet. Ik heb de ervaring met borstvoeding heel moeilijk gevonden. En ik keek ook naar borstvoedende moeders als zijnde de "borstvoedingsmaffia". Inmiddels ben ik hier ook grotendeels op terug gekomen en heb ik inderdaad van een groot deel het idee dat ze je ook die mooie ervaring gunnen en je kindje. Maar ik vind nog steeds, hoe anderen hier ook naar kijken, dat je in nerderland gezien word als slechte moeder als je kv geeft. Ik heb het maar een week geprobeerd. Mijn meisje hapte niet goed, ondanks begeleiding. Er kwam niet snel genoeg iets en ze had enorme honger. Hierdoor werd ze enorm gefrustreerd en daardoor kwam er natuurlijk nog minder. Ik ben hier echt heel goed in begeleid. Ik ben gaan kolven en ook nog iedere keer blijven aanleggen, maar de strijd bleef. Ze moest dus ook iedere voeding kv en kreeg daarbij 1 keer per dag alle opgespaarde melk. Ze had echter wel iedere keer meer nodig en ik kolfde er niet meer om. Aan het einde van de week, met een tepelhoedje, dronk ze een paar slokjes uit mijn borst. Ik brak toen echt compleet. Want tot dan toe voelde ik me zo afgewezen door mijn eigen dochter en kreeg ik bijna een hekel aan haar . Maar ik raakte ook compleet in paniek. Ik kolfde per dag met moeite 1 voeding van de minimaal 7 die ze nodig had en nog dronk ze niet goed. Ik had al de hele week alleen maar gehuild en kon dat nu ook alleen nog maar. EN wat deed ze het goed op de kv. Ik heb toen besloten te stoppen. En ja, alle begin is moeilijk, en ja, ik ben snel gestopt. Maar wat hierboven ook al is gezegd, voor iedereen ligt die grens ergens anders. Het is alleen voor mij persoonlijk best kwetsend om dan te lezen dat het een kwestie is van willen want er zit veel meer achter. Nu is bij mij ook een hoop medisch aan de hand geweest en dit zou heel goed mee kunnen spelen, maar dan nog was voor mij hier de grens bereikt. Ik heb me ongelooflijk schuldig gevoeld, maar gelukkig kan ik nu volop genieten van mijn meisje. Want ja, in mijn geval is het toch echt wel zo, een gelukkige moeder is voor haar toch echt een stuk beter en dus ook voor mijzelf. En ook hier voldoende huid op huid contact, huid op huid de fles, draagdoek, douchen. Hoop dat het niet een te warrig verhaal is!
Ik heb mijn kind ooit 1 fles gegeven, vond het echt vreselijk! Was blij dat mijn man dat die paar keer met alle liefde heeft gedaan. Maar ook hij vond het niks en zei: "ik zie hem liever aan jouw borst".
Ik mis in het bovenstaande BV relaas een beetje het respect richting vrouwen die KV geven. Tuurlijk zullen er vrouwen zijn die snel opgeven, maar je moet opletten met wat je typt. Dit kan heel erg kwetsend overkomen. Iedereen in zijn waarde laten.
Tja, de oudste had geen kracht om aan de borst te drinken, vandaar het kolven.. dus uit de fles.. had niet zoveel keus Ik vond het bij beide heerlijk om huid op huid contact te hebben tijdens het geven van de fles.. juist omdat bv niet lukte.. voor mijn gevoel was het 'net echt'
Oh, maar ik had het niet over een flesje moedermelk, maar kunstvoeding. Als je geen bv kon geven, lijkt me dat een mooie vervanging: gekolfde moedermelk uit de fles op een blote borst. Ik kan niet kolven, heb altijd respect gehad voor moeders die dat deden.
Oh zo haha. sorry verkeerd begrepen.. Haha was allang blij dat ik de jongste elk geval nog twee voedingen uit de borst heb kunnen geven
Moet ik het prima vinden als moeders zonder zwaarwegende redenen kiezen voor FV? Ik vind dat namelijk niet prima. FV is mooi voor als het BV geven echt niet gaat maar niet om te geven omdat je geen zin hebt in borstvoeding of bang bent voor hangtieten. Die krijg je overigens ook niet van BV maar daar wordt niet naar gekeken, het wordt gebruikt als mooi excuus. Mijn mening is dat FV net als roken vermeden moet worden. Aan beiden hangen gezondheidsrisico's en die risico's wil je als moeder vermijden. Tuurlijk groeien er genoeg kinderen relatief gezond op aan de fles, maar ook zijn er genoeg kinderen die gezonder of niet ziek waren geweest met BV. Ter illustratie, het Kipnugget meisje leeft ook nog, dus dood ga je niet zomaar. En nu moet ik zeker gaan uitleggen dat ik FV niet hetzelfde vind als Kipnuggets??? *zucht*
mee eens.. Ik ben echt pro-bv, mits de moeder achter die keuze staat.. En ik vind niet dat je je kindje bewust in gevaar brengt door FV te geven..
Nee dat doe ik niet. Goed lezen! Aan beiden zitten gezondheidsrisico's voor een kind. Dat is wat ik zeg. En wat ik ook zeg is dat je die als het even kan wil vermijden voor je kind.
Niet? En de 2x zo grote kans op wiegendood dan? En de vergrote kans op Crohn? En Astma? En andere nadelen qua gezondheid? Dat is allemaal onomstotelijk bewezen, dus het is niet dat ik hier mijn mening geef, het is feitelijk zo. Tuurlijk zijn het risico's dus bij meeste babies worden niet ziek, maar je loopt wel een verhoogd risico. Als BV niet KAN, dan kan het niet, maar waarom zou je deze risico's vrijwillig willen lopen?