omdat je het bloed onder mijn nagels vandaan haalt, daarom! je weet gewoon niet waar je over praat. ik wordt echt kwaad van je reacties. ik ga! dat is waarschijnlijk wat je wilt, mensen op het dak krijgen ofzo? ik kom hier alleen om mee te praten over een onderwerp en je zegt, Ja maar jouw kinderen leven nog en die van haar niet. dat is toch geen vergelijking! Wat weet jij nou af van wat wij hebben meegemaakt. ik heb hier ook echt geen zin meer in. de groeten!
Nee gelukkig niet. Ik zou niet graag in je schoenen staan. Maar ik snap eigenlijk alleen niet zo goed waarom je het tegen mij wel zegt en tegen Tulip bijv niet terwijl we dezelfde mening hebben? maar mijn gevoel ( als ik dat uberhaupt mag zeggen) was, aan het onderschrift te zen was dat zij er 2 verloren had. Jij een moeilijke start met je wonders. ja sorry maar ik vind daar wel verschil in zitten. Omdat zij zonder stond en jij heel veel geluk hebt gehad. dat ik je ook echt gun. ( en in dat opzicht weet ik wel waar ik over praat)
Oorspronkelijk geplaatst door tulip Ik denk dat het voor missq en dan spreek ik nu even voor haar, heel pijnlijk is om te horen wanneer mensen zeggen dat het als enigstkind niet leuk is. Zij willen zo graag een broertje of zusje en dan wil je zoiets niet horen...dat wanneer het niet lukt, ze weten dat hun kind doodongelukkig zal zijn (zal natuurlijk helemaal niet het geval zijn, maar daar zijn ze misschien wel bang voor) Dank je wel Tulip. Op het bericht van Ons kleintje ga ik verder maar niet reageren, als je mijn onderschrift leest zul je vast begrijpen waarom. Ik snap dat zo' n opmerking pijn kan doen als je er 2 verloren bent. En dat bedoel ik ermee te zeggen, maar ben bang dat je het toch niet wilt begrijpen. Ik loop al vanaf het begin van zp mee, maar zo''n reactie heb ik echt nog nooit gehad. Maar goed....zoals ik eerder schreef, ik ben echt oprecht blij voor je dat jij 3 kindjes heb gekregen.
Ja hoor, dat mag. Ik was als kind heel erg op mezelf, vond het heerlijk om uren alleen op mijn kamertje te zijn om te knutselen of zomaar een beetje te lezen. Ik vermaakte me alleen heel goed. Ik leerde op mijn 3e een vriendinnetje kennen in de straat, we waren heel hecht en nog steeds, inmiddels al 25 jaar, maar ik vond het ook heel fijn toen ze weer naar huis ging. Ik speelde graag binnen en werd vooral heel graag met rust gelaten, dat heb ik nu nog steeds wel. Met delen heb ik nooit problemen gehad, ook niet met het delen van mijn aandacht. Maar stiekem vond ik het wel fijn dat mijn ouders zo blij met mij waren en dat ik die aandacht niet hoefde te delen . Als kind voelde dat zo. @Daantje, het is ook zo, we staan straks alleen voor de zorg voor onze ouders. Maar ik zie dat in mijn directe omgeving ook bij mensen die wel broers of zussen hebben. Mijn moeder heeft een broer, maar die doet helemaal niks voor zijn moeder. Mijn man heeft een zus, maar ze hebben geen hechte band. Ik vind daarom meerdere kinderen, ook niet altijd een garantie voor "dan hebben ze wat aan elkaar". Mijn vriendinnetje waar ik net over sprak is water en vuur met haar broertje . Ik hoop wel dat die twee hier straks goed door een deur kunnen. Als ik dan een nadeel mag noemen. Omdat ik zelf enigstkind was en dit zo fijn vond, omdat ik ook altijd alle aandacht van mijn ouders had. Heb ik nu soms moeite om mijn aandacht goed te verdelen, omdat ik altijd het gevoel heb dat ik dan een van de twee te kort doe. Ik wil geen van beide laten wachten of het gevoel geven dat ik iemand voortrek. Dat is echt extreem moeilijk voor mij nu. Maar ook dat komt goed. Hopelijk heb ik zo je vraag beantwoord Kaboutertje.
