Dat zegt dan waarschijnlijk heel veel over jou karakter, op zich goed hoor, dat je rekening wilt houden met het verdriet van een ander. Maar je bent er zelf ook hoor... Mensen zeggen zo vaak hoe je je moet voelen, en daar ben ik gewoon helemaal klaar mee, vandaar mijn reactie! Even wat voorbeelden: - ik ben gelijk na de geboorte afgestaan door mijn biologische moeder. Reactie, ach joh, wat geeft het, je hebt het nu toch ook leuk?? ik zit met een onverwerkt trauma, voel me afgewezen enz, maar dat mag ik niet voelen.. - mijn adoptievader is overleden toen ik 4 jaar was. Reactie: joh, wees blij dat je nog zo jong was, 't is veel erger als je meer herinneringen aan hem had gehad. Ik mis hem nog elke dag, maar dat mag eigenlijk niet....
Het ging over het achter elkaar aankruipen in een badje. Tja, als je dat in je eentje moet doen, dan heb je daar niet veel lol in. Wat is hier onwaar aan?? Er is daarna pas een hele discussie op gang gekomen over het wel/niet hebben van 1 of meerdere kinderen. En of dat wel of niet leuker is. Er werd gesproken over een bewezen aantal % wat helemaal niet gelukkig is met zijn broer/zus. De hele opmerking is totaal uit z'n verband gerukt en dat is het laatste wat ik er over ga zeggen!! Welterusten allemaal.
Ja die voorbeelden geven mensen vaak. Maar ik denk dan: je wilt toch weten waar je roots liggen? Tuurlijk heb je het leuk. Tuurlijk weet je dat je hier beter bent dan elders. Maar dat is verstand, je gevoel zegt iets anders. ( wij hadden voor kk bijna een nummer voor adoptie aangevraagd overigens) 4 is niet jong meer, dan weet je dingen. mss was het wel minder erg als je meer herinneringen had. Dat is iets wat je nooit zult weten. Snap je wel, want heb zelf ook die reacties gehad tijdens onze IVF weg. je verstand zegt dit en je gevoel zegt dat. Maar dan is bij mij mijn verstand vaak sterker: zeur niet je hebt er al een, wees blij er zijn mensen die zonder staan. Of zoals laatst gebeurt is: het had erger kunnen zijn dan dit. (wat ik dus niet openbaar schrijf ivm privacy)
Daar ben ik dus mee gestopt, want ik zat mezelf zo in de weg. Dat er geen plaats was voor een rouw/verwerkingsproces. Tijdens gesprekken met psychiaters enz ben ik me hier pas bewust van geworden en ben daar aan gaan werken. Vandaar dat ik het 'opnam' voor ons kleintje, omdat ik erg huiverig ben geworden voor het bagatelliseren van je eigen gevoelens.
Ach het is ook net hoe je er zelf mee omgaat. De een gaat links om en de ander rechts. Als we uiteindelijk maar bij hetzelfde doel komen toch?
Het ligt idd aan je karakter hoe je met tegenslagen/verdriet omgaat. De ene kijkt meer naar wat ze mist, de ander naar wat ze al/nog heeft. Uiteindelijk gaat het er om of je zelf gelukkig bent. En de ene is dat door voor zijn eigen gevoels op te komen en de ander juist door zich in te leven in de gevoelens een ander. En nu écht welterusten
Jullie moeten gewoon ophouden om verdriet te overtreffen, te vergelijken of goed te praten! Gun elkaar ook het geluk en hou eens op een ander mans geluk de grond in te trappen door te zeggen: maar ik heb geen kinderen. Want het gaat 2 kanten op! Gunnen en misgunnen. Als je niet tegen het geluk van een ander kan, sluit je zelf dan maar op, zonder media oid. Ik ga er in mijn uitspraken, over mijn kinderen, ook niet continu rekening houden met anderen. Want het is mijn geluk en daar hou ik mijn mond niet over. Dus hou het probleem bij jezelf, en projecteer het niet op anderen. En verdriet vergelijken en overtreffen of bagtaliseren, dat vind ik heel erg!
