Ook hier nooit ziek gemeld om misselijkheid. Ik werk in de gehandicaptenzorg, in de nachtdienst. Alleen op 48 mensen sta ik dan (nu al tijdje zw). Ik was soms zo beroerd, dat ik mezelf in een dekbed wikkelde en op de bank ging liggen. Tussendoor rende ik naar de bellen. De huis tuin en keuken klusjes (wasjes/strijkjes enz) deed ik niet. Liep alleen bellen. Vond mijn leidinggevende prima. Op een gegeven moment werd ik zo ziek en beroerd en vooral moe (hashimoto) dat ik van mijn leidinggevende niet meer mocht werken ivm de verandwoordelijkheid die je in je uppie hebt snachts.
Ik heb wel eens een snipperdag genomen en gezegd dat ik 'ziek' was... Maar als ik echt ziek was dan ging ik vrij lang door... Ik probeerde het gewoon en als het echt niet ging, dan ging ik naar huis. Ben een redelijke doorzetter, heb regelmatig met koorts gestaan... Nu ben ik zwanger ( en werkeloos - eigen keuze ) maar door de misselijkheid ben ik echt gevloerd ( ik moet niet heel vaak overgeven - adem goed het braken 'weg' )... Ik had hier met de beste wil van de wereld niet mee kunnen werken! Misschien dat er gradaties in misselijkheid zijn en dat sommige hier gewoon mee gaan werken, maar om heel eerlijk te zijn zou ik het mezelf in deze toestand niet aandoen... Continue naar het toilet rennen en hopen dat je het red is echt niet prettig... laat staan praktisch. Je productiviteit heeft er toch onder te lijden! Je kunt het proberen en daarmee je 'goodwill' tonen naar je baas... Als je aangeeft dat je naar graag naar huis wil als het echt niet gaat... Misschien doet ze daar niet moeilijk over. Mijn baas deed altijd heel moeilijk over ziekteverzuim, misschien dat ik daarom ook veel te vaak doodziek stond te werken
Voordat ik zwanger was, was "overgeven" wel de grens om me ziek te melden, was in de zes jaar dat ik stage liep en werkte twee keer 1 dagje voorgekomen. Nu met de zwangerschap heb ik welgeteld 1 keer gebraakt, het was op een werkdag, maar na dat braken voelde ik me zoveel beter dat ik een banaantje heb gegeten en alsnog naar mn werk gegaan ben. Heb me dus niet ziek hoeven melden in de zwangerschap tot nu toe. Misselijkheid hoort er een beetje bij, je kan niet al je misselijke dagen thuisblijven!
@ts: als jij je beroerd voelt en niet kunt werken dan sta je volledig in je recht om je ziek te melden! Ik snap veel van de reacties in dit topic ook niet zo. "of je nou thuis bent of werkt misselijk ben je toch, dus kun je net zo goed gaan werken" -> dat geldt in principe voor elke ziekte, ziek ben je toch wel of je nou thuis bent of aan het werk bent, maar thuis kun je tenminste rusten en bijkomen, iets wat bij zwangerschapsmisselijkheid de klachten kan verminderen. "misselijkheid houdt soms lang aan", "misselijkheid hoort erbij" -> ja en? voel je je daardoor minder beroerd? Moet je dan maar gewoon ziek naar werk? Zwangerschapsmisselijkheid is er in zo veel gradaties en varianten en mensen reageren allemaal anders op misselijkheid en overgeven, sommigen geven over en kunnen dan weer doorgaan en sommigen geven over en moeten dan een uur bijkomen. Soms is er alleen sprake van misselijkheid zonder overgeven en soms moeten mensen de godganse dag van alles overgeven. Ik denk dat je zelf het beste kunt bepalen of je al dan niet je werk kunt doen en of werken je situatie slechter of beter maakt. Ga in elk geval niet door tot je er bij neervalt, daar help je niemand mee!
