Ik had eigenlijk geen keuze. Ik ben bij de 1e en ga nu ook bij de 2e op medische indicatie in het ziekenhuis bevallen.
Ik wilde heel graag thuis, maar wist van tevoren dat dit niet ging gebeuren. We wonen drie hoog, zonder lift, met wenteltrap, dus de verloskundige durfde een thuisbevalling niet aan. Helaas! Dit kindje zal dus hoogst waarschijnlijk weer in het ziekenhuis geboren worden.
Bij mijn eerste wilde ik in ziekenhuis en dat is ook zo gegaan (vanaf 35 wkn medische indicatie bij gyn). Bij mijn tweede wilde ik thuis en dat is ook zo gegaan. Dus tot nu toe gekregen wat ik wilde .
Ik wilde thuis, maar moest in het ziekenhuis ivm met bloedverlies eerste bevalling...(medium risk) Uiteindelijk had de kleine in het vruchtwater gepoept, werd ik alsnog medisch...
Bij de eerste wilde ik in het ziekenhuis bevallen en dat is ook het geval geweest. Ik wilde ook thuis geen troep, in het ziekenhuis bevallen en zo snel mogelijk weer terug naar mijn schone huis! Achteraf was ik blij dat ik er was want door het niet vlotten van de laatste cm en wegvallen van de weeën werd het alsnog een medische bevalling. Bij de tweede zou ik stiekem wel thuis willen bevallen. Gewoon in mijn eigen bed, eigen douche, na de bevalling in mijn eigen omgeving bijkomen, heerlijk lijkt me dat. Maar door de ervaring met de vorige keer durf ik dat denk ik toch niet aan.
In het ziekenhuis bevallen, dit wilde ik ook en uiteindelijk kon het ook niet anders omdat mijn vruchtwater die brak niet helder was (de kleine had erin gepoept), gelukkig maar dat ik in het ziekenhuis ben bevallen, want het was een ware hel geweest als ik thuis was bevallen aangezien mijn dochtertje als sterrekijker lag en dus op mijn rugzenuw drukte waardoor ik vreselijke rugpijn had, ook geen persweeen, vacuumpomp is er nog bijgehaald en uiteindelijk een spoedkeizersnede.
Lijkt me heerlijk om thuis te kunnen bevallen, maar hier met medische indicaties in het ziekenhuis bevallen dus geen keuze gehad. Met veel redenen: medicijngebruik, inleiding, meconiumhoudend vruchtwater, ruggenprik en remifentanil, tot slot zat hij ook nog vast met zijn schouders. Tweede keer was zwangerschapsafbreking dat moest in het amc.
ik heb in het ziekenhuis bevallen en dat ga ik nu weer doen... stel dat er iets gebeurd waar ik altijd van uit ga lig ik al in het ziekenhuis en hoef ik me niet aantekleden of iets dergelijks om met spoed nog na het ziekenhuis te gaan als ik met de bevalling bezig ben... ik vindt ziekenhuis fijner want ze hebben gelijk alles bij de hand...
Ik heb bij allebei op medische indicate in het ziekenhuis moeten bevallen. Thuis bevallen is geen optie voor mij, echt letterlijk levensgevaarlijk.
Anders: Wilde poliklinisch maar het ging te snel, dus zou het thuis worden maar toen lukte het niet en uiteindelijk met de ambulance alsnog naar ziekenhuis (wel topbevalling, kijk er erg positief op terug)
Ik wilde in het ziekenhuis bevallen, en dit is ook gebeurd. Het is uiteindelijk een ingeleide bevalling geworden met een keizersnee, dus ik had toch nooit thuis kunnen bevallen.
Bij de eerste wilde ik in het ziekenhuis bevallen, omdat we middenin een verbouwing zaten en omdat me dat gewoon een veiliger gevoel gaf. Dat is ook gelukt. Bij de tweede wilde ik weer in het ziekenhuis bevallen, omdat ik bij de eerste bijna 1,5 uur heb geperst, en de gyn toen al klaar stond met de vacuümpomp. Dit keer was het weer gelukt, maar het scheelde heel weinig. Ik had m'n broek nog aan toen Isabelle geboren werd, kon nog net op tijd op bed springen . Mocht er ooit nog een derde komen, dan "mag" ik van de vk niet meer naar het ziekenhuis, omdat de kans dan heel groot is dat we dat niet gaan redden.
Ik verbaas me erover dat er zoveel mensen naar het ziekenhuis willen om te bevallen. Ik vind het zo'n rottig gebouw! Vol met zieke mensen enzo, bleh. TL licht, ik weet niet hoeveel verpleegkundigen, allerlei apparaten om je heen..
Ik wilde in het zh bevallen (poliklinisch), maar een dag van te voren kreeg ik te horen dat ik ingeleid zou worden. Dus toen werd het medisch maar nog in het zh.
mijn optie staat er niet bij. Ik heb bij 7 cm ontsluiting pas besloten dat ik thuis op bed prima lag. helaas moesten we 3 uur later toch naar zh. Ik heb het open gehouden tot aan de bevalling zelf, ik denk ook dat het daardoor geen teleurstelling was dat ik toch naar het zh moest terwijl ik net had besloten thuis te blijven.
ik heb een combi tussen 2: ik wilde thuis bevallen, maar na 40 weken bleek ik beginnende zwangerschapsvergiftiging te hebben, dus werd het sowieso een ziekenhuis verhaal. Uiteindelijk ingeleid met 42 weken, dus zelfs in het ziekenhuis begonnen (bij nummer 2 overigens hetzelfde verhaal)
Wauw, de resultaten verrassen me wel een beetje... Ongeveer 75% van de bevallingen is dus (gepland of niet) uiteindelijk een ziekenhuisbevalling! Veel kleiner gedeelte beviel dus thuis. Ik dacht dat Nederland zo vooraanstaand was op dat gebied, ik had het percentage thuisbevallingen toch hoger verwacht, 40% ofzo...
ik wou heel graag thuis bevallen, na al ruim 2dagen weeën die te weinig deden toch maar naar het ziekenhuis voor pijnstilling zodat ik in ieder geval kon slapen uiteindelijk niet kunnen slapen en toch nog 3cm ontsluiting in de ochtend, toen is besloten mijn vliezen te breken en 3uur later was onze kleine meid er ook heb ik om pijnstilling (ruggeprik) gevraagd omdat mijn lichaam gewoon op was na bijna 72uur weeën gehad te hebben ik heb het als prettig ervaren in het ziekenhuis, mocht er ooit een 2e komen denk ik dat ik het pas tijdens de bevalling beslis.....
het is nog steeds hoog hoor!! in amerika ben je "verplicht" in het ziekenhuis te bevallen, daar is een thuis bevalling helemaal zeldzaam nederland is nog steeds een land met een hoog aantal thuisbevallingen, volgens onze vk 1 van de hoogste aantallen ter wereld
Het percentage wat thuis wilt bevallen is wel hoog, maar uiteindelijk belandt twee derde alsnog in het ziekenhuis vanwege complicaties. Ik heb me er ook in verdiept destijds, lees dit maar eens. Staan veel feitjes in.