Maar dat minnetjes reageren zal wel altijd zo zijn he, welke keuze je ook maakt? Dat merk ik ook over mijn keuze om werk en kind te combineren. Dan zijn er ook moeders die daarop neerkijken. Soms thuismoeders die vinden dat ik zelf voor mijn kind zou moeten zorgen, soms echte carrieretijgers die vinden dat ik op deze manier van beide dingen niet het echte goede kan pakken: carriere maken als je deeltijd werkt is nogal lastig, maar tegelijk maak je dan ook niet alles van je kind mee. En zo is het in het leven toch wel voortdurend? Er zijn zoveel keuzes in mijn leven waar anderen ongelovelijk commentaar op kunnen leveren (en dat dus ook doen). Ik kan me daar eigenlijk weinig van aantrekken: IK moet het doen en zolang ik het OK vind....
Mijn man is vrij ouderwets net als mij en zorgt graag zelf voor zijn gezin en ziet het als een luxe dat zijn vrouw thuis kan/mag blijven, daarnaast ben ik de meest verzorgende en geduldige en was het hebben van stabiliteit ook nodig, allebei parttime had teveel onrust gegeven en onduidelijkheid naar onze zoon en instanties ed ik ben er gewoon meer voor gemaakt qua karakter mijn man is dolgraag thuis bij ze maar laten we zeggen dat ik het bij ons thuis regel hihihi
Bij ons is het tegenovergesteld. Mijn man is thuisblijfpappa. Gek genoeg reageren mensen daar dan juist weer op met de opmerking 'dat is modern'. Ik vraag dan ook altijd meteen of ze dat ook gezegd zouden hebben als we verteld hadden dat ik thuis bleef. Kort gezegd: mensen hebben toch hun mening. Hoe je het ook doet. Ik vind het wel ooit vervelend hoe mensen je kunnen laten merken dat het toch maar raar is dat je als eenverdiener van alles kunt gaan ondernemen. Daar wordt wel minnetjes over gedaan vind ik. En ik snap dat niet. Wij hebben er bewust voor gekozen dat 1 van ons thuis blijft. Dat betekent ook minder inkomen, maar dat is een keuze die je zelf maakt en daar moet je ook niet over klagen vind ik. Dat doen we dus ook niet. We letten op de kleintjes en kunnen daardoor toch nog gewoon alles doen wat we graag willen.
Ik ben sinds een maandje weer thuisblijfmoeder, maar ik verveel me geen moment, integendeel, ik heb het behoorlijk druk. Ben wel weer op zoek naar een parttime baan, gewoon omdat ik dan even wat anders doe. Afgelopen jaar was veel schipperen met oppas regelen etc., aangezien mijn zoontje veel ziek is geweest en hij dan niet naar het kdv kon. Dat werkte ook voor geen meter. Mijn man vindt zijn werk overigens erg leuk, dus die zit er echt niet mee om fulltime te werken of overuren te maken.
Ben ook thuisblijfmoeder,de reacties zijn verschillend maar meestal krijg ik sneue blikken als ik zeg dat ik niet werk. Soms bij echt onbekenden zeg ik dat ik 3 dagen werk. gewoon om vragen zoals "verveel jeje dan nooit?","je gaat zeker straks als de kinderen op school zitten wel weer werken" of opmerkingen zoals "ik ben een leukere moeder als ik werk" te vermijden. Oudere mensen vinden het vaak wel goed dat ik thuis blijf. Ach het zal me jeuken
slaapt jouw baby 24 uur per dag?! eet die ook niet? nee even zonder gekheid...ik zei dat ik het zo ervaar....maar ik heb ook best een zware baan. Misschien dat dit ook uitmaakt. zoals ik al zei zou ook ik liever thuis blijven...lekker bij mijn kindje blijven lijkt me heerlijk en ik zou me ook geen minuut vervelen. Helaas hebben we een hypotheek die ook betaald moet worden en zal ik wel moeten werken. Ik denk dat het voor iedereen anders is. Iedereen moet lekker doen waar je je lekker bij voelt
Ik ben al ruim 13 jaar thuisblijfmoeder en hoop nog tenminste tot de jongste naar de middelbare school gaat thuis te kunnen blijven. Ik verveel me nooit, ben de hele dag met de jongste bezig en de middelste moet naar school gebracht en gehaald (ook tussen de middag). De oudste regelt het meeste wel zelf, maar heeft ook aandacht en begeleiding nodig. Ik krijg ook weleens vragen als; "wat doe je dan de hele dag" (bonbons eten en sherry drinken!) en "je gaat toch wel weer werken" (misschien...). En sommige mensen (meestal zonder kinderen) behandelen me of ik hersendood ben en dat er met mij geen gesprek mogelijk is. Jammer dan!! Mijn man en ik vinden het fijn dat het zo kan en het geeft veel rust.
