Ik weet niet zo goed hoe ik het moet omschrijven, maar ik focus me véél te véél op de babyfoon en vraag me af of er ook andere mama's zijn die dat doen... Door het overmatige huilen van Lucas de eerste weken, heb ik een soort babyfoon-fobie gekregen .... We hebben het geluid er al afgezet (omdat mijn man zenuwachitg werd van mij), maar ik betrap me er al maanden op dat ik zo gefocust ben op "de blauwe lampjes"....als we's avonds lekker voor de tv zitten, of achter de computer zitten, dan heb ik altijd één oog naar dat ding staan. Als ik ook maar één lampje zie, krijg ik een soort spanning door mn lijf (dit is overigens alleen in de avond). Ik schaam me hier best wel een beetje voor, want zelfs mijn moeder vindt het overdreven. Maar ik kan er niks aan doen, dat heb ik echt een beetje overgehouden aan de eerste tijd. Ik heb dan ook altijd als eerste gezien dat Lucas wakker is, of een keer kucht of wat dan ook... Vorige week was ik bij mijn ouders, toen was ik de babyfoon vergeten. Ik zit dan meteen een stuk relaxter op de bank (al moet de deur dan wel op een kier).... Ik zoek eigenlijk een beetje herkenning...zijn er meer meiden die dat ook hebben? En dan ook een soort 'spanning' voelen als je kindje wakker wordt 's avonds of 's nachts? En wanneer hebben jullie de babyfoon dan weggedaan?
Vervelend lijkt mij dat... Is het geen optie om de babyfoon in de kast te leggen? Hij staat hier ook al sinds de geboorte van onze dochter omdat we Nina echt niet horen als ze wakker is/huilt. Maar ik let helemaal niet op de babyfoon hoor vanzelf wel wanneer hij gaat.
is een beeld babyfoon niets voor je dan? dan kan je gewoon zien dat je ventje lekker slaapt! Ik begrijp je wel hoor want ik heb het ook gehad nu is het gelukkig wat minder omdat ze gewoon altijd goed in slaapt. Ik heb ook heel vaak gehad dat ik haar hoorde huilen in me hoofd dat is ook irri zeg
@zustertje: wij hebben het geluid er dus af staan dus we horen hem niet. Ja als hij hard huilt horen we hem zonder babyfoon ook wel! Maar omdat hij dus zoveel huilde in de eerste weken hebben we het geluid er af gezet omdat we er echt gek van werden... Misschien moet ik het geluid er dan nu maar weer op zetten zodat ik ook hoor als hij bijv. kucht (dan weet ik dat het een kuch is en geen huilen....) Ik vind het ook echt heel vervelend, en baal er van, maar ik kan er niks aan doen....
Misschien dat dat ook nog een optie zou zijn ja, een beeld babyfoon! En dat huilen in mn hoofd, praat me d'r niet van...ik werd 's nachts wakker omdat ik hem hoorde huilen (dacht ik), in de supermarkt hoorde ik hem, als ik aan het strijken was.... Dat heeft echt wel een paar weken geduurd voordat dat weg was...
Dus, hup die babyfoon in de kast Gewoon de deur op een kier zodat je hem hoort als ie huilt. Hier nooit de babyfoon gebruikt, we horen hem zo ook wel.
Ik snap dit helemaal Heppie!! Ik herken die spanning die je voelt ook heel erg van de eerste 2 maanden. De eerste maand huilde onze jongen ook heel erg veel en werd ik van het minste of geringste geluid super zenuwachtig, kreeg hartkloppingen en kon gewoon niet ontspannen. Toen het huilen langzaam af nam omdat hij andere voeding kreeg ebde dat langzaam weg. Maar...moet heeeeeeeel eerlijk bekennen dat wij mss ook wel "extremen" hebben wat betreft babyfoons hoor... We hebben dus een Angelcare babyfoon met van die sensormatjes (wat dus beweging en/of geluid registreert) én nog een videofoon met beeld....... Het geeft me echter wel veel rust!! Nu zie ik dus ook dat onze jongen wel eens gewoon wakker in bed ligt en geen kik geeft (beetje rondkijken en met handjes spelen) en vervolgens weer inslaapt. Is een babyfoon met beeld mss geen optie voor je? Het heeft mij wel m'n rust terug gegeven maar ik voel met je mee want die constante spanning kan je soms zo'n rotgevoel geven...
