Wauw, van jouw verhaal schrik ik echt. Dat er nog mensen bestaan die dat in hun hoofd halen. Ze al ongetwijfeld trots zijn en overenthousiast,maar deze actie. Ik word al bood als ik dit lees
Berte: Jeetje dat is wel heel erg brutaal! Sommigen mensen denken echt dat ze alles kunnen maken. Daar zou ik ook heel erg boos om zijn geworden. Lijkt me al vreselijk genoeg dat je niet naast je kindje kunt liggen.
ik ben misschien wat makkelijk maar, ik ben vrijdag 27\4 om 1.46 bevallen en mijn ouders kwamen 16.00 langs en hebben viktor vast gehouden, mijn schoonouders kwamen 19.00 langs en hebben viktor vast gehouden. en eigenlijk heeft alle visite viktor vast mogen houden. en nu is het een heel makkelijk mannetje die zich rustig op laat pakken en iedereen die hem pakt gaat hij uitvoerig zitten bekijken, geen onrust in hem te merken.
berte, dat is wel heel erg natuurlijk off topic, van deze topics over kraamtijd krijg ik altijd een programma idee: helse kraamvrouwen! Altijd dat gezeur.... ik wil mijn kindje niet aan die en die geven, ik haat kraamvisite.... ik wil de eerste week geen bezoek.... ik wil alleen bezoek wanneer de kraamverzorgster er is... boehoehoe. Wanneer beseffen mensen nu eens dat het voor heel de omgeving een heuglijk feit is wanneer er een kindje wordt geboren?? Ik krijg van zulke topics altijd het idee dat ik de enige ben die trots is op zn kindje en dat aan heel de wereld wil laten zien. Ik hoop dat ik dat gevoel nog eens mag ervaren... *klaagmodus uit*
+1 hier om 23.30 bevallen en om 23.36 had oma haar al vast de volgende dag heel mijn huis vol visite Ze hebben allemaal zo meegeleefd met zwanger worden en zwanger zijn, ik was oprecht TROTS! Dat zo'n mooi meisje van ons was dat WIJ zomaar hadden gemaakt en gekregen. En dan jou ouders wel vast laten houden maar van je vriend/man niet. Nee dat is lekkere koek. Stel je niet zo aan beval en laat ze genieten. Dat jij niet met hun goed om kan gaan geef je je kindje toch niet mee, het blijven zijn/haar grootouders
Haha ergens heb je een punt. Misschien een idee voor rtl 4? Aan de andere kant, er zijn nu eenmaal vrouwen die het wel vervelend vinden, dat heb je te respecteren ongeacht wat je zelf vind. ( maar trek dan wel 1 lijn, niet die wel en die niet) In het zkh vond ik het even moeilijk maar daarna niet meer. Heerlijk om te zien hoe gek iedereen op dr is!
Oh kan mijn verhaal zijn......ik wil ook niet dat mijn sm mijn babby vast houdt.. Heeft een andere reden.. Ze gaf mij in het verleden telkens de schuld van alle missed abortions (ik was te zwaar, te veel afgevallen in korte tijd, te veel gewerkt, niet gewerkt, me er teveel mee bezig gehouden enz enz)... Toen we met de adoptieprocudere van onze zoon begonnen zei ze direct ' als je dan maar geen zwarte gaat halen'.............vreselijk. Toen we zeiden dat voor een kindje met een special need zouden gaan, zei ze tegen iedereen dat we een ' gehandicapt kind' gingen adopteren.. Bleef maar zeggen dat je niet weet wat je ' in huis haalt'. Ze is hier sinds onze zoon bij ons is, welgeteld 2 keer geweest!! Ze woont hier wel 2 uur vandaan. Wij zijn daar wel vaker geweest. Hij krijgt flutkadootjes in vergelijking met zijn neefjes....van een tientje terwijl neefjes kados mogen uitzoeken in de speelgoedwinkel.... Nu zwanger en zij denkt dat het spontaan is, maar het is via IUI D..en je raadt t al, ze heeft al heel wat voor de baby gekocht omdat ze denkt dat het van haar zoon is....maar we hebben dus donor zaad gebruikt.. Ik kots op haar... Maar t blijft de moeder van mijn man en ik doe mijn man telkens verdriet als ik dat allemaal spui. Hij ziet t zelf ook en is er ook boos en verdrietig om, maaaaar als ik er uit mezelf over begin is hij boos op mij...dus ik hou me maar in.. Bah bah bah... Verder hoeft van mij ook niemand de baby de eerste weken vast te houden dan mijn man ikzelf en ons zoontje.. Ze belde aan het begin van de zwangerschap op, waarom ik nooit de telefoon opneem als zij belt...ja ze belt altijd tussen 7 en 8 dan ben ik ons zoontje aan het badderen en op bed leggen..... Gaat ze tekeer als een speenvarken dat IK haar zoon en kleinzoon heb afgepakt of ik nou mijn zin heb.. Terwijl ze altijd zo minachtend over adoptie deed, 2 keer is geweest in anderhalf jaar tijd.............en zelfs niet op zijn aankomstfeest is geweest (soort kraamfeest), kadootjes van de action koopt voor zijn verjaardag van een tientje, terwijl zijn neefjes zelf in de Bart Smit los mogen gaan..Haaaaaar kleinzoon????? vergeet t maar!!!
