Ik ben ongeveer het eerste half jaar nadat Dennis geboren was bewust thuis gebleven. Ik werkte daarvoor 3 ochtenden van 4 uur in de thuiszorg en deed op 1 dag (4-7 uur) de administratie voor een tweetal webshops vanuit huis. (Mijn eigen en die van mijn zwager). Ik heb alles opgezegd en tegen de tijd dat ik weer zin zou krijgen om te gaan werken zou ik zo terug kunnen stromen in de thuiszorg en de webshops zou ik wel zien of dat nog kon. Na een half jaar ben ik weer bij de thuiszorg begonnen, eerst voor 2 ochtenden, op dit moment 3 en daar blijft het bij. Af en toe spring ik nog eens bij in de webshop van m'n zwager maar dat is maar zelden. Ik vond het echt héérlijk om thuis te blijven die eerste periode maar vind het ook enorm fijn om nu weer 'iets' buitenshuis te kunnen doen, te mogen doen zelfs. Voor mij is het niet weggelegd om dag in, dag uit thuis te blijven, daar ben ik het type niet voor, de muren komen dan op me af. Ik hoef niet veel te werken en al helemaal niet veel te verdienen, ik wil gewoon het gevoel hebben dat ik 'elders' ook nuttig kan zijn. Overigens... zwaar vond ik het niet, het thuisblijven. Een kindje, het huishouden, huisdieren en de tuin bijhouden, ik vond het gemakkelijk te doen. Nu vind ik het een beetje lastiger plannen allemaal, het komt vaak net iets meer aan op je wat meer moeten haasten en beter plannen. Maar als ik moet kiezen, kies ik dan toch voor het moeten haasten en plannen... en dan lekker in m'n vel zitten. Daar hebben we allemaal baat bij, zo zie ik het. Het is je eigen keuze hoor, je bent niemand verantwoording schuldig en ik zou de opmerkingen lekker van mijn schouders laten glijden. Als je de keuze hebt en je voelt je er lekker bij dan kan dat alleen maar goed zijn voor jezelf, je kindje en je relatie.
Nou, natuurlijk niet dat ik vreselijk actief ging lopen doen, maar de eerste keer was vanwege oververmoeidheid door de slaapproblemen van Thirza, en de tweede keer vanwege vermoeidheidsklachten na 2 miskramen, (schildklier-gerelateerd). Dus ik kon gewoon doen wat ik wilde doen, de combi met werk ging gewoon niet. Maar my goodness, ik ga me echt zo gruwelijk vervelen dan! Op een gegeven moment is je huis wel schoon, de kinderboerderij heb ik op een gegeven moment wel vaak genoeg gezien en voortdurend op visite gaan vind ik ook geen klap aan, (ben erg sociaal hoor, maar op een gegeven moment heb ik dan echt geen gespreksstof meer over). M'n wereldje wordt gewoon veel te klein dan. Dus van daaruit ben ik persoonlijk vaak erg verbaasd over hoe mensen dat langdurig leuk kunnen vinden... Is geen afwijzing, maar echt verbazing: hoe kan dat?
Ieder voor zich toch. Ik ben geen gemaakte thuismoeder en ben dol op werken. Zeker als ze over 1 jaar bijde op school zouden zitten zou ik niet weten wat ik elke dag moet doen. Ik functioneer ook beter met een partime baantje en het even opzij kunnen zetten van alleen moeder zijn. Ik geniet hierdoor extra van de tijd samen met de kiss en ga vanuit mijn werk elke dag wat doen met de kindjes. Speeltuin, bieb, kinderboederij, bergen etc. Doe op die dagen meer dan dat ik heel de week thuis zit . Ben nu in de ziektewet en hoef niet te werken maar heb ze dringend verzocht een passend baantje te vinden
Ja inderdaad, dat zou ik denk ik ook hebben Mja, ik weet niet. Je krijgt dan wel wat terug maar het wordt steeds minder, de voorzieningen worden steeds minder en ze bezuinigen steeds meer.. Als je vrouwen aan het werk wil krijgen moet je ook wel enigzins faciliteren dat ze hun kinderen ook kwijt kunnen. En vaak is het de vrouw die eerder minder werkt of stopt met werken, deels denk ik omdat ze dat liever willen dan mannen maar vaak ook omdat het makkelijker is qua financiën.. als ik kijk naar mijn eigen situatie kan ik zelf beter minder werken dan mijn man, hij verdient meer en beter, we zouden er meer op achteruit gaan als hij minder zou werken dan ik. Ik zeg niet dat de regering maar voor alles moet dokken, ik vind ook dat werkgevers de werknemers tegemoet moeten komen met kinderopvang op het werk, flexibelere werktijden en thuiswerkdagen. De regering moet dat enigzins stimuleren/opleggen denk ik, anders gebeurd het niet.