Ik herken het ook hoor! Mijn dochter heeft in de eerste weken ook veel gehuild, vooral 's avonds (de bv wilde niet lukken, waardoor wij allemaal onrustig waren...). Als ze nu begint te huilen voel ik nog steeds direct een adrenalinestoot door mijn lijf gaan. Oók als ze twee uur heeft liggen slapen en het gewoon bijna tijd is voor haar fles! Ik heb dan meteen weer dat primaire gevoel dat ze iets tekort komt en dat ik dus tekort schiet, omdat ik blijkbaar niet in staat ben haar blij en tevreden te houden (en ja, ik weet dat dat nergens op slaat, maar dat is dus mijn primaire gevoel). Het gehuil horen in mijn hoofd is ook herkenbaar! Mijn man en ik deden in het begin vaak dat één van ons direct na het avondeten naar bed ging. De ander zorgde 's avonds voor onze dochter en deed de avondfles. Daarna ging diegene naar bed. De ander deed dan de nachtvoeding. Maar als ik na het avondeten naar bed ging kon ik vaak niet slapen omdat ik haar achter elkaar hoorde huilen. Ik lag dan helemaal opgefokt in bed omdat ik naar mijn meisje wilde en zo'n medelijden had met mijn man. Als ik dan na een half uur ofzo naar beneden ging, bleek dat ze gewoon in mijn man's armen lag te slapen en helemaal niet had gehuild... Mijn man had dat trouwens ook! Wij gebruikten in het begin de babyfoon niet. We hielden gewoon de deuren open en hoorden haar wel als er echt iets was. Die gewoonte is er pas ingeslopen toen ze met 2.5 mnd in het zh heeft gelegen en na haar opname nog erg slap was en niet goed van zich liet horen. Daarna hebben we de babyfoon eigenlijk niet weer weggelegd. Ik moet zeggen dat ik met geluid uit de babyfoon inderdaad ook direct gealarmeerd ben (behalve als ik hoor dat ze alleen maar hoest ofzo). Toch ben ik niet gefocust op de babyfoon. Ik hoef er ook niet naar te kijken, want als er iets is, hoor ik het wel. Ik hoef dus niet te kijken of het lampje brandt. De laatste week heb ik hem toevallig een paar keer uit gehad, met de deuren open. Huilt Lucas nog steeds zo veel? Zo nee, misschien kun je het geluid weer aan zetten, zodat je niet naar het ding hoeft te kijken. Zolang je niks hoort, weet je dat er ook niks is. Of inderdaad dat ding wegleggen en de deuren open!
Ik herken het wel in zekere vorm. Als de babyfoon aanslaat sta ik al bijna boven. Onze dochter heeft aantal koortsstuipen gehad dus bij ieder geluid wat ze maakt, komt het beeld van die stuipen in mijn hoofd. Gelukkig wordt het wel steeds minder, ik moet het gewoon wat meer loslaten maar valt niet mee
Ik herken het ook zeker. Ik hoorde het huilen ook echt overal. Onze bebyfoon kun jeej de gevoeligheid regelen en slaat dus alleen aan bij de wat hardere geluidjes. Vind ik zelf erg prettig want zl maakt best veel geluidjes in zijn slaap en die hoef ik niet allemaal te horen. Ik zou idd het geluid weer aanzetten en ervoor zorgen dat je geen lichtjes meer ziet.
Hoi meissie, Onze Lukas heeft de eerste maand overdag heel veel gehuild ivm honger wat hij had doordat mijn BV geen voedingsstoffen had.. Die eerste periode heb ik de babyfoon boven zijn hoofdje neergezet in zijn bedje.. Ik hoorde elke ademhaling etc... Ik denk idd dat misschien wel helpt om het geluid weer aan te zetten, maar ik weet niet of het bij jou kan, maar bij mijn babyfoon kan ik bijvoorbeeld de gevoeligheid zo instellen, dat hij pas reageert bij een bepaalde sterkte geluid... Zo heb je misschien iets meer rust??? Verder kan ik je alleen maar een knuffel geven!