Lijkt me een hartstikke leuk programma, ik ga kijken! Inhoudelijk denk ik wel dat het er aan ligt wat voor mensen je in je omgeving hebt. Mijn familie kijkt vrijwel niet naar mij om, alles wat ik zeg of doe wordt vanaf jongs af aan al belachelijk gemaakt. Bijvoorbeeld: 14 jaar, mijn eerste string in een wit broekje, pa en ma staan achter me; "Hahaha Pa moet je kijken, dat bróekje!" "Ja, haha, wat een gezicht hè". Daar sta je dan met je pubergevoelens terwijl de mensen waar je juist op zou moeten kunnen bouwen je aan het afkraken zijn. Of, nadat ik vroeg of we naar 'ons thuis' zouden gaan (mijn pa noemde zijn ouderlijk huis altijd zo): "Wat nou 'ONS THUIS', JIJ bent al thuis, doe niet zo stom". Het lijkt niet belangrijk maar dat soort dingen zorgen ervoor dat ik een enorme muur om me heen gebouwd heb voor wat betreft mijn familie en ik heb sterk het gevoel dat ik mijn kinderen daartegen moet beschermen. Ik wil dat zij zich wél gerespecteerd en gewenst voelen. En dat hangt niet af van een keertje wel of niet bij opa en oma in de armen liggen maar wel van het respect tegenover mij. Wanneer ik lig te herstellen van een indrukwekkende gebeurtenis (mijn bevalling dus) wagen zij het gerust om mij compleet te passeren en gewoon hun eigen zin te doen. Ik wil mijn kleintje zelf troosten wanneer het huilt, zónder klote opmerkingen zoals "Ach, ze wil hem ALWEER zelf, hoor". En ik moest het vragen want ik kon niet opstaan dus was afhankelijk van hun goede wil om mijn kleintje weer bij me te leggen. Ik wil borstvoeding geven, dat lukte de vorige keer erg moeilijk waardoor ik fulltime moest kolven en ik zat daar enorm mee, ik haatte die fles waar mijn voeding mee naar binnen ging want ik wilde gewoon zelf voeden zoals zoveel moeders dat kunnen. Het voelde als falen. Ik heb niet één vriendelijk woord gehoord van mijn familie, enkel gekat en geklaag dat ik hen de fles niet wilde laten geven. Het zat mij enorm hoog en het enige waar zij aan dachten was zichzelf. Als ze nou een beetje oprecht begrip hadden kunnen tonen, of in ieder geval wat interesse in mijn gevoelens, dan zou ik een heel stuk coulanter geweest zijn. Wij zijn erg voorzichtig met vervoer. Ons zoontje heeft een superdeluxe autostoel waarin hij achterwaarts vervoerd wordt, helemaal chique de friemel. Mijn ouders weten dus dat we het enorm belangrijk vinden dat hij veilig vervoerd wordt. Maar ach, wat ik vind, is niet belangrijk, toch? Zoontje blijft voor de allereerste keer een middagje bij opa en oma en wat doen ze? Ze zetten hem LOS op de achterbank. LOS! Ik was woedend. En waarom deden ze dat? Nee hij hoefde niet ineens naar het ziekenhuis, ze vonden zijn kleren niet mooi (tuurlijk, had ik uitgezocht) en ze vonden dat hij onmiddelijk in het nieuw gestoken moest worden. Echt, heel lief dat ze die jongen nieuwe kleren gegeven hebben, ik heb ze verteld dat ik dat erg aardig vond, maar dat ik woest was dat ze het gedurfd hadden om hem zo in de auto te zetten. Resultaat? Mijn moeder schoof de schuld af op mijn pa en mijn pa keek me de rest van de middag niet aan. Bah. Mijn punt is, ik heb geen familie om me heen waar ik me bij op mijn gemak voel. Dus nee, ik wil ze de eerste week niet om me heen hebben. Ik wil met mijn man en kinderen zonder stress aan elkaar wennen. Natuurlijk zijn de opa's en oma's de eerste dag even welkom, en verderop in de week waarschijnlijk nog wel een uurtje, maar voor de rest hebben we rust nodig en die neem ik.
