Klaag, klaag klaag tpoic

- Hashimoto dus elke 4 weken internist extra controles
schildklier, inmiddels ook omdat ik insuline spuit.

- Vanaf week 11 erge BI al, wat nu gewoon niet te doen is meer.

- Vanaf week 20 veel harde buiken en dus moet ik verplicht rusten smiddags

- Vanaf week 24 zwangerschapsdiabetes, eerst geprobeert met dieet, nu inmiddels aan de insuline.

- Zoveel vocht in mijn voeten en enkels dat ik ze amper kan buigen en het is een rot gevoel. Vaak ook in mijn handen en vingers.

- Heel veel vruchtwater waardoor bm 3 weken voorloopt op groei, mega buik die k mee moet slepen.
Kan hierdoor zelfs mijn kont amper afvegen na toiletbezoek, schoenen aan doen kan ik niet meer zelf, broek aan doen lukt me niet meer, man moet me helpen, vanonderen wassen, lukt me amper nog...echt drama!!

- Snachts moeilijk in slaap komen door de BI, pijn. Eindelijk in slaap moet ik plassen, 5 a 6 keer per nacht. En dan weer opnieuw een houding zien te vinden waarin ik geen pijn heb en wel gewoon lucht krijg (longen worden weggeduwt)

- Mijn rechterbovenbeen is gevoelloos en dood, maar snachts lijkt het alsof het in de vriezer zit of in de fik staat. DOet zon pijn dan. Of alsof ze spieren uit elkaar trekken. De huid is dan zo gevoelig dat ik er niets op kan verdragen (wie weet wat dit is??)

- Door pijn en lijf wat niet wil kan ik niets meer doen met ons zoontje en daar voel ik me zooooo intens schuldig over..

Maaaaaaaaaaar....ik ben zielsgelukkig dat ons dit 2e wonder geschonken wordt!!! AL wordt het nog erger, geen idee hoe ik dat vol zou houden, maar voor de kleine heb ik alles over......straks als ik bevallen ben dan komt alles wel weer wat ik zou willen doen. En kan ik mijn andere zoontje weer alle aandacht geven die hij verdient.

 

Zodan respect!! Ik zou gillend gek worden wat heb jij veel pijn en ellende.


Ik heb niet klagen bij de eerste vanaf 20 weken thuis gezeten vanwege continu harde buiken ook verplichte bedrust.
Na bevalling gelijk weer zwanger geraakt dus dacht oh jeej als dat maar goed gaat maar gelukkig.

Misselijk tot vandaag niet continu af en toe.
Beetje rugpijn en bandenpijn.
Maar voor de rest geen klagen
Ik zou het zo nog 15x doen
Maar manlief niet

 

Precies, je doet het voor het wonder wat in je groeit..

Hahahahah wat jij zegt, mijn man heeft het wel gehad eigenlijk, hij draait nu overal voor op nu.....

Die BI vind ik wel het ergste van alles eigenlijk...brrr..hoop ook dat het na de bevalling snel wegtrekt, want dit is echt killing.

 

Ben wel benieuwd of er mensen zijn die dat gevoel aan je been herkennen wat ik beschrijf....dood gevoelloos en snachts brandend of juist ijskoud en heel pijnlijke huid..

 

Het klinkt niet echt goed heb je het al aan de verloskundige gevraagd? Ik zelf heb alleen erge steken in mijn lies soms lig ik helemaal krom geen idee wat het is maar gelukkig is het niet heel de dag.

 

Ben nu ruim 25 weken zwanger van nummer 3 en tot nu toe best een goede zwangerschap.
Ben wel tot week 14 iedere morgen kotsmisselijk geweest en hondsmoe en kouwelijk.Steeds het gevoel te hebben dat je ziek gaat worden.
Ik ben wel snel vermoeid moet ik zeggen en daar baal ik wel van want ik wil heel veel doen maar ben al snel moe moe moe.
Ook helaas veel last van spataders en ook mijn tandvlees is flink geirriteerd en teruggetrokken.
Maar als dit het ergste is dan teken ik ervoor.

