zorgvuldig over gepraat, overlegd....en dan ga je voor een 2e wondertje en ben je binnen 1,5 maand zwanger..... en nu? paniek in de tent! ik ben erg blij natuurlijk, maar hoe ga ik dat doen, dochter is dan 21 maanden ongeveer, hoe gaat mn leven eruit zien, ga ik t redden, wordt t niet te druk, hoe doe ik dat dan met boodschappen, voeden, badderen, de was, het huishouden?!?!? onze meid is erg pittig en ondernemend, en ik heb een lichte pnd gehad, nu gaat t goed, en de wens voor een 2e was erg groot. kan iemand me geruststellen?
Ehmmm...niet echt want ik ben ruim 5 maanden geleden bevallen van onze eerste en ben er drie dagen geleden achter gekomen dat ik alweer 5-6 weken zwanger ben van de tweede!!! Dus........PANIEK!!!!! Mijn oudste is van eind december en deze zal een jaar later in eind januari komen....verschil dus van 13 maanden!! Iemand die mij OOK gerust kan stellen??
ach meid, je gevoel is zooooooo herkenbaar en zooo gewoon. Zijn vast de hormonen Ik had dat ook. Eerst een heel weekend met mijn man bespreken om voor een 2e te gaan. Heel weekend voor en nadelen besproken enz enz. Uiteindelijk waren we eruit: het kan best, we gaan ervoor. 1 1/2 week later......raak (hoor ik me nog tegen mijn man zeggen: bij de eerste hebben we ook 9 mnd over gedaan om zwanger te worden. Als dat weer zo is, 9 mnd om zwanger te worden, 9 mnd zwangerschap, zijn we dan 1 1/2 jaar verder) NOT...... ik gooi mijn pil weg, 2x gevreën en POEF, ze was er En toen kwam ook de onzekerheid. Kan ik het wel, Hoe moet het met voeden, baden, terug in de luiers (mijn zoon was er net uit) Weer beginnen met opvoeden, alles leren, nee zeggen enz enz Financieel gaan we het toch ook voelen....... kan het echt Combineren met werk en opvang En ga zomaar door En het sloeg nergens op hoor. Dit hadden we allang bedacht. En deze onzekerheden had ik ook toen ik zwanger was van onze eerste. En toen ging het ook allemaal goed hoor. Alles valt echt wel op z'n pootjes. Echt waar. Maar die onzekerheid is niet ongewoon. Gewoon tegen jezelf bewust zeggen, het komt goed. Want dat doet het ook echt
Adem in, adem uit! Het komt vanzelf. Miljoenen moeders zijn je voorgegaan. Of je oudste kindje dan 21 maanden is of een jaar of 3, het maakt volgens mij weinig uit. Misschien wel fijner zelfs, omdat je oudste dan nog een middagslaapje doet! Ja, natuurlijk wordt het druk met 2 kids, maar je komt vanzelf in een ritme! Komt goed! Een draagdoek gaat je waarschijnlijk goed helpen En zodra de baby wat ouder is, zul je merken dat het steeds gemakkelijker gaat. Helaas zul je waarschijnlijk wat tijd na het avondeten moeten gebruiken voor het huishouden en meer wassen in het weekend. Gewoon eerlijk verdelen met je man. Hier hebben wij nog geen 16 maanden tussen de kindjes (ook onverwachts in 1 keer zwanger vd 2e) en het gaat erg goed. Zorg vooral voor extra hulp in die eerste maand. Man vrij van werk, of je moeder of een goeie vriendin. Dan is de overgang minder groot
poeh, kitty! ik snap jouw paniek nog beter haha! en loes, precies op die manier is t hier ook gegaan, 2x gehobby't en bingo..... we gaan t ook redden, maar jeetje zeg, mn hoofd speelt niet altijd mee! een draagdoek heb ik, en had ook al bedacht dat dat van pas ging komen. financieel is t wel te doen (we krijgen hier in dld t eerste jaar een bep. bedrag iedere maand en heel wat meer kinderbijslag dan in NL) en opvang hoef ik niet te regelen, werk maar 1 nachtje. die eerste maand hebben we t over gehad, mn man gaat meer vrij nemen dan bij de eerste (toen onderschat) en mn moeder doet met liefde de eerste weken de was en strijk. kon je die hormonen maar uitzetten soms he?
Ik vond de 2e erbij makkelijker dan een 1ste kindje krijgen. Na de eerste wist ik niet wat me overkwam met die slapeloze nachten, de huiltjes die ik niet herkende enz. Ik dacht dat die eerste periode van nachtvoedingen nooit meer overging. Uiteindelijk sliep mijn zoontje met 8 weken door. Nu met de 2e gaat hij mee in de dagelijkse routine, al is hij wel onrustiger tijdens het slapen vooral overdag dan mijn oudste. Ik kan er veel beter tegen als hij even huilt en herken die huiltjes ook veel sneller. Ook de nachtvoedingen gaat mij veel beter af, je weet wat het is, je weet dat het weer overgaat dus kan ik er veel makkelijker mee omgaan. Gelukkig slaapt mijn zoontje sinds bijna een week door van 22.30 tot 06.00 uur.
