goedemiddag dames. Wat een lekker weer is het toch he? @muis WOW wat knap van je, dat je alles hebt opgeschreven en uitgeeft. Maar wat erg wat je allemaal hebt moeten meemaken. Ook voor je dochter. Bah. Je moet wel een ontzettende sterke persoonlijkheid hebben. Ik heb respect voor je. @dia ook voor jou heb ik heel veel respect. @lief2013 Gefeliciteerd. Helemaal super.
@muis; hmm tjah... ik roep al jaren dat ik alles wil opschrijven maar ik twijfel te hard aan mijzelf. Dat ik het niet kan, dat er toch niks van terecht komt en dat het dus geen zin heeft. Hoezo onzeker en minderwaardigheidscomplex Ik vond het al heel wat van mijzelf dat ik hier op de site een blog heb geschreven omdat ik mijzelf niet meer wil verstoppen maar ik heb het wel zó gedaan dat eventuele meelezers mij en de situatie er niet echt in kunnen herkennen. Het lef om met het hele verhaal naar buiten te komen ontbreekt me nog maar wie weet... ik ben 'pas' 33 dus ik heb nog heel veel jaren om eraan te beginnen Dus ik denk dat je nog heel wat jaartjes mag wachten voor je in die rij kunt gaan staan Maar ik wil jouw boek in ieder geval gaan lezen, niet uit nieuwsgierigheid of uit een soort van 'ramptoerisme' maar uit belangstelling. @Diabolique; wat naar dat je zulke dingen gaat doen uit stress en wanhoop en verdriet etc. De een gaat zich overeten, de ander stopt met eten, gaat snijden, haren trekken en noem maar op. Allemaal dingen om maar niet te hoeven voelen maar eigenlijk (en dat weten we allemaal diep van binnen ook wel) is de enige manier verwerking door het juist níet weg te stoppen. Op een bepaald punt in je leven komt alles dan alsnog naar boven en het houdt zoveel mooie dingen tegen. Dat zeg ik niet omdat ik het beter meen te weten want ik ga die confrontatie ook nog altijd uit de weg maar ik wéét dat dat op den duur toch zal moeten, wil ik goed en gelukkig verder kunnen. Tjah....
Daar zit ik nu dus ook.. Heb mezelf gesneden en met dit mooie weer zie je de littekens zitten op mn been.. heb nu gelukkig therapie en ze vinden me een sterke meid maar die dingen die je je hele leven bij je draagt laten je toch niet helemaal los.
Loslaten is de grootste kunst van het leven. En de moeilijkste. Je kunt dingen verwerken, een plek geven en ermee om leren gaan maar vergeten zal nooit lukken. Dat hoeft ook niet als je er je voordeel mee doet, zoals muis met haar boek. Dat klinkt misschien stom maar ik bedoel dat je uiteindelijk uit alles iets positiefs kunt halen, hoe moeilijk en ellendig het ook was. Ik heb mijzelf nooit gesneden maar het wel heel lang niet of nauwelijks kunnen eten, hoe graag ik dat ook wilde. Letterlijk ziek van alle ellende en bepaalde dingen waar ik (te laat) achterkwam. Door therapie e.d. is dat wel hersteld maar op den duur is er lichamelijk iets mis gegaan waar ik nog altijd niet mee in orde ben. Kan ook niet want niemand weet wát er dan mis is. Medicatie gebruik ik niet (meer), therapie heb ik bijna afgerond en dan ben ik er klaar mee. Al die jaren zoeken en proberen en dokteren hebben me niet beter gemaakt dus dan kan ik er net zo goed mee ophouden en het op een héél andere manier gaan doen. Toch maar schrijven dan?
Misschien is dat wel de oplossing! proberen kun je het in ieder geval, merk je dat het te heftig is dan stop je (tijdelijk). Succes in ieder geval alvast!
Meisje toch.... Ik begin spontaan te huilen bij je berichtje. Wat super dat je in therapie bent gegaan, dat is misschien wel een van de belangrijkste keuzes in je leven. Bij mij is t dag wel geweest en ik weet hoe eng het is om ermee te beginnen. Goed zo meis, geef niet op!!! En die littekens op je lijf zijn een weerspiegeling van de littekens op je hart, verzorg ze allemaal goed!
Mamavanf: een ding dat ik heb geleerd van mijn ziekte is dit: mijn ziekte beperkt me al zo erg, ik moet me niet ook nog laten beperken door wat anderen vinden of zouden kunnen gaan vinden, ooit . Jij bent ook al beperkt genoeg. Laat je niet door andere dingen beperken in dit verlangen dat misschien juist wel mogelijk is voor je!!!!!!!
Heb me hard geschaamd daarvoor maar dat was mijn manier om te verwerken... Ben er sterker van geworden en jij ook!
Je kan schrijven voor jezelf persoonlijk. Vriendin van me heeft ook veel gegemaakt en zij is begonnen met het allemaal neer te schrijven om het zo te kunnen verwerken en het doet haar goed. Daarom moet je het niet uitgeven eh... zelfde geld verbrand je het daarna symbolisch... ik ben een dagboek beginnen bijhouden begin deze maand omdat het ook al niet makkelijk is om samen te leven met vl die borderline heeft dus jah...
Haal je kracht uit die littekens! Ze hebben je getekend maar je leven ligt nog voor je uit... koester elk moment hoe moeilijk het soms ook lijkt
@Ior, dank je wel. Ja het is ook erg wat ik allemaal heb moeten meemaken ook voor mijn dochter. Dank je Ior voor je woorden, doet me goed!
Wauw MamavanF, je gaat het lezen, wat heerlijk. Laat je me het weten wat je ervan vond? Zou ik erg op prijs stellen.
Goedemiddag allemaal , Ik begon dinsdag met bruin verlies , inmiddels is het bruin met wat rood verlies geworden... Het word telkens minder , normaal ben ik minimaal 6 dagen flink ongesteld.. Moet ik op rood of..? Wat denken jullie???
Nou he Saar! Zeker wat een middag wat het allemaal niet los heeft gemaakt. Maar wel goed om eens bij stil te staan. Dikke knuffel allemaal.
hmmm sanenjef, zolang het niet redelijk helder rood bloed is geweest kan je het geen menstruatie noemen.
Jaa dat dacht ik ook al , want helder rood is het niet geweest. Maar wat zou het dan zijn , omdat ik dinsdag mijn nod had.. Vind het erg lastig..