Ik vind dit wel heel erg zeker van die ma's. Als ze naar jullie adoptie zoon niet omkijkt zou ik haar ook niet zomaar jullie bio kindje laten vasthouden. Erg voor jullie dat zij jullie zoontje blijkbaar niet als haar kleinkind ziet. Gaan jullie haar wel vertellen dat dit ook niet een (in haar ogen dan) "echte" kleinzoon is??
Ik zou je kindje niet gelijk laten vasthouden, hebben wij ook niet gedaan. Ik kreeg uiteindelijk een spoedkeizersnede en de dag zelf waren we pas rond 18.30 weer op de kamer dus is niemand meer geweest dat wilde ik ook niet ff een paar uurtjes met zijn 3tjes. de dag erna kwamen s´avonds mijn ouders en schoonouders ff langs om te kijken want de kleine lag bij mij en sliep dus niet afgegeven aan beide niet hoor. je moet wel één lijn trekken zijn ouders niet, jouw ouders ook niet. de dag daarna wilde ik naar huis en is er niemand langs geweest toen we thuis kwamen wel en toen hebben beide opa´s en oma´s de kleine ff vastgehouden. dit was dus op de 3de dag. Ik heb wel een goede band met mijn ouders en ook met schoonouders (schoonma past iedere donderdag op). Ik vondt het alleen niet fijn om de kleine vlak na de bevalling aftegeven en dat heb ik dus ook niet gedaan. daarnaast was het een zware gebeurtenis voor ons dochtertje dus de verpleegkundige rade ons ook aan om de kleine dicht bij mama te houden de eerste 48 uur. (vruchtwater gepoept, weeenopwekkers, vaccuumpomp, weeenstorm, persen zonder persweeen, echo onder de weeen door, sterrekijkertje was onze dochter, ik was helemaal kapot en moe, vreselijke rugpijn omdat onze dochtert op mijn rugzenuw drukte, uiteindelijk dus na 11 uur spoedkeizersnede, mijn blaas was gedraaid, baarmoeder was gekanteld moest rechtgezet worden.....meer verdoving omdat ze hoger in mijn buik moesten komen, veel bloedverlies net geen bloedtransfusie nodig gehad.)
Ik heb al eerder gereageerd op dit topic, maar meiden die onderscheid maken tussen hun eigen ouders en schoonouders, besef dat je mensen echt heel erg kwetst. Ik heb het idee dat jullie de geboorte van jullie kindje aangrijpen om mensen in het diepst van hun ziel te kunnen raken. Zo van lekker puh, dit kan ik nu eens heerlijk bepalen, en ik zal je pakken! . (uitzonderingen daargelaten natuurlijk). Het blijven de ouders van je partner, en ik snap dat hij boos is als je onderscheid maakt. Besef dat je door deze keuze ook de toekomst voor een deel bepaald. Door het kindje niet vast te laten houden door je schoonmoeder maar wel door je eigen ouders, geef je het signaal af dat jou ouders meer opa en oma mogen zijn. Wil je dat echt?????
Hier is dat ook echt zo. Mijn ouders zijn meer opa en oma dan zijn ouders. Sterker nog, mijn man ziet mijn ouders meer als zijn ouders dan zijn eigen ouders. Bij onze oudste maakten wij nog geen onderscheidt, kersverse opa's en oma's mochten allemaal direct langskomen (ondanks mijn strubbelingen met schoonmoeder wilde ik graag het beste voor de kids, dus een goede band met beide opa's en oma's). Helaas is er veel gebeurd in 4 jaar en zijn zij gewoon minder opa en oma dan mijn ouders. Dus hier hebben ze het voor zichzelf verpest. Mijn man is hier trouwens nog erger in, van hem hoeven we ze nooit meer te zien ,maar ik vind dat we ze een kans moeten geven voor de kinderen.