Ik wil hier nog 1 ding over zeggen De essentie was niet dat er 2 kinderen lol hadden in een badje, maar dat het oudste kind nooit 'zoveel lol had kunnen hebben' als zijn broertje er niet geweest was. Dat is natuurlijk onzin en mist daarbij volledig waar het om ging. Namelijk dat een 2e kind 'nemen' net zo egoistisch is als een 4e kind. Een kind 'nemen' is per definitie egoistisch. Ik kan achteraf ook wel zeggen, nou mijn dochter is gelukkig, dus het was niet egoistisch om haar te krijgen!? Kromme redenatie. Het 4e kind kan nét het kind zijn waar nr 3 een enorm goede klik mee heeft. Maar het egoistische is dat het ook net zo goed heel veel problemen met zich mee kan brengen, die een mogelijk negatieve invloed hebben, waar de al aanwezige kinderen niet om gevraagd hebben. Daarbij vind ik best dat je enigszins rekening mag houden met wat je (waar) zegt. En ik vind het ook heel goed dat wordt uitgesproken wanneer een opmerking pijnlijk is of als je het er niet mee eens bent. Ik vind het juist goed om daar over te discussieren! (Zonder met modder te gaan gooien ). De discussie over adoptie vond ik ook erg interessant. Praten over je geluk is prima, maar daar moet je geen algemene conclusies over trekken.
En weer een topic waarop ik m'n abonnement ga opzeggen. Word er écht serieus kotsmisselijk en heel erg boos van, wat ik hier allemaal lees. Hou eens op met onderschriften en verdriet te vergelijken, en alles wat een ander over zichzelf zegt op een andere situatie te betrekken. Niet iedereen zet alles wat ze heeft meegemaakt in een onderschrift. Dus zelfs al staat er niks, of alleen maar iets waar je heel vrolijk over kunt zijn, dan nóg weet je helemaal niks over iemand die je alleen via dit forum kent. En iedereen die echt vindt dat je kunt en mag zeggen dat het ene verdriet erger is dan het andere (bijvoorbeeld het bijna-verlizen van je kind t.o.v. het helemaal verliezen van je kind), moet maar eens terugkijken naar de aflevering 'Breingeheim' over verdriet, met name het stukje over leedconcurrentie.
hopelijk kunnen we weer verdergaan over het onderwerp draagmoeder gezocht?? Komt het nu aanstaande week ook nog niet of al weer wel?
Maar gelukkig hoef je helemaal geen broertje of zusje te hebben om samen te kunnen spelen. Ik ben zelf ook lang enig kind geweest, maar dat voelde echt niet als een gemis. Wat je niet kent mis je niet, vooral niet als je kind bent. Maar ik hoop natuurlijk voor jullie dat je wens uitkomt!
Ik had vanmorgen een soortgelijk bericht geschreven en toen maar niet gepost. Blij dat ik niet de enige ben die er zo over denkt. En we raken enorm off topic. Komt allemaal door het songfestival, hoogste tijd voor een nieuwe aflevering!
Gelukkig niet zeg . Mijn man was vroeger ook alleen en hij vermaakte zich prima met neefjes, nichtjes en buurtkinderen. Ik had een zus en die kan ik nu nog steeds wel schieten. Ik denk ook dat de rol van de ouders daar wat in te zeggen heeft, maar dat is weer een hele andere discussie . Ontopic: 31 mei komt er weer een aflevering van draagmoeder gezocht.
na een paar dagen nadenken, wil ik jullie toch bedanken voor jullie reacties dit topic. Het heeft me doen inzien dat je soms denkt dat jouw gezin het ergste overkomen is. Maar dat leed niet te vergelijken is. Ik wil hiermee geen woorden terugnemen, maar ik wil dus wel bedanken voor het inzicht en dit maakt het voor mij wel gemakkelijker om met deze (soms rot-) situatie om te gaan. het gaat hier thuis zo nu en dan helemaal niet goed met de kleinste die heel lang (35 weken) in het ziekenhuis heeft gelegen. Toch zie ik nu wel in dat mijn vriendin die een onrustige baby heeft, ook op haar manier leed heeft en mijn steun nodig heeft.