Het komt goed hoor ! De eerste 2 maanden ben je weer een ritme aan het zoeken en zal het even pittig zijn. Maar ik vind een tweede erbij vele malen makkelijker dan de eerste. Je moet dan nog overal aan wennen en maakt je veel en sneller zorgen. Bij een tweede weet je dat ze huildagen kunnen hebben dat je moet zoeken naar een ritme (die heb je door je oudste nu al grotendeels) dat je minder slaapt. Maar je kunt er veel beter tegen. En wat zo leuk is als je tweede erbij is, is dat jij verliefd bent, je vriend/man verliefd, maar je oudste ook verliefd is. Ik wist niet van tevoren hoe prachtig dat is om te zien. En als de tweede wat groter wordt is hij/zij ook verliefd op je oudste. Dat is zo mooi !
Ja, helemaal mee eens! Bij de eerste was ik vrijwel direct zwanger en nu dus in ronde -1 zeg maar... Zei laatst ook tegen een vriendin: "Kijk maar niet te lang naar "Kitty-man" want dadelijk ben je zwanger!"
Het helpt als je je verwachtingen niet te hoog hebt. Gewoon per dag bekijken. Natuurlijk vind ik het fantastisch, maar ik heb die eerste weken echt onderschat hoor. Onze oudste was altijd zo makkelijk! En toen ging onze 2e opeens keihard en heel veel krijsen... Nou dan weet je echt niet hoe je je dagen moet doorkomen. En wat ik ook om me heen hoor is jaloerse peuters of hele onrustige peuters die 's nachts gaan spoken. Verwacht een pittige tijd, dan kan het alleen meevallen.
Tuurlijk joh Komt echt goed hoor... Weet je, natuurlijk is het begin weer even wennen, maar dat is bij een 1e kindje toch niet veel anders? En net wat andere al zeggen, als ik zie hoe lief die 2 voor elkaar zijn dan smelt ik echt
INderdaad, een goed advies! Ik zie bij onze vrienden dat ze na het krijgen van de tweede vooral terugkomen op hun 'geklaag' bij de eerste. Over de rust, weinig tijd, weinig slapen enz.. Gewoon accepteren dat de eerste periode zwaarder is dan met 1 kind (of niet, hangt ook van de baby af), en dat je moe in het kwadraat bent. Over praktische dingen je niet druk maken, dat komt echt vanzelf. Je vindt je eigen ritme, dat bij jullie en je kinderen past. En ieder lid van het gezin moet eraan wennen, vooral het oudste kind. Maar na een paar weken is dat ook over, hoe jonger het kind hoe sneller die zal wennen. Een dreumes weet na een maand echt niet meer dat er ooit een tijd was zonder de baby . Wij gingen van 0 naar 3 kinderen, inclusief een hele heftige start, een keizersnee, vroeggeboorte, medische problemen bij zoon en dochter enz. En na 6 maanden gingen ik weer 3,5 dagen werken. En we hebben om de zoveel weken ons ritme kunnen vinden (als je er net aan went, verandert weer alles ), en alles lukt ook prima.
adi, voor jullie was t inderdaad ook een hele ommekeer, van 0 naar 3, en dat lukt je ook, dus dit gaat ook lukken. goed advies van babyproject, de verwachtingen niet te hoog hebben en de lat lager leggen.
