Op 7 weken ontdekt dat het niet meer groeit, dat het hartje niet meer klopt... We zijn nu aan het wachten of het op een natuurlijke wijze door het lichaam af wordt gestoten... Wat doe je met het vruchtje? Omdat het natuurlijk nog vroeg in de zwangerschap is en waarschijnlijk niet eens herkenbaar. Maar er zitten natuurlijk wel gevoelens aan, het is tenslotte wel wat uiteindelijk ons kindje had moeten worden. Spoel je het door? Begraaf je het in de tuin? Laat je het meenemen voor de verloskundige? En ook op deze termijn dat de MK heeft plaats gevonden?
Allereerst heel veel sterkte. Ons eerste kindje is niet groter geworden dan een week of 9. We hebben eerst gewacht (noodgedwongen omdat we op vakantie waren) totdat hij zelf kwam, zonder resultaat. Daarna tot 2 x toe tabletten ingebracht, ook zonder resultaat. Uiteindelijk ben ik 's avonds te veel bloed verloren, en met spoed gecurreteerd. We hadden dus eigenlijk niets om te begraven. Ik had een zakje gemaakt, we hebben allebei een briefje voor de kleine geschreven en dit samen met een paar sokjes begraven in het park.
Ik was 6 wk en 3 dagen en heb niks kunnen herkennen van een vruchtje. heb dus alles doorgespoeld c.q met maandverbandjes weg gegooid. We hebben wel een vlinder van ijzer in de tuin gezet ter herinnering aan onze miskramen. dat is nu het herdenkingsplekje. Sterkte!
Ik ben ons kindje met 14 weken verloren.. We hebben het achtergelaten op het ziekenhuis voor onderzoek.. We hadden dus niks om te begraven o.i.d. ik wil graag een tattoo laten zetten ter herinnering.. Dat ik ons kindje toch altijd met me meedraag.. Nu kan het niet maar na mijn bevalling komt de tattoo er zeker..
Ik wil je veel sterkte wensen voor de komende tijd! Wij zijn ons kindje met ruim 12 weken verloren. Was echt al een compleet kindje om te zien. We hebben het begraven in de tuin van mn ouders. Zelf hadden we geen goed plekje om te begraven. Als je het vruchtje vindt dan zou ik het zeker begraven. Bij de Xenos hebben ze kleine ovale houten doosjes die daar geschikt voor zijn.
ik was 5 weken zwanger, ook ik heb mijn vruchtje doorgespoeld..had het wel gevonden en even gekeken ernaar..ik heb een winnie The pooh kunffeltje gekocht ter herinnering aan mijn Boeboe..al was hij/zij nog zoo klein...tis mijn boeboe..
Ik heb vrijdag met 10,5 week een mk gehad. Voelde het gebeuren op het toilet. Heb er niet naar omgekeken en gelijk doorgespoeld. Geen behoefte om het te begraven oid, vind ik een beetje een eng idee. Mijn vriend vond het ook beter zo. Heb er niet eens over negedacht en gelijk doorgespoeld. Geen idee ook hoe het eruit heeft gezien. Voor mij voelt het beter zo.
Ik heb er eigenlijk ook niets mee gedaan ... Ik begon hevig te bloeden (9 weken) en dagen later kwam er iets uit waarvan ik dacht dat het het vruchtje was. Even naar gekeken en doorgespoeld. Ik zie het als een speling van de natuur en kon het vrij nuchter bekijken (tuurlijk wel wat traantjes gelaten). Maar jij moet een manier vinden waar jij je prettig bij voelt.. is voor iedereen anders. Sterkte !
Wij zijn ons ICSI-wondertje Luna* na 12 weken verloren en hebben haar begraven bij het graf van mijn vader. Nu heb ik een mooi assieraad besteld een hartje met voetjes en haar naam en datum op de achterkant, hierin ga ik wat zand van haar plekje bewaren.
Ik heb een miskraam met 7 weken gehad en herkende het vruchtje duidelijk. Eigenlijk zonder nadenken door de wc gespoeld. Mijn man zei later wel dat hij dat jammer vond, had het ook nog wel even willen zien....daar had ik niet bij stilgestaan in mijn emoties.
Ik heb beide vruchtjes (Eentje met 7 weken, de andere met 9) begraven in de tuin bij onze japanse es. Het voelt goed voor ons dat er 'toch nog zijn."