@Ukoldaatje,dat koude en dode gevoel herken ik wel van mijn 1ste zwangerschap.Toen werd ik 's nachts weleens wakker van een hele dode plek aan mijn bovenbeen,een heel raar gevoel.Is toen wel weer overgegaan en heb er verder niets mee gegaan want ik had het ook weleens gehad toen ik niet zwanger was.Een hele rare gewaarwording is het.Ik denk zelf dat het toch iets van een beknelde zenuw is oid.Ik had toen ook niet zwanger altijd veel last van mijn onderrug en misschien dan toch een gevoelig gebied.

Gr.

 

Jeetje, respect voor wat ik hier lees....wilde even klagen, maar ik besef nu dat ik eigenlijk niets te klagen heb.

Ik ben bijna 29 weken zwanger en heb echt nergens last van gehad. Tuurlijk ben ik de eerste weken ook moe geweest en ook na week 20 kwam de moeheid weer een beetje terug. Maar het heeft me niet tegengehouden om de dingen die ik wilde gewoon te doen. Dus niets te klagen.

Maar nu de laatste 2 weken heb ik veel pijn aan de onderkant van mijn buik. Vooral als ik veel gedaan heb. Maar ook 's ochtends als ik opsta voel ik het al. Het wordt erger in de loop van de dag. Het voelt nog het meest als een heftige spierpijn. Bandenpijn zeggen de gynaecoloog en de vk. En omdat ons mannetje aan de onderkant van mijn buik overdwars ligt, ligt er extra gewicht op dat deel. Ja, merk nu dat ons mannetje steeds zwaarder wordt! Broeken aantrekken wordt steeds pijnlijker want ik kan mijn been niet goed omhoog doen. Dus dat was mijn klaag ding eventjes.....besef heel goed waar ik het voor doe...en dat betekent dat ik gas terug moet nemen.

Nog maar een "paar" weekjes te gaan!

 

Heerlijk klagen!
Ik ben al 3 weken non-stop misselijk, ontzettend moe, bleekjes en erg kouwelijk! Ik heb constant koude handen en rillingen...Heel irritant.
Die misselijkheid vind ik nog het ergste want het beïnvloed mijn dagen wel behoorlijk.
Ben daardoor veel meer thuis dan ik zou willen en doe alleen de dingen die moeten maar verder kom ik niet..Ik hoop dat ik me gauw wat fitter voel en die misselijkheid moet echt heel gauw stoppen!

 

Pff ben af en toe net een oma.. Ben aant klussen in de babykamer en ik merk gewoon dat mn lijf niet lekker meewil.. Irritant want wil zoveel doen Maar die buik van me groeit zo enorm dat het soms echt al in de weg zit.. Ach.. moet eigenlijk ook niet klagen.. Maar soms wel ff lekker.. En dan niet de reactie te krijgen.. je krijgt er iets moois voor terug Fijn topic dus!

 

Loop bij de gyn inmiddels voor mijn zw diabetes en Hashimoto. Hij houdt zich echt puur en alleen met mijn gewicht/bloeddruk en baby bezig heb ik het idee..

Durf het hem niet goed te vragen.

Mijn bekkentherapeute zei dat het ws een zenuw in mijn bil is die door een spier afgekneld wordt en rare signalen doorgeeft in mijn been.

Kreeg er oefeningen voor maar die helpen echt niet..Snachts is het echt pijnlijk. Overdag meestal alleen gevoelloos en dood, soms die steken/trekken alsof er spieren knappen.

Snachts alsof mijn been in de vriezer zit of in de fik staat. En de huid doet dan op een bepaalde plek echt pijn. Zo vervelend.