Hier nog net geen 18 maanden verschil, ik ervaar het heel positief en geniet volop. Mijn dochter is heel gemakkelijk en mijn zoontje is ook superlief en is overal gemakkelijk dus dat voordeel heb ik wel..mijn dochter heeft kma dus heeft als baby zijnde altijd gehuild en sliep zelden ik ben blij dat de tweede veeeeeeeeeeeeel gemakkelijker is als baby zijndes
Hier 23 maanden er tussen en ik ervaar het helemaal niet als druk, lastig met badderen, huishouden etc en dat terwijl de oudste geen middagdutje meer deed. Badderen deed ik hoe het uit kwam. Dit kon de ene keer 's ochtends zijn, de andere keer 's middags en dan weer 's avonds. Ik keek naar hoe mijn kids het toe lieten. Boodschappen die ik te voet ging doen, deed ik met een duowagen. Grote boodschappen deden we samen of als de ander van ons thuis was. Zo doen we dat nu nog steeds. Huishouden deed ik ook gewoon tussendoor. Als ze zo klein zijn slapen ze nog veel. Nu doe ik het ook gewoon tijdens het spelen van de kids. Iedereen zei tegen ons: oh je krijgt het druk met 2 kleintjes, zijn tropen jaren. Maar ik vind dat reuze mee vallen. De stap van geen naar 1 kind vond ik groter dan naar 2. Dat draait automatisch mee in het gezin. In het begin is het wel even opnieuw zoeken naar een ritme. Zo schatte ik de tijd nog wel eens verkeerd in en daardoor te laat op een afspraak kwam. Ik moet er wel bij zeggen dat ik vrij makkelijke kids hebben. De oudste is een heel lief kind waar je weinig om kijken naar hebt. De jongste heeft wel meer pit, maar ook zij kan zich goed alleen vermaken en hun beiden onderling. Ze eissen dus niet de hele dag mijn aandacht op. Gewoon relaxen en het komt vanzelf goed
tussen mijn kinderen zit 20 maanden en mijn oudste is een pittige tante. De eerste maanden gingen wel maar momenteel is de oudste een zo geheten peuter puber en nu vind ik het weleens lastig en zwaar. Zijn toch fases waar je doorheen moet. De avond vind ik ook pittig op het moment dat de jongste wat jengelig is en de oudste ook moe is en dan moet je eten koken en badderen en ze op bed doen. Maar het is ook zo leuk, 2 wonders
Onze kindjes schelen straks 20 maanden. Dochter heeft een lastige babytijd gehad ( Koemelk allergie, slecht slapen ) waar wij flink gevloerd door waren. Net toen ze begon door te slapen - met 10 maanden - werd ik weer zwanger. Geplanned en gewenst, zelfs nog een MK gehad tussendoor. Als ze een lastige periode heeft denk ik weleens "Waar zijn we aan begonnen, zo snel een 2e!" Maar ik hoop ook maar dat we sneller uit de luiers zijn en sneller uit de gebroken nachten als wanneer we bv 4 jaar zouden wachten tussen de kids in. Ik merk nu al, dochter is 1,5 dat ze het heel leuk vind, grote zus worden! Ze weet wat er in mama's buik zit, als ze een andere zwangere vrouw ziet, roept ze namelijk "Mamaa, beeebiej" en als ik vraag "Waar is de baby" doet ze mn shirt omhoog en zegt Beebieej. Wij bereiden ons ook weer voor op een heel pittig half jaar, maar weten/hopen dat het daarna ook weer op de rails komt. Het voordeel is dat je nu nog in je ritme zit van slaapjes, zelf optijd naar bed en luiers.
Denk dat het wel scheelt hoe je kinderen zijn. Mijn oudste was als baby de eerste maanden heel onrustig, veel huilen, weinig slapen....en de jongste is net zo. Dat breekt je echt op. Het begint nu gelukkig wel steeds beter te gaan en het helpt ook dat mijn oudste nu een superlief meisje is die goed luistert, heerlijk zelf kan spelen....dus met de jongste komt het ook best goed allemaal . Als mijn jongste een baby was geweest die 'gewoon' tussen alle voedingen door zou slapen zou het mij ook niet zo zwaar zijn gevallen als nu het geval is. Maar ook dat komt allemaal goed.
Hier 16,5 maand tussen onze 2 jongens (toevallig is de jongste morgen precies zo oud als z'n broer was toen hij werd geboren...). Het is het eerste jaar flink bikkelen geweest, maar vooral omdat onze 2e geen gemakkelijke baby was. Hij heeft veel gehuild en was gewoon geen blije baby. Nu na ruim een jaar gaat het al stukken beter. Ze spelen samen lekker veel (vechten natuurlijk ook net zo vaak...) en nu de jongste alweer zoveel meer zelf kan krijg ik ook steeds meer rust. Ja, je zult zeker in het eerste jaar druk zijn maar wat mij betreft heb je er later alleen maar voordeel van. (moet er trouwens niet aan denken dat ik bijv. morgen zou gaan bevallen van een 3e, dat lijkt me toch net iets té pittig....)
hier ben ik ook zwanger van de 2e en onze zoon is nu 22 maanden oud en 2 jaar en 2 maanden als de ander geboren word... paniek nee boodschappen doen gewoon duo wagen of zo opstapje en de rest komt wel goed heb er vertrouwen in... maar wel paniek over hoe ik de kamer nu wil hebben hahaha...