Dank je , zit eigenlijk ook wel telkens te denken: heb ik echt iets zo erg fout gezegd? Tuurlijk is het erg zo'n start ( heel erg zelfs en ook nu nog toch?), maar een start zonder kindjes... Dat is het ergste wat een moeder kan overkomen lijkt me.
Je hebt de fout gemaakt om het verdriet van ons Kleintje te gaan vergelijken met het verdriet van een ander (weet de naam even niet, maar je weet wel wie ik bedoel) En dan is voor ons kleintje heel pijnlijk. Zij heeft zonder enige bijbedoeling hier geschreven hoe ze heeft genoten van haar kindjes bij elkaar en dat de situatie heel anders had geweest als ze 1 kind had gehad. Haar goed recht toch..? Daar heeft ze niemand mee aangevallen. En dan mag ze dat opeens niet zeggen omdat een ander zich daar verdrietig over maakt... En dan wordt haar eigen situatie nog even vergeleken met die van die ander, en bestempeld als veel minder erg..... Ik vind toch wel dat je behoorlijk fout zit hoor!
Oke, maar kan me de reactie van mQ ook voorstellen. Heb ook in die fase gezeten. ( nu niet meer) Maar er wordt dan gesuggereerd ( dat is je gevoel he), dat een 1e kindje lang niet zoveel lol kan hebben. Nee niet met zijn 2-en. Maar als een 2e niet lukt, dan doet zo'n opmerking pijn. ( ik ben allang van dit stadium af), maar begrijp haar wel. ook al heeft ons kleintje er niemand mee aangevallen, het steekt wel. Waarschijnlijk zonder bij bedoeling. Eigenlijk snap ik beiden wel. Maar goed heb me weer bemoeid met iets wat ik beter niet had kunnen doen Maar snap haar gevoel ook. En je kan inderdaad niet vergelijken, maar blijf erbij dat zij er gelukkig beter af is gekomen. Nu denk ik wat mQ wel niet denken haha, hele discussie. Maar een ding snap ik niet waarom ik een bitch en tulip ( mag wel he tulip ) niet? Zij zegt het, ik beaam het en dan ben ik de bitch??? Nou ja gelukkig vind niemand me in rl een bitch. En hier op zp zoals eerder gezegd de afglopen 7 jaar ook niet.
Maar uiteindelijk is de situatie van die andere vrouw toch schrijnender?? De een kan haar tweeling knuffelen terwijl de ander met lege handen staat. En natuurlijk is het geen wedstrijd wiens leed groter is, maar kan me voorstellen dat verhalen over hoe fijn het is dat Pietje niet alleen is pijnlijk kan zijn als je zelf 2 kindjes bent verloren.
Dat vind ik altijd zo vervelend aan reageren op een topic, omdat je geen emoties ziet (visueel) of dat je misschien eens snel ergens overheen leest, ontstaan er te snel misverstanden. Het lijk me vreselijk om de angst te hebben om een kindje te verliezen omdat deze in kritieke toestand verkeerd, er zijn geen gradaties voor verdriet, of hoeveel verdriet iemand mag hebben. Ik lees graag dat mensen blij zijn met hun situatie, maar ik denk dat dit onderwerp heel gevoelig ligt voor "kaboutertje" en dat ze het absoluut niet zo cru bedoeld heeft, als dat er nu gedacht wordt.
Maar... als je naar de onderschriften kijkt dan hopen ze toch allemaal op een broertje/zusje, anders zouden ze geen medisch traject in gaan, toch? Dus met een dergelijk onderschrift zou ik persoonlijk reageren op iemand die vertelt hoe fijn ze het vindt dat haar kindjes broertjes/zusjes hebben "zwijmel... ja, dat is nou waarom ik zo hard probeer om toch nog een kindje te kunnen krijgen. Dat zou ik ook zo graag willen". Ik vind het gek dat men boos wordt.
