respect sven!! ik kijk met veel plezier naar het programma en jullie verhaal. heel veel geluk voor jullie!
@Sven, ik heb ook enkele reacties geschreven omdat ik vanmiddag aflevering 2 en 3 heb bekeken. Natuurlijk roept het programma gemengde gevoelens op bij mensen, juist omdat het zo'n unieke situatie is. Ik vind het moeilijk om te begrijpen dat er mensen zijn zoals Cindy, zoals je zelf zei, ze verdient 2 standbeelden in de hemel. Ik schreef eerder in dit topic dat ik zo'n gemengd gevoel had bij de geboorte van de tweeling. Hebben jullie dit zelf ook zo gevoeld? Wat prachtig toen ze bij jullie lagen. Dat was best even een traantje weg slikken. Hopelijk gaat het met de gezondheidsproblemen van jullie meisje al wat beter. Veel geluk gewenst.
Zo! Daar wil ik dan even op inspringen, geheel offtopic!!! Dit doet me zoooooveeel pijn, en is zooooo niet waar wat je schrijft!!! WIj zijn vorig jaar na een lange procedure papa en mama mogen worden van een prachtige zoon uit China......... Hij is ons alles, ons wereldwondertje... Ben nu 31 weken zwanger van zijn broertje en ik kan je 100% verzekeren dat het TOTAAL NIETS uitmaakt of je kindje nou geboren is onder je hart of in je hart!!!!!!!!! Onze adoptiezoon, is gewoon onze zoon!!! Eigen!!!!! Denk dat je dat pas kan beoordelen als je zelf geadopteerd hebt. Goed, ik stop ermee, maar moest hier even op reageren.!
Nou ik heb net de "veelbesproken aflevering" zitten bekijken en ik zie niks, maar dan ook echt niets dat neigt naar enige voorkeur voor een van de kindjes! Ik zie gewoon twee hele trotse (vermoeide) vaders die heel liefdevol naar beide kindjes zijn.
Beste Sven (en Jeroen). Ik heb ook gekeken naar draagmoeder gezocht en ik denk oprecht dat jullie het prima gaan redden met z'n vieren. Mij was persoonlijk niets opgevallen wbt. het graag willen hebben van een jongen (kan ook maar net zijn welke moment er gefilmd is of hoe het geknipt en geplakt is natuurlijk, die nuance waar je zelf ook over spreekt, wij zijn bij lange na niet alles). Je hoort dat zeer vaak, vader's die graag een jongen willen (mijn man was eigenlijk omgekeerd wat dat betreft: die wilde meisjes en we hebben er 2). Ik weet 100% zeker dat vader's die graag een bepaald geslacht wensen, net zoveel van het andere kunnen hoduen, is net zo goed zijn kind. Mijn man was vast dolblij met een jongen geweest, maar zijn voorkeur lag toch bij meisjes. Prima lijkt me. Ik wens jullie verder al het geluk van de wereld toe. Geweldig om jullie diepgewortelde wens in vervulling te zien gaan, en wat een vreselijk lieve vrouw dat zij dat voor jullie wilde doen, dat zij jullie een gezin gegeven heeft. Geweldig! geniet ervan!
Oké, ik heb al dik 51 pagina's meegelezen maar wil toch ook mijn mening geven. Allereerst: ik vind het een ontzettend goed programma. Het laat je nadenken en mijn emoties / mening slingert zelfs tijdens het programma heen en weer. Ik ga er van uit dat dat ook de insteek is geweest van de programmamakers: mijn complimenten. Daarnaast vind ik het wel jammer dat een aantal mensen er niet bij stilstaat dat tv een weergave van de werkelijkheid is, maar dat betekent niet dat het de absolute werkelijkheid is (oehh dat klinkt wel erg filosofisch) een traject van maanden/jaren wordt samengevat in een klein uurtje? Dus Tsja dan komen dingen soms anders over en er wordt ook niet altijd even handig "geknipt en geplakt". Het programma maakt dat ik mezelf inderdaad afvraag of ik het ook zou kunnen psychologisch gezien. Alleen daarom al heb ik diep respect voor Cindy, wat een held! Wat betreft de discussie of een kind door twee mannen mag worden opgevoed: ik dacht dat we de middeleeuwen wel achter ons hadden gelaten Als je ziet hoeveel moeite het heeft gekost om de tweeling in hun armen te kunnen sluiten, dan kun je niet anders concluderen dat deze kinderen meer dan gewenst zijn en uit ontzettend veel liefde zijn ontstaan! Wat dat betreft maakt het geen @#^\ uit of daar twee of vijf mensen voor nodig zijn, toch? Wat Musetta betreft: mijn eerste reactie was inderdaad sceptisch zoals velen van jullie, maar aan de andere kant wie bepaald wanneer het genoeg is? Ik geloof echt oprecht dat ze dankbaar is voor de drie die ze heeft, maar dat er inderdaad een grote wens is voor een vierde. Voor de mensen met een kind die voor een tweede willen gaan/zijn gegaan: die wens is toch ook sterk? Waarom zou dat gevoel anders zijn als je er drie hebt? Ze doet er in principe niemand kwaad mee en de draagmoeder is ook een volwassen vrouw die haar eigen keuzes kan maken, dus wie ben ik om daar over te oordelen? Ik heb er wel moeite mee dat Jacinta haar moeder als draagmoeder "kiest" (voor zover je een keuze hebt in deze situatie) maar dat ligt denk ik meer aan mijn eigen referentiekader... Ik moet er niet aan denken om mijn moeder dat door te laten maken. Maar ook hier geldt: het zijn volwassen mensen die hun eigen beslissingen kunnen/ mogen nemen... Conclusie: ik vind het een heerlijk programma. Het laat je nadenken ipv de meerderheid van de programma's die je gedachten stopzetten (wat soms ook heerlijk is ). En pluspunt: ik ben er achter gekomen dat ik toch niet zo'n zwart/witdenker ben als ik dacht Oeps.... Mijn excuses voor het lange verhaal en respect voor degene die de moeite neemt om het te lezen
Kan me levendig voorstellen dat die uitspraak je raakte en hier op wilde inspringen. @t de pappa's: hoi Over het jongen of meisje geneuzel: wij hebben onze dochter dus ook niet bij een pakje boter uit de supermarkt gekregen. Het zou mij dus helemaal niets boeien of het een jongentje of een meisje zou zijn wat we hebben gekregen. Manlief ook niet, maar 'geint' wel eens dat 'de volgende' een jongen 'moet' zijn. Dat zijn grapjes in huis, 'hij wil voetballen'. Betekend niet dat hij niet blij met onze dochter is, hij is nimmer terleurgesteld of wat dan ook geweest. We hebben net zo hard joehoeeee we krijgen een meisje naar elkaar gegild, als dat we zouden hebben gedaan als dat we hadden kunnen roepen 'joehoeeeee we krijgen een jongen'. Manlief is de meest gelukkige en trotse papa die je je maar kunt voorstellen. En ik kan me die ene papa best begrijpen dat hij ook een jongen in huis hoopte te hebben Ze grappen onderling toch ook zo dat de een meer van de 'vrouwendingen' is, en de ander meer van de 'mannendingen'. De ene papa hoopte gewoon flink te kunnen voetballen en vissen ofzo. De meeste papa's vinden met de barbies spelen niet hun grootste hobby Maar goed, gelukkig kunnen papa's altijd nog leuke activiteiten doen met hun dochters: Een meisje? - YouTube Jeroen en Sven gaan zich heus wel vermaken
Hhhmmm ik las een reactie van iemand, nu is het weg... Beetje vaag voor degene die het niet snappen maar vond het heel onthullend Wil diegene mij even pben
Dames, Zwangerschapspagina.nl biedt je de mogelijkheid geheel anoniem deel te nemen en dat willen we graag zo houden. Mocht je vragen hebben over het e.e.a. dan kun je diegene even een pb sturen, dit hoeft niet op het forum! Diegene kan dan zelf beslissen wat wel of niet in het openbaar geplaatst wordt. Lotte
Oké dit snap ik dus even niet. Sven fijn dat je reageert, ik snap jullie punt. Wat betreft eventuele voorkeur voor kind is mij niet opgevallen.
Sorry als ik je gekwetst heb, was uiteraard niet mijn bedoeling. Wat mooi om te lezen dat dit zo voor jou voelt. Persoonlijk heb ik de eerste weken erg aan mijn dochter moeten wennen, toen is het gevoel van houden van helemaal gegroeid. Tijdens de zwangerschap heb ik niet kunnen genieten en voelde ik geen band. Nu nog denk ik wel eens, jeetje ben jij nu mijn dochter? Het feit dat ik veel van mezelf in haar terugzie draagt voor mij denk ik bij aan míjn gevoel voor haar. Overigens hou ik oneindig veel van haar, maar ik vind houden van wel een erg ongrijpbaar begrip. Voor mij 'voelt' een kindje dat dmv hoogtechnologisch draagmoederschap als kind van de biologische ouders. Mijn vriend bijv vindt dat het kind van de moeder is dat het kind gedragen heeft, los van wiens zaad en eicel gebruikt zijn. Zo kan iedereen toch een ander gevoel hebben? Hoe dit in de praktijk daadwerkelijk zal voelen weet ik natuurlijk niet en kun je idd pas beoordelen nadat je het ervaren hebt. Maar ik kan toch wel een inschatting proberen te maken hoe dit voor mij zal zijn vanuit mijn eigen gevoel? Dit betekent niet dat dit voor een ander niet anders zal voelen.. Daarbij komen er bij de opvoeding van adoptie- en pleegkinderen nog extra moeilijke dingen kijken (of iig grotere kans hierop). De opvoeding van een gezond kindje zonder deze achtergrond vind ik persoonlijk al moeilijk genoeg. Vandaar dat ik denk dat adoptie of pleegzorg wel bij je 'moet passen'.