Ik vraag me wel eens af waarom je wilt werken. Is het persé om het geld te doen, of doe je het ook voor je eigen 'ontwikkeling'? Ik heb gewerkt tot mijn oudste naar school ging en ik vond het heerlijk. Je bent even uit de sleur van je gezinsleven, je hebt het gevoel dat je 'nuttig' bent in de samenleving en je kan gewoon je eigen ding doen. Maar..... ik wilde dit niet ten koste van mijn gezin. Ik wilde niet dat mijn oudste dochter door een ander op school gebracht moest worden en ook weer opgehaald (ik werkte in een andere plaats als mijn woonplaats) Tja, en toen heb ik de keuze moeten maken én gelukkig kon ik die keuze maken omdat het financieel gewoon kon. Ik hoor regelmatig dat moeders werken voor extra's. Extra vakantie, een groter huis, merkkleding enz. En dat zou ik dus niet kunnen... Ik kies dan liever voor minder luxe en meer thuis zijn. Maar misschien kan ik makkelijk praten omdat ik kan genieten van deze extra's terwijl ik niet werk.
poppedopje en kippiekip; hier dus nog zo'n uitzondering. Ik verdiende ook zooo slecht dat nu ik gestopt ben met werken we er amper op achteruit zijn gegaan! (op vakantie konden we toch al niet). Als ik vertel dat ik gestopt ben met werken krijg ik weleens de vraag; wat doe je nu dan? Haha, die mensen hebben geen idee. Vaak hebben ze geen kinderen. Die van mij zijn 1 en bijna 3. Slapen vaak niet tegelijk. Naar de winkel om brood te halen kost je zo een uurtje tijd. We maken er een uitje van en doen alles op het gemak. Daarnaast hoeft mijn man niet meer te helpen in het huishouden en ben ik ook niet meer chagrijnig. (geen halen en brengen stress meer, kan genieten van bedritueel etc omdat ik nu minder moe ben). Moet wel zeggen dat ik om bepaalde redenen de gene ben die alles regelt en de structuur moet handhaven thuis, het was gewoon teveel om er ook nog bij te werken. Misschien dat het nog veranderd, ben nog maar een maandje thuis nu maar voorlopig bevalt het wel. De meeste mensen aan wie ik het uitleg snappen de beslissing heel goed.
Nu na alles wat ik heb meegemaakt de afgelopen 10 maanden zou ik zo graag thuisblijf moeder willen zijn. Maar helaas is dat financieel ook niet mogelijk. Dan hadden we een ander huis moeten kopen, maar helaas kon ik de toekomst niet voorspellen. Dus ik zou zeggen geniet er lekker van. Als jij wil werken ooit, ga je werken, zo niet dan niet
Hier ook een echte thuisblijf moeder! Af en toe prikkelt het wel om te gaan werken, maar ha, niet meer dan 2 a 3 ochtendjes op tijden dat me meisie op school zit En das lastig, dus dan maar thuis! Hmm als het nodig zou zijn, zal ik het doen, maar voor als nog is het geen moetje! Ik wil graag op een peuterspeelzaal werken, maar helaas liggen daar de banen niet voor het oprapen
ik ben ook thuis en geniet ervan.. ik geef dan gewoon steken onder water als ze opmerkingen geven misschien niet altijdeen ver leuk maar ik heb er voor gekozen om thuis te blijven en te zorgen voor mijn kinderen ik hoef geen oppas of buiten tijdse school opvang waar het niet altijd een ver goed is als ze beweren ik zie alles als eerst daar ben ik maar wat trots op niet leuk als ze dat moeten horen maar als ze mij zo aankijken kan ik dat best zo zeggen gemeen misschien maar het is ook gemeen als ze dingen gaan zeggen van ben je lui of ben je dit mmm nee ik werk net zo hard als iemand die ook 40 uur werkt alle extra taken komen bij mij neer ieder maakt zijn keuze toch hihi ik ben blij om te thuis te zijn de ander vind het fijn en is blij om te werken
Nou volgens mij heb je een verkeerd beeld bij iemand die thuis is. Ik kom soms niet eens aan het huis toe. Ten eerste natuurlijk de oudste 6 keer op een dag heen en weer naar school brengen, huishouden, de jongste verzorgen, hond uitlaten, boodschappen, tijd voor mezelf, ik zit in de OR van school, helpen op school, kinderen opvangen ( soms als ouders het net niet redden met ophalen van school) , elke dag kinderen hier te spelen (MUV woensdag) Ik ben drukker dan als ik zou werken buitenshuis Goed, ik ben dus thuis en ik vind dat heerlijk. Als dit nog 5-7 jaar zou mag blijven...heel graag.