Ik ben pas ontslagen, dus ik ben nu ook een trotse thuisblijfmoeder, voorlopig wil ik nog lekker thuis blijven bij mijn mannetje. Maar over een poosje wil ik toch weer gaan werken. We kunnen het redden op het salaris van mijn man, maar we zullen wel wat minder luxe moeten gaan leven. Op vakantie gaan zal nu niet meer lukken.
ik denk dat het niet gaat waar ik gemaakt voor ben maar wat mijn kinderen nodig hebben vergeleken bij de (medische) zorg voor onze zoon voelde werken als vakantie en San had ik onze zoon op kantoor dus deed eigenlijk alletwee tegelijk als hij bv sliep dan voelde het alsof ik rust had, ik vergelijk mezelf niet met iemand anders maar mijn eigen situaties. Maar goed onze zoon had beduidend meer aandacht nodig dan wen gemiddeld kindje, ik had zoveel afspraken staan dat ik geen dag zonder had... Anders moest ie naar een medisch kinderdagverblijf dus dat is gewoon veel werk geweest...
haha hoe kan dat? Nou ik heb dan 3 kids ipv 1. Dochter moet nu nog 4xpw naar de psz dus we moeten allemaal om kwart over 8 de deur uit. Ik blijf daar dan even en ga dan rond 9 uur naar de winkels (heb geen auto en vaak bezoek dus moet vaak boodschappen doen). Ben dan rond 10 uur thuis en ruim dan even snel de ontbijtspullen en boodschappen op en geef mijn oudste zoontje wat fruit. Om kwart voor 11 ga ik dan weer de deur uit om mn dochter op te halen. Zijn rond half 12 goed en wel thuis en geef de kleinste dan de fles en doe hem in bed, maak dan meestal uitgebreid lunch en geef de kids te eten. Middelste gaat dan rond 12/half 1 even slapen en ga dan mn huishouden doen en samen wat leuks met mn dochter en hier kijken. Tegen de tijd dat de 2 wakker worden is het half 3/3 uur. Meestal gaan we dan even naar buiten (duurt ook weer even met 3 kinderen die je moet helpen) of blijven thuis spelen, 4 uur begin ik met het eten.. 5 uur eten we en houd ondertussen de baby ook bezig. Dan rond half 6 kijken de kinderen wat tv en doe ik de afwas en daarna ga ik ze beide douchen of wassen. 7 uur gaan de oudste naar bed, daarna doe ik om de dag de jongste in bad en die gaat daarna ook slapen.. dan ruim ik de rommel weer op die die 2 iedere dag weer maken, zet nog wat wasjes aan en vouw de was. Rond 21.00 uur komt mijn man thuis en maak voor hem nog wat te eten en ruim dat af en dan is de dag zo'n beetje om als er niemand langskomt. Na de vakantie gaat mijn zoontje ook naar de pzs en mijn dochter naar school en dan zal het nog wel drukker worden met hun verschillende tijden van ophalen en brengen. Overigens help ik wekelijks op de psz en help hier een vrouw die achter ons woont en heb ik op donderdag nog een dreumes en babygroep/
Ik zit nu ook al ruim een jaar thuis ( eerst ww ) Na de bevalling ziekte wet. Ik heb nu eindelijk "rust" Voorheen als ik uit mijn werk kwam kon ik niks meer ja op bed liggen eten en slapen. Nu kan ik weg mn huishouden doen. Nee ik moet er niet aan denken om op korte termijn weer aan het werk te gaan
ik ben ook een thuisblijf moeder aan 1 kant zou ik best paar uurtjes in de week willen werken maar heb last van reuma en kan dus niet alles doen helaas
Whaha ik had echt geen zin om alles wat ik doe op te schrijven en dan hebben ik er idd nog maar 1 maar wel 1 die verschrikkelijk weinig geduld heeft! En die ook echt niet alleen kan spelen. Ik zet wel eens op FB wat ik heb gedaan op een dag en nog moet doen, nou de reacties die ik dan krijg hihi de meesten vriendinnen hebben nog geen kinderen en vallen van verbazing van hun stoel. Nu zei iemand ik zou niet weten wat ik de heledag moet doen. Nou ik zou niet weten hoe ik mijn dingen moet combineren met een baan!