Hier was ik ook niet zo makkelijk met afgeven hoor.. (en nog steeds voelt het niet lekker als sm hem vasthoudt) maar goed in mijn zwangerschap liep sm zich voor mijn gevoel al beetje op te dringen.. oa we wonen in een flat zonder lift 3 hoog. Wisten dus neit zeker of ik thuis zou mogen bevallen.. Zij tig x zeggen dat ik wel bij hun thuis mocht bevallen.. en neeeee zij bleef dan echt wel beneden hoor (op zo'n toon dat je dat dus al niet gelooft) ik al tig x gezegd lief aangeboden maar nee als ik niet thuis mag bevallen dan ga ik nar het ziekenhuis. (en dan een boos gezicht van haar krijgen. (verdomme tis mtoch mijn bevalling dacht ik dan.. Alles wat wij op facebook/hyves zetten aan echo foto's stond er per direct bij haar ook op. Over de 20 weken echo, gelijk nadat mijn man het op zn facebook had staan dat alles goed was en we een zoon kregen.. op gegeven moment zelfs dat ze de maand april geen nachtdiensten zou draaien op der werk WANT ZIJ WILDE standby staan (en dan ook echt nadruk op IK WIL toen ze het zei) want ja ZIJ ging echt geen 2 dagen wachten om haar kleinzoon te zien maar wilde hem PER DIRECT zien. Ook had ze alles al voor de 20 weken echo in huis, bedje, box enzo (omdat ze 1 dag in de week gaat oppassen, maar ik voel me daar nog niet helemaal lekker bij) Nou liep alles anders, placenta voorliggend dus zou keizersnede worden.. continue aan mij vragen wanneer is de keizersnede.. je gaat de datum toch wel vertellen he.. Ik zo nou nee dat houden we geheim.. je wordt gebeld zodra hij geboren is.. baff weer een boos hoofd.. uiteindelijk ging ik met 36 weken met bloedverlies en weeen (al sinds wek 34 bloedverlies) het ziekenhuis weer in en is hij toen al gehaald.. Maar om 10 voor 9 's avonds pas en voordat ik van de uitslaapkamer af was was het bijna half 12.. kleine was direct de couveuse ingegaan dus ik zag hem zelf pas laat weer (ze waren van de afdeling even vergeten me op te halen van de uitslaapkamer, vandaar dat het ook vrij lang duurde..) Ik was helemaal stuk en al blij dta ik hem eindelijk zelf mocht vasthouden. zij boos dat we ze niet midden in de nacht naar t ziekenhuis lieten komen.. en ze had mn man an de telefoon, gaat ze mij 3 kwartier later ofzo (inmiddels half 1/1uur 's nachts) mij ook nog bellen hoe ik alles ervaren heb en dat ze stipt om 10 uur de volgende morgen er dan zouden staan..(en dat stond ze dus ook) ze kwam ook alleen maar tijdens de bezoeluren van de couveuseafdeling want zij moest en zou de kleine zien (en kwaad dat ze m niet vast mocht houden omdat ie in de couv lag. tja als ie daar ligt te slapen ga ik m er niet uithalen..) nog wel mee rvan dit soort dingetjes.. en wat ik nog t ergste vind.. Ze had op der werk het norovirus... zelfs was ze er ook een dag ziek van en belde toen dat ze niet kwam naar t ziekenhuis.. en voorlopig even niet daarheen ivm virus op t werk (ze ontkent dat het norovirus is, nog steeds trouwens) Toen mocht de kleine onverwachts halverwege die week mee naar huis.. en toen wilde ze direct langskomen.. (kraamhulp raadde t gelijk af want t noro kan gevaarlijk zijn voor baby's.. en kwaad dat sm was.. want het was geen noro want dat was neit getest(en dat vond ik nog erger, ze wist het dus niet eens zeker dat het wel of geen noro was.. En van anderen die voor dezelfde zorggroep werken hoorde ik dat het wel noro was) dus wat dat betrft heeft ze voor mij even afgedaan.. dat ze het risico wou lopen de kleine te kunnen besmetten terwijl hij al 4 weken te vroeg is geboren.. (sorry nog heel verhaal geworden. Maar ja mijn man ws t ook niet altijd met mijn gevoel eens, snap ik ook wel. T zijn toch zijn ouders.. MAar zijn moeder heeft mij ook het gevoel gegeven dat ze onze zoon als HAAR zoon ziet.. En dat kan niet..