Dit dus. Als ik ook even een vergelijking mag maken.. Een paar wekwn na de bevalling van de oudste kreeg ik de opmerkingen; maar hij is nu toch helemaal beter? Kortom; waar heb je het over.. Wat ze niet beseffen is dat mijn zoon na de geboorte bijna dood was en ik niet nog 2dagen door had moeten lopen met mijn zoon nog in mn buik.. De eerste 2dagen waren een regelrechte hel. en ik durf best te zeggen dat dat de ergste tijd was die ik ooit heb meegemaakt. ja hij is helemaal beter, je merkt er niks meer van behalve dat hij snel begint met hoesten, maar dat wil niet zeggen dat het voor MIJ een vreselijke tijd is geweest. De situatie an sich is niet te vergelijken, maar voor mij is dit het ergste wat ik heb meegemaakt, datzelfde geldt voor ons kleintje en *is naam even kwijt, sorry* Mag ik dat niet hardop zeggen? Moet ik in het vervolg zeggen: ach kind was bijna dood maar het kan ziveel erger dus het maakt niet uit.
Ik begrijp ook dat mQ de opmerking van ons Kleintje heel pijnlijk vond. Maar het was totaal niet voor haar alleen bedoeld, maar in het algemeen, En dat maakt het verschil! En daarom moet je dan echt proberen om het niet te zien als een persoonlijke aanval. Ik weet dat het moeilijk is, want ik betrap mezelf ook nog regelmatig op zulk soort dingen. Dat je algemene opmerkingen op jezelf betrekt. Jij vind dat Ons Kleintje er beter vanaf is gekomen als mQ, maar jij weet niet wat voor traumatische dingen Ons kleintje mee gemaakt heeft. Moet zij dan maar denken, het had altijd erger gekund?? Zo zit het toch niet in elkaar. Voor jezelf voelt de situatie op dat moment als het ergste wat je ooit kan overkomen. En je hoeft dan echt niet te gaan denken dat het wel meevalt omdat het erger had kunnen zijn. Beleef je eigen verdriet zoals je het zelf wilt! Dat je voor bitch uitgemaakt wordt is ook niet leuk, en dat praat ik niet goed. Maar ik snap een heel klein beetje dat Ons kleintje zich aangevallen voelde. Maar goed, wij zijn nu aan 't discuseren over 2 anderen, die het misschien beter zelf verder uit kunnen 'vechten'.
Waarschijnlijk is ons kleintje door nare ervaringen zo blij dat haar oudste niet alleen is. Dat mag toch? Of moet je dan denken... dat mag ik hier niet melden omdat er misschien iemand meeleest die, ongewild, 1 kindje heeft...?? Dan mag je ook geen topics openen over rotouders, vreselijke echtgenoten, verschrikkelijke schoonzussen enz. Want er kunnen wel eens mensen meelezen die die personen missen.... Dan zou het hier wel heel stil worden hoor...
Ben het helemaal met je eens...! Moet je dan altijd je eigen gevoelens opzij zetten of niet benoemen omdat het bij een ander erger is?
Weet je even aanvulling op jullie vorige berichtjes terwijl ik zat te typen: ik probeer wat dat betreft wel altijd zoveel mogelijk rekening te houden met. Tijdens de zwangerschap nooit buikbanden gedragen om te showen, want daar kan je een ander verdriet mee doen enz enz enz. dacht altijd dat ga ik dan mss bij de 2e wel doen. Zal nooit klagen openbaar als kk ongein uithaalt. Zeker niet waarbij mensen zitten die ongewild kinderloos zijn. dan praat ik sws niet over kk, want dat zou hen weleens pijn kunnen doen. Dus ja op zich hou ik daar wel rekening mee. kab
Meiden, zand erover en klaar Niet te lang in blijven hangen, gewoon weer allemaal lief voor elkaar zijn en gezellig verder kletsen over de draagmoeders * geeft iedereen een dikke knuffel *
Ik vond dat uit de opmerking van OnsKleintje doorklinkt dat ze vindt dat een broer/zus hebben alleen maar positief is. Het is pijnlijk dat veel mensen nog steeds een negatieve mening hebben over enigkinderen, of je nu bewust of gedwongen die keuze hebt gemaakt. Dus logisch dat hier reacties op komen, als je onwaarheden loopt te verkondigen (of door laat schemeren). Ik voel me wel geroepen om te reageren als iemand een vooroordeel heeft over mijn kind. Dat is toch hetzelfde als ik door laat schemeren dat iedere ouder een voorkeur heeft voor een van haar kinderen? Dan staan er ook direct een aantal op hun achterste poten