Dat gehuil in je hoofd herken ik zeker. Ligt hij (eindelijk) lekker te slapen, hoor ik hem nog continu huilen. We hebben zelf een beeldbabyfoon, en vinden het ideaal. Zowel bij onze dochter als zoon staat er een camera, zodat we precies kunnen zien wat er gebeurd. Heb er spijt van dat ik hem niet bij onze dochter al aangeschaft hebt.
Onze dochter heeft de eerste weken ook heeel erg veel gehuild, hadden toen nog wel een babyfoon. Inmiddels ligt dat ding al een hele tijd onderin een doos in de kast. Werd er stapelgek van!!!! We zetten haar slaapkamerdeur op een kier, onze ook in de nacht, rest van de deuren gewoon dicht en we horen haar ook. Werd heel zenuwachtig van de babyfoon.
Misschien dat inderdaad de beeldbabyfoon een optie is? Ik ben echt helemaal happy met dat ding! Dan hoor je een huiltje, dan zie je meteen of het de speen is die ze kwijt is, of dat ze meteen weer verder gaat slapen. Maar wat ook fijn is, is dat je ziet dat ze wakker is voor je haar hoort huilen. Ik heb geen obsessie, maar heb hem hem wel bijna altijd bij me. Naast de laptop, op de tafel of op het aanrecht tijdens het koken. Af en toe kijk ik erop en zie haar dus dus wakker worden. Zonder dat ze heeft gehuild haal ik haar uit bedje en is ze super blij!
Hier hetzelfde als MissXX! Ook een beeldtelefoon, Vind het heerlijk om te zien hoe ze slaapt, beweegt en tegenwoordig door haar hele bedje heen rolt! Maar ook hoe ze in slaap valt en ook hoe ze wakker wordt en lekker speelt met haar pop voordat ze ons 'roept' vind ik leuk om te zien! Ze maakt ook niet veel geluid als ze wakker wordt, dus vind het prettig als hij altijd aan staat... Soms gaat wel even het beeld uit hoor...!
Ik heb een beeld babyfoon. Super ding alleen waren wij er ook teveel op gefocust. Onze dochter mocht de eerste maanden (voor haar hart ok) niet huilen. Dit had er voor gezorgd dat we altijd naar dat ding keken. Na haar operatie heb ik hem uitgezet. Nu staat ie alleen aan als we naar onze buren gaan. En s'nachts naast m'n bed zonder geluid. We zijn haar aan het leren zelf in slaap vallen en doorslapen en zo kan ik s'nachts goed zien wat ze doet als ze huilt/ jengelt. Ik heb maar 1 advies en dat is uitzetten. Het is even wennen maar het gaf een hoop rust. En ook weer meer oog voor elkaar .
Ik heb een beeldbabyfoon en ik kijk net als jou heeeeeel vaak op dat ding Vooral als het beeld 'uit' is zeg maar dan klik ik m altijd weer even aan... Film kijken hier is uit den boze... Ik betrap mezelf er op dat ik alleen maar naar dat kleine schermpje tuur.
Als ik jou was zou ik een simpele babyfoon kopen zonder lampjes en beeld en lichtjes; gewoon eentje met alleen geluid en waarbij je de gevoeligheid kan instellen. Die van mij springt pas aan als mijn dochtertje echt huilt, niet als ze ligt te draaien of een keer piept. Wel zo rustig.
Wij hebben voor onze oudste zo'n simpel ding dat alleen aanspringt als ze geluid maakt (ligt op zolder en anders horen we haar beneden echt helemaal niet), maar dat vind ik juist irritant, maar dat komt omdat ze al 3,5 is en af en toe mama roept en de babyfoon dat dan weer net mist. Ik zou gewoon het geluid weer aanzetten. En als hij een keer heel hard huilt, kun je 'm altijd weer even uitzetten toch? De jongste is 9 maanden en daarvoor hebben we ook altijd de babyfoon aan. Ik word juist onrustig als ik de hele tijd bij de deur moet gaan luisteren. Ik hoor liever meteen iets.