Ik heb een rare... Vorige mk (jawel, ben er weer een aan het hebben op dit moment) heb ik het opgevangen, gewassen, bekeken en... bewaard. Ik heb het vruchtje met intacte vruchtzak in zout gelegd en gedroogd. Doorspoelen kon ik niet, begraven in de tuin kon ik niet, je verhuist immers wel weer een keer, begraven in een pot vond ik op een een of andere manier nog erger. Ik wist het niet meer. Ik wist alleen dat ik het niet fysiek kwijt wilde raken. Dus een bak met zout gepakt, vruchtje erin en zo een paar dagen laten staan. Nu zit het vruchtje in een doosje met de kadootjes die ik voor het beebje had gekocht, de echo foto en zelfs een paar van de spuiten die ik heb gezet om het beebje uberhaubt te kunnen maken. Om het doosje een mooi lint. Als staat het nu gewoon ergens achter in een kast, toch ben ik dolblij dat ik het gedaan heb. Maar ik hoop zo ontzettend dat ik het dit keer weer zo kan doen. ZO mooi... Zo dierbaar... Zo van ons twee...
marjah, wat vreselijk te lezen dat jullie weer afscheid moeten gaan nemen van een wondertje. Ik wens jullie heel veel sterkte en kracht toe! Maar wat een bijzondere manier om je kindje zo te kunnen blijven koesteren.
ff een update. Helaas is ons kindje niet met vruchtzakje en al geboren. Het vruchtje hebben we volgens mij wel gevonden tussen alle ellende. We hebben het vermoedelijke (en afbrekende) vruchtje (was al te zien op de echo) en de vruchtzak apart gedroogd. Was even wat onhandiger, maar goed . Net heb ik ons eerste frummeltje nog even in handen gehad. zo bijzonder. Ik had er helemaal geen behoefte aan, maar ik bedacht me dat ik het doosje had verstopt en ik niet meer wist waar. Gewoon omdat we op vakantie zijn geweest en er andere mensen in ons huis zaten. Zo stom! hoe kun je zo iets belangrijks nu kwijt raken? Maar goed, het is dus wel een plek waar een inbreker ook niet zo snel over na zou denken . Het verlies van dit beebje gaat nog wel. De verlies van hoop en geloof in de komst van een beebje in wat voor vorm (zelf/ecd of adoptie) dat ook is op dit moment minimaal. Ach dat komt allemaal wel weer...
@marjah, even een dikke knuf voor jou. Op de een of andere manier ben ik je vaker tegengekomen en zit je steeds in mijn gedachten. Terwijl ik je volgens mij niet "ken" uit topics. Je verhaal greep me aan. Eindelijk weer zwanger en mocht het weer niet zo zijn. Wel een hele mooie bijzondere manier zoals jullie je kindje blijven koesteren. Heel veel sterkte meis. Ik hoop zo dat jullie een kindje in de armen mogen gaan sluiten in de toekomst. Het is jullie zo gegund. Liefs en knuf van mij
@ all, ik heb destijds ook mijn vruchtjes door de wc gespoeld, maar wist beide keren totaal niet wat me overkwam. tweede keer wel in mijn handen gehad, maar wist niet zo goed wat ik er op dat moment mee moest doen. Ik hoop dat het me nooit meer gebeurd, maar zo wel, zou ik het opvangen als dat lukt en begraven. Sterkte voor iedereen hier!
Het weefsel waarin ergens het vruchtje moet hebben gezeten heb ik tussen de 3 vlinderstruiken in begraven de volgende dag. Kon het niet voer mijn hart verkrijgen om het door te spoelen.
Heftig al die verhalen! Heel veel sterkte... Ik heb een miskraam gehad met precies 9 weken (met 8weken en 6 dagen leefde het kindje nog) Het kwam er helemaal intact uit heel verdrietig om een miskraam te krijgen maar wat een wonder om een kindje van een paar cm te zien alles zat er op en eraan... Eerst heeft ons kindje (klinkt heel raar misschien) een week in de koelkast gestaan in een bakje met deksel... Ik wilde het graag aan de HA laten zien tijdens een na controle. Daarna heeft mijn man het begraven in de tuin dat vonden wij zelf het beste.
Met 18 weken kwamen we er tijdens de vk controle achter dat Milou haar hartje niet meer klopte.Gestopt met 14.5 week. 16 december bevallen van haar in het ziekenhuis en meegenomen naar huis toe. 19 december hebben we haar laten cremeren. Een gedeelte van haar as staat hier in een asbol, de rest hebben we uitgestrooid.
Hoi, Jee wat een verhalen. Sterkte allemaal!! Hier ook vorige maand een MK gehad met 8 weken. Ik kon het ook niet over mijn hart verkrijgen om het door de wc heen te spoelen en ik heb het ook begraven in de tuin. Onder een mooie struik.