Pfff ik lees hier verhalen, vervelend als de band met ouders / schoonouders zo slecht is. Ik ben in verwachting van de eerste en moet eerlijk zeggen dat ik wel twijfels heb over hoe dat zal gaan na de bevalling. Ik heb wat last van hormonen (vermoed ik hahaha) waardoor ik gewoon niet wil dat jan en alleman met het kind gaat lopen leuren. Dit gevoel wordt naar mate ik verder kom steeds sterker. Dit gaat niet alleen over een bepaalde tak van de fam. hoor, maar gewoon in het algemeen. Ik snap dat het voor de opa's en oma's een bijzonder moment is aangezien het de eerste is aan beide kanten, maar ik heb het vermoeden dat ik d'r als een leeuwin bovenop zal zitten dat niet iedereen haar zomaar zal pakken. Ik heb het hierover met mijn vriend gehad, en die had dit zelf ook al bedacht, hij was het hierover met mij eens. Ik heb het er ook over gehad met mijn moeder, hoe zij dat toen heeft gedaan. Zij gaf aan dat haar gevoel natuurlijk is dat ze de kleine graag vaak vast heeft...maar dat er maar 2 bepalen uiteindelijk hoe dit zal gaan en dat zijn ik en mijn vriend. Ik beval in het ziekenhuis, zowel mijn schoonouders als ouders weten dat ze pas gebeld worden als het kindje er is en wij eerst even met zijn 3-en tijd hebben gehad, daarna moeten ze allemaal nog 1 uur rijden, dus hebben we gewoon de tijd voor onszelf. Mocht ik snel naar huis mogen, dan bellen we pas als we thuis met kraamzorg etc. geïnstalleerd zijn. Dat zijn m.i. bijzondere momenten die je gewoon met zijn tweetjes en de kleine moet beleven zonder bezoek.
Als ik dat tegen mijn man zou zeggen dat zijn ouders het niet vast mogen houden zouden we denk ik flkse ruzie hebben. Andersom ook, als hij zou bepalen dat mijn moeder haar kleinkind niet mag vast houden.
hier kreeg ik een geplande keizersnede op 17 dec 2008 me schoonouders wilde alleen graag weten welke week en niet welke dag prima als jullie dat willen. ik wilde graag dat mijn ouders(moeder en man) en mijn vader op mijn ziekenhuis kamer zouden wachten tot wij terug kwamen. bij mij is er ook een fout gemaakt toen me zoontje geboren werd om 13:35 heb ik hem even gezien, toen zouden ze hem dus mee nemen naar de kraamafdeling met vriendlief. en nakijken en aankleden. daarna zouden ze naar de uitslaap kamer komen. ik wachten en wachten geen man en zoontje heel jammer bleek ook nog dat de verdoving te hoog zat want kreeg het benauwd,dus gelijk paar spuiten in me benen omdat me adem ademhalingsspier verlamd begon te raken volgens hun. oke en nog geen man en zoontje. ik mocht zelf pas om 3 uur eindelijk na boven. toen ik binnen kwam had mijn mama me zoontje op de arm zij had hem dus eerder vast dan ik maar zij wist dat dus niet en ach ik vond het niet zo probleem toen ik binnen was gelijk bij mij gelegd door mama . dus ik zag hem heel kort toen die geboren was en toen anderhalf uur later pas weer dat vond ik wel balen terwijl dat niet afgesproken was. toen hebben we om kwart over 3 me schoonouders gebeld. die moeten 2 uur rijden dat onze zoon geboren was om 13:35 of ze het erg vonden dat we zo laat belde weet ik niet maar vond het fijner gevoel dat me vriend belde als ik erbij was anders zag ik me zoontje nog korter voor er nog meer visite kwam. zij arriveerde rond half 6 en vroeg of ze me zoontje vast mocht houden heb dat ook gewoon gedaan. ook ik heb nie zo super band maar ja hun kleinzoon denk ik dan en na 5 minuten kreeg ik hem netjes terug . zo ondertussen lang verhaal geworden hahaha wat ik wil zeggen als het niet goed voelt niet doen. maar ik heb zoiets dan van al is het maar 5 minuten dan kunnen ze niet zeuren.
