weet niet zo goed wat ik hiermee wil..... Nouja in iedergeval van me afschrijven. Heb het net van me zus gehoord en weet niet zo goed wat ik ermee moet......ik schrok ervan, omdat het natuurlijk onverwachts is. Naast dat voel ik niet zo veel. Ja dat ik haar me dochtertje wil laten zien mocht ze dood gaan(wat weer vergezocht is). haar nieuwe vriend heeft het aan me ex-stiefvader laten weten en die vertelde het aan me zus. Wij (alle kinderen) hebben geen contact meer met haar. hhhmmmm weet niet zo goed wat ik van dit alles vindt......
gggrrrrrrrrr wat kan dat mens me irriteren zeg:x! Mijn zus heeft net gebeld naar de vriend van mijn moeder om te horen hoe het met haar gaat, neemt ze zelf op. Na verteld te hebben wat er aan de hand is reageert ze weer als haar oude irritante ik. Mijn zus gaf aan dat we ongerust waren..zegt ze oh nu wel?!:x Echt joh dat mens verdient mijn onrust niet en eigenlijk deze irritatie ook niet. Ik hoop echt dat er ooit een dag komt dat ze het licht ziet en hulp gaat zoeken.....anders denk ik dat er nooit meer contact gaat komen tussen haar en mij! Klinkt nu zo zonder achtergrond heel hard, maar heb geen behoefte om alles hier te plaatsen.
Ik snap je.. Ergens knaagt het maar tegelijkertijd doet het je ook niet zo veel? Gemengde gevoelens? Ik heb ook geen contact meer met mijn moeder. Kort geleden wel te horen gekregen dat mijn moeder denkt dat ze binnenkort dood gaat. Tja, ik schrok ergens wel ... maar aan de andere kant kan ik er niks mee. Er is te veel gebeurd dat zelfs dit ons niet meer bij elkaar kan brengen. Lastig he? Sterkte..
Goh jij haalt me de woorden uit de mond! Dat is precies wat ik voel en denk. Inderdaad heel lastig helemaal, omdat ik me lichtelijk schuldig voel over hoe ik me voel(of beter gezegd niet voel). Jij ook sterkte!
Wat er gebeurt is weet ik natuurlijk niet, maar dat maakt in dit verhaal ook niet zo heel veel uit. Jij hebt je keuze gemaakt en zult daarmee moeten leven en je moeder ook. Het valt me alleen op dat je in je eerste post aangeeft dat je (mocht ze dood gaan) wilt dat ze je dochtertje nog ziet. Ik denk dat je daar even goed over na moet gaan denken wat je daarmee wilt doen. Realiteit is namelijk dat dood gaan niet vooraf aangekondigt hoeft te zijn en je moet er achteraf geen spijt van gaan krijgen dat je het nooit hebt gedaan. En als ik je verhaal zo lees zou je dat dus wel graag willen. Misschien is dat iets waar je toch iets mee zou moeten doen. (niet voor je moeder maar voor je eigen gevoel.) in je eerste post
Dat lijkt me idd heel verstandig. Het zou toch vreselijk zijn dat je later spijt krijgt van iets wat je niet meer terug kunt draaien. Als ik ruzie heb met iemand dan ga ik ook altijd voor mezelf na wat voor gevoel ik zou krijgen als diegene er niet meer zou zijn en op die manier is het soms makkelijker om bepaalde stappen te ondernemen. Je moet je eigen gevoelens namelijk wel serieus blijven nemen en daar niet aan voorbij lopen. Met jezelf moet je nog een leven lang verder en als jij ongelukkig gaat worden doordat je de "verkeerde keuzes" maakt in je leven zou dat natuurlijk erg jammer zijn. Het zal zeker een moeilijke keuze zijn, want zo te lezen is er al heel wat gebeurt, maar vertrouw op je eigen gevoel en doe wat goed voelt voor jezelf. (een ander doet het niet voor je.)
Je verhaal is herkenbaar. Ik heb hetzelfde maar dan met mijn vader. Die man hoef ik echt nooit meer te zien. Ik heb mijn huidge partner een foto laten zien en gezegd dat als hij ooit voor de deur zou staan, hij er niet in komt. Ook ons kindje zal hij niet te zien krijgen. Anders dan jij heb ik hier geen gemengde gevoelens over. Ik ben misschien een keiharde (naar hem toe dan), maar ik ga pas naar 'm toe als hij tussen 6 plankjes ligt. En dan is het alleen uit respect voor mijn tante en oma (zijn moeder) die nog leeft. Doe waar je jezelf goed bij voelt, ook al is het je moeder. Ergens lijkt het nl. wel of dat je toch nog een klein beetje om haar geeft.
Lief en stoer voor mij is het ook zo, dat is nu wel duidelijk voor me. Medelijde ging met me op de loop, maar weet nu weer dat ze dat zelfs niet verdient. Thnx dames voor de reacties Heb niks meer van haar hele gezondheid gehoort en moet zeggen dat het me ook helemaal niet interesseert. Woede was na die dag alweer verdwenen.
Jeeee en ik dacht dat ik de enige was die zo keihard is! Eigenlijk hier precies hetzelfde verhaal,alleen ga ik niet naar hem toe als ie tussen 6 plankjes ligt. Ik ben blijkbaar uit de familie verbannen,en ik weet tot op de dag van vandaag niet waarom.
Goh, wat vervelend voor je zeg. Moeilijk he, die familie perikelen. Ik heb me altijd veel aangetrokken van een heleboel dingen en merk dat dat voor mij niet werkt. Ik heb inmiddels geleerd dat ik een heel leuk eigen leven heb en wie daar deel van uit wil maken, is welkom! En wie niet, ook prima, maar daar maak ik me dus niet meer druk om!