Ik ben eigenlijk heel erg benieuwd hoe het is als je (schoon)moeder bij de bevalling is. Hoe hebben jullie dat ervaren? Wat was de reden waarom jullie dat wilden? Denk je dat je bevalling daar ook beter door ging? En heeft ze ook alles gezien of zaten ze met het persen en de uitdrijving op de gang? Vertel
Ik werd bij de eerste ingeleid en niemand wist daarvan af, uitgezonderd m'n man dan natuurlijk . Dus dacht mijn moeder 's middags van: ik ga eens gezellig op bezoek, anders ligt ze zo alleen.. (dat is het risico als je niets zegt natuurlijk!). Dus lag ik daar met heftige weeen, komt er een verpleegkundige binnen: 'uhm... je moeder staat hier op de gang!' Dus mijn man erheen en ze begon gelijk te vragen waar ik nou eigenlijk was, soms voor een echo ofzo? Manlief: kijk eens op dit bordje, verloskamer? Moeder: 'ja en? waar is m'n dochter nou dan?' Haha ze begreep er echt helemaal niks van!! Totdat m'n man haar mee naar binnen nam en mij daar zag liggen! Ze heeft er bij gezeten totdat ik ging persen. Toen is ze naar m'n kamer gegaan. Ze mocht van ons erbij blijven maar dat wilde ze zelf niet. Zodra ons dochtertje geboren was (dat was 10 minuten later) hebben we gebeld dat ze echt wel mocht komen. Nou dat was natuurlijk tranen met tuiten!! Helemaal geweldig gewoon! Dus: geen reden dat ze er bij was, ze heeft verder wel alles gezien/meegemaakt behalve de uitdrijving dan, maar wel de ruggenprik enzo. Ik vond het eigenlijk heel erg leuk dat ze er bij was, ze gaf rust en zei op de goede momenten de juiste dingen En m'n man heeft het ook als goed ervaren. Het was eigenlijk ook juist een goede afleiding voor ons beide dat ze er was!
mijn moeder was erbij, ik vond het een fijn idee. Maar tijdens het bevallen lette ik er echt niet op haha was in mn eigen wereldje. Maar mn moeder vond het geweldig.
Ik had zelf niet m'n moeder erbij, maar mijn zus is erbij geweest toen haar dochter beviel. Was niet de bedoeling dat ze er de hele tijd bij zou blijven, maar de papa was niet in staat om zijn vriendin goed te steunen door de hele bevalling heen. Ze vond het heel bijzonder, maar ook enorm heftig, en eigenlijk had het voor haar niet gehoeven om haar dochter zo te zien. Maar ja, ze had íemand nodig en aangezien haar vriend die iemand even niet kon zijn, kon haar moeder het niet weigeren. Wat ik maar wil zeggen: bespreek het echt goed met je moeder als je dit overweegt, vraag wat zij zou willen en geef haar ook de ruimte om nee te zeggen of ergens háár grens aan te geven.
Thanks! Hebben wel duidelijk afspraken gemaakt hoor. Zij is van de foto's bv en ik wil niet, tenzij ik het aangeef, dat ze aan me zit ofzo. Daar kan ik op sommige momenten niet zo goed tegen en dan ben ik nogal "vurig"... Denk dat het allemaal wel een kwestie is van goede afspraken maken. We gaan het zien! Eerst maar eens weeën krijgen.
Ik ben nu 34 weken maar wil straks ook graag mijn moeder erbij. Dat omdat mijn vriend denk ik snel in de stress schiet en vooral de hele tijd heel lief wil doen terwijl mijn moeder gewoon aardig maar duidelijk is en als ik in paniek schiet zij mij bij wijze van spreken een tik heeft en zegt NU opletten en kijk me aan en adem normaal, terwijl mijn vriend dan zelf strest en alleen maar zegt ' t komt allemaal goed' . En ik heb die hardere aanpak denk ik nodig mezelf kennende
Ik had mijn moeder en mijn zus bij de bevalling (geen partner) en ik vond het super dat ze er bij waren.. en mijn moeder vond het natuurlijk helemaal een geweldige ervaring!!
Mijn moeder gaf bij de eerste zwangerschap al aan dat ze niet bij de bevalling wilde zijn. Dat zal ze deze keer dus ook niet. Lekker alleen met mijn man (die nu wel weet wat ie wel of niet kan flikken terwijl ik lig te kreperen ) Schoonmoeder is bij m'n schoonzusje d'r bevalling geweest, en heeft (ondanks dat schoonzusje duidelijk heeft aangegeven dit niet te willen) echt full-frontal foto's staan maken tijdens de bevalling.. Schoonma mag dus niet weer bij haar bevalling zijn, en geen haar op m'n hoofd die er aan denkt om haar bij mijn bevalling te willen hebben.