Ik vind het niet raar dat er moeders zijn die graag thuis willen blijven bij hun kindje.. maar vinden jullie het niet zielig voor jullie man dat die nu full-time moet werken zodat jij thuis kan blijven? Zowel mijn man als ik zouden dolgraag thuisblijfouder zijn. Maar ja, dat kan nu eenmaal niet, er moet brood op de plank komen. Wie ben ik dan om te zeggen dat ik als vrouw dan mag stoppen met werken en hij maar fulltime moet werken? We hebben toch allebei de verantwoordelijkheid om voor inkomen te zorgen? Voor mij is parttime werken een compromis om mijn man ook de kans te geven papadagen te hebben.
Mijn man wilt juist fulltime werken. Hij houdt niet van papadagen... En aangezien ik inkomsten krijg momenteel kan ik thuisblijven. Zonder die inkomsten moet ik ook gaan werken. Helaas redden wij het niet op 1 salaris.
Ik ben ook een bewuste thuisblijfmama en daarnaast ben ik gastouder. Gelukkig heb ik weinig ervaring met scheve blikken, eigenlijk krijg ik alleen maar positieve commentaren in de trant van: 'Ik vind het knap dat je het kunt, 3 kinderen en nog 2 gastkinderen verzorgen. Ik zou het niet kunnen.' En als ik wel scheven gezichten zou krijgen dan gaat het het ene oor in en het andere weer uit. Iedereen moet voor zich weten of zij wel of niet thuis blijft voor de kinderen. Ik geniet hier erg van en ik kan me voorstellen dat sommige vrouwen thuis gillend gek worden.
Nou mijn huishouden gaat toch echt 24/7 door en stopt echt niet bij 40 uur! Mijn man hoeft ook vrij weinig in huis te doen behalve klussen, hij komt thuis en zijn eten staat klaar, ik zorg toch niet alleen voor mijn kind maar ook voor hem!
Ik zou het heerlijk vinden om thuisblijfmama te zijn , maar helaas vind meneer de hypotheek dat hier niet zo leuk !
@Umm: ja, met meer kids is het wel drukker natuurlijk, (alhoewel ik ook weet, door m'n stiefkids, dat die dreumes- en peuterjaren wel echt de piek zijn! Daarna wordt het weer rustiger ). Dus met meerdere kids je dag zo gevuld krijgen, als ze wat korter op elkaar komen, dat snap ik dan nog wel. Maar dat leuk vinden, dat is dan weer een heel ander ding Ik word echt een heel chagrijnig mens als ik dagelijks mijn dagen zo moet gaan vullen... Ben blij dat ik niet voortdurend zelf de zorg voor mijn kind heb, maar dat mijn man daarin ook een deel oppakt (werkt 4 dagen) en dat onze dochter op mijn andere twee werkdagen naar een gastouder kan. Kan ik ook nog eens een ander deel van mezelf aanspreken Ga straks wel een dag minder werken, na m'n verlof, maar dan heb ik eigenlijk grotendeels nog maar 1 kind tegelijk thuis, omdat Thirza kort na de geboorte van haar zusje al naar school zal gaan. Maar respect hoor! Zou het je niet nadoen
Weet je wat ik denk.... dat veel van die mama's gewoon stinkend jaloers zijn dat jij thuis 'mag' blijven Ik zou het zelf graag willen zeggen tegen de hele wereld dat ik thuisblijfmama ben hoor, zou me niks kunnen bouten wat anderen daarvan vinden
Joehoe ik mag mezelf ook een thuisblijfmama noemen tegenwoordig en ik ben er zoooooo blij mee!!! Scheelt me echt geen zak dat er geen status aan opgehangen worden. Ik geniet gewoon volop van ons kind! Maar het klopt wel, ik merk ook wel dat er een beetje minnetjes op gereageerd wordt. Belachelijk vind ik hoor, iedereen moet gewoon doen wat bij hem/haar past, dan heb je de meeste kans op kinderen die goed in hun vel zitten. Zolang ouders tenminste hun eventuele overmatige afwezigheid niet gaan compenseren met afkoopgedrag en niet meer opvoeden omdat ze het kind amper zien. Maar dat is meer in het andere uiterste geval.