Ik ben bewust thuisblijfmama! Dit omdat onze dochter wat gezondheidsproblemen heeft en wij vinden dat dit eerst in een wat rustiger vaarwater moet komen. Ik krijg eigenlijk nooit rare opmerkingen. Wel de vraag van wanneer ga je weer werken? Dan antwoord ik: Als we eraan toe zijn. Oja en m'n schoonmoeder zegt elke keer: Als je volgend jaar weer werkt... Maar die wil gewoon oppassen haha. En even heel eerlijk .. Lekker belangrijk wat iemand anders vindt. Geen boodschap aan . Mijn man heeft een redelijk goed inkomen, maar het zou beter zijn voor de financiën als ik ook werk (ZZP'er). Oja en voordat ik weer ga werken moet ik eerst maar eens dit huishouden onder controle krijgen . Ik ben er nog niet uit hoe ik dit ga combineren hoor. Ben er geloof ik niet erg goed in .
Ik heb vooral een hekel aan al het commentaar dat werkende moeders en niet-werkende moeders op elkaar hebben. Werkende moeders: wat doen jullie dan heel de dag? Komen de muren niet op je af? Wat lekker heel de dag niks doen. Maar ook de niet-werkende moeders: jullie laten alles door een ander doen, opvoeding en schoonmaken. Mijn werk is niet na 40 uur klaar. Jullie brengen de kinderen naar opa en oma. Misschien is beide kanten wel jaloers. De werkende moeders op de niet-werkende en andersom. Thuisblijfmoeders hebben het net zo druk als werkende moeders en werkende moeders moeten buiten de werkweek voor hun baas ook nog uren thuis werken en moeder zijn. Misschien heb je wel de verkeerde keuze gemaakt als je zo ontzettend jaloers bent op de ander. Durven de keuze te nemen die zelf echt wilt, of het nou werken of juist thuisblijven is, wat voor dure diploma of geen diploma je ook hebt, dat vind ik pas een knappe keuze.
De enige die een opmerking maakt weleens is mijn zwager; wanneer ga je meer uren draaien? euh, niet denk ik. Ja, maar je moet toch meer gaan werken? nou nee, hoeft niet hoor. Oh... zo gaat het ongeveer en dat meerdere malen per jaar al bijna 6 jaar lang Ik werk dus wel, maar 1 middag en 1 avond. Ik wil dat graag, die 9 uur per week, ik vind het leuk, en geeft me dus letterlijk even 'rust' even weg van huis. Maar thuis verveleel ik me niet, we hebben een best aardig groot huis schoon te houden, flinke tuin, ik sport veel (als het kan 6 uur per week) nu is alles nog in te plannen met mijn man's werk (onregelmatig) en volgend jaar gaat de jongste naar school dus nog makkelijker voor mij. Dan ga ik wel tig keer per dag heen en weer naar school, tussendoor sporten, weer ophalen, eten, weer wegbrengen, even de tijd voor huis, weer ophalen, kind mee naar huis om te spelen, of R. met iemand anders mee. Spelende kinderen thuis of later weer ophalen, eten maken, afwassen, douchen, stofzuigen, kinderen naar bed brengen en dan is het dus 20:30 uur de tijd vliegt werkelijk
Ik heb er nooit last van eigenlijk! Ben ook altijd thuis, maar wat anderen mensen daarvan denken kan me niet zoveel schelen. Ieder zijn eigen ding.
Ja dat denk ik ook! Wij hebben we er bewust voor gekozen en als het kan, wat hebben andere mensen daar dan over te zeggen?