Ik snap jouw reactie wel Rosao, jij hebt natuurlijk ook wel uitgebreid ervaring met misselijkheid. Ik ben bij de eerste ook extreem misselijk geweest (tot 18 weken) met veel overgeven. Stom als ik was ben ik 'gewoon' gaan werken, wat betekende dat ik op de heen- en terugweg ergens een keer de bosjes opzocht en op het werk ook regelmatig richting de wc sprinte. Wel heb ik aangepast (zittend) werk gevraagd, om de dag enigszins door te komen. Bij de tweede zwangerschap was ik ook snel weer misselijk en toen ik begon over te geven ben ik afspraken gaan maken met mijn werkgever. Wat in mijn geval betekende dat ik een tijdje halve dagen ben gaan werken. In principe tot half 1, maar als ik een betere dag had bleef ik tot een uurtje of 2. De ene misselijkheid is de andere niet. De meeste vrouwen hebben 'alleen maar' last van ochtendmisselijkheid. En ja, dan vind ik niet dat je je volledig ziek mag melden. Maak afspraken met je leidinggevende. Misschien kun je een uurtje later beginnen. Of je werkzaamheden aanpassen. Als je jezelf van de goede kant laat zien, dan zal je werkgever ook meer begrip hebben voor de situatie.. Verder zegt TS dat ze sinds februari zich 1x heeft ziekgemeld vanwege griep en 1x vanwege de miskraam. Dat zijn natuurlijk hele goede redenen (en dan hoef je van mij echt niet te gaan werken!), maar het is wel veel in een paar maanden. Dus dan kan deze ziekmelding misschien net wat verkeerd vallen. Dit sowieso. Dat heb ik wel gemerkt bij mijn tweede zwangerschap. Ik ben het veel sneller rustiger aan gaan doen, en dat heeft bij mij enorm veel gescheeld in de misselijkheid..
Ik ben bij de eerste misselijk geweest tot week 27. Had ik dan 27 weken thuis moeten blijven? Nee hoor mijn instelling... Thuis ben je ook misselijk en daar wordt het niet beter van. Als het met thuisblijven beter zou worden had ik dat gedaan. Of je nu thuis misselijk bent of op je werk maakt geen verschil. Voor mij was het daarom ook geen reden om thuis te blijven.
In het geval van een echt HG snap ik volkomen dat je niet kunt werken. Ik las laatst een verhaal van een dame die vanaf week 7 aan de sondevoeding heeft gezeten. Dat zijn ernstige problemen die niet samen gaan met werk. Maar misselijk, zonder (continue) spugen.. dan zou ik inderdaad ook gaan voor de stelregel: Bij twijfel gewoon werken. Gaat het echt niet? dan gaat het niet! Als iedereen die misselijk is thuis zo blijven dondert de economie in elkaar.. Ik ben deze zwangerschap ook alles behalve lekker. Continue misselijk.. door elk uur een cremecracker naar binnen te werken hou ik het aardig vol. Ik vind niet dat mijn baas hier onder hoeft te lijden.. Als elke zwangere misselijke vrouw thuis zo blijven worden er straks geen vrouwen in de vruchtbare leeftijd meer aangenomen.
Je kan het allicht proberen en mocht het nou erger worden, je misselijkheid, dan kan je altijd weer naar huis toch?
WOOOHHHH wat maakt iedereen hier een 'big deal' van zeg. Ik ben welgeteld die ene dinsdag thuisgebleven. En verder.... klaar met dit onderwerp!!!
meissie je maakt je al drukker dan je eigenlijk moet doen. ik weet het het is moeilijk maar je moet niet denken wat je werkgever kan gaan denken dan maak je jezelf gek leidinggevenden worden geleerd op bepaalde manieren te handelen en er word ze geleerd welke vragen ze moeten stellen bij ziekte. dus hun is geleerd. als werknemer zich ziek meld meteen vragen of ze morgen weer komen. sommige leidinggevende nemen dit te letterlijk. jouw leidinggevende denkt nog na en vraagt of je vanmiddag wil aangeven of je morgen weer denkt te kunnen werken. als jij je de rest van de dag goed voelt dan is er grote kans dat je je de volgende dag ook goed voelt. ik zeg altijd, als ik koorts heb dat ik de dag erna niet kom ik wil eerst een middag koorts vrij zijn. als ik om 15:00 nog koorts heb dan ga ik gewoon niet de volgende dag werken. ze hebben liever dat je goed uitziekt dan dat je volgende week weer ziek bent. mijn leidinggevende belde ook een keer in de ochtend of ik de volgende dag weer kom. voelde me om 11 uur wel goed maar dat is vaak als je net wakker bent dus dan geef ik aan bel je rond 15:00 uur terug of ik me nog goed voel dan kom ik de volgende dag zo niet dan niet. dus maak je niet druk. maar denk ook aan het bedrijf jou leidinggevende moet ook de zaak draaiende houden en optijd iemand kunnen regelen die jou vervangt.