 

Ja ws gaan ze me inleiden rond de 38 weken idd. Vooral omdat ik zw suiker heb. Naar de bekkenpijn kijken ze niet, dat staat los van de ontwikkeling van de baby in de buik, tenminste zo werken ze in dit ziekenhuis.

Heb erg veel vruchtwater en ben maar klein van stuk, 158cm, en ben door heel veel vocht vasthouden, veel vruchtwater, minder bewegen door pijn en verplichte rust, al 30 kg aangekomen.
Loop met een skippybalbuik rond.

Alles op sta hoogte kan ik zelf nog wel, stoffen op het gemakje, aanrecht opruimen, koken (wel afwisselen met zitten), afwassen (vaatwasser in en uit ruimen kan ik niet meer, dus was ik maar af)..

Lastig met een peutertje in huis hoor. Die nog niet zindelijk is.

Hij was wel potje zindelijk, als ik hem erop zet doet hij standaard een plas of poep, maar geeft t niet aan.

Dan moest ik hem uitkleden, op potje zetten, potje leeggooien en weer luier aan.....

Nu doen we dat alleen even als papa thuis is.

(wc doet ie niets op nog hahah eigenwijze drol)

 

Hebben jullie dat ook dat jullie nu weer veel meer vermoeid raken? Ik zou smiddags echt wel willen slapen weer. Ga ik ook doen, mijn ouders komen straks eindelijk thuis van vakantie....kan ik zoontje daar met een gerust hart laten spelen en zelf even tukken.

 

Ook ik wil ff klagen.
Voor mijn zwangerschap vanaf 2010 heb ik problemen met schildklier, Bloedwaardes niet goed, maar ook niet slecht genoeg, wel veel vermoeidheidsklachten. De huisarts vond het al die tijd niet erg genoeg en wilde me niet doorsturen.
Nu ben ik zwanger en mijn huisarts vond mijn bloedwaardes nog steeds prima. Mijn Vk echter niet en heeft me via via laten doorsturen naar de internist. Bij internist gelijk thyrax gekregen en moet om de 6 weken op controle.
Nu is het zo dat ik de eerste 10 weken van mijn zwangerschap slechte bloedwaardes heb gehad. Ik hoop dat mijn kindje er niets aan over houd.

Verder ben ik super misselijk geweest, maar ben daar gelukkig grotendeels vanaf. Ook lange afstanden kan ik niet meer lopen. Mijn benen kan ik na lang lopen gewoon niet meer optillen naar voren toe. Dus kan ik geen stappen meer maken. Ook is dit erg pijnlijk.

Ik hoop dat dit alle ongemak is wat ik krijg tijdens mijn zwangerschap.

 

ik had in het begin ook nergens last van niet misselijk geweest helemaal niks alleen een beetje moe verder niet maar nu heb ik veel last van harde buiken en moest stoppen met werken en bed/bank rust mag bijna niks doen huishouden moet ik laten liggen dat doet mijn mannetje het buikje van het kindje was te klein dus ik moest veel rusten lopen kan alleen kleine stukjes lopen verder veel last van maagzuur bah dat vind ik nog wel het ergste en niks helpt want het is er over 5 min weer maar genoeg geklaagd hihih iedereen veel s6 met de laatste lootjes

 

Idd even klagen zonder dat er word gezegd dat het voor een goed doel etc etc is

Hier veeeeel last van maagzuur, bah. Ook zit ik al vanaf ongeveer week 17 thuis ivm bekkenklachten en ischias. En de rusteloze benen zijn hier ook aanwezig als ik wil gaan slapen.
Die moeheid van het begin lijkt ook weer terug te komen. Val 'smiddags weer in slaap op de bank terwijl ik vrij rustig doe overdag.

Zo, nu weer verder met genieten van het geschop en uitkijken naar de beeb

 

Zo jeetje wat een verhaal zeg pffffffff ik leef met je mee.
Super dat je nog zo positief probeert te blijven, respect meid en heeeeeeeeel veeeeeeeeeel succes en sterkte met de laatste loodjes