Mijn verhaal: voor de zwangerschap dacht ik dat niemand (ook oma's enzo) ons kindje mochten vasthouden.... Na de bevalling belden we familie. Szus was tot mijn grote verdriet (!) er vrijwel direct met haar kind. Heel erg, maar ik vind dat kind niet zo heel aangenaam (opgevoed). Szus bleef te lang, kind had een lollie in dr mond en ranzige plakhanden. Die gore plakhanden gingen aan mijn kind zitten, waarvan onbekend was in hoeverre ze een actief immuunsysteem vanwege mijn medicijnen had. Ik was trouwens nog niet eens gedouched, lag onder een ranzig laken. Ik kon dus wel janken. Heb mn kindje niet afgegeven. Kort daarna, inmiddels wel gedouched, kwamen souders. Ze moesten buiten de kamer wachten totdat ik gedouched was want dit vond ik niet tof. Hoewel ik van te voren dus dacht mn kindje niet aan anderen (en dus ook de oma en opa) vast te laten houden, was het eerste dat ik dacht toen ik sma zag: het is goed, ze mag haar ff vasthouden. Dit was oen ik haar hoofd om de deur zag verschijnen. Helaas stormde ze op me af en na een hele snelle zoen, of eigenlijk tegelijkertijd, greep ze mn kindje en trok ze haar uit mn armen. Ze zei erbij: nu mag je met oma knuffelen. Ik was verbouwereerd!! Mochten we ooit nog een kindje mogen krijgen dan zorg ik ervoor dat dit niet nog een keer overkomt. Ik heb het erg moeilijk met bovenstaande dingen gehad, of eigenlijk beter gezegd: ik heb het er nog steeds erg moeilijk mee. Familie accepteert geen nee op dit gebied. Kraamhulp en verloskundige van de nacontroles hebben me, ik had het hier erg moeilijk mee, tips in gegeven en me verteld dat het normaal was dat ik het er moeilijk mee had. Gesteund door hen heb ik op dag zes van kindje haar leven tegen sma toen ze hetzelfde flikte, er wat van gezegd: kun je dat niet anders vragen. Mannn.... Sma wn ik botsen sinds ik een kindje heb meer. Vroeger dacht ik te boffen met haar, de laatste tijd lijkt zij te willen bepalen hoe en wat met onze dochter. Heel ergkut. Moraal van dit verhaal: stel en begrens grenzen. Maar niet om sma te treiteren, maar omdat je het beste voor je kindje wilt.
even extreme verhalen net als van ukoldaatje daargelaten.... vind ik gewoon dat veel ouders hun onvrede met schoonouders projecteren op de kinderen en dat vind ik niet kunnen. Juist de mama's die hun kont zo in de krib gooien tijdens de zwangerschap al, zullen van die clamerige schoonouders hebben. Want net als jij, hebben zij waarschijnlijk ook het leukste nieuws van hun leven gehad, toen je zwangerschap bekend werd. Mijn moeder zegt het ook altijd: moeder worden is fantastisch, maar oma worden is nog leuker, gewoon die onvoorwaardelijke liefde. En ook andersom, mijn ouders hebben er misschien wel net zoveel verdriet van gehad toen mijn zwangerschap misging als wij. Ik denk dat wanneer je als oma zo extatisch bent over het kleinkind op komst en je bent eigenlijk een beetje hyper enthousiast en je wordt door je (schoon) dochter en zoon zo op je plek gezet, dat je dan uit schrikreactie misschien nog wel hyperder wordt en misschien dingen doet of zegt die er helemaal slecht uitkomen. Als je gewoon meegaat met die blije opa's en oma's en ondertussen je eigen grenzen bewaakt en na de geboorte opa en oma hun kleinkind 5 minuten vast laten houden dan ben je van het gedoe af. Je krijgt er niks van hoor als je pasgeborene niet 24/7 aan je vast geplakt zit. Soms heb je echt schoonouders from hell, maar vaak zijn de kinderen zeker zo erg.