Tja denk toch wel dat het ene beetje aan de kant van het land ligt waar je zit, ik ga zelden met ov maar de keren dat ik ging werd ik geholpen met de kinderwagen naar binnen brengen die mensen vroegen zelfs waar ik er weerr uit moest en kwamen toen ook spotaan aan lopen om te helpen met naar buiten brengen en dat was niet eens nodig want er waren al meer mensen helpen . Hier wordt spontaan aangeboden van ik help wel even, sta ik in utrecht op het station moet ik inderdaad vragen wie kan me even helpen en dan zijn er ook wle mensen behulpzaam, maar aso is het soms wel dat mensen dat niet uit zichzelf doen
Dat maakt denk ik niet zo uit. Ik heb in A'dam en Den Haag gewoond en woon nu in Zeeland. Is allemaal hetzelfde, hoe ik het ervaar tenminste.
Ik vind dat jullie gelijk hebben. Dat normen en waarden tegenwoordig ver te zoeken zijn!! Maar in het geval van de ts, zou ik misschien ook niet opstaan. Ik vind 28/29 weken zwanger, niet hoogzwanger. Ik weet niet hoe jij je voelt maar ik beleefde mijn zwangerschappen zonder problemen.
Dit! Dit zie ik echt zooo vaak gebeuren! En ik snap dat echt niet he, neem die kleine toch even op je schoot? Ik zou gewoon op je strepen staan hoor, als iedereen zijn mond houd dan leren ze het ook nooit
Maar in mijn geval heb ik ook mijn uiterlijk 'tegen', waardoor ik regelmatig vervelende opmerkingen krijg van omstanders. Kan ook meetellen natuurlijk.
Hoe je je voelt op 28 weken hangt héél hard van vrouw tot vrouw af, toch? BI is onzichtbaar, maar een hel. Ik zou braaf opstaan hoor, ik ga er vanuit dat ze het niet doen om te profiteren.
In het ov niet aangezien de laatste keer dat ik met het ov ging me niet meer kan heugen... Wel bij het inloopspreek uur van de dierenarts. Wachtkamer helemaal vol en ik moest met mijn reu naar de dierenarts was toen 38 weken zwanger. Denk maar niet dat er iemand ging staan hoor... De assistente heeft toen maar heel demonstratief en net iets te hard gezegd ach meid kom hier maar zitten hoorhet is toch asociaal dat er niet even iemand voor je op staat...
Inderdaad, 28 weken valt mee. Ik moest een keer in het ziekenhuis voor controle komen (voor mijn zwangerschap dus) waar de wachtkamer helemaal vol zat. Er waren genoeg vrouwen die nog in hun misselijkheidsfase zaten, en ik stond maar al te graag mijn plaats aan hen af. Ook al heb je met 28 weken al een buik en misschien wat andere klachten, die misselijkheid is veel erger (dat is mijn persoonlijke mening). De dames in kwestie zaten er ook met kotszakjes en al, dus het was ook nogal duidelijk hoe ze zich voelden hehe.
In dat geval is het eerder een situatie van teveel 'achtergrond'. Weet de term niet juist vanbuiten, maar hoe meer volk je opeen propt, hoe minder die mensen op de omgevingsmensen gaan letten. Is een soort van verdedigingsmechanisme tegen teveel input. Op zich is dat makkelijk te doorbreken door gewoon even de mensen aan te spreken, hulp te vragen.
Ik had al heel veel last van mijn bekken bij 20 weken zwangerschap. Hierdoor kon ik niet lang staan. Ik mocht niet meer fietsen naar mijn werk en met de auto ging ook niet. Dus ik moest met OV. Je weet toch niet hoe de ander zich voelt. Dat je goed voelde, fijn voor jou. Maar zo is het helaas niet bij iedereen.
dat idee heb ik ook wel. hier is het ook zo dat iedereen je wel wil helpen ik heb nog nooit iemand hoeven vragen te helpen dat ging automatisch en in de bus als ik moest blijven staan werd er door de buschauffeurs gelijk geroepen dat ik moest zitten ahhaha (nu was ik wel topzwaar tijden de zwangerschap dus mischien lag het daaraan?
Ik ben dan wel "maar" 28 weken maar zit wel voor 50% in de ziektewet ivm harde buiken en vermoeidheid. Dat zie je ook niet van de buiten kant.
Maar dat bedoel ik De mensen in de tram weten ook niet hoe ts zich voelt. Heeft ze last van BI of iets anders is het misschien handig dit te zeggen. Het is mij nooit overkomen omdat ik nooit het ov neem. Misschien zou ik me beledigd voelen......zwanger zijn is geen ziekte.
Toen ik zwanger was is er nog nooit iemand voor me opgestaan in de tram/metro (Rotterdam) en ben dan te eigenwijs om het zelf te vragen, terwijl ik echt veel bekkenpijn had. Nu mét kindje bieden mensen altijd aan om me in of uit de trein te helpen bv, dat dan weer wel. Nu hoef ik 9 van de 10 keer niet te vragen en word ik spontaan geholpen
Hier nog nooit iemand voor mij opgestaan en reisde dagelijks met openbaar vervoer. Zodra iemand zichtbaar zwanger is sta ik wel op, maar ook voor ouderen staat nooit iemand meer op. Laatst nog, stapte een heel oude vrouw en ben ik (halverwege in de bus) maar voor haar opgestaan, zwanger en al. Dat mensje kon echt niet blijven staan. Gelukkig riep de buschauffeur toen wel heel boos om dat het nu wel een heel zieke wereld was als een zwangere vrouw op moet staan voor een oude vrouw. Toen kreeg ik ineens wel een zitplaats.
Je moet er niet om hoeven vragen in het OV (HTM) in Den Haag. De trams en bussen hebben namelijk speciale plekken voor ouderen en zwangeren. En negen van de tien keer zijn die niet bezet door de 'doelgroep'.
Nope, zwanger zijn is geen ziekte, maar dat wordt het bijna wel als je in een propvolle bus moet staan met je dikke buik. Dat is vaak echt niet fijn.
Ik sta niet op voor niemand Veel van jullie zouden mij aso noemen ik ben een jonge gezond UITZIENDE vrouw Ik zie er dus gezond uit maar mijn lichaam zit vol ontstekingen ik heb reuma en een auto immuun ziekte maar dat is niet te Zien aan de buitenkant