meiden ik snap jullie paniek wel, hoewel ik de situatie niet ken. Wij willen graag een 2e, hebben lang op de 1e moeten wachten, maar ik durf nu eigenlijk nog niet echt ervoor te gaan. Waarom niet? Bang om toch na 1 keer zwanger te worden en dan zit ik ook met een baby en een kind van nog geen 2. Slaat nergens op, want voor het zelfde zijn we weer lang bezig. Maar eigenlijk moet je ook zo maar denken, het komt vast goed. Je kan nu er heel druk over maken, maar dat moet je niet doen. Ga proberen te genieten, en het komt allemaal goed.
ik heb even een zin onderstreept, grappig om te lezen dat jij de 2e erbij makkelijker vind, terwijl ik nu delaatste tijd veel in omgeving hoor die net de 2e hebben....ze hebben het allemaal veel moeilijker. Sommigen zitten echt in een dip, vinden het heftig. En als ik dat om mij heen zie, denk ik.....argh kan ik het wel nog een 2e erbij?
mijn zoon en dochter schelen 23 maanden! Ik vind het erg zwaar maar ik ben ook in een zware PND beland en heb een hele zware zwangerschap gehad. Ik vond vooral de zwangerschap lastig omdat je er al 1 hebt rond lopen. Ik heb een paar x in het zh gelegen en als ik dan thuis kwam had ik geen rust. Nu heb ik hulp van buitenaf in huis om mee te helpen met de kindjes. Dit is waarschijnlijk niet het verhaal wat je wilt horen he haha. Maar ik denk dat het allemaal wel goed gaat komen. Ik heb een draagdoek aangeschaft zo kan ik toch even de deur uit. Huishouden doe ik tijdens de slaapjes van de kids of laat sem mee helpen of als me man thuis is
Meiden, het komt echt goed, geloof me maar Hier zit 14 maanden tussen de oudste en jongste, en zie mijn banner, we zijn zelfs alweer een aantal rondes verder voor een 3e. Druk? Het is zo druk als je het jezelf maakt In het begin was het even pittig omdat de oudste toen ook nog niet kon lopen, dus moest ik constant 2 kindjes dragen, maar dat was alles.... Geniet ervan, ze worden ontzettend snel groot.
Het komt goed . Maar ik zal eerlijk zijn: het is wel HEEL zwaar, die eerste maanden. Ben zo blij dat mijn jongste bijna 3 maanden is inmiddels. Hier schelen ze 22 maanden, dus nog geen 2 jaar. Expres zo gepland zodat ze straks veel aan elkaar hebben, maar nu is het wel zwaar. Vooral als de jongste 's nachts aan het spoken is en de oudste om 6.30 klaarwakker is. Maar ja, dat is tijdelijk, dat weet je met een baby, wat zijn nou een paar maanden? En het is zo gaaf om te zien hoeveel ze nu al aan elkaar hebben, als de jongste huilt en de oudste komt erbij staan 'wat issur?' dan is de jongste meteen stil, dan smelt ik echt! Dus....het is het allemaal waard . Maar de eerste maanden zijn echt niet grappig.
pffff pittig lijkt me...als je kleintje ongeveer 2 jaar is dan zit alles zo'n beetje op de rails maar net een jaar...oef! heb je hulp? een vriendin van me heeft dit meegemaakt...en is erg pittig ja maar haar partner helpt niet echt veel mee. dus ze staat er best alleen voor...maar schakel alle hulp in! wat wel weer leuk is lijkt me, dat de kindjes erg dicht opelkaar zitten en dan hebben ze echt wat aan elkaar later, veel spelen samen!
anders ik wel ben trouwens wel ontzettend dankbaar dat wij zo 'gemakkelijk' kindjes mogen krijgen, als ik lees wat voor ellende andere meiden doormaken. gelukkig loopt ons monstertje wel al en is ze erg vroeg met alles. reactie van mn man op mn paniek: je heb een horror-bevalling gehad, de eerste maanden waren 'ka-u-te' en je hebt zo ongeveer t pittigste kind met t temperament van een klein italiaantje. dat heb je allemaal overleefd en nog had je de wens voor een 2e. t ergste wat kan gebeuren is dat je t allemaal nog zo meemaakt, dan heb je alleen 1 voordeel: you've been there.... wat natuurlijk wel goed klinkt.
Gewoon doorgaan met ademhalen. Alles went, ook 2 kinderen in de luiers. Hier zit tussen nr. 1 en 2 16 maanden. Tussen nr. 2 en 3 zit 22 maanden en tussen nr. 3 en 4 zit 29 maanden. De tussen liggende periodes werden wel steeds langer en de tijd die voor jezelf overblijft steeds korter, maar goed ik heb ook nog een fulltime (betaalde) baan erbij. Goed plannen, hulp vragen en de lat een heel stuk lager leggen, dan kom je er wel.
Uit nieuwsgierigheid lees ik even lekker mee... we zijn (nog) niet bezig voor een tweede, oh god nee.. ik raak al in blinde paniek als ik er alleen aan denk. En inderdaad om AL die redenen die hier genoemd zijn plus dat ik zelf waarschijnlijk knettergek word (controlfreak enzo )