Mijn moeder was erbij en ik vond het, naast de geboorte van mijn dochter, de mooiste gebeurtenis van mijn leven.
Zonder miJn moeder???? Nooit! Hahaha, wij hebben echt een hele sterke band. Ze was bij de eerste en nu staat ze in de startblokken voor nr 2. Ik ben heeeeeeel blij met haar steun ondanks mijn partner ie er evengoed is , is zij echt degene waar ik 300% op vertrouw. Geen bevalling zonder haar dus
Heel leuk om jullie reacties te lezen! Als we een tweede kindje mogen krijgen dan is het denk ik niet de bedoeling om mijn moeder bij te hebben. Alhoewel ik denk dat mijn moeder mij wel rustig zou kunnen houden, beter dan vriendlief want die is niet zo streng voor me Mij lijkt het voor een moeder een hele aparte gebeurtenis als je je dochter zo ziet.. ik vind een bevalling een heeeeeeeele emotionele gebeurtenis..
Omdat ons kindje na de bevalling meteen door de kinderarts onderzocht moet worden en mijn vriend daarbij meegaat, heb ik mijn moeder gevraagd ook bij de bevalling te zijn, zodat ik niet alleen achterblijf. Ze vind dat helemaal geweldig. Ze is zelf arts dus ik denk dat ik een erg levendig verslag zal krijgen van de gebeurtenissen
Mijn moeder & zus waren erbij omdat de vader van mijn kindje me heeft verlaten in de zwangerschap. Ik vond het heerlijk en had het niet anders gewild (nou ja bij een 2e hoop ik natuurlijk een partner erbij te mogen hebben). Ik heb veel aan ze gehad...mijn zus heeft uiteindelijk de navelstreng doorgeknipt en dat blijf ik speciaal vinden. Volgens mij vond mn moeder het wel pittig om mij te zien lijden tijdens mijn weeenstorm...ik blijf toch haar kleine meisje haha!
Hier wilde ik heel graag mijn moeder in de buurt.. Gewoon, beetje angst voor de bevalling en het is m'n moeder.. Hihi, voel me net een klein kind. Maar nu wordt het een geplande ks. Mijn moeder weet de datum wel, maar we bellen zo'n 1,5 uur na terugkomst op de afdeling, dat ze mag komen
Mijn moeder en mijn vriend natuurlijk waren erbij.. Ik vond het prima dat m'n moeder erbij was, zij vond het achteraf wel moeilijk mij zo te zien (pijn, heftig moment) maar zij wilde het vooral heel graag. Mij maakte het op dat moment weinig uit, al was president Obama erbij geweest je ent zo in je eigen wereldje.. Maar bijzonder denk ik om je eerste kleinkind geboren te zien worden!!
Mijn moeder is er ook bij geweest. Was eigenlijk niet helemaal gepland. Ik was thuis weeen aan het opvangen en zij zou even ons hondje komen uitlaten. Toen ze terugkwam bleek mijn weeenstorm goed zijn werk te doen en mocht ik al bijna gaan persen. Mijn partner zei toen tegen haar dat ze wel kon blijven, omdat de kleine er bijna was. Zij begreep toen dat ik wilde dat ze erbij zou zijn. Achteraf vond ik het geweldig dat ze er bij is geweest. En ik had het niet anders gewild. Deze keer doen mijn man en ik het samen en wordt mijn moeder als eerste gebeld als de kleine er is. Zij vond het een geweldige ervaring, maar ook heel moeilijk om mij zo'n pijn te zien lijden. Maar ze had het niet willen missen.
Mijn moeder was er ook bij tevens mijn 2 zussen en mijn man ik heb zelf tijdens mijn bevalling veel steun aan mijn moeder gehad gewoon het feit dat ze er was en de moederlijke kalmte en rust die ze uit straald heeft me heel erg goed gedaan tijdens de weeën en tevens hadden mijn man en ik besloten dat we graag wilden dat mijn moeder de navelstreng zou doorknippen wat voor mijn moeder een hele gebeurtenis was ze was o zo blij ze heeft de hele tijd lopen huilen van blijdschap nu bij de tweede die op komst is willen we haar er graag weer bij hebben en ze heeft dus ook al volmondig ja gezegt ........